April 30, 2025

You are here:
ការ​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​ភាព​ ជោគជ័យ​របស់​អ្នក​ដទៃ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«គាត់​យល់​សប្តិ​ឃើញ​ទៀត ហើយ​ក៏​ប្រាប់​ដល់​ពួក​បង​គាត់​ថា ខ្ញុំ​បាន​យល់​សប្តិ​ឃើញ​ដូច្នេះ​ទៀត គឺ​ថ្ងៃ ខែ និង​ផ្កាយ​ទាំង១១បាន​ក្រាប​គោរព​ដល់​ខ្ញុំ…ហើយ​ពួក​បងៗ​ក៏​ច្រណែន​នឹង​គាត់» (លោកុប្បត្តិ ៣៧:៩, ១១)។ ការ​ច្រណែន គឺ​ជា​អារម្មណ៍​មួយ​ដែល​មនុស្ស​ជាតិ​កើត​មាន​ជា​ធម្មតា។ វា​ក៏​ជា​សត្វ​សាហាវ ជា​យក្ស​ដែល​អាច​ស៊ី​បំផ្លាញ​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​ទាំង​រស់។ តើ​អ្នក​អាច​ត​យុទ្ធ​នឹង​ការ​ច្រណែន​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​ខ្លះ? ក្នុង​រង្វង់​នៃ​ឥទ្ធិពល​របស់​អ្នក ឬ​ស្ថិត​ក្នុង​កន្លែង​ដែល​អ្នក​អាច​មើល​ឃើញ តើ​មាន​នរណា​ខ្លះ​ដែល​កំពុង​ជួប​រឿង​ល្អ ឬ​មាន​ភាព​ជោគជ័យ ឬ​អ្នក​ចង់​មាន​ជីវិត​ដូច​ពួក​គេ? យើង​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ លោក ចច ឡសិន (George Lawson) បាន​សរសេរ​ថា «ចិត្ត​ច្រណែន ធ្វើ​ទារុណកម្ម និង​បំផ្លាញ​ខ្លួន​មនុស្ស​ម្នាក់ ខណៈ​ពេល​ដែល​វា​ក៏​ព្យាយាម​បំផ្លាញ​មនុស្ស​ដែល​គេ​ច្រណែន»1។ ការ​ច្រណែន​ច្រើន​តែ​បំផ្លាញ​អ្នក​ច្រណែន។ ពួក​បងៗ​របស់​លោក យ៉ូសែប មិន​ទាន់​បាន​ដឹង​ទេ​ថា ពួក​គេ​កំពុង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​សេចក្តី​អាក្រក់​នៃ​ការ​បោក​បញ្ឆោត ការ​ព្យាបាទ និង​ការ​លក់​ប្អូន​បង្កើត​របស់​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​ទាសករ ជា​ទង្វើ​ដ៏​សាហាវ គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម​បំផុត។ ពួក​គេ​បោះ​ជំហាន​ទី​មួយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​នោះ ដោយ​ការ​ច្រណែន​គាត់។ តែ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​ខ្លួន​ទេ ដូច​នេះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​បន្ត​បោះ​ជំហាន ទៅ​រក​​ការ​អាក្រក់ នៅ​ពេល​ដែល យ៉ូសែប ចាប់​ផ្ដើម​ចែក​ចាយ​អំពី​ការ​យល់​សប្តិ​របស់​ខ្លួន។ យើង​ត្រូវ​តែ​រៀន​មើល​ឲ្យ​ដឹង​ថា យើង​កំពុង​មាន​ការ​ច្រណែន​មែន ហើយ​ត្រូវ​ជម្នះ​វា។ ដូច​នេះ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​ឲ្យ​យើង​អាច​អបអរ​ជោគ​ជ័យ​របស់​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​មាន​ចិត្ត​ជូរ​ល្វីង…

Read article
ពិតជា​ទុកចិត្ត​ព្រះ​អង្គ​មែន

នុក​ដំកើង ៣២:៦-១១ អញ​នឹង​បង្ហាត់​បង្រៀន​ឲ្យ​ឯង​ស្គាល់​ផ្លូវ ដែល​ឯង​ត្រូវ​ដើរ អញ​នឹង​ទូន្មាន​ឯង ដោយ​ភ្នែក​អញ​​មើល​ឯង​ជាប់​។ ទំនុក​ដំកើង ៣២:៨ ថ្ងៃ​មួយ សត្វ​ឆ្មា​អនាថា​មួយ​ក្បាល បាន​យំ​ដាក់​ខ្ញុំ ដោយ​សម្លេង​គួរ​ឲ្យ​អាណិត ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឈប់​ដើរទៅ​មុខ​ទៀត​។ ខ្ញុំ​ទើបតែ​ដើរ​ហួស​អាហារ​មួយ​គំនរ ដែល​គេ​បាន​បោះចោល នៅ​លើ​ដី ដោយ​ខ្វះ​ការ​ពិចារណា​។ ខ្ញុំ​គិត​ឃើញថា ព្រះ​បាន​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​សត្វ​ឆ្មា​ដែល​កំពុង​ឃ្លាន​ចំណី​ហើយ​។ គេ​បាន​ចោល​អាហារ​នោះ កំបាំង​ពី​ក្រោម​បង្គោល​ភ្លើង​ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ព្យាយាម​នាំ​សត្វ​ឆ្មា​ដ៏​ស្គម​ស្គាំង ទៅ​រក​អាហារ​នោះ​។ វា​ក៏​បាន​ដើរ​មក​រក​ខ្ញុំ ដោយ​ការ​ទុកចិត្ត បន្ទាប់មក វា​ក៏​បាន​ឈប់ ហើយ​បដិសេធ​​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​ខ្ញុំ​ទៀត​។ ខ្ញុំ​ចង់​សួរ​វា​ថា ខ្ញុំ​នាំ​ឯង​​ទៅ​រក​ចំណី​ទេ ហេតុ​អ្វី​ឯង​​មិន​ទុកចិត្ត​ខ្ញុំ? បន្ទាប់មក ភ្លាមៗ​នោះ រឿង​នេះ​ក៏​បាន​ដាស់សតិ​របស់​ខ្ញុំ ឲ្យ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​សត្វ​ឆ្មា​នោះ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ជាមួយ​ព្រះ​ទេឬ? តើមាន​ពេល​ប៉ុន្មាន​ដង​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ ដោយ​គិតថា ព្រះ​អង្គ​អើយ ទូល​បង្គំ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​ហើយ តែ​ទូល​បង្គំ​មិន​បាន​ទុកចិត្ត​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ ដោយ​មិន​បាន​ដឹង​ថា ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះអង្គ កំពុង​តែ​រង់​ចាំ​ខ្ញុំ​នៅ​ជិត​បង្កើយ​សោះ​។ ​​យើង​ទុកចិត្ត​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ​​បាន ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​យើង ហើយក៏​គិត​ប្រយោជន៍​យើង​។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “អញ​នឹង​បង្ហាត់​បង្រៀន​ឲ្យ​ឯង​ស្គាល់​ផ្លូវ ដែល​ឯង​ត្រូវ​ដើរ អញ​នឹង​ទូន្មាន​ឯង…

Read article