យ៉ូហាន ១៥:៤-១២
ដ្បិតបើដាច់ពីខ្ញុំចេញ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងធ្វើអ្វីបានទេ។ យ៉ូហាន ១៥:៥
នៅពេលដែលយើងគិតអំពីការប្ដេជ្ញាចិត្ត សម្រាប់ឆ្នាំថ្មី យើងប្រហែលជាគិតឃើញរឿងជាច្រើន ជាក្តីប្រាថ្នាធំដែលយើងកម្រនឹងសម្រេចបាន (ព្រោះ ៨០ភាគរយ នៃការប្ដេជ្ញាចិត្តសម្រាប់ឆ្នាំថ្មី ត្រូវបានគេបោះបង់ចោល នៅពាក់កណ្តាលខែកុម្ភៈ)។ អ្នកស្រីអេមី វីលសិន(Amy Wilson) ដែលជាអ្នកនិពន្ធ បានលើកឡើងថា យកល្អ យើងគួរតែបោះបង់ចោលទាំងស្រុង នូវ “គំនិតដែលគិតថា យើងត្រូវតែកែតម្រង់ខ្លួនឯងឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីឲ្យយើងមានជីវិតល្អជាងមុន”។ អ្នកស្រីអេមី បានលើកឡើងថា ជាជាងបន្ថែមការប្ដេជ្ញាចិត្ត យើងគួរតែចាត់ទុកឆ្នាំថ្មី ជាឱកាសដើម្បីធ្វើឲ្យបានតិចជាងមុន ពោលគឺ ត្រូវ “ចាប់ផ្តើមនិយាយថា ទេ” ចំពោះ “ការប្ដេជ្ញាចិត្តហួសហេតុ ដែលតម្រូវឲ្យយើងចំណាយពេល និងកម្លាំងច្រើន ដោយទទួលបានលទ្ធផលតិចតួចត្រឡប់មកវិញ”។
ក្នុងលោកិយដែលមានពេញទៅដោយការដាក់សំពាធឲ្យយើងធ្វើកាន់តែច្រើន និងមានអ្វីៗច្រើនជាងមុន យើងងាយនឹងមើលរំលងចង្វាក់នៃជីវិតខុសពីនេះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គឲ្យមាន គឺជីវិតដែលនៅជាប់នឹងព្រះអង្គ។ ក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ជំពូក ១៥ ព្រះយេស៊ូវបានពិពណ៌នាថា ព្រះអង្គគឺជា “ដើមទំពាំងបាយជូរដ៏ពិត”(ខ.១) ហើយពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គគឺជា “ខ្នែង”(ខ.៥)។ ខ្នែងមិនលូតលាស់តាមរយៈការខិតខំលូតលាស់កាន់ខ្លាំងនោះទេ តែតាមរយៈជីវជាតិដែលពួកវាទទួលបានពីដើម។ ដូចនេះ ការលូតលាស់ដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន អាចកើតមាន តែនៅពេលដែលយើងលះបង់ការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង ហើយងាកមកសម្រាក និងស្វែងរកជីវជាតិក្នុងព្រះគ្រីស្ទវិញ ដ្បិតបើដាច់ពីព្រះអង្គ នោះយើងរាល់គ្នាពុំអាចនឹងធ្វើអ្វីបានទេ(ខ.៥)។
តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ យើងមានក្តីសង្ឃឹមថា យើងនឹងមានជីវិតដែលថប់បារម្ភតិចជាងមុន មានសំពាធតិចជាងមុន ហើយសម្រាកកាន់តែច្រើនក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គហូរទៅកាន់មនុស្សនៅក្បែរយើង(ខ.១២,១៧)។—Monica La Rose

តើព្រះទ្រង់អាចដឹកនាំអ្នកឲ្យនិយាយថា ទេ ទៅកាន់អ្វីខ្លះ នៅថ្ងៃនេះ? 
មានផ្នែកណាខ្លះក្នុងជីវិតអ្នក ដែលព្រះទ្រង់អាចអញ្ជើញអ្នកឲ្យមានការលះបង់កាន់តែខ្លាំង? 
ឱព្រះប្រកបដោយព្រះគុណ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យលះបង់ការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង ដើម្បីឲ្យបានសម្រាកក្នុងព្រះអង្គវិញ។
For further study, read How God Loves Us at ODBM.org.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ម៉ាឡាគី ១-៤ និង វិវរណៈ ២២