មេរៀន​អំពី​ការ​អត់​ធ្មត់

យ៉ាកុប ១:២-១២

ចូរ​ទុក​ឲ្យ​សេចក្តី​ខ្ជាប់ខ្ជួន​នោះ បាន​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​សំរេច​ពេញលេញ​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​ពេញ​ខ្នាត​ឥត​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ​។ យ៉ាកុប ១:៤

លោក​បប់ សាឡិម(Bob Salem) បាន​បំបែក​ឯកត្តកម្ម ក្នុង​ការ​រុញ​សណ្ដែកដី​មួយ​គ្រាប់ ឡើង​ទៅលើ​កំពូល​ភ្នំ​ផៃ ក្នុង​ល្បឿន​លឿន​ជាងគេ ដោយ​ប្រើ​ស្លាបព្រា​បំពាក់​ពីលើ​មុខ​របស់​គាត់​។ គាត់​បាន​សម្រេច​ទៅដល់​គោលដៅ​របស់​គាត់ ក្នុងរយៈ​ពេល៧ថ្ងៃ ដោយ​រុញ​សណ្ដែកដី​ឡើង​ភ្នំ​នោះ តែ​នៅ​ពេលយប់​ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បី​ជៀស​វាង​ការ​រំខាន​ពី​ភ្ញៀវ​ទេសចរណ៍ ដែល​មក​កម្សាន្ត​នៅ​ភ្នំ​នោះ​។ លោក​បប់ ជា​មនុស្ស​ទី​បួន ដែល​បាន​សម្រេច​កិច្ចការ​ដ៏​ពិបាក​នេះ បាន​សេចក្តី​ថា មាន​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់៣នាក់​ទៀត ដែល​បាន​ធ្វើ​ដូច​គាត់​ដែរ​។

យើង​ប្រហែល​ជា​ចង់​និយាយ​ថា ពួកគេ​បាន​ប្រើ​ភាព​អត់​ធ្មត់​របស់​ខ្លួន នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើបាប​ខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ ជា​ញឹក​ញាប់ នៅ​ក្នុង​ការ​រស់នៅ យើង​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រើ​ភាព​អត់​ធ្មត់ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ទេ​។ យើង​ត្រូវ​ការ​ភាព​អត់​ធ្មត់​។ ភាព​អត់​ធ្មត់​ជា​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ(កាឡាទី ៥:២២) និង​ជា​គុណ​ធម៌​ដ៏​ចាំបាច់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច “បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​ពេញ​ខ្នាត​ឥត​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ”(យ៉ាកុប ១:‌៤)។ ពេល​ដែល​បញ្ហា​មកដល់ មនុស្ស​អត់​ធ្មត់​នៅតែ​មាន​ភាព​នឹងធឹង ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ដទៃ​កំពុង​មាន​ភាព​តក់ស្លុត​។ ពួកគេ​ក៏​ចង់​ឲ្យ​ស្ថាន​ការណ៍ មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ផង​ដែរ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​មិន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នោះ​ឡើយ​។ ពួកគេ​បន្ត​ដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន ដោយ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​សម្រេច​កិច្ចការ​ដោយ​ភាព​ឆ្លាតវៃ(ខ.៥)។

បញ្ហា​នៃ​ភាព​អត់​ធ្មត់​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់ថា មាន​វិធី​តែមួយ​ប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​រៀន​សូត្រ​អំពី​ភាព​អត់​ធ្មត់​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប​បាន​ចែងថា “ការ​ល្បង​លមើល​សេចក្តី​ជំនឿ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​នាំ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ខ្ជាប់ខ្ជួន”(ខ.៣)។ ការ​ល្បងល​នោះ​អាច​ជា​បញ្ហា​ធំ ឬ​បញ្ហា​តូច ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ​។ ខ្ញុំ​កំពុង​សរសេរ​អត្ថបទ​នេះ នៅ​អាកាស​យានដ្ឋាន នៅ​ម៉ោង១១យប់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ជើងហោះហើរ​បាន​ពន្យារ​ពេល​ដល់​ម៉ោង២​រំលង​អាធ្រាត្រ បន្ទាប់មក ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​លប់​ចោល​។ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មិន​បាន​គេង​លក់​ពេញ​មួយ​យប់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទិញ​កាហ្វេ​ញាំ ដោយ​សង្ឃឹមថា នឹង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ដល់​ផ្ទះ ដោយ​មិន​ងោក​ងុយ​។ ខ្ញុំ​មិន​ចូល​ចិត្ត​ខ្ជះខ្ជាយ​ពេល​វេលា ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ នៅ​អាកាស​យានដ្ឋាន​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ ព្រះវរបិតា​នៃ​ខ្ញុំ​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ កំពុង​បង្រៀន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចេះ​អត់​ធ្មត់​។

ខ្ញុំ​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​រឿង​នេះ​ឆាប់​ចប់ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បន្ត​អត់​ធ្មត់ ក្នុង​ការ​រង់​ចាំ​ជើងហោះហើរ​បន្ទាប់​។—Mike Wittmer

តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​អ្នក​អាច​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់? ហេតុ​អ្វី​គុណ​ធម៌​មួយ​នេះ មាន​សារៈសំខាន់​យ៉ាង​នេះ?

ឱ​ព្រះវរបិតា សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​រៀន​អត់​ធ្មត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ទូល​បង្គំ​តោង​ឲ្យ​ជាប់​ព្រះអង្គ និង​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះអង្គ​។

គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: អេសាយ ៣២-៣៣ និង កូល៉ុស ១

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles