តើគាត់ជានរណា?
សូមយើងស្រមៃថា យើងកំពុងតែឈរបញ្ជ្រៀតគ្នាជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្ស ដែលកំពុងរង់ចាំស្វាគមន៍ នៅតាមបណ្តោយផ្លូវដីមួយខ្សែ។ ស្រ្តីដែលឈរពីក្រោយអ្នក កំពុងចំទើតជើង ខំរកមើលតើនរណាកំពុងតែធ្វើដំណើរមក។ អ្នកក៏បានមើលឃើញបុរសម្នាក់ កំពុងជិះសត្វលាមួយក្បាល ពីចម្ងាយមក តាមផ្លូវនោះ។ ពេលដែលគាត់ចូលមកកាន់តែជិត មនុស្សម្នាក៏បានបោះអាវវែងរបស់ខ្លួន ទៅលើផ្លូវ។ ភ្លាមៗនោះ អ្នកក៏បានឮសម្លេងមែកឈើបាក់ នៅពីក្រោយអ្នក គឺជាមែកដើមលម៉ើដែលគេបានកាច់ចែកគ្នា ហើយពួកបណ្តាជនក៏បានយកមែកលម៉ើទាំងនោះ មកតម្រៀបពីលើផ្លូវ មុនពេលសត្វលាដើរមកដល់។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ទ្រង់ យ៉ាងអស់ពីចិត្ត ខណៈពេលដែលទ្រង់យាងចូលទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយគង់នៅលើខ្នងសត្វលា រយៈពេល២បីថ្ងៃ មុនពេលគេយកទ្រង់ទៅឆ្កាង។ ហ្វូងមនុស្សបានអរសប្បាយ និងសរសើរដំកើងព្រះដោយសារ “ការអស្ចារ្យទាំងអស់ ដែលពួកគេបានឃើញ”(លូកា ១៩:៣៧)។ អ្នកដែលមានចិត្តប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ បានមកចោមរោមទ្រង់ ហើយស្រែកឡើងថា “ស្តេចដែលយាងមក ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះពរ”(ខ.៣៨)។ ការដែលពួកគេថ្វាយព្រះកិត្តិនាម ដោយភាពក្លៀវក្លាយ៉ាងដូចនេះ ធ្វើឲ្យប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកដល់ “នោះកើតមានសេចក្តីជ្រួលជ្រើមពេញក្នុងទីក្រុង ហើយគេសួរថា លោកនេះជាអ្នកណា?”(ម៉ាថាយ ២១:១០)។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៅតែចង់ដឹង ចង់ស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះបីជាយើងមិនអាចក្រាលផ្លូវរបស់ទ្រង់ ដោយមែកដើមលម៉ើ ឬស្រែកសរសើរទ្រង់ នៅចំពោះមុខទ្រង់ដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ទ្រង់។ យើងអាចជជែកជាមួយគេ…
Read articleអំណាចនៃការបង្ហាញចេញនូវគំរូ
ពេលខ្ញុំព្យាយាមជួសជុលអ្វីដែលខូច នៅផ្ទះខ្ញុំ តាមធម្មតា ខ្ញុំបែរជាធ្វើឲ្យខូចលើសដើម ហើយត្រូវបង់ថ្លៃឈ្នួល ឲ្យគេមកជួសជុលការខូចខាត ដែលខ្ញុំបានធ្វើបន្ថែមពីអ្វីដែលខូចស្រាប់។ ប៉ុន្តែ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានជួសជុលឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ នៅផ្ទះមួយគ្រឿង ដោយជោគជ័យ ដោយអនុវត្តតាមការបង្ហាញរបស់មនុស្សម្នាក់ អំពីរបៀបជួសជុស នៅក្នុងវីដេអូYoutube មួយជំហានម្តងៗ។ សាវ័កប៉ុលបានធ្វើជាគំរូដ៏មានអំណាច សម្រាប់យុវជន ឈ្មោះធីម៉ូថេ ដែលជាសិស្សគាត់ ដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយគាត់ ហើយមើលគំរូនៃការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើគាត់ ពីមន្ទីរឃុំឃាំងថា “អ្នកបានស្គាល់គ្រប់សេចក្តីដែលខ្ញុំបង្រៀន កិរិយាដែលប្រព្រឹត្ត និងបំណងចិត្ត សេចក្តីជំនឿ សេចក្តីអត់ធ្មត់ សេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ខ្ញុំហើយ ព្រមទាំងការដែលគេបៀតបៀនដល់ខ្ញុំ និងសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ខ្ញុំដែរ ជាការដែលកើតដល់ខ្ញុំ នៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ក្រុងអ៊ីកូនាម