ព្រឹក
សន្តិភាពដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើត
ដោយJohn Blase
March 16, 2025
កូល៉ុស ១:១៥-២០
ដ្បិតព្រះបានសព្វព្រះហឫទ័យ ...ឲ្យបានផ្សះផ្សាគ្រប់ទាំងអស់ ឲ្យជានឹងអង្គទ្រង់ ដោយសារព្រះរាជបុត្រានោះ ... ដោយសារព្រះលោហិតនៃឈើឆ្កាងទ្រង់។ កូល៉ុស ១:១៩-២០
លោកភីលីព ពេទីត(Philippe Petit) ជាសិល្បករដើរនៅលើខ្សែពួរ ដែលមានឈ្មោះល្បីល្បាញ នៅឆ្នាំ១៩៧១ កាលគាត់ដើរនៅលើខ្សែពួរ ពីប៉មមួយទៅប៉មមួយទៀត របស់ព្រះវិហារធំណូធ័រ ដាម នៅទីក្រុងប៉ារីស។ បីឆ្នាំក្រោយមក គាត់ត្រូវប៉ូលិសចាប់ខ្លួន ដោយសារគាត់បានដើរលើខ្សែពួរឲ្យគ្មានការអនុញ្ញាត នៅចន្លោះអាគារភ្លោះ ដែលធ្លាប់តែជាអាគាខ្ពស់ដ៏ល្បីល្បាញប្រចាំទីក្រុងញូយ៉ក។ តែនៅឆ្នាំ១៩៨៧ លោកពេទីតបានដើរនៅលើខ្សែពួរ តាមរបៀបខុសពីមុន។ ចៅហ្វាយក្រុងរបស់ទីក្រុងយេរូសាឡិមបានអញ្ជើញគាត់ ឲ្យដើរនៅលើខ្សែពួរឆ្លងកាត់ជ្រលងហ៊ីនណូន ធ្វើជាផ្នែកមួយនៃការប្រារព្ធពិធីបុណ្យរបស់ប្រទេសអ៊ីស្រាអែលនៅឆ្នាំនោះ។ នៅពេលដែលគាត់ដើរនៅលើខ្សែពួរបានពាក់កណ្តាល គាត់ក៏បានប្រលែងសត្វព្រាបមួយក្បាល ជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យសម្រស់នៃសន្តិភាព។ នេះជាការសម្ដែងដ៏គ្រោះថ្នាក់ខុសប្លែកពីធម្មតា ក្នុងបុព្វហេតុដើម្បីសន្តិភាព។ ក្រោយមក លោកពេទីតក៏បាននិយាយថា “ក្នុងរយៈពេលមួយភ្លែតនោះ ហ្វូងមនុស្សទាំងមូលដែលកំពុងទស្សនា មិនបានភ្លេចការប្រកាន់ពូជសាសន៍ និងនិន្នាការនយោបាយ”។
ព្រឹត្តិការណ៍នៃការដើរនៅលើខ្សែពួររបស់លោកពេទីត បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយ ដែលបានកើតឡើង នៅពេលដែលព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ កំពុងជាប់នៅលើឈើឆ្កាង នៅចន្លោះផែនដី និងស្ថានសួគ៌។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់យើងថា “ដ្បិតព្រះបានសព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យគ្រប់ទាំងសេចក្តីពោរពេញបានស្ថិតនៅក្នុងទ្រង់ ហើយឲ្យបានផ្សះផ្សាគ្រប់ទាំងអស់ ឲ្យជានឹងអង្គទ្រង់ ដោយសារព្រះរាជបុត្រានោះ ទោះបើរបស់នៅស្ថានសួគ៌ ឬនៅផែនដីក្តី ទាំងតាំងស្ពានមេត្រី ដោយសារព្រះលោហិតនៃឈើឆ្កាងទ្រង់”(កូល៉ុស ១:១៩-២០)។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា កាលពីដើម យើងជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ(ខ.២១) តែឥឡូវនេះ យើងមិនមែនជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គទៀតទេ។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែបានផ្សព្វផ្សាយសន្តិភាពប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានបង្កើតសន្តិភាព ដោយបង្ហូរព្រះលោហិតទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានសម្រេចជោគជ័យ ដែលគ្មាននរណាអាចធ្វើបានដូចព្រះអង្គ។ សន្តិភាពដែលព្រះអង្គបានប្រទាននឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។—John Blasé
តើពាក្យ សន្តិភាព មានអត្ថន័យយ៉ាងណាសម្រាប់អ្នក? តើអ្នកបានដកពិសោធន៍ជាមួយនឹងសន្តិភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមសរសើរដំកើងព្រះអង្គ សម្រាប់ការប្រទានអំណោយនៃសន្តិភាព។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ចោទិយកថា ៣០-៣១ និង ម៉ាកុស ១៥:១-២៥
ប្រភេទ
ល្ងាច
បានទទួលការរំដោះ ដោយការអធិស្ឋាន (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
March 16, 2025
«ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា ការនេះនឹងបានត្រឡប់ជាសេចក្តីសង្គ្រោះដល់ខ្ញុំវិញ ដោយអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ ហើយដោយព្រះទ្រង់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកជួយផង» (ភីលីព ១:១៩)។
