ការអធិស្ឋានសមស្របគ្រប់សម័យកាល (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
August 30, 2025
«ឥឡូវនេះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទតមើលសេចក្តីកំហែងរបស់គេ ហើយសូមប្រទានឲ្យពួកអ្នកបំរើទ្រង់បានផ្សាយព្រះបន្ទូល ដោយសេចក្តីក្លាហានដ៏ពេញលេញ... កាលបានអធិស្ឋានរួចហើយ នោះកន្លែងដែលគេប្រជុំគ្នាក៏រញ្ជួយ ហើយគេបានពេញជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា រួចក៏ផ្សាយព្រះបន្ទូលដោយចិត្តក្លាហាន»(កិច្ចការ ៤:២៩,៣១)។
ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា វប្បធម៌របស់យើងបានបែរខ្នងដាក់ដំណឹងល្អ ដោយការតាំងចិត្ត ហើយបានប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងមកលើការអះអាងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប តាមធម្មតាយើងចង់ដឹងថា តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច? ចម្លើយរបស់យើងសម្រាប់សំណួរនេះ មិនគួរផ្អែកទៅលើភាពសុខស្រួលដែលយើងចង់បាន តែត្រូវផ្អែកទៅលើអ្វីដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប។
ពួកជំនុំដំបូងក៏ធ្លាប់ជួបការប្រឆាំងក្នុងសង្គមផងដែរ។ សាវ័ក ពេត្រុស បានដឹងថា សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីសង្គ្រោះអាចរកបាននៅក្នុងការសុគត និងការមានព្រះជន្មឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ បានជាគាត់បានចែកចាយដោយចិត្តក្លាហាននៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០ គឺក្នុងរយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ បន្ទាប់ពីគាត់បានបដិសេធថា មិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ និងថា គាត់មិនមែនជាសិស្សព្រះអង្គ (កិច្ចការ ២:១-៤១)។ ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលរបស់សាវ័ក ពេត្រុស និងសាវ័កដទៃទៀតដោយចិត្តក្លាហាន បាននាំឲ្យពួកជំនុំមានការលូតលាស់ឆាប់រហ័ស តែក៏បាននាំឲ្យមានភាពវឹកវរ និងការបៀតបៀនមកលើអ្នកជឿផងដែរ (ខ.១-២២)។
ដូចនេះ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវភ្ញាក់ផ្អើលទេ នៅពេលដែលព្រះគម្ពីរចែងថា ពួកគេបានលើកសម្លេងអធិស្ឋានដល់ព្រះ។ តាមចំណេះដឹង តាមព្រះគម្ពីរប៊ីប និងតាមសេចក្តីក្លាហានរបស់ពួកគេ ពួកគេដឹងថា ពួកគេបានជួបការទាស់ប្រឆាំងអ្វីខ្លះ។
បើយើងត្រូវបញ្ចប់ការអធិស្ឋាននោះ ដោយពាក្យថា «ឥឡូវនេះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ...» នោះយើងប្រហែលជាចង់ទូលសូមព្រះអង្គឲ្យដកការគំរាមកំហែង កំចាត់ការទាស់ប្រឆាំង ឬការពារយើងឲ្យរួចផុតពីការបៀតបៀន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាការអធិស្ឋានរបស់អ្នកជឿព្រះសម័យដើមទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានអធិស្ឋានសូមឲ្យពួកគេអាចប្រកាសដំណឹងល្អ «ដោយចិត្តក្លាហាន»។
ការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេនៅតែមានភាពសមស្របគ្រប់សម័យកាល។ ជាការពិតណាស់ ទោះនៅសម័យណាក៏ដោយ ពួកជំនុំរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅតែត្រូវការសេចក្តីក្លាហានដែលមានព្រះគ្រីស្ទជាទីមួយ និងពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលនេះជាតម្រូវការបន្ទាន់បំផុត។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងវប្បធម៌ដែលកើតឡើងពីការចម្រុះគ្នានៃគំនិតផ្សេងគ្នា និងភាពតានតឹង។ ក្នុងបរិបទនេះ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យចេញទៅ ហើយនិយាយថា «ដ្បិតខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាស ចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទេ ពីព្រោះជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ សម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ»(រ៉ូម ១:១៦)។ ពេលណាយើងអនុវត្តដូចនេះ យើងត្រូវចាំថា ឈើឆ្កាងគឺជាចំណុចស្នូលនៃដំណឹងល្អ។ បើយើងចង់ចែកចាយព្រះបន្ទូល ដោយចិត្តក្លាហាន នោះយើងត្រូវតែប្រកាស តាមហោរាអេសាយថា នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវ «ត្រូវរបួស ដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់យើង ក៏ត្រូវវាយជាំ ដោយព្រោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទេ ឯការវាយផ្ចាលដែលនាំឲ្យយើងបានជាមេត្រី នោះបានធ្លាក់ទៅលើទ្រង់ ហើយយើងរាល់គ្នាបានប្រោសឲ្យជា ដោយសារស្នាមរំពាត់នៅអង្គទ្រង់»(អេសាយ ៥៣:៥)។ គឺដូចដែលលោក រីកូ ថាយ (Rico Tice) បានចង្អុលបង្ហាញថា ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ យើងចាំបាច់ត្រូវមានចិត្តក្លាហាន ល្មមនឹងអាចឆ្លងកាត់រនាំងនៃការឈឺចាប់ ហើយប្រឈមមុខដាក់ការទាស់ប្រឆាំងពីមនុស្សដែលមិនយល់ស្របនឹងយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចរកឃើញភាពស្រេកឃ្លាននៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការនៅក្នុងពួកគេរួចទៅហើយ។1
ព្រះអង្គបានប្រទានដំណឹងល្អទាំងស្រុងដល់ពួកជំនុំទាំងមូល ដើម្បីឈោងចាប់លោកីយ៍ទាំងមូល។ ទោះអ្នកជាតន្ត្រីករ វិស្វករ កសិករ ឬអ្នកលក់ថ្នាំពេទ្យក្តី ព្រះអង្គបានបង្គាប់យើងម្នាក់ៗឲ្យប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដែលជាសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ។
ដូចនេះ តើអ្នកមានចិត្តក្លាហានល្មមនឹងអធិស្ឋានសូមចិត្តក្លាហានក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អទេ? គឺមិនមែនទូលសូមជីវិតដែលមានភាពខុសស្រួល ភាពស្រណុក សុខភាពល្អ ភាពល្បីល្បាញនោះទេ តែទូលសូមជីវិតដែលធ្វើបន្ទាល់? តើអ្នកនឹងអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃ តាមគំរូពួកជំនុំដំបូង ដោយសូមឲ្យអ្នកបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ និងមានចិត្តក្លាហានក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អដល់លោកីយ៍ដែលស្រេកឃ្លានសេចក្តីពិត ទោះត្រូវលះបង់យ៉ាងណា?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កិច្ចការ ៤:១-២២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ១២៩-១៣១ និង២កូរិនថូស ៩