ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!
សិស្សម្នាក់បាននិយាយទាំងពិបាកចិត្តថា “ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!”។ នៅលើក្រដាស់លំហាត់ គាត់មើលឃើញតែអក្សរដែលគេបោះពុម្ភ និងគំនិតដែលពិបាកយល់ ព្រមទាំងថ្ងៃកំណត់ដែលគ្មានការលើកលែង។ គាត់ត្រូវការជំនួយរបស់គ្រូបង្រៀនរបស់គាត់។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ពិបាកស្រដៀងគាត់ផងដែរ ពេលដែលយើងអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនៅលើភ្នំរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ កំហឹងគឺអាក្រក់ដូចការសម្លាប់មនុស្សដែរ(ខ.២២)។ ការត្រេកត្រអាល គឺមានទោសស្មើរនឹងការផឹតក្បត់(ខ.២៨)។ ហើយបើយើងគិតថា យើងអាចរស់នៅ ត្រូវតាមខ្នាតគំរូ ឬស្តង់ដាទាំងនេះ នោះយើងនឹងសួរខ្លួនឯងថា តើយើងអាចធ្វើបានទេ ពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ”(ខ.៤៨)។ លោកអូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បានមានប្រសាសន៍ថា “ពេលយើងអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនៅលើភ្នំរបស់ព្រះយេស៊ូវ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថា យើងគ្មានសង្ឃឹមនឹងអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់បានឡើយ”។ ប៉ុន្តែ គាត់បានមើលឃើញអត្ថប្រយោជន៍នៃការអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនេះ ព្រោះពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា គ្មានសង្ឃឹមនឹងអាចធ្វើតាមបាន យើងនឹងមានចិត្តចង់ចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ ដូចជាអ្នកទាល់ក្រ សូមទទួលជំនួយពីទ្រង់ ដើម្បីឲ្យអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់កើត”។ ព្រះទ្រង់ច្រើនតែធ្វើការរបស់ទ្រង់ តាមរបៀបដែលខុសពីការរំពឹងគិតរបស់យើង។ ជាក់ស្តែង អ្នកដែលដឹងថា ខ្លួនមិនអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដោយពឹងកម្លាំងខ្លួនឯង គឺជាអ្នកដែលទទួលព្រះគុណទ្រង់។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយថា “ឱបងប្អូនអើយ អ្នករាល់គ្នាឃើញថា ក្នុងពួកអ្នកដែលទ្រង់បានហៅ មិនសូវមានអ្នកប្រាជ្ញច្រើនខាងឯសាច់ឈាម …ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្តីខ្មាសវិញ”(១កូរិនថូស…
Read articleព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្នកធានា
ធនាគារច្រើនតែមានការស្ទាក់ស្ទើរ មិនហ៊ានប្រថុយ នៅក្នុងការផ្តល់ប្រាក់កម្ចី ដល់អតិថិជន ដែលចង់ខ្ចីលុយទិញផ្ទះ ឬឡាន បើសិនជាពួកគេមិនមានប្រវត្តិបង់ប្រាក់ទាន់ពេលវេលា អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ បើសិនជាគ្មានប្រវត្តិនៃការខ្ចីលុយ ដែលបានកត់ត្រាទុកទេ នោះការសន្យាថា នឹងបង់លុយទាន់ពេលវេលា គឺមិនទាន់មានភាពគ្រប់គ្រាន់ ចំពោះធនាគារឡើយ។ តាមធម្មតា អ្នកដែលចង់ខ្ចីលុយនោះ ក៏បានដាច់ចិត្តស្វែងរកនរណាម្នាក់ ដែលមានប្រវត្តិល្អ នៅក្នុងការសងបំណុល ហើយក៏សុំគាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកធានា។ ពួកគេក៏បានចុះហត្ថលេខាជាមួយគ្នា ដោយសន្យាចំពោះធនាគារថា ប្រាក់កម្ចីនឹងត្រូវបានសងវិញគ្រប់ចំនួន និងទាន់ពេលវេលា។ ពេលនរណាម្នាក់ធ្វើការសន្យាចំពោះយើង ទោះនៅក្នុងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ក្នុងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ ឬដោយហេតុផលអ្វីក៏ដោយ យើងរំពឹងចង់ឲ្យពួកគេគោរពពាក្យសន្យានោះ។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏ចង់ឲ្យព្រះទ្រង់រក្សាព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ពេលទ្រង់សន្យាលោកអ័ប្រាហាំថា ទ្រង់នឹងប្រទានពរគាត់ ហើយប្រទាននូវ “កូនចៅជាច្រើន” ដល់គាត់(ហេព្រើរ ៦:១៤ មើលលោកុប្បត្តិ ២២:១៧) លោកអ័ប្រាហំាក៏បានជឿព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់។ ក្នុងនាមជាព្រះអាទិករនៃរបស់សព្វសារពើ គ្មាននរណាធំប្រសើរជាងទ្រង់ឡើយ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចធានា ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់។ លោកអ័ប្រាហាំត្រូវរង់ចាំកំណើតរបស់កូនប្រុសគាត់(ហេព្រើរ ៦:១៥)(ហើយក៏មិនដែលបានឃើញកូនចៅទាំងអស់របស់គាត់មានចំនួនច្រើនប៉ុណ្ណាទេ) ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យាទ្រង់។ ពេលដែលទ្រង់សន្យាថា នឹងគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច(១៣:៥) កាន់យើងជាប់(យ៉ូហាន ១០:២៩) ហើយកម្សាន្តចិត្តយើង(១កូរិនថូស…
Read articleអំណោយដែលល្អបំផុត
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងរៀបចំឥវ៉ាន់ ដើម្បីធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ នៅទីក្រុងឡុង ម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយនាំយកអំណោយមួយមកជាមួយផង គឺចិញ្ជៀនមួយវង្ស ក្នុងចំណោយចិញ្ជៀនទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ ដែលខ្ញុំបានស្ងើចសរសើរជាយូរមកហើយ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ បានជាខ្ញុំសួរគាត់ថា “ម៉ាក់ឲ្យកូនធ្វើអី?” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “ម៉ាក់ចង់ឲ្យកូនសប្បាយចិត្ត នៅពេលឥឡូវនេះ។ ម៉ាក់មិនចង់រង់ចាំ ដល់ពេលម៉ាក់ស្លាប់ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ចិញ្ជៀននេះលែងល្មមម្រាមដៃម៉ាក់ហើយ”។ ខ្ញុំក៏បានទទួលអំណោយដែលមិនបានរំពឹងទុកនោះ ដោយទឹកមុខញញឹម ជាកេរមរតក ដែលគាត់បានប្រគល់ឲ្យមុនពេលកំណត់ ដែលបាននាំឲ្យខ្ញុំនូវក្តីអំណរ។ ម្តាយខ្ញុំបានឲ្យអំណោយជាសម្ភារៈមកខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា ព្រះវរបិតាទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់អ្នកដែលទូលសូម(លូកា ១១:១៣)។ បើសិនជាឪពុកម្តាយដែលជាប់មានបាប អាចផ្តល់ឲ្យនូវរបស់ដែលចាំបាច់(ដូចជាត្រី ឬបាយ) ដល់កូនខ្លួនទៅហើយ នោះចំណងបើព្រះវរបិតា នៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានរបស់ល្អដល់កូនទ្រង់ ជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត។ តាមរយៈអំណោយនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ(យ៉ូហាន ១៦១:៣) យើងអាចពិសោធន៍នឹងសេចក្តីសង្ឃឹម សេចក្តីស្រឡាញ់ ក្តីអំណរ និងសន្តិភាព សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងមានទុក្ខ ហើយយើងអាចចែករំលែកអំណោយទាំងនេះ ជាមួយអ្នកដទៃ។ នៅក្នុងការចម្រើនវ័យធំឡើង យើងប្រហែលជាមានឪពុកម្តាយ ដែលមិនអាចស្រឡាញ់ និងថែរទាំយើងបានល្អ។ ពុំនោះទេ យើងប្រហែលជាមានឪពុកម្តាយ ដែលបានធ្វើជាគំរូដ៏ចែងចាំង នៃសេចក្តីស្រឡាញ់…
Read articleការលាក់បាំងការឈឺចាប់របស់យើង
