មិនអាចបំបាក់យើងបានឡើយ
ដោយសារខ្ញុំមានដើមកំណើតនៅរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ហើយជាអ្នកស្រឡាញ់ពន្លឺថ្ងៃ ខ្ញុំច្រើនតែជៀសវាងភាពរងា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលរូបថតព្រឹលស្អាតៗ។ ដូចនេះ ខ្ញុំមិនអាចឃាត់ខ្លួនឯង មិនឲ្យញញឹម ពេលដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់មករដ្ឋអីលីណយ ឲ្យខ្ញុំមើលរូបថតរដូវរងា ដែលមានដើមឈើតូចមួយ នៅក្រៅបង្អួចផ្ទះរបស់នាង។ ការកោតសរសើរក៏បានប្រែក្លាយជារឿងមិនសប្បាយចិត្ត ពេលដែលខ្ញុំកត់សំគាល់ឃើញ មែករបស់វាដែលរុះស្លឹកអស់ បានកោងចុះក្រោម ដោយសារទម្ងន់នៃគំនរព្រឹលទឹកកក ដែលមានពន្លឺភ្លឺផ្លេក។ តើមែកដែលកោងចុះក្រោមទាំងនោះ អាចទ្រំាទ្រយូរប៉ុណ្ណា ទំរាំតែវាបាក់ ដោយសារទម្ងន់នៃព្រឹលទឹកកកនោះ? ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីទម្ងន់នៃព្រឹលទឹកកក ដែលស្ទើរតែធ្វើឲ្យមែកឈើបាក់ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីទម្ងន់នៃការព្រួយបារម្ភ ដែលបានសង្កត់ ធ្វើឲ្យស្មារបស់ខ្ញុំធ្លាក់ចុះ។ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ទ្រព្យសម្បត្តិដែលប្រសើរបំផុត មិនមាននៅផែនដី ហើយក៏មិនមែនមានតែមួយរយៈពេលនោះដែរ បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យឈប់ព្រួយបារម្ភទៀត។ ព្រះដែលបានបង្កើត និងទ្រទ្រង់ចក្រវាល ទ្រង់ស្រឡាញ់ និងផ្គត់ផ្គង់កូនរបស់ទ្រង់ ដូចនេះ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវបង់ខាតពេលវេលា ដោយសារការព្រួយបារម្ភឡើយ។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីតម្រូវការរបស់យើង ហើយទ្រង់នឹងមើលថែរយើង(ម៉ាថាយ ៦:១៩-៣២)។ ទ្រង់ក៏ជ្រាបផងដែរថា យើងនឹងជួបការល្បួង ដែលនាំឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ។ ទ្រង់បានប្រាប់យើង ឲ្យមករកទ្រង់ ទុកចិត្តព្រះវត្តមាន និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយរស់នៅ ដោយជំនឿជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.៣៣-៣៤)។…
Read articleបាត់បង់ តែបានរកឃើញ
ពេលដែលខ្ញុំ និងភរិយាខ្ញុំដឹងថា ម្តាយក្មេកខ្ញុំ បានបាត់ខ្លួន ពេលដែលគាត់កំពុងដើរផ្សារជាមួយសាច់ញាតិម្នាក់ យើងមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង។ ម្តាយក្មេកខ្ញុំមានជម្ងឺបាត់បង់ការចងចាំ និងវង្វេងវង្វាន់ ហើយគាត់អាចធ្វើអ្វីមួយ ដោយគ្មានការពិចារណា។ តើគាត់កំពុងតែដើរវិលវល់នៅកន្លែងនោះ ឬបានឡើងជិះឡានក្រុង ដោយគិតថា គេកំពុងនាំគាត់ទៅផ្ទះ? យើងក៏បានគិតដល់ការអាក្រក់បំផុត ដែលអាចកើតឡើងចំពោះគាត់ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងស្វែងរកគាត់ ដោយស្រែករកព្រះ សូមឲ្យទ្រង់ជួយស្វែងរកគាត់។ ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក គេក៏បានឃើញម្តាយក្មេកខ្ញុំ កំពុងដើរតាមផ្លូវមួយ នៅចម្ងាយប៉ុន្មានគីឡ៉ូម៉ែត្រពីយើង។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានពរ ឲ្យយើងអាចរកគាត់ឃើញ។ ជាច្រើនខែក្រោយមក ទ្រង់ក៏បានប្រទានពរដល់គាត់ នៅអាយុ៨០ឆ្នាំ ដោយគាត់បានងាកបែរមករកព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រៀបប្រដូចមនុស្ស ទៅនឹងសត្វចៀមដែលវង្វេង។ គឺដូចដែលទ្រង់បានពិពណ៌នាថា “ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមានចៀម១រយ តែបាត់១ តើមិនទុកចៀម៩៩ឲ្យនៅទីរហោស្ថាន ដើម្បីនឹងទៅតាមរកចៀម១ដែលបាត់ ទាល់តែឃើញទេឬអី។ កាលណារកឃើញហើយ នោះក៏លើកព្រនរមក ដោយអំណរ។ លុះមកដល់ផ្ទះវិញ អ្នកនោះនឹងហៅពួកសំឡាញ់ និងពួកអ្នកជិតខាងមក ប្រាប់ថា សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ដ្បិតចៀមខ្ញុំដែលបាត់ នោះឃើញវិញហើយ”(លូកា ១៥:៤-៦)។ អ្នកគង្វាលបានរាប់ចៀមរបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យដឹងប្រាកដថា ចៀមនីមួយៗ សុខសប្បាយជាទេ។ យ៉ាងណាមិញ…
Read articleការបំបាត់ការភ័យខ្លាច