និងក្រុងលីស្ត្រា ក៏ស្គាល់សេចក្តីបៀតបៀនជាយ៉ាងណា ដែលខ្ញុំទ្រាំទ្រនោះដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៣:១០-១១)។ ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តលោកធីម៉ូថេ ឲ្យនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលគាត់បានរៀន ហើយជឿប្រាកដវិញ ដោយដឹងថា គាត់បានរៀនសេចក្តីនោះពីអ្នកណា ហើយថា តាំងពីក្មេងតូចមក គាត់បានស្គាល់បទគម្ពីរទាំងប៉ុន្មាន”(ខ.១៤-១៥)។ ទីបន្ទាល់នៃការរស់នៅរបស់សាវ័កប៉ុល បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹង អំពីភាពចាំបាច់នៃការកសាងជីវិតយើង នៅលើគ្រឹះនៃព្រះបន្ទូលព្រះ។ គាត់បានរំឭកលោកធីម៉ូថេថា ព្រះគម្ពីរគឺជាប្រភពដ៏មានអំណាច…
Read articleព្រះបន្ទូលសន្យាទ្វេរគុណ
ចាប់តាំងពីពេលដែលអ្នកស្រីរស់(Ruth) បានឈឺចាប់ដោយសារជម្ងឺមហារីក កាលពីបីបួនឆ្នាំមុន គាត់មិនអាចញាំអាហារ និងផឹកទឹក ឬសូម្បីតែលេបឲ្យបានស្រួលឡើង។ គាត់ក៏បានបាត់បង់កម្លាំងកាយជាច្រើន ហើយការវៈកាត់ និងការព្យាបាលជាច្រើន បានធ្វើឲ្យគាត់ នៅសល់តែស្រមោលនៃខ្លួនគាត់ ដែលគាត់ធ្លាប់មានពីមុនមក។ តែអ្នកស្រីរស់ នៅតែអាចសរសើរដំកើងព្រះ។ ក្តីជំនឿរបស់គាត់នៅតែខ្លាំង ហើយក្តីអំណររបស់គាត់ក៏បានឆ្លងទៅដល់អ្នកដទៃទៀត។ គាត់បានពឹងផ្អែកលើព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយបានតោងជាប់សេចក្តីសង្ឃឹមថា ថ្ងៃណាមួយ គាត់នឹងបានជាសះស្បើយទាំងស្រុង។ គាត់បានអធិស្ឋានសូមការប្រោសឲ្យជា ហើយបានទុកចិត្តថា មិនយូរមិនឆាប់ ព្រះទ្រង់នឹងឆ្លើយតបគាត់មិនខាន។ សេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ គឺពិតជាគួរឲ្យកោតសរសើរមែន។ អ្នកស្រីរស់បានពន្យល់ថា ជំនឿរបស់គាត់នៅតែរឹងមាំ គឺដោយសារការដឹងច្បាស់ថា ព្រះទ្រង់នឹងមិនគ្រាន់តែបំពេញព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ ក្នុងពេលទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងទ្រទ្រង់គាត់ ទាល់តែដល់ពេលដែលទ្រង់សម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យាទ្រង់។ រាស្រ្តរបស់ព្រះក៏មានសេចក្តីសង្ឃឹមដូចនេះផងដែរ ពេលដែលពួកគេបានរង់ចាំទ្រង់ សម្រេចផែនការទ្រង់(អេសាយ ២៥:១) ដោយរំដោះពួកគេ ឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវ (ខ.២) និងជូតទឹកភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយដកសេចក្តីអាម៉ាស់របស់ពួកគេចេញ ព្រមទាំង “បំផ្លាញសេចក្តីស្លាប់ឲ្យសូន្យបាត់”(ខ.៨)។ នៅពេលនោះ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រទានរាស្រ្តទ្រង់ នូវទីជ្រកកោន និងជម្រក(ខ.៤) ពេលដែលពួកគេរង់ចាំទ្រង់។ ទ្រង់បានកម្សាន្តចិត្តពួកគេ នៅក្នុងទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេ និងប្រទាននូវកម្លាំង ឲ្យអាចអត់ទ្រំា ហើយប្រទានពួកគេនូវការធានាថា ទ្រង់គង់នៅជាមួយពួកគេជានិច្ច។…
Read articleការបន្សល់ទុក្ខនូវកេរដំណែល