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទៅអធិប្បាយព្រះបន្ទូលព្រះ នៅព្រះវិហារប្រចាំតំបន់មួយកន្លែង ហើយប្រធានបទរបស់ខ្ញុំ និយាយអំពីរឿងដ៏ស្មោះត្រង់មួយ ដែលបង្រៀនឲ្យយើងបើកបង្ហាញភាពប្រេះបែករបស់យើង នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយទទួលការប្រោសឲ្យជា ដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទាន។ មុនពេលបិទភ្នែក អធិស្ឋាន លោកគ្រូគង្វាលក៏បានឈរនៅលើផ្លូវដើរនៅចន្លោះជួរកៅអី ក្នុងព្រះវិហារ ហើយក៏បានមើលមុខពួកជំនុំរបស់គាត់ ដែលកំពុងជួបជុំគ្នា នៅថ្ងៃនោះ ហើយក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងនាមជាគ្រូគង្វាលរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នា ខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិ ដែលបានឃើញអ្នកទំាងអស់គ្នា មានវត្តមាននៅព្រះវិហារ នៅពេលពាក់កណ្តាលនៃសប្តាហ៍ ហើយបានស្តាប់ទីបន្ទាល់នៃភាពប្រេះបែករបស់អ្នកទាំងអស់គ្នា ដែលធ្វើឲ្យមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក នៅក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ នៅចុងសប្តាហ៍ ខ្ញុំមានចិត្តឈឺចាប់ ដែលបានឃើញអ្នករាល់គ្នាលាក់បាំងការឈឺចាប់របស់ខ្លួនឯង”។ ខ្ញុំឈឺចិត្ត ចំពោះការឈឺចាប់ដែលគេបានលាក់ទុក ខណៈពេលដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងយាងមកប្រោសឲ្យជា។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ បានពិពណ៌នាថា ព្រះបន្ទូលព្រះ ជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់ និងសកម្ម។ មនុស្សជាច្រើនយល់ថា ព្រះបន្ទូលព្រះ គឺជាព្រះគម្ពីរប៊ីប ប៉ុន្តែ ព្រះបន្ទូលព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែជាពាក្យដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរទៀត។ ព្រះយេស៊ូវជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់ របស់ព្រះ។ ទ្រង់ពិនិត្យមើលចិត្តគំនិត និងអាកប្បករិយ៉ារបស់យើង ហើយក៏ស្រឡាញ់យើងជានិច្ច។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគត ដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យយើងចូលទៅរកព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានគ្រប់ពេល។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែដឹងថា យើងមិនអាចប្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ ដល់មនុស្សរាល់គ្នាបានទេ ប៉ុន្តែ…
Read articleទ្រង់ជ្រាបអំពីយើង
តើព្រះទ្រង់ជ្រាប អំពីការធ្វើដំណើររបស់ខ្ញុំទេ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែបើកបរ នៅពេលយប់ ក្នុងចម្ងាយផ្លូវ១៦០គីឡូម៉ែត្រ ទៅកាន់ភូមិរបស់ខ្ញុំ? ស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំនៅពេលនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនអាចឆ្លើយសំណួរនេះ តាមធម្មតាបានឡើយ។ ខ្ញុំបានក្តៅខ្លួនកាន់តែខ្លាំង ហើយឈឺក្បាលទៀត។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំដឹងថា ទ្រង់កំពុងតែគង់នៅជាមួយទូលបង្គំ តែទូលបង្គំកំពុងតែមិនស្រួលខ្លួន!” ដោយសារការអស់កម្លាំង ហើយខ្សោយ ខ្ញុំក៏បានចតឡាន នៅលើចិញ្ចើមថ្នល់ នៅក្បែរភូមិតូចមួយ។ ១០នាទីក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានឮសម្លេងគេស្រែកសួរខ្ញុំថា “សួរស្តី តើអ្នកត្រូវការឲ្យខ្ញុំជួយទេ?” វាជាសម្លេងរបស់បុរសម្នាក់ ដែលបានមកជាមួយគ្នាគាត់ ពីក្នុងសហគមន៍ក្នុងភូមិនោះ។ វត្តមានរបស់ពួកគេ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុន។ ពេលដែលពួកគេប្រាប់ខ្ញុំថា ភូមិរបស់ពួកគេមានឈ្មោះ ណា មី នយ៉ាឡា(Naa mi n’yala គឺមានន័យថា “ព្រះដ៏ជាស្តេច ទ្រង់ជ្រាបអំពីខ្ញុំ!”) ខ្ញុំក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរកាត់សហគមន៍មួយនេះ រាប់សិបដងហើយ មិនដែលបានឈប់ នៅទីនោះទេ។ ពេលនេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រើឈ្មោះភូមិនេះ ដើម្បីរំឭកខ្ញុំថា ជាការពិតណាស់ ទ្រង់ជាមហាក្សត្រ ដែលបានគង់នៅជាមួយខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរម្នាក់ឯង តាមផ្លូវនេះ ទាំងមានជម្ងឺ។ ដោយមានការលើកទឹកចិត្ត…
Read articleយុថ្កា សម្រាប់ពេលយើងភ័យខ្លាច
តើអ្នកជាមនុស្សដែលមានការព្រួយបារម្ភច្រើនឬ? ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមានការព្រួយបារម្ភ។ ខ្ញុំតយុទ្ធនឹងការថប់បារម្ភ ស្ទើររៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីរឿងធំ។ ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីរឿងតូចៗ។ ជួនកាល ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានការព្រួយបារម្ភគ្រប់រឿង។ កាលខ្ញុំនៅក្នុងវ័យជំទង់ ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅរកប៉ូលីស ពេលដែលខ្ញុំបាត់មិនឃើញឪពុកម្តាយខ្ញុំ ត្រឡប់មកផ្ទះ ប្រហែលបួនម៉ោង។ ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងម្តងហើយម្តងទៀត កុំឲ្យមានការភ័យខ្លាច។ ដោយសារសេចក្តីល្អ និងអំណាចចេស្តារបស់ព្រះ ហើយដោយសារទ្រង់បានចាត់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យមកសុគតជួសយើង ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បានដឹកនាំយើង នោះយើងមិនត្រូវឲ្យការភ័យខ្លាចគ្រប់គ្រងជីវិតយើងឡើយ។ យើងអាចជួបការពិបាកជាច្រើន ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងគង់នៅជាមួយយើង ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ ពេលដែលខ្ញុំស្ថិតក្នុងពេលដែលមានការភ័យខ្លាច ខ្ញុំបានរកឃើញជំនួយដ៏អស្ចារ្យ នៅក្នុងបទគម្ពីរ អេសាយ ៥១:១២-១៦។ ក្នុងបទគម្ពីរនេះ ព្រះទ្រង់បានរំឭករាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ដែលបានជួបទុក្ខវេទនាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរថា ទ្រង់នៅតែគង់នៅជាមួយពួកគេ ហើយព្រះវត្តមានទ្រង់ ក៏កម្សាន្តចិត្តពួកគេជានិច្ច។ ទោះអ្វីៗហាក់ដូចជាអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ទ្រង់ ជាអ្នកដែលកម្សាន្តចិត្តយើងរាល់គ្នា គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលតាមរយៈហោរាអេសាយស្រាប់(ខ.១២)។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ ព្រះបន្ទូលសន្យាមួយនេះ។ ព្រះបន្ទូលសន្យាទ្រង់បានធ្វើជាយុថ្កាជួយឲ្យព្រលឹងខ្ញុំមានភាពនឹងនរ។ ខ្ញុំបានតោងព្រះបន្ទូលសន្យាមួយនេះ ម្តងហើយម្តងទៀត ពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មិនអាចទ្រាំទ្ររួច និងនៅពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា “កំហុសច្រំដែល”របស់ខ្ញុំ បានសង្កត់មកលើខ្ញុំ (ខ.១៣)។ តាមរយៈបទគម្ពីរនេះ ព្រះទ្រង់បានក្រើនរំឭកខ្ញុំ ឲ្យងាកចេញពីការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ…
Read article