សក្តិសមនឹងទទួលការលើកតម្កើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាងខ្ពស់» (ភីលីព ២:៩)។ បទគម្ពីរភីលីព ២:៥-៨ ជាការបកស្រាយដ៏មានន័យ អំពីភាពជាមនុស្ស ភាពជាព្រះ ព្រះរាជកិច្ច និងការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីយើងបានគិត ចាប់តាំងពីការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមកយកកំណើតជាមនុស្ស រហូតដល់ការសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង តើអ្នកនឹងគិតអំពីអ្វីជាបន្តទៀត? តាមធម្មតា យើងគិតអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ សាវ័ក ប៉ុល បានគិតអំពីការលើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័ក ប៉ុល មានប្រសាសន៍ថា ការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវមានទំនាក់ទំនងដ៏សមហេតុផលជាមួយនឹងការលើកតម្កើងព្រះអង្គ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា «ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាងខ្ពស់» (ខ.៨)។ តើការលើកតម្កើងនេះមានលក្ខណៈដូចម្ដេច? គឺដោយព្រះវរបិតាបានប្រទានបល្ល័ង្កដល់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបង្គាប់ដល់លោកីយ៍ថា នៅថ្ងៃមួយ «កាលណាឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះឲ្យគ្រប់ទាំងជង្គង់នៅស្ថានសួគ៌ នៅផែនដី ហើយនៅក្រោមផែនដីត្រូវលុតចុះ ហើយឲ្យគ្រប់ទាំងអណ្តាតបានថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ជាសិរីល្អដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា» (ខ.១០-១១)។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីព្រះអង្គសក្តិសមនឹងទទួលការលើកតម្កើង? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយមួយចំនួន។ ទីមួយ ពីព្រោះការលើកតម្កើងនេះសម្រេចបទទំនាយព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់គោរពព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។ លោកីយ៍ទាំងមូលនឹងទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គសន្យាថា ពួកគេនឹងទទួលស្គាល់មែន។ ៦០០ឆ្នាំមុន នៅពេលព្រះយេស៊ូវយាងមកយកកំណើតជាមនុស្សក្នុងដំណាក់កាលនៃប្រវត្តិសាស្ត្រនោះ ហោរា អេសាយ បានកត់ទុកព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ យ៉ាងដូចនេះថា…
Read article