មិត្តសំឡាញ់ពិតប្រាកដ
យ៉ូហាន ១៥:១៣-១៧ ខ្ញុំបង្គាប់សេចក្តីនេះដល់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកចុះ។ យ៉ូហាន ១៥:១៧ កាលពីក្មេង អ្នកស្រីសានចេស(Sanchez) មានផ្ទះនៅជាប់ទីធ្លាខាងក្រោយផ្ទះរបស់ម្តាយខ្ញុំ។ ក្នុងនាមពួកគាត់ជាអ្នកជិតខាង ដែលមានការរាប់អានគ្នាខ្លាំង ពួកគាត់ក៏មានការប្រកួតប្រជែកគ្នា ក្នុងន័យមិត្តភាពផងដែរ។ អ្នកទាំងពីរប្រកួតគ្នារៀងរាល់ថ្ងៃច័ន្ទ ដោយម្នាក់ៗព្យាយាមទៅហាលខោអាវដែលទើបបោកគក់ថ្មីៗ នៅលើស្នួលខោអាវខាងក្រោយផ្ទះ ឲ្យបានមុខគេ។ ពេលណាម្តាយខ្ញុំហាលខោអាវក្រោយគេ គាត់ក៏បានលាន់មាត់ថា “នាងឈ្នះខ្ញុំទៀតហើយ!” ប៉ុន្តែ នៅសប្តាហ៍បន្ទាប់ ម្តាយរបស់ខ្ញុំអាចឈ្នះវិញ ដោយអ្នកទាំងពីរសុទ្ធតែអរសប្បាយនឹងការប្រកួតគ្នា ក្នុងន័យមិត្តភាព រៀងរាល់សប្តាហ៍។ អស់រយៈពេលជាង១០ឆ្នាំ ដែលអ្នកទាំងពីរមានទីធ្លាក្រោយផ្ទះរួមគ្នា អ្នកទាំងពីរក៏បានចែកចាយប្រាជ្ញា និងក្តីសង្ឃឹមដល់គ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងយ៉ាងច្បាស់ អំពីគុណធម៌នៃមិត្តភាពដែលល្អដូចនេះ។ គឺដូចដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានសង្កេតឃើញថា “មិត្រសំឡាញ់រមែងស្រឡាញ់គ្នានៅគ្រប់វេលា ឯបងប្អូនក៏កើតមកសំរាប់គ្រាលំបាកដែរ”(សុភាសិត ១៧:១៧)។ ទ្រង់ក៏បានកត់សំគាល់ថា “ប្រេងលាបនឹងទឹកអប់ នោះនាំឲ្យចិត្តរីករាយឡើង ឯសេចក្តីផ្អែមល្ហែម នៃសេចក្តីដាស់តឿន ដ៏អស់ពីចិត្តរបស់ភឿនមិត្រ ក៏ដូច្នោះដែរ”(២៧:៩)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាមិត្តល្អបំផុតរបស់យើង។ ព្រះអង្គបានជំរុញពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ ឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបានបង្រៀនពួកគេថា “គ្មានអ្នកណាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្តូរជីវិត ជំនួសពួកសំឡាញ់របស់ខ្លួននោះទេ”(យ៉ូហាន ១៥:១៣)។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះអង្គក៏បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដែលជាការសុគត ជំនួសមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។…
Read article