ពេលដែលត្រូវកែលម្អ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើការកែលម្អផ្នែកខាងក្នុងផ្ទះ ឲ្យថ្មីឡើង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀបចំបន្ទប់មួយ ដើម្បីលាបថ្នាំជញ្ជាំង រដ្ឋបានប្រកាសថា នឹងផ្អាកការលក់ដូរទំនិញសម្រាប់កែលម្អផ្ទះ ដោយសារការរាតត្បាតនៃវីរុសកូវីត១៩។ គ្រាន់តែបានទទួលដំណឹងភ្លាម ខ្ញុំក៏បានប្រញាប់ទៅហាងលក់ទំនិញ ហើយក៏បានទិញសម្ភារៈដែលចាំបាច់។ បើគ្មានសម្ភារៈត្រឹមត្រូវទេ នោះខ្ញុំមិនអាចកែលម្អផ្ទះរបស់ខ្ញុំបានឡើយ។ សាវ័កប៉ុលក៏បានគិតអំពីការកែលម្អមួយបែប ពេលដែលគាត់សរសេរបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤។ ប៉ុន្តែ ការផ្លាស់ប្តូរដែលគាត់កំពុងតែនិយាយនោះ មិនមែនជាការផ្លាស់ប្តូរសើៗនោះទេ។ ការទទួលជឿព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ធ្វើឲ្យយើងកើតជាថ្មី តែនៅមានព្រះរាជកិច្ចមួយចំនួន ដែលព្រះវិញ្ញាណចាំបាច់ត្រូវធ្វើ ក្នុងជីវិតយើង។ ព្រះអង្គត្រូវប្រើពេលវេលា និងធ្វើការទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងសម្រេចនូវ “ភាពសុចរិត និងភាពបរិសុទ្ធពិតប្រាកដ”(អេភេសូរ ៤:២៤)។ ព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដ៏ចាំបាច់ ក្នុងជីវិតយើង ដែលអាចជួយឲ្យគេមើលឃើញព្រះយេស៊ូវ ក្នុងពាក្យសម្តី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ ព្រះអង្គជួយយើងឲ្យជំនួសការកុហក ដោយការនិយាយ “សេចក្តីពិត”(ខ.២៥)។ ព្រះអង្គដឹកនាំយើង ឲ្យជៀសវាងអំពើបាប ដែលកើតឡើងពីកំហឹង(ខ.២៦)។ ហើយព្រះអង្គដឹកនាំយើង ឲ្យប្រើពាក្យ “ល្អៗសម្រាប់នឹងស្អាងចិត្ត”(ខ.២៩)។ ការប្រព្រឹត្តដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំនេះ ជាផ្នែកមួយនៃការផ្លាស់ប្រែនៅខាងក្នុង ដែលបង្ហាញចេញមក ក្នុងភាពសប្បុរស ការអាណិត និងការអត់ឱនទោស(ខ.៣២)។ ព្រះវិញ្ញាណធ្វើការ ក្នុងយើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូវ និងឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យគេស្គាល់បំណងព្រះទ័យនៃព្រះវរបិតា…
Read article
ការចែកចាយអំពីព្រះយេស៊ូវ
បន្ទាប់ពីលោកដ្វាយ ម៉ូឌី(Dwight Moody ឆ្នាំ ១៨៣៧-៩៩) បានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ មិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អរូបនេះក៏បានប្តេជ្ញាថា គាត់នឹងមិនឲ្យថ្ងៃនីមួយៗកន្លងផុតទៅ ដោយមិនបានផ្សាយដំណឹងល្អ យ៉ាងហោចណាស់ ឲ្យបានមនុស្សម្នាក់ ក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃដ៏មមាញឹក ពេលខ្លះ គាត់បានភ្លេចការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ រហូតដល់ពេលថ្ងៃបានកន្លងផុតទៅ។ នៅយប់មួយនោះ គាត់ក៏បាននឹកឃើញ ពេលគាត់កំពុងគេង។ ពេលគាត់បោះជំហានចេញក្រៅ គាត់ក៏បានគិតថា គ្មាននរណាម្នាក់នៅខាងក្រៅ ពេលភ្លៀងកំពុងតែធ្លាក់ខ្លាំងយ៉ាងនេះទេ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានឃើញបុរសម្នាក់ដើរតាមផ្លូវ។ លោកមូឌីក៏បានស្ទុះទៅរកបុរសនោះ ហើយសុំឲ្យបុរសនោះជ្រកក្រោមឆ័ត្ររបស់ខ្លួន ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវទឹកភ្លៀង។ ពេលគាត់មានឱកាស គាត់ក៏បានសួរបុរសនោះថា “តើអ្នកមានកន្លែងជ្រក នៅពេលមានព្យុះភ្លៀងឬទេ? តើខ្ញុំអាចនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ ប្រាប់អ្នកបានទេ?” លោកមូឌីមានការប្រុងប្រៀបខ្លួន ដើម្បីផ្សាយអំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីផលវិបាកនៃអំពើបាបរបស់យើង។ គាត់បានអនុវត្តតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលប្រកាសព្រះនាមព្រះអង្គ និងសរសើរពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់ទ្រង់ នៅកណ្តាលប្រជាជាតិទាំងឡាយ(អេសាយ ១២:៤)។ ព្រះទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានត្រាស់ហៅរាស្រ្តទ្រង់ ឲ្យ “ប្រកាសថា ព្រះនាមទ្រង់ខ្ពស់វិសេស”ប៉ុណ្ណោះទេ(ខ.៤) តែពួកគេក៏ត្រូវចែកចាយថា ទ្រង់ជាសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ពួកគេផងដែរ(ខ.២)។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក ព្រះអង្គនៅតែត្រាស់ហៅយើង ឲ្យប្រាប់គេ អំពីការអស្ចារ្យ នៃការដែលព្រះយេស៊ូវបានយកកំណើតជាមនុស្ស សុគតនៅលើឈើឆ្កាង…
Read article
សេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណ
មានដើមផ្កាឈូករតន៍ដ៏គួរភ្ញាក់ផ្អើលមួយដើម បានឈរដោយខ្លួនឯង នៅចំកណ្តាលផ្លូវជាតិដ៏ឯកោមួយ ដែលមានចម្ងាយប្រហែល១ម៉ែត្រ ពីចំណែកផ្លូវសម្រាប់បើកលឿន។ ពេលខ្ញុំបើកកាត់តាមនោះ អស់ជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រ មិនឃើញមានដើមផ្កាឈូករតន៍ដទៃទៀតសោះ ដូចនេះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើវាបានលូតលាស់តែឯងយ៉ាងដូចម្តេច? មានតែព្រះទេដែលអាចបង្កើតរុក្ខជាតិ ដ៏រឹងមាំយ៉ាងនេះ ដែលអាចលូតលាស់ ក្នុងថ្មប្រផេះនៅកណ្តាលថ្នល់ ជិតចំណែកផ្លូវដែលមានចរាចរណ៍ទៅមក។ នៅទីនោះវាបានលូតលាស់បានល្អ ដោយយោលខ្លួនតិចៗ តាមចរន្តខ្យល់បក់ ហើយបានស្វាគមន៍អ្នកដំណើរយ៉ាងរីករាយ ខណៈពេលដែលពួកគេបើកកាត់តាមនោះ។ កណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែងអំពីប្រវត្តិរបស់ស្តេចយូដា ដ៏ស្មោះត្រង់មួយអង្គ ដែលបានធ្វើនូវរឿងដែលគេមិននឹកស្មានដល់។ ព្រះបិតា និងឰយុកោទ្រង់បានបម្រើព្រះដទៃ ដោយចិត្តក្លៀវក្លា តែ បន្ទាប់ពីស្តេចយ៉ូសៀសបានសោយរាជបាន៨ឆ្នាំ “កាលទ្រង់នៅក្មេងនៅឡើយ នោះទ្រង់ចាប់តាំងស្វែងរកតាមព្រះនៃដាវីឌ ជាឰយុកោទ្រង់”(១របាក្សត្រ ៣៤:៣)។ ទ្រង់បានចាត់ពួកជាងឲ្យទៅ “ជួសជុលព្រះវិហារព្រះអម្ចាស់”(ខ.