ថ្ងៃធួននឹងបាប (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដ្បិតជីវិតនៃរូបសាច់ នោះនៅក្នុងឈាម ហើយអញបានឲ្យឈាមដល់ឯងរាល់គ្នា សម្រាប់នឹងថ្វាយនៅលើអាសនា ដើម្បីឲ្យបានធួននឹងជីវិតឯង ដ្បិតគឺជាឈាមនោះឯងដែលធួននឹងព្រលឹងបាន» (លេវីវិន័យ ១៧:១១)។ កាលព្រះទ្រង់សង្គ្រោះពួកអ៊ីស្រាអែលឲ្យរួចផុតពីនគរអេស៊ីព្ទ ការប្រោសលោះរបស់ពួកគេបាននាំឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ ពួកគេបានរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ ដោយអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានព្រះអង្គក្នុងរោងឧបោសថ។ ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីដំបូងមក ពួកអ៊ីស្រាអែលមិនអាចកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គបានទេ។ ដូចនេះ យើងអាចសួរថា តើព្រះដ៏បរិសុទ្ធអាចគង់នៅជាមួយមនុស្សមានបាបដោយរបៀបណា? នៅថ្ងៃពិសេស ជារៀងរាល់ឆ្នាំ គឺនៅថ្ងៃធួននឹងបាប សម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានព្រះអង្គបង្គាប់ឲ្យចូលទីបរិសុទ្ធបំផុតក្នុងរោងឧបោសថ ដែលមានព្រះវត្តមានព្រះអង្គគង់នៅ ដើម្បីថ្វាយយញ្ញបូជាលោះបាបរបស់ពួកបណ្តាជន។ គាត់ត្រូវយកសត្វពពែឈ្មោលពីរក្បាល មកធ្វើយញ្ញបូជា ដោយជាដំបូង គាត់ថ្វាយពពែនោះ ធ្វើជាដង្វាយលោះបាបពួកបណ្តាជន ហើយបន្ទាប់មក គាត់យកឈាមពពែ មកប្រោះនៅទីសន្តោសប្រោស។ ពួកអ៊ីស្រាអែលសមនឹងស្លាប់ដោយសារបាបរបស់ពួកគេ តែព្រះទ្រង់បានប្រទានសត្វពពែនោះឲ្យស្លាប់ជំនួសពួកគេវិញ។ មនុស្សអាចរស់ដោយសារសត្វនោះបានស្លាប់ហើយ។ ហើយលទ្ធផលនៃការប្រោសលោះនេះអាចឃើញមាន នៅក្នុងរឿងដែលកើតឡើង មកលើសត្វពពែទី២ សម្ដេចសង្ឃត្រូវដាក់ដៃទាំង២នៅលើក្បាលពពែនោះ ដោយលន់តួពីអស់ទាំងសេចក្តីទុច្ចរិត និងអស់ទាំងសេចក្តីរំលងរបស់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលពីលើពពែនោះ គឺអំពើបាបរបស់គេទាំងអស់ត្រូវដាក់ទាំងអស់លើក្បាលពពែនោះ រួចប្រគល់ដល់មនុស្សម្នាក់ដែលប្រុងជាស្រេច ដើម្បីដឹកវាទៅឯទីរហោស្ថាន។ បន្ទាប់មក សម្ដេចសង្ឃអាចឈរប្រកាសនៅពីមុខពួកបណ្តាជនថា «បាបរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានប្រោសលោះហើយ។ ឈាមបានខ្ចាយហើយ ហើយដោយសារការខ្ចាយឈាមនេះ យើងមានការលោះបាប។ សត្វពពែមួយក្បាលទៀត ខ្ញុំបានដេញវាទៅវាលរហោស្ថានហើយ ហេតុនេះហើយ អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវព្រួយបារម្ភអំពីបាបរបស់អ្នក ឬរែកពន្ធវាធ្វើជាបន្ទុកនៅលើស្មាអ្នកទៀតទេ»។…
Read article