ក្នុងជីវិតអ្នក តើមាននរណាខ្លះដែលអ្នកមិនអធិស្ឋានឲ្យដោយសារអ្នកគិតថា ពួកគេមិនត្រូវការអ្នកអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ? តាមទស្សនៈរបស់យើងជាមនុស្សមានកម្រិត យើងងាយនឹងមើលទៅអ្នកដទៃ ដោយគិតស្មានថា ពួកគេមិនត្រូវការជំនួយយើង។ ប៉ុន្តែ តាមពិត យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការការអធិស្ឋានរបស់អ្នកដទៃដែលមានប្រយោជន៍ដល់ការរស់នៅរបស់យើង។
កាលសាវ័ក ប៉ុល កំពុងជាប់គុក គាត់បានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ហើយមានប្រសាសន៍ថា ការរំដោះដែលគាត់បានទទួល គឺបានមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តែក៏ដោយសារការអធិស្ឋានរបស់រាស្ត្រព្រះអង្គផងដែរ។ ទោះគាត់កំពុងនិយាយសំដៅទៅលើការរំដោះពីទុក្ខលំបាកដែលគាត់ទើបតែបានជួបប្រទះ ឬការរំដោះចុងក្រោយ ដែលនាំគាត់ចូលទៅរស់នៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះគ្រីស្ទក្តី សាវ័ក ប៉ុល ចង់ឲ្យមិត្តសម្លាញ់គាត់នៅក្រុងភីលីពដឹងថា គាត់ពឹងផ្អែកទៅលើការអធិស្ឋានរបស់អ្នកដទៃ ដែលជួយទ្រទ្រង់គាត់ ក្នុងអំឡុងពេលគាត់ធ្វើការបម្រើព្រះ។
សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានសុំពួកជំនុំនៅកន្លែងផ្សេង ឲ្យអធិស្ឋានឲ្យគាត់ផងដែរ។ កាលគាត់សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម គាត់ក៏មានប្រសាសន៍ផងដែរថា «បងប្អូនអើយ ខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នា ដោយនូវព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ហើយដោយនូវសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះវិញ្ញាណថា ចូរអ្នករាល់គ្នាខំប្រឹងអធិស្ឋានដល់ព្រះជាមួយនឹងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានរួចពីពួកមនុស្សមិនជឿនៅស្រុកយូដា ហើយឲ្យការដែលខ្ញុំទៅធ្វើនៅក្រុងយេរូសាឡឹម បានគាប់ចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធផង» (រ៉ូម ១៥:៣០-៣១)។ គាត់ចង់ឲ្យពួកគេមានការតយុទ្ធទាំងអស់គ្នា ហើយមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង។ គាត់ចង់ឲ្យការងាររបស់គាត់ មានប្រយោជន៍ចំពោះពួកបរិសុទ្ធ។ គាត់ចង់ទទួលការរំដោះ។ ហើយគាត់ប្រាប់ពួកគេថា ការនេះអាចសម្រេចបាន តាមរយៈការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេ! គឺដូចដែលលោកគ្រូ ស្ព័រជិន (C.H. Spurgeon) ជាទេវវិទូដ៏ល្បីល្បាញបានមានប្រសាសន៍ថា ការអធិស្ឋានគឺជាខ្សែទាញជួងឲ្យបន្លឺសម្លេងឡើងក្នុងប៉មជួងរបស់ព្រះអម្ចាស់1។ នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះអង្គបង្ហាញគំរូ ផែនការ និងព្រះចេស្ដាតាមរយៈការអធិស្ឋានរបស់យើង។
ចូរយើងស្រែករកព្រះ។ សាវ័ក ប៉ុល ជំរុញយើងឲ្យធ្វើដូចនេះឯង។ បើយើងចង់ឃើញព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ធ្វើការតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ ជាដំបូងយើងត្រូវតែស្ម័គ្រចិត្តអធិស្ឋានជាប្រចាំអស់ពីចិត្ត ដោយការបន្ទាបខ្លួន។ ពាក្យរបស់សាវ័ក ប៉ុល បានប្រាប់យើងថា ខណៈពេលដែលយើងចូលរួមជាមួយពួកបរិសុទ្ធដទៃទៀតក្នុងការអធិស្ឋាន យើងអាចជួយទ្រទ្រង់ដល់ភាពកម្សោយរបស់ពួកគេ។ យើងអាចសូមឲ្យពួកគេមានសេចក្តីក្លាហាន ហើយសូមព្រះរំដោះពួកគេឲ្យរួចពីបញ្ហាអ្វីមួយ។
ដូចនេះ តើអ្នកដឹងថា នរណាខ្លះកំពុងត្រូវការអ្នកអធិស្ឋានឲ្យ? តើអ្នកនឹងអធិស្ឋានឲ្យពួកគេដោយចិត្តឧស្សាហ៍ ក្លាហាន និងខ្ជាប់ខ្ជាន់ទេ? ហើយតើអ្នកដឹងថា នរណាខ្លះដែលហាក់ដូចជាមិនត្រូវការអ្នកអធិស្ឋានឲ្យ? ជាការពិតណាស់ ពួកគេត្រូវការ! តើអ្នកនឹងអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ ដោយទឹកចិត្តដូចនេះដែរទេ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ភីលីព ១:៣-១១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យ៉ូប ៣២-៣៣ និង១កូរិនថូស ១១:១-១៦
1Feathers for Arrows: or, Illustrations for Preachers and Teachers, from My Note Book (Passmore & Alabaster, ឆ្នាំ១៨៧០), ទំព័រ១៧១។