ទូរស័ព្ទខ្ញុំបានរោទ៍ឡើង ជាសញ្ញាបង្ហាញថា មានគេផ្ញើសារមកទូរស័ព្ទខ្ញុំហើយ។ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានផ្ញើសារមកសួរខ្ញុំ អំពីរបៀបធ្វើនំដាក់ការ៉េម លាយជីអង្កាម តាមគំរូរបស់ជីដូនរបស់ខ្ញុំ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបើកមើលកាតពណ៌លឿង ក្នុងប្រអប់ចាស់មួយដែលមានដាក់ក្បួនធ្វើម្ហូប ខ្ញុំក៏បានមើលឃើញអក្សរដែលជីដូនរបស់ខ្ញុំបានសរសេរ មានលក្ខណៈពិសេសខុសពីគេ និងក្រដាស់កត់ត្រាបីបួនសន្លឹក ដែលម្តាយខ្ញុំបានសរសេរអក្សរតូចៗ ជាប់គ្នារដឹតពីលើ។ ខ្ញុំក៏បានគិតថា ដោយសារកូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានសុំក្បួនធ្វើនំ តាមគំរូរបស់ម្តាយខ្ញុំ នោះនំនេះបានចូលទៅក្នុងជំនាន់ទី៤ នៃគ្រួសារខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើគ្រួសារដទៃទៀត បានបន្សល់ទុកនូវកេរដំណែលអ្វីខ្លះ ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៀត? តើគេបានបន្សល់ទុកនូវកេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿ ឲ្យអ្នកជំនាន់ក្រោយឬទេ? ក្រៅពីក្បួនធ្វើនំ តើសេចក្តីជំនឿរបស់ជីដូនខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានជះឥទ្ធិពលមកលើកូនស្រី និងកូនចៅរបស់នាងដែរឬទេ? ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៧៩ អ្នកនិពន្ធ បានពោលទំនួញ អំពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលបានដើរផ្លូវខុស ដោយលះបង់កេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួន។ គាត់បានអង្វរព្រះ ឲ្យជួយរំដោះរាស្រ្តទ្រង់ ឲ្យរួចពីពួកមនុស្សដែលមិនកោតខ្លាចព្រះ ហើយស្អាងទីក្រុងយេរូសាឡិម ឲ្យមានភាពសុខសាន្តឡើងវិញ។ ពេលដែលព្រះទ្រង់ស្អាងរាស្ត្រទ្រង់ឡើងវិញហើយ គាត់ប្តេជ្ញាថា នឹងដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ ជារៀងរហូត។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “យ៉ាងនោះ យើងខ្ញុំ ជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយជាហ្វូងចៀមនៅទីគង្វាលទ្រង់ យើងខ្ញុំនឹងអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ជាដរាបតទៅ យើងខ្ញុំនឹងសំដែងសេចក្តីសរសើររបស់ទ្រង់ នៅអស់ទាំងដំណតរៀងទៅ(ខ.១៣)។ ខ្ញុំក៏បានប្រញាប់ចែករំលែកក្បួនធ្វើនំនោះ ដល់កូនស្រីខ្ញុំ ដោយមិនបង្អង់យូរ…
Read articleការដើរនៅលើទឹក
ក្នុងអំឡុងពេលរដូវរងាដែលអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំង ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរ ទៅកាន់បឹងមីឈីហ្គិន ដែលជាបឹងធំជាងគេទី៥ ក្នុងពិភពលោក ដើម្បីទៅមើលទឹកបឹងនោះកក។ ថ្ងៃនោះ ខ្ញុំបានពាក់ខោអាវរងាក្រាស់ៗ ហើយក៏បាននៅមាត់បឹង មើលទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលតាមធម្មតា ខ្ញុំចូលចិត្តទៅទទួលពន្លឺថ្ងៃនៅទីនោះ។ ទឹកបឹងនោះពិតជាបានកក ក្នុងរូបភាពជាទឹករលក បង្កើតជាស្នាដៃសីល្បៈទឹកកកដ៏ស្រស់ស្អាត។ ដោយសារទឹកបានកក នៅក្បែរច្រាំង ខ្ញុំក៏មានឱកាស “ដើរនៅលើទឹក”។ ទោះខ្ញុំដឹងថា ទឹកកកមានកំរាស់ល្មមនឹងទ្រទម្ងន់ខ្លួនខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែដើរពីរបីជំហានដំបូង យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ ខ្ញុំខ្លាចទឹកកកមិនអាចទ្រទម្ងន់ខ្ញុំបានទៀត។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានពិនិត្យមើលផ្ទៃទឹកកក