៨) ហើយគេក៏បានរកឃើញគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ(កណ្ឌ៥ដំបូងនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ខ.១៤)។ បន្ទាប់មក ព្រះទ្រង់ក៏បានបណ្តាលចិត្តស្តេចយ៉ូសៀស ឲ្យដឹកនាំនគរយូដាទំាងមូល ឲ្យវិលត្រឡប់មករកជំនឿ នៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេវិញ ហើយពួកគេក៏បានបម្រើព្រះអម្ចាស់ “ដរាបណាស្តេចយ៉ូសៀសនៅមានព្រះជន្ម”(ខ.៣៣)។ ព្រះនៃយើងជាម្ចាស់នៃសេចក្តីមេត្តាករុណា ដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់។ ព្រះអង្គអាចនាំឲ្យការល្អដ៏អស្ចារ្យ កើតមាន ដែលគេមិននឹកស្មានដល់ ចេញពីថ្មដ៏រឹងនៃកាលៈទេសៈនៃជីវិត ដែលមិនអំណោយផល។ ចូរយើងមើលទៅព្រះអង្គឲ្យបានច្បាស់។ ព្រះអង្គអាចធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើងម្តងទៀត នៅថ្ងៃនេះ។—James Banks
Read articleអំណាចនៃដំណឹងល្អ
ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងនៅសម័យបុរាណ មានដំណឹងល្អមួយបែប តាមប្រពៃណីសាសនារបស់ខ្លួន។ លោកវើជីល(Virgil) ដែលជាកវីកំណាព្យ បានពិពណ៌នាថា ព្រះហ្ស៊ូស ដែលជាស្តេចរបស់ពួកព្រះនៃជនជាតិក្រិក បានចេញព្រះរាជក្រឹត្យ ឲ្យជនជាតិរ៉ូម៉ាំងមាននគរមួយ ដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ឬគ្មានព្រំដែន។ ទ្រង់ក៏បានជ្រើសរើសស្តេចអ៊ូគូស្ទូស(Augustus) ឲ្យធ្វើជាបុត្រារបស់ព្រះ និងជាអ្នកសង្រ្គោះពិភពលោក ដោយនាំមកនូវយុគសម័យមាស ដែលមានសន្តិភាព និងភាពសម្បូរសប្បាយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនមែនមនុស្សទំាងអស់សុទ្ធតែចាត់ទុកគំនិតនេះ ជាដំណឹងល្អនោះទេ។ សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន វាជារឿងពិតដែលគេមិនចង់ឲ្យកើតឡើង តែបានកើតឡើង ដោយសារកណ្តាប់ដៃដែក របស់កងទ័ព និងពេជ្ឈឃាតរបស់ព្រះចៅអធិរាជអង្គនោះ។ ភាពរុងរឿងនៃចក្រភពរ៉ូម៉ាំងបានសង់ឡើង នៅលើខ្នងនៃទាសករ ដែលបម្រើ ដោយគ្មានសិទ្ធិជាមនុស្ស ឬមានទ្រព្យសម្បត្តិ ដើម្បីបំពេញចិត្តពួកម្ចាស់ទាសករ ដែលគ្រប់គ្រងពួកគេ។ គឺក្នុងពិភពលោកប្រភេទនេះហើយ ដែលសាវ័កប៉ុលបានណែនាំឲ្យគេស្គាល់គាត់ថា ជាអ្នកបម្រើព្រះគ្រីស្ទ(រ៉ូម ១:១)។ កាលពីមុន សាវ័កប៉ុលបានស្អប់ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវណាស់។ ហើយព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ក៏បានរងទុក្ខ ដោយសារព្រះអង្គបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះអង្គជាស្តេចនៃសាសន៍យូដា និងជាព្រះអង្គសង្រ្គោះនៃពិភពលោក។ នេះជាដំណឹងល្អ ដែលសាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ប្រាប់គេ ក្នុងសំបុត្រទាំងមូល ដែលគាត់សរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងរ៉ូម។ គាត់ថា ដំណឹងល្អនេះជា “ព្រះចេស្តានៃព្រះ សំរាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ”(ខ.