វិវរណៈ ១៩:១-៨
ពួកចាស់ទុំទាំង២៤នាក់ និងតួមានជីវិតទាំង៤ ក៏ទំលាក់ខ្លួនក្រាបចុះថ្វាយបង្គំចំពោះព្រះ ដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្ក ដោយនិយាយថា អាម៉ែន ហាលេលូយ៉ា។ វិវរណៈ ១៩:៤
មានពេលមួយខ្ញុំបានស្តាប់ក្រុមចម្រៀងវិទ្យាល័យ ច្រៀងបទជាភាសាអាហ្សង់ទីនមានចំណងជើងថា “El Cielo Canta Alegría”។ តាមរយៈសម្លេងច្រៀងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំអាចដឹងថា ពួកគេកំពុងតែច្រៀងដោយអំណរ។ ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការសម្ដែងរបស់ពួកគេ តែមិនអាចយល់ពាក្យពេចន៍ដែលពួកគេច្រៀង ព្រោះខ្ញុំមិនចេះភាសាអេស្ប៉ាញ។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានស្គាល់ពាក្យមួយ នៅពេលដែលក្រុមចម្រៀងនេះបានដំឡើងសម្លេងច្រៀងដោយអំណរថា “អាលេលូយ៉ា!” ។ ខ្ញុំក៏បានឮពាក្យ “អាលេលូយ៉ា” ម្តងហើយម្តងទៀត ជាពាក្យប្រកាសនូវការសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ដែលមានសំនៀងស្រដៀងនឹងពាក្យ ក្នុងភាសាដទៃទៀត នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលអានថា “ហាលេលូយ៉ា”។ ពេលនោះ ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងអំពីអត្ថន័យរបស់បទនេះណាស់ បានជាខ្ញុំបើករកមើលបទចម្រៀងនេះ ក្នុងបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិត បន្ទាប់ពីការប្រគំតន្ត្រីបានបញ្ចប់ ហើយក៏បានរកឃើញចំណងជើងដែលបកប្រែមកថា “ស្ថានសួគ៌កំពុងច្រៀងដោយអំណរ”។
បទចម្រៀងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នាអំពីក្តីអំណរដែលកើតមានពេញនគរស្ថានសួគ៌ ដូចមានចែងក្នុងបទគម្ពីរវិវរណៈជំពូក១៩។ ក្នុងការបើកសម្ដែងដែលសាវ័កប៉ុលបានទទួល អំពីពេលអនាគត ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី គាត់បានឃើញការជួបជុំដ៏ធំសម្បើមរបស់មនុស្ស និងពួកទេវតា ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ដោយប្រកាស អំពីការអរព្រះគុណដល់ព្រះអម្ចាស់។ សាវ័កយ៉ូហានបានពិពណ៌នាថា ពួកគេបានបន្លឺសម្លេងសរសើរដំកើងព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ដែលបានឈ្នះការអាក្រក់ និងភាពអយុត្តិធម៌គ្រប់យ៉ាង និងអបអរការគ្រងរាជរបស់ព្រះអង្គលើផែនដីទាំងមូល ព្រមទាំងអបអរជីវិតអស់កល្ប សម្រាប់រស់នៅជាមួយព្រះអង្គជារៀងរហូត។ គ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ក៏បានប្រកាសថា “ហាលេលូយ៉ា!”(ខ.១,៣,៤,៦) ដែលមានន័យថា “សរសើរព្រះអង្គ!”
ថ្ងៃមួយ មនុស្ស “ចេញពីគ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ភាសា គ្រប់នគរ ហើយពីគ្រប់ទាំងសាសន៍”(៥:៩) នឹងប្រកាសសិរីល្អរបស់ព្រះ។ ហើយទោះយើងមកពីជាតិសាសន៍ណាក៏ដោយ យើងនឹងបន្លឺសម្លេងច្រៀងទាំងអស់គ្នាថា “ហាលេលូយ៉ា!”—Lisa M. Samra
នៅថ្ងៃនេះ តើអ្នកមានហេតុផលអ្វី ដែលត្រូវបន្លឺសម្លេងថា “ហាលេលូយ៉ា”? ហេតុអ្វីយើងចាំបាច់ត្រូវសរសើរដំកើងព្រះជាទៀងទាត់?
ហាលេលូយ៉ា! ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានឲ្យទូលបង្គំស្គាល់ក្តីអំណរ ព្រោះព្រះអង្គស្រឡាញ់ទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: ទំនុកដំកើង ១០០-១០២ និង ១កូរិនថូស ១
