ការលះបង់ដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ខ្ញុំមានគ្រប់គ្រាន់ទាំងអស់ ហើយក៏បរិបូរផង ខ្ញុំបានពោរពេញហើយ ដោយបានទទួលរបស់ទាំងប៉ុន្មានពីអេប៉ាប្រូឌីត ដែលអ្នករាល់គ្នាផ្ញើទៅខ្ញុំនោះ គឺជាក្លិនឈ្ងុយជាគ្រឿងបូជាដែលព្រះទ្រង់ទទួលហើយសព្វព្រះហឫទ័យដែរ» (ភីលីព ៤:១៨)។ បទគម្ពីរនេះបានលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យឈប់បង្អង់ ដើម្បីពិចារណាអំពីសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យដែលថា អ្នកអាចធ្វើឲ្យព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ។ យើងអាចមានការលើកទឹកចិត្តណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះអាទិកររបស់យើងនឹងសព្វព្រះទ័យ ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ តែព្រះគម្ពីរបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យទទួលស្គាល់ថា នេះជាការពិតមែន។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងខិតខំរស់នៅដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌មានព្រះភ័ក្ត្រញញឹមដាក់យើង។ តាមព្រះគម្ពីរប៊ីប កត្តាដែលកណ្ដាលចិត្តយើងឲ្យស្តាប់បង្គាប់ព្រះ គឺដោយសាររបៀបដែលយើងរស់នៅអាចផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំងឡើង (១ថែស្សាឡូនិច ៤:១) ហើយការដាក់ដង្វាយដោយចិត្តសប្បុរសស្ថិតក្នុងចំណោមវិធីដែលយើងអាចផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះអង្គ ព្រោះជាគ្រឿងបូជាដែលព្រះទ្រង់ទទួល ហើយសព្វព្រះទ័យ។ សាវ័ក ប៉ុល បានពិពណ៌នាអំពីការដាក់ដង្វាយរបស់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ដោយប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចនឹងការថ្វាយសត្វធ្វើជាយញ្ញបូជានៅគ្រាសញ្ញាចាស់។ នៅពេលដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ បាននាំដង្វាយដុត គេក៏បានដុតគ្រឿងក្រអូបជាមួយយញ្ញបូជាផងដែរ។ ដូចនេះ ដង្វាយដុតបានបង្កើតឲ្យមានក្លិនដ៏ទាក់ទាញក្នុងន័យថា ការនេះជាតំណាងឲ្យភាពអាចទទួលយកបាន និងភាពផ្អែមល្ហែមនៃដង្វាយដុតនៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះអង្គ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលក្នុងន័យដូចនេះដែរ ទៅកាន់រាស្ត្រព្រះអង្គក្នុងសតវត្សរ៍ទី១ ក៏ដូចជាសតវត្សរ៍ទី២១ថា ពេលណាយើងដាក់ដង្វាយ ដោយចិត្តដែលស្របនឹងព្រះទ័យព្រះអង្គ ដង្វាយនោះនឹងបញ្ចេញក្លិនដ៏ក្រអូប ហើយយញ្ញបូជារបស់យើងនឹងបានជាទីសព្វព្រះទ័យដល់ព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងពិចារណាអំពីការដាក់ដង្វាយប្រភេទនេះ យើងមិនគួរមើលរំលងពាក្យ «លះបង់» លឿនពេកឡើយ។ ការថ្វាយដោយការលះបង់ និងការថ្វាយដោយចិត្តសប្បុរសមិនប្រាកដថាដូចគ្នានោះទេ។ យើងអាចមានចិត្តសប្បុរស ដូចអ្នកជឿជាច្រើនទៀត…
Read article