ដែលខ្ញុំមិនទាន់ស្គាល់ច្បាស់ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានឲ្យលោកពេត្រុសចុះពីទូក ហើយដើរនៅលើទឹកសមុទ្រកាលីឡេ។ ពេលដែលពួកសាវ័កបានឃើញព្រះយេស៊ូវដើរនៅលើទឹក ពួកគេមានការភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ចូរសង្ឃឹមឡើង គឺខ្ញុំទេតើ កុំឲ្យភ័យឡើយ”(ម៉ាថាយ ១៤:២៧)។ សាវ័កពេត្រុសអាចជម្នះការភ័យខ្លាចរបស់គាត់ ហើយបោះជំហានចេញពីទូក ហើយដើរនៅលើទឹក ព្រោះគាត់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះវត្តមាននៅទីនោះ។ ពេលដែលការបោះជំហានដ៏ក្លាហានរបស់គាត់ បានរេរា ដោយសារតែខ្យល់ និងទឹករលក លោកពេត្រុសក៏បានស្រែកឲ្យព្រះយេស៊ូវជួយ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះវត្តមាននៅក្បែរគាត់ដដែល ល្មមនឹងឈោងព្រះហស្តទ្រង់ ទៅរកគាត់ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះ។ បើអ្នកកំពុងជួបប្រទះរឿងអ្វីមួយ នៅថ្ងៃនេះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅឲ្យអ្នកធ្វើ ដែលហាក់ដូចជាមិនអាចធ្វើបាន…
Read articleរដូវកាលដ៏ល្អ
ថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃទីមួយនៃរដូវផ្ការីក ក្នុងតំបន់ខាងជើង នៃពិភពលោក។ បើអ្នកកំពុងរស់នៅ ក្នុងប្រទេសអូស្រ្តាលី ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទីមួយ នៃរដូវស្លឹកឈើជ្រុះនៅតំបន់ខាងត្បូងនៃពិភពលោក។ នៅថ្ងៃនេះ ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺចំពីលើខ្សែបន្ទាត់អេក្វាទ័រ ហើយម៉ោងនៅពេលថ្ងៃ និងម៉ោងនៅពេលយប់ ស្ទើរតែមានចំនួនស្នើគ្នា នៅទូទាំងពិភពលោក។ រដូវថ្មីមានសារៈសំខាន់ចំពោះមនុស្សជាច្រើន។ អ្នកខ្លះបានរាប់ថយក្រោយ នូវចំនួនថ្ងៃដែលនៅសល់ ព្រោះពួកគេសង្ឃឹមថានឹងបានអ្វីមួយ ពេលរដូវកាលថ្មីមកដល់។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាបានគូសចំណាំ ពីលើប្រតិទិន សម្រាប់រដូវផ្ការីក នៅរដ្ឋវីសខុនស៊ីន ដែលជាសញ្ញាបញ្ជាក់អំពីការបញ្ចប់ នៃរដូវរងា។ ពុំនោះទេ សម្រាប់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងមេលបូន ពួកគេកំពុងរង់ចាំរដូវស្លឹកឈើជ្រុះយ៉ាងអន្ទះសារ ដែលនឹងមកបញ្ចប់រដូវ ដែលមានកម្តៅព្រះអាទិត្យដ៏ក្តៅនៅប្រទេសអូស្រ្តាលី។ យើងក៏ឆ្លងកាត់រដូវកាលនៃជីវិត ដែលមិនជាប់ទាក់ទងនឹងអាកាសធាតុ។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាបានប្រាប់យើងថា មានរដូវកាលសម្រាប់សកម្មភាពនីមួយៗ នៅក្រោមពន្លឺថ្ងៃ គឺពេលដែលព្រះទ្រង់បានកំណត់ទុក សម្រាប់ឲ្យជីវិតយើងរស់នៅ(៣:១-១១)។ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ អំពីរដូវកាលថ្មីមួយ ក្នុងជីវិតគាត់ បន្ទាប់ពីគាត់បានដឹកនាំរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល កាត់តាមវាលរហោស្ថាន(ចោទិយកថា ៣១:២) ហើយគាត់ត្រូវប្រគល់ការដឹកនាំរបស់គាត់ ឲ្យលោកយ៉ូស្វេ។ ចំណែកលោកប៉ុលវិញ គាត់បានជួបរដូវកាលដ៏ឯកកោ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងជាប់នៅក្នុងការឃុំខ្លួនក្នុងផ្ទះ នៅទីក្រុងរ៉ូម ដោយគាត់បានសូមឲ្យគេមកសួរសុខទុក្ខគាត់ តែគាត់ក៏បានដឹងផងដែរថា ព្រះទ្រង់បានគង់នៅក្បែរគាត់ជានិច្ច(២ធីម៉ូថេ ៤:១៧)។ ទោះជីវិតយើងស្ថិតក្នុងរដូវកាលណាក៏ដោយ ចូរយើងអរព្រះគុណព្រះ…
Read article