ការស្តាប់តាមការដាស់តឿន
ពេលដែលចោរលូកហោប៉ៅបានព្យាយាមលួចកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរកម្សាន្តក្រៅប្រទេស ខ្ញុំមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ខ្ញុំបានអានអំពីការដាស់តឿន អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃចោរក្រោមដី ដូចនេះ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីការពារកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនដែលរំពឹងថា វានឹងកើតឡើងនោះទេ។ តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ កាលយុវជនដែលបានលូកយកកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ មានដៃរអិល ធ្វើឲ្យកាបូបលុយខ្ញុំធ្លាក់ទៅលើដី ហើយខ្ញុំក៏បានរើសមកវិញ។ ប៉ុន្តែ រឿងហេតុនេះបានក្រើនរំឭកខ្ញុំថា ខ្ញុំគួរតែស្តាប់តាមការដាស់តឿន អំពីអំពើចោរកម្ម។ យើងមិនចូលចិត្តផ្តោតចិត្តទៅលើការដាស់តឿនគ្រប់ពេលវេលានោះឡើយ ព្រោះយើងគិតថា ការប្រុងប្រយ័ត្ន និងគិតអំពីគ្រោះថ្នាក់គ្រប់ពេល ធ្វើឲ្យយើងមិនអាចអរសប្បាយនឹងជីវិត ប៉ុន្តែ ការផ្តោតចិត្តទៅលើការដាស់តឿន ជាការចាំបាច់។ ឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវការដាស់តឿនដ៏ច្បាស់លាស់ ខណៈពេលដែលព្រះអង្គចាត់ពួកសិស្សទ្រង់ ឲ្យទៅប្រកាស អំពីនគរព្រះ(ម៉ាថាយ ១០:៧)។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “អស់អ្នកណាដែលទទួលថ្លែងប្រាប់ពីខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោក នោះខ្ញុំនឹងទទួលថ្លែងប្រាប់ពីអ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ តែអ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោកទេ នោះខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ”(ខ.៣២-៣៣)។ យើងមានជម្រើស។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះអង្គសង្រ្គោះមួយអង្គ ដោយក្តីស្រឡាញ់ ហើយមានផែនការ សម្រាប់ឲ្យយើងបាននៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច។ ប៉ុន្តែ បើយើងងាកបែរចេញពីព្រះ យើងសម្រេចចិត្តបដិសេធព្រះបន្ទូល អំពីសេចក្តីសង្រ្គោះ…
Read articleមូលហេតុដ៏ល្អដែលត្រូវថែរក្សា
មានស្រ្តីពីរនាក់អង្គុយនៅកៅអីសង្ខាងផ្លូវដើរក្នុងយន្តហោះ។ ការធ្វើដំណើរតាមជើងហោះហើរនេះ មានរយៈពេល២ម៉ោង ដូចនេះ ទោះចង់ឬមិនចង់ ខ្ញុំក៏បានឃើញការទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកទាំងពីរ។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញច្បាស់ថា ពួកគេស្គាល់គ្នា ហើយអាចជាសាច់ញាតិនឹងគ្នា។ អ្នកដែលក្មេងជាងគេ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ(ប្រហែលមានអាយុ៦០ឆ្នាំប្លាយ) ចេះតែលូកដៃចូលទៅក្នុងថង់ យកចំណិតផ្លែប៉ោម ចែកឲ្យស្រ្តីដែលមានវ័យចាស់ជាង(ប្រហែល៩០ឆ្នាំប្លាយ) បន្ទាប់មក ក៏បានហុចនំសាំងវិចតូចៗ រួចក៏បានឲ្យក្រដាសសើមសម្រាប់ជូតសម្អាត ហើយទីបំផុត ក៏បានចែកកាសែតញូយ៉កថែម ឲ្យមើលទៀត។ ការហុចឲ្យមួយលើកៗ ត្រូវបានធ្វើឡើង យ៉ាងទន់ភ្លន់ ដោយភាពថ្លៃថ្នូរយ៉ាងខ្លាំង។ ខណៈពេលដែលយើងក្រោកឡើង ដើម្បីចាកចេញពីយន្តហោះ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ស្រ្តីដែលមានវ័យក្មេងជាងថា “ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញ អ្នកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគាត់។ អ្នកពិតជាចិត្តល្អណាស់”។ នាងក៏បានឆ្លើយតបថា “គាត់ជាមិត្តល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំ។ គាត់ជាម្តាយខ្ញុំ”។ តើវាអស្ចារ្យប៉ុណ្ណា បើសិនជាយើងសុទ្ធតែអាចនិយាយដូចគាត់? ឪពុកម្តាយខ្លះ ប្រៀបដូចជាមិត្តល្អបំផុតរបស់យើង។ តែឪពុកម្តាយខ្លះមិនដូច្នោះទេ។ តាមពិត ទំនាក់ទំនងទាំងនោះ ច្រើនតែមានភាពស្មុគស្មាញ។ សំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលសរសេរផ្ញើទៅលោកធីម៉ូថេ មិនបានមិនអើពើ ចំពោះភាពស្មុគស្មាញនេះឡើយ តែបានបង្រៀនយើង ឲ្យថែរក្សាឪពុកម្តាយ និងជីដូនជីតា ឬសាច់ញាតិរបស់យើង និយាយរួមគឺក្រុមគ្រួសារយើង(១ធីម៉ូថេ ៥:៤,៨)។ មានពេលជាញឹកញាប់ពេកហើយ ដែលយើងធ្វើការថែរក្សាដូចនេះ បើសិនជាសមាជិកគ្រួសារយើងធ្វើល្អចំពោះយើង។ ឬអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា យើងធ្វើដូចនេះ…
Read articleការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ
យើងបានដើរចូលក្នុងព្រៃកាន់តែជ្រៅទៅៗ ចេញទៅកាន់តែឆ្ងាយ ពីភូមិមួយ នៅខេត្តយូណាន ប្រទេសចិន។ ប្រហែល១ម៉ោងក្រោយមក យើងក៏បានឮសម្លេងទឹកធ្លាក់ដ៏ទ្រហឹង។ យើងក៏បានបោះជំហានកាន់តែញាប់ជាងមុន ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក៏បានទៅដល់ទីតាំងដ៏ស្រឡះមួយ ក្នុងព្រៃ ដោយទទួលបាននូវការស្វាគមន៍ ពីទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត នៃទឹកធ្លាក់ដូចវាំងនន លើថ្មពណ៌ប្រផេះ។ ពិតជាគួរឲ្យចង់ទស្សនាណាស់! អ្នករួមដំណើរជាមួយយើង ដែលរស់នៅក្នុងភូមិដែលយើងបានចាកចេញប្រហែល១ម៉ោងមុន ក៏បានសម្រេចចិត្តថា យើងគួរតែញាំអាហារ ជាលក្ខណៈពិចនិចនៅកន្លែងនោះ។ នេះជាគំនិតល្អណាស់ ប៉ុន្តែ តើអាហាររបស់យើងនៅឯណា? យើងមិនបានយកអាហារមកជាមួយទេ។ មិត្តភក្តិទាំងនោះក៏បានចូលទៅក្នុងព្រៃដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង ហើយក៏បានត្រឡប់មកវិញ ដោយនាំយកផ្លែឈើ និងបន្លែជាច្រើនប្រភេទ ហើយថែមទាំងមានត្រីទៀត។ ផ្លែស៊ូស៊ាំងខាយ មានរូបរាងចម្លែក និងមានផ្កាតូចៗពណ៌ស្វាយ តែមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ ដូចផ្លែឈើមកពីស្ថានសួគ៌! ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះបានប្រកាស អំពីការផ្គត់ផ្គង់ដ៏ហូរហៀររបស់ព្រះ។ យើងអាចមើលឃើញភស្តុតាងនៃសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះ នៅក្នុង “រុក្ខជាតិមានផ្លែតាមពូជដែរ ហើយមានគ្រាប់នៅក្នុងផ្លែ”(លោកុប្បត្តិ ១:១២)។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើត និងប្រទានយើងនូវអាហារ ពីរុក្ខជាតិដែលមានគ្រាប់ និងពីដើមឈើដែលមានផ្លែ ហើយមានគ្រាប់ក្នុងផ្លែ(ខ.២៩)។ តើពេលខ្លះ អ្នកមានការពិបាក នៅក្នុងការទុកចិត្តលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះឬទេ? សូមអ្នកដើរចូលទៅក្នុងធម្មជាតិ។ តាមរយៈអ្វីដែលអ្នកបានឃើញ ក្នុងធម្មជាតិ ចូរនឹកចាំព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលបានធានាថា…
Read articleការស្រឡាញ់មនុស្សដែលអ្នកស្អប់
ខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម មុនពេលនាងឃើញខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ក្នុងការលាក់ខ្លួន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់កែតម្រង់នាងតែម្តងទេ។ ខ្ញុំចង់និយាយប្រាប់នាងភ្លាមៗ ដើម្បីឲ្យនាងមានការខ្មាសអៀន។ ខ្ញុំធ្លាប់មានការធុញទ្រាន់ ចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់នាងកាលពីមុន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំទំនងជាបានធ្វើឲ្យនាងធុញទ្រាន់ជាងហ្នឹងទៀត។ ជនជាតិយូដា និងជនជាតិសាម៉ារី ក៏ធ្លាប់មានការធុញទ្រាន់ទៅវិញទៅមកផងដែរ។ ជនជាតិសាម៉ារីមានដើមកំណើតជាជនជាតិយូដា កាត់សាសន៍ដទៃ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ខ្លួន ដូចនេះ ជនជាតិយូដាយល់ឃើញថា ជនជាតិសាម៉ារី បានធ្វើឲ្យខូចខ្សែលោហិត និងជំនឿរបស់សាសន៍យូដា ដោយបង្កើតសាសនានៅលើភ្នំកេរ៉ាស៊ីន ប្រឆាំងនឹងសាសនាយូដា(យ៉ូហាន ៤:២០)។ តាមពិត ជនជាតិយូដាស្អប់ខ្ពើមជនជាតិសាម៉ារីណាស់ បានជាពួកគេសុខចិត្តធ្វើដំណើរតាមផ្លូវវាង ជាជាងធ្វើដំណើរកាត់តាមស្រុកភូមិរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវបានបើកសម្តែង ឲ្យពួកគេស្គាល់ផ្លូវដែលល្អជាងនេះ ព្រះអង្គបាននាំសេចក្តីសង្រ្គោះដល់មនុស្សទាំងអស់ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងពួកសាសន៍សាម៉ារីផងដែរ។ ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានធ្វើដំណើរចូលដល់ចំណុចកណ្តាលនៃស្រុកសាម៉ារី ដើម្បីប្រទានទឹករស់ ដល់ស្រ្តីមានបាបម្នាក់ ព្រមទាំងក្រុងរបស់នាងទាំងមូលផង(ខ.៤-៤២)។ ព្រះបន្ទូលចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គ គឺបានបង្គាប់ឲ្យពួកសិស្សទ្រង់យកតម្រាប់តាមព្រះអង្គ។ ពួកគេត្រូវផ្សាយដំណឹងល្អ ដល់មនុស្សទំាងអស់ ចាប់តាំងពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយកាត់តាមស្រុកសាម៉ារី រហូតដល់ចុងបំផុតនៃផែនដី(កិច្ចការ ១:៨)។ ស្រុកសាម៉ារីមិនគ្រាន់តែជាតំបន់ដែលត្រូវឈោងចាប់បន្ទាប់ពីទីក្រុងយេរូសាឡិមប៉ុណ្ណោះទេ តែជាផ្នែកដ៏ឈឺចាប់បំផុតនៃបេសកកម្មនេះ។ ពួកសាវ័កត្រូវតែជម្នះការរើសអើងដែលមានតាំងពីយូរមកហើយ ដើម្បីស្រឡាញ់មនុស្សដែលពួកគេធ្លាប់តែមិនចូលចិត្ត។ តើព្រះយេស៊ូវសំខាន់ចំពោះយើង លើសបំណងចិត្តរបស់យើងឬទេ? ដើម្បីឲ្យយើងដឹងច្បាស់ថា ព្រះអង្គសំខាន់ជាង…
Read articleមិនស្វែងរកការសងសឹក
កសិករម្នាក់បានឡើងទៅលើឡានរបស់គាត់ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមពិនិត្យមើលដំណាំរបស់គាត់។ ពេលគាត់ទៅដល់ចុងម្ខាង កំហឹងរបស់គាត់ក៏បានឆួលឡើង។ គេបានប្រើដីក្នុងកសិដ្ឋានរបស់គាត់ ដើម្បីចាក់សំរាម ដោយខុសច្បាប់ ម្តងទៀតហើយ។ គាត់ក៏បានប្រមូលសំរាមដាក់នៅលើឡានគាត់ ដែលមានថង់ច្រកកំទេចអាហារជាច្រើន ហើយគាត់ក៏បានរកឃើញស្រោមសំបុត្រមួយ ក្នុងសំរាមនោះ។ នៅលើស្រោមសំបុត្រនោះ មានអាស័យដ្ឋានរបស់ជនល្មើសនោះ។ គាត់មិនអាចឲ្យឱកាសដ៏ល្អនេះកន្លងផុតទៅឡើយ។ នៅយប់នោះ គាត់ក៏បានបើកឡានដឹកសំរាមទៅផ្ទះរបស់ជនល្មើសនោះ ហើយក៏បានបំពេញទីធ្លាផ្ទះនោះ ដោយសំរាមរបស់ជននោះ ព្រមទាំងសំរាមរបស់គាត់ផងដែរ។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាចង់និយាយថា គាត់ពិតជាសងសឹកបានល្អណាស់ តើមែនទេ? ក្នុងបទគម្ពីរ ១សាំយ៉ូអែល ជំពូក២៤ ស្តេចដាវីឌ និងពួកទ័ពរបស់ទ្រង់ កំពុងលាក់ខ្លួនក្នុងរូងភ្នំមួយ ដើម្បីគេចពីការតាមសម្លាប់របស់ស្តេចសូល។ ពេលដែលស្តេចសូលបានវង្វេងចូលទៅក្នុងរូងភ្នំនោះ ដើម្បីសម្រាក ពួកទ័ពរបស់ស្តេចដាវីឌក៏បានមើលឃើញឱកាសល្អ ដើម្បីសងសឹក ដែលមិនអាចមើលរំលង(ខ.