១៦)។ អ្នកដែលកំពុងរងទុក្ខនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចសេសា ពិតជាត្រូវការដំណឹងល្អនេះណាស់។ គឺដំណឹងល្អនៃព្រះអង្គសង្រ្គោះដែលបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង…
Read articleចុងបញ្ចប់ដ៏អស្ចារ្យ
ស្វាមីខ្ញុំ និងកូនប្រុសខ្ញុំបានបើកទូរទស្សន៍ ចេញពីប៉ុស្តិ៍មួយចូលប៉ុស្តិ៍មួយទៀត ដើម្បីរកមើលខ្សែភាពយន្តមួយ ហើយក៏បានឃើញគេកំពុងតែចាក់បញ្ចាំងខ្សែភាពយន្តដែលពួកគេចូលចិត្ត។ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងអរសប្បាយនឹងការទស្សនាឈុតចុងក្រោយ ការស្វែងរកខ្សែភាពយន្តក៏បានក្លាយជាល្បែងកម្សាន្ត។ ពួកគេក៏រកបានខ្សែភាពយន្ត៨រឿង ដែលពួកគេចូលចិត្ត។ ដោយមានការនឿយណាយ ខ្ញុំក៏បានសួរពួកគេថា ហេតុអ្វីពួកគេមិនសម្រេចចិត្តមើលខ្សែភាពយន្តពីដើមដល់ចប់។ ស្វាមីខ្ញុំក៏បាននិយាយទាំងអស់សំណើចថា “តើនរណាមិនចូលចិត្តចុងបញ្ចប់ដ៏អស្ចារ្យ”។ ខ្ញុំត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ខ្ញុំក៏ទន្ទឹងរង់ចាំមើលចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅ ឬខ្សែភាពយន្តដែលខ្ញុំចូលចិត្តផងដែរ។ ខ្ញុំបានបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីបត្រួសៗ ហើយផ្តោតទៅលើតែផ្នែក ឬរឿងដែលខ្ញុំចូលចិត្តជាងគេ ដែលហាក់ដូចជាងាយទទួល និងងាយយល់ជាងគេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រើព្រះបន្ទូលទំាងអស់របស់ព្រះ ដែលអាចពឹងផ្អែក និងអនុវត្តតាមបាន ដើម្បីកែប្រែយើង ហើយបញ្ជាក់ថា រឿងរបស់ព្រះអង្គនឹងបញ្ចប់បានល្អ សម្រាប់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះគ្រីស្ទបានប្រកាសថា ព្រះអង្គជា “អាល់ហ្វា និងអូមេហ្គា ជាដើម និងជាចុង”(វិវរណៈ ២២:១៣)។ ព្រះអង្គប្រកាសថា រាស្រ្តព្រះអង្គ និងទទួលជីវិតអស់កល្បជាមរតក(ខ.១៤) ហើយបានព្រមានអ្នកដែលហ៊ានបន្ថែម ឬបន្ថយសេចក្តីទំនាយ ក្នុងព្រះគម្ពីរ(ខ.១៨-១៩)។ យើងប្រហែលមិនស្គាល់ ឬយល់អ្វីៗទំាងអស់ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបឡើយ តែយើងពិតជាដឹងថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រឡប់មកវិញម្តងទៀត។ ព្រះអង្គនឹងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញបាប ធ្វើឲ្យអ្វីៗប្រែជាត្រឹមត្រូវ និងថ្មីឡើងវិញ ហើយគ្រងរាជ្យជាក្សត្រដែលមានក្តីស្រឡាញ់អស់កល្បជានិច្ច។ នេះជាចុងបញ្ចប់ដ៏អស្ចារ្យ ដែលនាំទៅរកការចាប់ផ្តើមជាថ្មីរបស់យើង!—Xochitl…
