សាស្តា ៤:៩-១២
មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង ពីព្រោះគេមានរង្វាន់យ៉ាងល្អកើតពីការនឿយហត់របស់ខ្លួន។ សាស្តា ៤:៩
កីឡាករម្នាក់ ក្នុងការប្រកួតរត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុន នៅទីក្រុងឡុងដ៍ បានដកពិសោធន៍ និងដឹងអំពីមូលហេតុដែលគាត់មិនត្រូវរត់តែម្នាក់ឯង ក្នុងការរត់ប្រណាំងធំៗ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានត្រៀមខ្លួនដោយការហ្វឹកហាត់ដ៏ពិបាកបានប៉ុន្មានខែ គាត់ចង់រត់ឲ្យដល់ទី ដោយភាពរឹងមាំ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលគាត់រត់ត្រហេបត្រហប ឆ្ពោះទៅរកខ្សែព្រាត់ គាត់ដឹងថា ខ្លួនគាត់កំពុងតែខ្សោះអស់កម្លាំង ហើយហៀបនឹងដួល។ មុនពេលគាត់ដួលនៅលើដី កីឡាករពីរនាក់ទៀតបានចាប់ដៃគាត់ទាំងសង្ខាងជាប់ ហើយក៏បានជួយកីឡាករដ៏ហត់នឿយម្នាក់នេះបន្តដំណើរទៅមុខរហូតដល់ទី។
អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរសាស្តាបានរំឭកយើង អំពីអត្ថប្រយោជន៍មួយចំនួន ដែលយើងទទួលបានពីការរត់ប្រណាំង នៅលើវិថីជីវិត ដោយមានអ្នកដទៃរួមដំណើរជាមួយយើង។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាអ្នកនិពន្ធនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះបានបង្ហាញគោលការណ៍ដែលថា “មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង”(សាស្តា ៤:៩)។ ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការប្រឹងប្រែងដែលមានការរួបរួមគ្នា។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ការធ្វើការជាដៃគូ អាចនាំឲ្យមានរង្វាន់ដ៏ល្អកើតពីការនឿយហត់(ខ.៩)។ ក្នុងអំឡុងពេលដ៏ពិបាក អ្នករួមដំណើរជាមួយយើង អាចជួយជ្រោងយើងឡើង(ខ.១០)។ នៅពេលយប់ងងឹត និងរងា មិត្តភក្តិក៏អាចផ្តុំគ្នាឲ្យមានភាពកក់ក្តៅបានដែរ(ខ.១១)។ ហើយក្នុងពេលដែលមានគ្រោះថ្នាក់ មនុស្សពីរនាក់អាចរួមគ្នាការពារខ្លួន ឲ្យរួចផុតពីការវាយប្រហារ(ខ.១២)។ មនុស្សដែលមានការរួមចិត្តរួមគំនិត អាចបង្កើតឲ្យមានកម្លាំងដ៏ប្រសើរ។
ដោយសារយើងមានភាពកម្សោយ និងភាពផុយស្រួយ យើងត្រូវការសុវត្ថិភាព និងការគាំទ្រដ៏រឹងមាំ ពីសហគមន៍នៃអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ចូរយើងបន្តធ្វើដំណើរទៅមុខទាំងអស់គ្នា តាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ!—Marvin Williams
ហេតុអ្វីការរួមដំណើររបស់បងប្អូនរួមជំនឿ មានសារៈសំខាន់ក្នុងការរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ?
តើអ្នកអាចជួយសហគមន៍អ្នក ឲ្យមានភាពរឹងមាំឡើង ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំកសាងសហគមន៍គ្រីស្ទបរិស័ទ ឲ្យមានភាពរឹងមាំឡើង។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: អេសេគាល ១១-១៣ និង យ៉ាកុប ១