៣-៤)។ ប៉ុន្តែ ស្តេចដាវីឌបានប្រឆាំងនឹងបំណងចិត្តខ្លួនឯង ដែលចង់សងសឹក។ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលថា “សូមព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ឃាត់ កុំឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ដល់ចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំ”(ខ.៦)។ ពេលស្តេចសូលបានដឹងថា ដាវីឌបានទុកជីវិតឲ្យទ្រង់ ទ្រង់មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ទ្រង់ក៏បានលាន់មាត់ថា “ឯងសុចរិតជាងអញ”(ខ.១៧-១៨)។ ពេលណាយើង ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជួបរឿងអយុត្តិធម៌ ឱកាសសងសឹកអាចមកដល់ នៅពេលណាមួយ។ តើយើងនឹងធ្វើតាមបំណងរបស់យើង ដូចកសិករនោះ ឬប្រឆាំងនឹងបំណងខ្លួនឯង តាមគំរូស្តេចដាវីឌ?…
Read articleចម្លងយើងកាត់ខ្យល់ព្យុះ
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្វើដំណើរលើកទីមួយ របស់បេសកជនស្កត់ឡង់ ឈ្មោះ អាឡេស៊ែនឌ័រ ដាហ្វ(Alexander Duff) ទៅកាន់ប្រទានឥណ្ឌា នៅឆ្នាំ១៨៣០ សំពៅគាត់បានលិច ពេលមានខ្យល់ព្យុះនៅក្បែរតំបន់ឆ្នេរនៃប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ គាត់ និងអ្នករួមដំណើរជាមួយគាត់បានទៅដល់កោះតូចមួយ ដែលនៅដាច់ស្រយាល ហើយបន្តិចក្រោយមក ក្នុងចំណោមពួកនាវិក មានម្នាក់បានរកឃើញព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់លោកដាហ្វ ដែលបានអណ្តែតមកទើរលើឆ្នេរ។ ពេលព្រះគម្ពីរនោះស្ងួត លោកដាហ្វក៏បានអានបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៧ ទៅកាន់អ្នកដែលបានរួចជីវិតជាមួយគាត់ ហើយពួកគេក៏មានចិត្តក្លាហានឡើង។ ទីបំផុត បន្ទាប់ពីគេបានជួយសង្រ្គោះ ហើយលោកដាហ្វបានលិចសំពៅម្តងទៀត គាត់ក៏បានមកដល់ប្រទេសឥណ្ឌាដោយសុវត្ថិភាព។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៧ បានចែងអំពីវិធីដែលព្រះទ្រង់ជួយរំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ បទគម្ពីរនេះពិតជាត្រូវនឹងរឿងរបស់លោកដាហ្វ និងមិត្តរួមនាវារបស់គាត់បានជួបប្រទះ បានជាពួកគេមានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយសារសេចក្តីដែលបានចែងថា “ទ្រង់ធ្វើឲ្យព្យុះសង្ឃរាបានស្ងាត់ឈឹងទៅវិញ ហើយឲ្យរលកស្ងប់ស្ងៀមដែរ នោះគេមានសេចក្តីអំណរដោយព្រោះស្ងប់ច្រៀបហើយ ទ្រង់ក៏នាំគេទៅដល់ទ្វារសមុទ្រ ដែលគេប្រាថ្នាចង់ទៅ”(ខ.២៩-៣០)។ ហើយពួកគេក៏បាន អរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដូចពួកអ៊ីស្រាអែល “សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនប្រែប្រួលរបស់ព្រះ និងការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអង្គបានប្រោសដល់មនុស្សជាតិ”(ខ.៣១)។ សេចក្តីដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១០៧:២៨-៣០ ក៏ស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរសញ្ញាថ្មីផងដែរ(ម៉ាថាយ ៨:២៣-២៧ ម៉ាកុស ៤:៣៥-៤១)។ ខ្យល់ព្យុះបានចាប់ផ្តើមបក់បោកមក ពេលដែលព្រះយេស៊ូវ និងពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គកំពុងគង់នៅក្នុងទូក។ ពួកសិស្សព្រះអង្គក៏បានស្រែកឡើង ដោយការភ័យខ្លាច ហើយព្រះយេស៊ូវ…
Read article