Read articleព្រះអង្គជាគ្រូពេទ្យល្អបំផុត
ពេលដែលការព្យាបាលរបស់ពេទ្យ បានចាប់ផ្តើមផ្តល់ឲ្យនូវភាពធូរស្រាល សម្រាប់សមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ ដែលមានបញ្ហាប្រតិកម្មម្ហូបអាហារធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយណាស់ បានជាខ្ញុំជជែកអំពីរឿងនេះជានិច្ច។ ខ្ញុំបានរៀបរាប់ អំពីដំណើរនៃការព្យាបាលដ៏ល្អិតល្អន់ ហើយសរសើរវេជ្ជបណ្ឌិត ដែលបានបង្កើតកម្មវិធីនេះ។ ទីបំផុត មិត្តភក្តិមួយចំនួនក៏បាននិយាយថា “យើងគិតថា យើងគួរតែថ្វាយការសរសើរដល់ព្រះ សម្រាប់ការប្រោសឲ្យជា”។ ពាក្យនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅទ្រឹងមួយកន្លែង។ តើខ្ញុំបានភ្លេចព្រះដែលជាគ្រូពេទ្យល្អបំផុត ហើយបែរជាថ្វាយបង្គំការប្រោសឲ្យជា ដូចរូបព្រះឬ? ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្លាប់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអន្ទាក់ស្រដៀងនេះផងដែរ ខណៈពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមដុតកំញានថ្វាយរូបពស់លង្ហិន ដែលព្រះទ្រង់ធ្លាប់បានប្រើ ដើម្បីប្រោសពួកគេឲ្យជា។ ពួកគេបានអនុវត្តនូវការថ្វាយបង្គំនេះ ទាល់តែស្តេចហេសេគាបានចាត់ទុកការនេះជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយក៏បានបំផ្លាញរូបពស់ដែលលោកម៉ូសេបានបង្កើតនោះ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨:៤)។ កាលប៉ុន្មានសតវត្សរ៍មុន សត្វពស់មួយហ្វូងបានចូលកន្លែងបោះជំរុំរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ សត្វពស់ក៏បានចឹកពួកគេ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់(ជនគណនា ២១:៦)។ ទោះការបះបោរខាងវិញ្ញាណ បានបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហា ពួកបណ្តាជនក៏បានស្រែកសូមឲ្យព្រះជួយ។ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តា ដោយបង្គាប់លោកម៉ូសេឲ្យឆ្លាក់រូបពស់ពីលង្ហិន ចងជាប់នឹងបង្គោល លើកឲ្យខ្ពស់ ដើម្បីឲ្យគេរាល់គ្នាអាចមើលឃើញ។ ពេលដែលពួកបណ្តាជនមើលទៅរូបពស់នោះ ពួកគេក៏បានទទួលការប្រោសឲ្យជា(ខ.៤-៩)។ ចូរគិតអំពីអំណោយដែលព្រះប្រទានអ្នក។ តើអ្នកបានសរសើរអំណោយណាមួយ ជាជាងនឹកចាំអំពីភស្តុតាងនៃសេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណរបស់ព្រះឬទេ? មានតែព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើង ដែលជាប្រភពនៃអំណោយល្អៗ(យ៉ាកុប ១:១៧) ដែលសក្តិសមនឹងឲ្យយើងថ្វាយបង្គំ។—Jennifer Benson Schuldt
Read article