ការរត់គេច ទៅរកកម្លាំង
ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀនគុណដាវ កាលនៅរៀននៅវិទ្យាល័យ គ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំ ក៏បានស្រែកប្រាប់ឲ្យខ្ញុំ ប្រកាន់ជំហរការពារខ្លួនឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទប់ទល់នឹងក្បាច់ដែលគាត់កំពុងប្រើ។ ពេលគាត់យកអាវុធគាត់ វាយមកខ្ញុំ ដើម្បីទប់ការវាយប្រហារនោះ ខ្ញុំត្រូវតែស្តាប់សម្លេង ហើយឆ្លើយតបវិញភ្លាមៗ។ ការស្តាប់សម្លេងដោយប្រុងប្រយ័ត្នបែបនេះ នាំឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការស្តាប់បង្គាប់ ដែលព្រះគម្ពីរបានតម្រូវឲ្យយើងមាន ដើម្បីឲ្យឈ្នះការល្បួងផ្នែកផ្លូវភេទ។ ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៦:១៨ សាវ័កប៉ុលបង្រៀនគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលជួបការល្បួង ដែលនាំចិត្តពួកគេឲ្យទៅរកស្រ្តីរកស៊ីផ្លូវភេទនៅព្រះវិហារសាសន៍ដទៃ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេ ឲ្យ “រត់ចេញពីការសាហាយស្មន់”។ ជួនកាល យើងត្រូវ “ឈរឲ្យមំាមួន” ដើម្បីទប់ទល់នឹងស្ថានភាពដ៏ពិបាក(កាឡាទី ៥:១ អេភេសូរ ៦:១១ ) ប៉ុន្តែ បទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៦:១៨ បានស្រែកបង្គាប់ឲ្យយើងការពារខ្លួន តាមរបៀបដ៏ល្អបំផុត គឺ “រត់ចេញពីកាល្បួង”។ ការអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលភ្លាមៗ ជួយរារាំងកុំឲ្យយើងយកលេស ដើម្បីធ្វើអ្វីតាមចិត្តខ្លួនឯង។ ការយកលេសដ៏តូច អាចនាំទៅរកបរាជ័យដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ការគិតបែបស្រើបស្រាល ការមើលរូបភាពអាសអាភាស ក្នុងអ៊ីនធើណេត និងមិត្តភាពដែលមានលក្ខណៈញ៉ែរគ្នា ពេលដែលអ្នកបានរៀបការហើយ គឺសុទ្ធតែជាជំហាន ដែលនាំយើងទៅរកកន្លែងដែលយើងមិនត្រូវទៅ ហើយធ្វើឲ្យយើងនៅកាន់តែឆ្ងាយពីព្រះ។ ពេលយើងរត់ចេញពីការល្បួង…
Read articleស្រឡាញ់ទាំងអស់
ខ្ញុំទៅថ្វាយបង្គំព្រះ នៅក្នុងព្រះវិហារមួយ មានទីតាំង នៅក្នុងទីលានដ៏ធំមួយ ជាកន្លែងដ៏កម្រ នៅលើដែនកោះនៃប្រទេសសឹង្ហបូរី(ដែលមានបណ្តោយតែ៤០គីឡូម៉ែត្រ និងទទឹង២៤គីឡូម៉ែត្រ)។ កាលពីសម័យមុន ជនអន្តោប្រវេសន៍ដែលមកធ្វើការក្នុងប្រទេសខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើមការជួបជុំគ្នា នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារនេះ ដើម្បីញាំអាហារ រៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ។ ការនេះបានបណ្តាលឲ្យពួកជំនុំមានការឆ្លើយតបខុសៗគ្នា ចំពោះពួកគេ។ អ្នកខ្លះបានត្អូញត្អែអំពីភាពរញេរញ៉ៃដែលពួកគេបានបន្សល់ទុក ក្នុងបរិវេណព្រះវិហារ។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះទៀត បានមើលឃើញការនេះជាឱកាសដែលព្រះប្រទាន ដើម្បីបង្ហាញចេញនូវការទទួលរាក់ទាក់ ទៅដល់មនុស្សដ៏អស្ចារ្យមួយក្រុមនេះ ដែលជាអ្នកនៅក្រៅពួកជំនុំ។ កាលពីសម័យដើម ពួកអ៊ីស្រាអែលប្រាកដជាបានជួបប្រទះបញ្ហា ស្រដៀងនឹងពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំដែរ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានចូលរស់នៅ ក្នុងទឹកដីថ្មី ពួកគេត្រូវព្យាយាមរកវិធីទំនាក់ទំនងជាមួយសាសន៍ដទៃ នៅក្នុងទឹកដីនោះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ពួកគេ ឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះជនបរទេស ឲ្យដូចជាជាតិសាសន៍របស់ខ្លួនដែរ ហើយឲ្យស្រឡាញ់អ្នកទាំងនោះ ឲ្យដូចខ្លួនឯង(លេវីវិន័យ ១៩:៣៤)។ ក្រឹត្យវិន័យជាច្រើនរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានធ្វើការលើកឡើងជាពិសេស អំពីជនបរទេស។ ឧទាហរណ៍ ទ្រង់បានបង្គាប់ពួកគេ មិនឲ្យធ្វើបាប ឬគាបសង្កត់អ្នកស្រុកក្រៅ ហើយត្រូវស្រឡាញ់ និងជួយអ្នកទាំងនោះវិញ(និក្ខមនំ ២៣:៩ ចោទិយកថា ១០:១៩)។ ជាច្រើនសតវត្ស៍ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើដូចនេះផងដែរ គឺឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង(ម៉ាកុស ១២:៣១)។ សូមឲ្យយើងមានចិត្តដូចព្រះ ដោយស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចខ្លួនឯង…
Read articleតាមទ្រង់ដល់កន្លែងណា ដែលទ្រង់នាំទៅ
ខ្ញុំបានទន្ទឹងរង់ចាំ កម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅថ្ងៃអាទិត្យ គឺមិនខុសពីកូនក្មេងទេ។ កម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃអាទិត្យ គឺពិតជាមានភាពរំភើបរីករាយ។ ព្រោះនៅថ្ងៃអាទិត្យ ខ្ញុំប្រហែលជាបានស្តាប់បេសកជន ឬគ្រូគង្វាលផ្សេងទៀត អធិប្បាយព្រះបន្ទូល។ ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលរបស់ពួកគេ បានបណ្តាលចិត្តខ្ញុំ ព្រោះពួកគេបានស្ម័គ្រចិត្តចាកចេញពីគ្រួសារ ញាតិមិត្ត ផ្ទះសម្បែង របស់ទ្រព្យ និងអាជីព ទៅកន្លែងដែលមិនធ្លាប់រស់នៅ ហើយជួនកាលមានគ្រោះថ្នាក់ទៀត ដើម្បីបម្រើព្រះ។ យ៉ាងណាមិញ លោកអេលីសេបានបោះបង់ចោលអ្វីៗជាច្រើន ដើម្បីដើរតាមព្រះ មិនខុសពីបេសកជនដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនោះឡើយ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៩-២១)។ យើងគ្រាន់តែដឹងថា មុនពេលព្រះទ្រង់ត្រាសហៅគាត់ ឲ្យបម្រើទ្រង់ គាត់គឺជាកសិករម្នាក់។ ពេលហោរាអេលីយ៉ាបានជួបគាត់ នៅវាលស្រែ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងភ្ជួរដី លោកអេលីយ៉ាក៏បានបោះក្រមា ទៅលើស្មាលោកអេលីសេ(ជានិមិត្តរូប បង្ហាញអំពីតួនាទីរបស់គាត់ជាហោរា) ហើយក៏បានហៅគាត់ឲ្យដើរតាម។ លោកអេលីសេគ្រាន់តែបានសុំទៅថើបលាឪពុកម្តាយគាត់ ហើយក៏បានលះបង់គោរបស់គាត់ ដុតគ្រឿងធ្វើស្រែរបស់គាត់ ហើយក៏បាននិយាយលាឪពុកម្តាយគាត់ រួចដើរតាមលោកអេលីយ៉ា។ ក្នុងចំណោមយើង មិនមានមនុស្សច្រើនទេ ដែលត្រូវបានព្រះត្រាសហៅ ឲ្យចាកចេញពីគ្រួសារ និងញាតិមិត្ត ដើម្បីបម្រើទ្រង់ ជាបេសកជនពេញពេល ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា ដើរតាមទ្រង់ ហើយ “រស់នៅជាអ្នកជឿព្រះ ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ ដែលទ្រង់បានរៀបចំ…
Read articleការទុកចិត្តលើការរៀបចំរបស់ព្រះ
ថ្មីៗនេះ មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានត្រៀមខ្លួន ផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងទីក្រុងមួយ ស្ថិតនៅចម្ងាយជាង១៦០០គីឡូម៉ែត្រ ពីទីក្រុងដែលនាងកំពុងរស់នៅ។ នាង និងស្វាមីរបស់នាងបានចែកការងារគ្នា នៅក្នុងការដឹកជញ្ជូនឥវ៉ាន់ ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយពេលវេលា។ ស្វាមីរបស់នាង ជាអ្នករៀបចំកន្លែងរស់នៅថ្មី ហើយនាងជាអ្នកវេចខ្ចប់ឥវ៉ាន់។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលខ្ញុំដឹងថា នាងអាចចូលទៅរស់នៅ ដោយមិនចាំបាច់ពិនិត្យតំបន់រស់នៅ ឬចូលរួមនៅក្នុងការស្វែងរកផ្ទះ ហើយខ្ញុំក៏បានសួរនាង។ នាងក៏បានប្រាប់ថា នាងបានទុកចិត្តស្វាមីរបស់នាង នៅក្នុងការរៀបចំកន្លែងស្នាក់នៅថ្មី ព្រោះគាត់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះចំណង់ចំណូលចិត្ត និងតម្រូវការរបស់នាង ក្នុងការរស់នៅជាមួយគ្នាជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ។ ពេលព្រះយេស៊ូវជួបជុំជាមួយសាវ័ករបស់ទ្រង់ នៅបន្ទប់ខាងលើ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេ អំពីអំពើក្បត់ និងសេចក្តីស្លាប់ ដែលនឹងកើតមានចំពោះទ្រង់ ក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ។ ពេលដ៏ខ្មៅងងឹតបំផុត នៅក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើផែនដី និងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកសាវ័ក ជិតដល់ពេលកើតឡើងហើយ។ ទ្រង់ក៏បានកម្សាន្តចិត្តពួកគេ ដោយការធានាថា ទ្រង់នឹងរៀបកន្លែងសម្រាប់ពួកគេ នៅនគរស្ថានសួគ៌ គឺមិនខុសពីការដែលស្វាមីរបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំ បានរៀបចំផ្ទះថ្មី សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារបស់ខ្លួននោះឡើយ។ ពេលពួកសាវ័កទូលសួរព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីបទពិសោធន៍ដែលពួកគេធ្លាប់មានជាមួយទ្រង់ និងការអស្ចារ្យដែលពួកគេបានឃើញទ្រង់ធ្វើ។ ទោះពួកគេនឹងកាន់ទុក្ខ ដោយសារការសុគត និងអវត្តមានរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានរំឭកពួកគេថា ពួកគេអាចទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងធ្វើ ដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។ សូម្បីតែនៅក្នុងពេលដ៏ខ្មៅងងឹតរបស់យើង…
Read articleចានគោមនៃព្រះពរ
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងសរសេរអត្ថបទ នៅក្នុងកំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានចាប់អារម្មណ៍នឹងសម្លេងរោទ៍ ជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា មានគេផ្ញើអ៊ីមែល ឬសារអេឡិចត្រូនិចមួយ មកដល់ខ្ញុំហើយ។ តាមធម្មតា ខ្ញុំបានព្យាយាមប្រឆាំងនឹងការល្បួង ដែលចេះតែធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់បើកមើលអ៊ីមែលនីមួយៗ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏បានឃើញចំណងជើងរបស់សារមួយនោះ ដែលគេបានដាក់ថា “អ្នកជាព្រះពរ” ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់។ ដោយចិត្តអន្ទះសារ ខ្ញុំក៏បានបើកវាមើល ហើយក៏បានដឹងថា មានមិត្តភក្តិដែលកំពុងរស់នៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ កំពុងប្រាប់ខ្ញុំថា នាងកំពុងអធិស្ឋានឲ្យក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ។ ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ នាងបានដាក់តាំងកាតបុណ្យណូអែលមួយសន្លឹក នៅក្នុងចានគោមមួយ នៅលើតុផ្ទះបាយ ដែលនាងហៅថា “ចោនគោមនៃព្រះពរ” ហើយក៏បានអធិស្ឋានឲ្យក្រុមគ្រួសារដែលបានផ្ញើកាតនោះឲ្យនាង។ នាងបានសរសេរក្នុងអីមែលនោះថា “ខ្ញុំអរព្រះគុណដល់ព្រះនៃខ្ញុំ ដោយព្រោះគ្រប់ទាំងសេចក្តី ដែលខ្ញុំនឹកចាំពីអ្នករាល់គ្នា”(ភីលីព ១:៣) ហើយក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីការប្រឹងប្រែងរបស់យើង