ព្រះអម្ចាស់ស្តាប់ឮយើងអធិស្ឋាន
ទំនុកដំកើង ៣៩:៤-១៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមស្តាប់ពាក្យ ដែលទូលបង្គំអធិស្ឋាន សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់សំរែកទូលបង្គំផង។ ទំនុកដំកើង ៣៩:១២ មានក្មេងជាសិស្សថ្នាក់ទី១ម្នាក់ បានទូរស័ព្ទទៅកាន់លេខ៩១១ ជាលេខសង្រ្គោះបន្ទាន់។ អ្នកលើកទូរស័ព្ទសង្រ្គោះបន្ទាន់ ក៏បានឆ្លើយតប។ ក្មេងប្រុសនោះក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំត្រូវការជំនួយជាបន្ទាន់។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើលំហាត់លេខដក ដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនៅផ្ទះ តែខ្ញុំមិនចេះធ្វើទេ”។ ភ្នាក់ងារសង្រ្គោះបន្ទាន់ដែលកំពុងឆ្លើយឆ្លងជាមួយគាត់ ក៏បានជួយបង្រៀនគាត់ធ្វើលេខដក រហូតដល់ពេលដែលគាត់ឮសម្លេងស្រ្តីម្នាក់ ដើរចូលក្នុងបន្ទប់របស់ក្មេងនោះ ហើយនិយាយថា “ចននី(Johnny) កូនកំពុងធ្វើអីហ្នឹង?” ចននីក៏បានបកស្រាយថា គាត់មិនអាចធ្វើលំហាត់គណិតវិទ្យាដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនៅផ្ទះ តែគាត់ចាំថា ម្តាយគាត់ធ្លាប់ប្រាប់គាត់អំពីរបៀបស្វែងរកការសង្រ្គោះបន្ទាន់។ ចននីក៏បានទូរស័ព្ទទៅលេខ៩១១។ សម្រាប់ចននី គាត់គិតស្មានថា គាត់មានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទូរស័ព្ទហៅជំនួយបន្ទាន់។ សម្រាប់ភ្នាក់ងារសង្រ្គោះបន្ទាន់ ដែលមានចិត្តអាណិតដល់គាត់ ការជួយប្រៀនក្មេងប្រុសនេះធ្វើលំហាត់ គឺជារឿងដែលចាំបាច់ នៅពេលនោះ។ កាលស្តេចដាវីឌជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ត្រូវការជំនួយ ទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមឲ្យទូលបង្គំដឹងពីចុងបំផុតនៃទូលបង្គំ ហើយពីចំនួនថ្ងៃអាយុនៃទូលបង្គំផង ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានដឹងជាមានជីវិតផុយស្រួយ អម្បាលម៉ានទៅ”(ទំនុកដំកើង ៣៩:៤)។ ស្តេចដាវីឌក៏បានពោលទៀតថា “ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់តែ១ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.៧)។ ហេតុនេះហើយ ទ្រង់បានទូលអង្វរ សូមព្រះអម្ចាស់ព្រះសណ្ដាប់សម្រែករបស់ទ្រង់(ខ.១២)។ ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងជាលម្អិតថា កាលនោះ…
Read article