មេរៀនអំពីការអត់ធ្មត់
យ៉ាកុប ១:២-១២ ចូរទុកឲ្យសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួននោះ បានធ្វើការឲ្យសំរេចពេញលេញចុះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយពេញខ្នាតឥតខ្វះអ្វីឡើយ។ យ៉ាកុប ១:៤ លោកបប់ សាឡិម(Bob Salem) បានបំបែកឯកត្តកម្ម ក្នុងការរុញសណ្ដែកដីមួយគ្រាប់ ឡើងទៅលើកំពូលភ្នំផៃ ក្នុងល្បឿនលឿនជាងគេ ដោយប្រើស្លាបព្រាបំពាក់ពីលើមុខរបស់គាត់។ គាត់បានសម្រេចទៅដល់គោលដៅរបស់គាត់ ក្នុងរយៈពេល៧ថ្ងៃ ដោយរុញសណ្ដែកដីឡើងភ្នំនោះ តែនៅពេលយប់ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីជៀសវាងការរំខានពីភ្ញៀវទេសចរណ៍ ដែលមកកម្សាន្តនៅភ្នំនោះ។ លោកបប់ ជាមនុស្សទីបួន ដែលបានសម្រេចកិច្ចការដ៏ពិបាកនេះ បានសេចក្តីថា មានមនុស្សដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់៣នាក់ទៀត ដែលបានធ្វើដូចគាត់ដែរ។ យើងប្រហែលជាចង់និយាយថា ពួកគេបានប្រើភាពអត់ធ្មត់របស់ខ្លួន នៅក្នុងការធ្វើបាបខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ នៅក្នុងការរស់នៅ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវប្រើភាពអត់ធ្មត់ យ៉ាងដូចនេះទេ។ យើងត្រូវការភាពអត់ធ្មត់។ ភាពអត់ធ្មត់ជាផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ(កាឡាទី ៥:២២) និងជាគុណធម៌ដ៏ចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យយើងអាច “បានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយពេញខ្នាតឥតខ្វះអ្វីឡើយ”(យ៉ាកុប ១:៤)។ ពេលដែលបញ្ហាមកដល់ មនុស្សអត់ធ្មត់នៅតែមានភាពនឹងធឹង ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងមានភាពតក់ស្លុត។ ពួកគេក៏ចង់ឲ្យស្ថានការណ៍ មានការផ្លាស់ប្តូរផងដែរ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានពឹងផ្អែកលើការផ្លាស់ប្តូរនោះឡើយ។ ពួកគេបន្តដំណើរទៅមុខទៀតយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ដោយទុកចិត្តលើប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យពួកគេសម្រេចកិច្ចការដោយភាពឆ្លាតវៃ(ខ.៥)។ បញ្ហានៃភាពអត់ធ្មត់ស្ថិតនៅត្រង់ថា…
Read article