នៅក្នុងការចែកផ្សាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ជាមួយអ្នកដទៃ ដោយយើងជា “ដៃគូ” ក្នុងដំណឹងល្អ។ ត្រង់ចំណុចនេះ មិត្តភក្តិខ្ញុំបានដកស្រង់ពាក្យសម្តីរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងសំបុត្រដែលគាត់បានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅក្រុងភីលីព ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអំណរ ដូចអ្នកអានសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ុល ដែលបានថ្លែងអរព្រះគុណព្រះ។ សាវ័កប៉ុលហាក់ដូចជាមានទម្លាប់ ថ្លែងអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់អ្នកដែលបានធ្វើការបម្រើព្រះ ជាមួយគាត់។ ជាក់ស្តែង នៅក្នុងសេចក្តីផ្តើម នៃសំបុត្រជាច្រើនទៀត ដែលគាត់បានសរសេរ…
Read articleចូរជឿខ្ញុំ
បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំក៏រកបានការងារដែលមានប្រាក់ខែទាប។ ខ្ញុំមិនសូវមានលុយ ហើយជួនកាល ពេលខ្ញុំញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ហើយ ខ្ញុំក៏គ្មានលុយគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទិញអាហារពេលល្ងាច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានរៀនទុកចិត្តព្រះ សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ប្រចាំថ្ងៃ ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំា អំពីបទពិសោធន៍ដែលហោរាអេលីយ៉ាធ្លាប់ជួបប្រទះ។ ក្នុងអំឡុងពេលគាត់កំពុងធ្វើការបម្រើព្រះ ក្នុងនាមជាហោរារបស់ទ្រង់ គាត់បានរៀនទុកចិត្តការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះប្រចាំថ្ងៃ។ បន្ទាប់ពីលោកអេលីយ៉ាបានប្រកាស់អំពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ ដោយឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលជួបគ្រោះរាំងស្ងួត មិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង ព្រះទ្រង់ក៏បានបញ្ជូនគាត់ ទៅកន្លែងមួយ ដែលគ្មានមនុស្សរស់នៅ គឺនៅជ្រោះកេរីត ដែលនៅទីនោះ ព្រះទ្រង់បានប្រើសត្វក្អែក ឲ្យពាំអាហារមកឲ្យលោកអេលីយ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយក៏បានប្រទានឲ្យគាត់មានទឹកជ្រោះផឹកផង(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧:១-៤)។ ប៉ុន្តែ ភាពរាំងស្ងួតក៏បានកើតឡើងមែន។ ទឹកជ្រោះក៏បានប្រែក្លាយជាទឹកអូរដ៏តូចមួយ ហើយយូរៗទៅ នៅសល់តែចង្អូរទឹកហូរដ៏តូច។ នៅពេលដែលទឹកជ្រោះនោះរីងស្ងួតអស់ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា “ចូរក្រោកឡើង ទៅឯសារិបតា ជាទីក្រុងរបស់ពួកស៊ីដូនអាស្រ័យនៅទីនោះវិញចុះ អញបានបង្គាប់ស្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅទីនោះ ឲ្យចិញ្ចឹមឯង”(ខ.៩)។ ស្រុកសារិបតា មានទីតាំងនៅក្នុងនគរស៊ីដូន ដែលប្រជាជននៅទីនោះ ជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ តើមាននរណាផ្តល់ជម្រកឲ្យលោកអេលីយ៉ានៅទីនោះឬទេ? ហើយតើស្រ្តីមេម៉ាយក្រីក្រ មានអាហារសម្រាប់រំលែកឲ្យគាត់ដែរឬទេ? មនុស្សភាគច្រើនសុខចិត្តឲ្យព្រះទ្រង់ផ្គត់ផ្គង់ជាបរិបូរ ឲ្យបានរយៈពេលយូរ មុនពេលធនធានរបស់ខ្លួនរីងស្ងួតអត់ ជាជាងសូមឲ្យទ្រង់ប្រទានឲ្យខ្លួនមានធនធានល្មម តែនឹងរស់នៅរៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ព្រះវរបិតានៃយើងបានខ្សិបថា ចូរទុកចិត្តខ្ញុំចុះ…
Read article