រូបកាយរបស់យើងមានប្រតិកម្ម តាមអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរបស់យើង។ ការបុកពោះ ទន្ទឹមនឹងបេះដូងដែលលោតញាប់ ខណៈពេលដែលយើងដកដង្ហើមដង្ហក់ សុទ្ធតែជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងកំពុងមានការភ័យខ្លាច ឬថប់បារម្មណ៍ហើយ។ លក្ខណៈនៃរូបកាយរបស់យើង បានរារាំងមិនឲ្យយើងព្រងើយកន្តើយ ចំពោះអារម្មណ៍ដ៏ពិបាកនេះ។ ពួកសាវ័កបានជួបការភ័យខ្លាច នៅពេលយប់មួយ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យ ដោយប្រទានអាហារដល់មនុស្ស៥ពាន់នាក់ កាលពីពេលថ្ងៃ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានចាត់ពួកគេ ឲ្យទៅក្រុងបេតសៃដា ដើម្បីឲ្យទ្រង់មានពេលអធិស្ឋានម្នាក់ឯង។ ក្នុងអំឡុងពេលយប់នោះ ពួកគេបានអុំទូកបញ្ច្រាស់ខ្យល់ ហើយភ្លាមនោះ ពួកគេក៏បានឃើញទ្រង់ដើរនៅលើទឹក។ ពួកគេស្មានថា ខ្មោចលង បានជាពួកគេមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង(ម៉ាកុស ៦:៤៩-៥០)។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលធានាដល់ពួកគេ ដោយប្រាប់ពួកគេកុំឲ្យមានការភ័យខ្លាច ហើយឲ្យមានចិត្តក្លាហានឡើង។ ខណៈពេលដែលទ្រង់យាងចូលក្នុងទូក ខ្យល់ក៏បានស្ងប់ ហើយពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរទៅដល់ច្រាំង។ ខ្ញុំយល់ថា ពេលនោះ ពួកគេក៏លែងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចទៀត ខណៈពេលដែលពួកគេបានឱបក្រសោបយកសន្តិភាព ដែលទ្រង់ប្រទាន។ ពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមានដង្ហើមដង្ហក់ ដោយសារការថប់បារម្មណ៍ ឬការភ័យខ្លាច យើងអាចសម្រាក ដោយទុកចិត្តព្រះចេស្តារបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យរលកនៃការភ័យខ្លាចរបស់យើងស្ងប់ ឬចម្រើនកម្លាំងយើង ឲ្យអាចប្រឈមមុខនឹងការភ័យខ្លាច ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់នឹងប្រទានដល់យើង នូវអំណោយនៃសេចក្តីសុខសាន្ត ឬសន្តិភាពរបស់ទ្រង់ “ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត”(ភីលីព ៤:៧)។ ហើយពេលដែលទ្រង់រំដោះយើង…
Read articleការថ្វាយ ដោយគ្មានការភ័យខ្លាច
ពេលដែលហ្សាវៀរ(Xavier) កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ មានអាយុ៦ឆ្នាំ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ បាននាំកូនតូចរបស់នាង ដែលនៅដើរតេសតាស់ មកលេងផ្ទះខ្ញុំ ហើយហ្សាវៀរចង់ឲ្យរបស់លេងខ្លះ ដល់កូនតូចនោះ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការសប្បាយចិត្ត ពេលឃើញកូនរបស់ខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរស ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានការទើសទាល់បន្តិច ពេលដែលវាឲ្យតុក្កតាសត្វដ៏កម្រ ដែលគេញាត់គរ ដែលស្វាមីខ្ញុំបានស្វែងរក នៅតាមហាងទំនិញជាច្រើន តាមទីក្រុងមួយចំនួន។ ពេលដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំដឹងថា វាជាតុក្កតា ដែលពិបាករកទិញ គាត់ក៏បានបដិសេធមិនព្រមទទួលយក ដោយសុភាព។ ប៉ុន្តែ ហ្សាវៀរនៅតែដាក់អំណោយមួយនោះ នៅក្នុងដៃរបស់កូនប្រុសគាត់ ហើយនិយាយថា “ប៉ារបស់ខ្ញុំ បានឲ្យខ្ញុំមានតុក្កតាជាច្រើន សម្រាប់ចែករំលែកដល់អ្នកដទៃ”។ ខ្ញុំយល់ថា ហ្សាវៀរបានរៀនចែករំលែកតាមខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានខកខានមិនបានចែករំលែកធនធានខ្ញុំ ថ្វាយដល់ព្រះ និងអ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានភាពងាយស្រួលជាង នៅក្នុងការចែករំលែក ពេលដែលខ្ញុំនឹកចាំថា អ្វីៗទាំងអស់ ដែលខ្ញុំមាន និងត្រូវការ គឺជាការប្រទានរបស់ព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យទុកចិត្តទ្រង់ ដោយថ្វាយទ្រព្យសម្បត្តិមួយផ្នែក ពីចំណោមធនធានទាំងអស់ដែលព្រះទ្រង់ប្រទាន គឺចែករំលែកដល់ពួកលេវី ដែលជាសង្ឃរបស់ព្រះ ធ្វើឲ្យពួកគេមានលទ្ធភាពជួយអ្នកដែលមានការខ្វះខាតផងដែរ។…
Read articleគ្រឹះដ៏រឹងមាំរបស់យើង
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងរបស់ខ្ញុំ បានសាងសង់ផ្ទះ នៅក្នុងតំបន់ ដែលងាយនឹងមានគ្រោះថ្នាក់បាក់ដី។ អ្នកខ្លះបានដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចកើតឡើង ពីដីដែលមិនរឹងមាំ ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃទៀត មិនបានដឹងអំពីរឿងនេះ។ “អ្នកសិក្សាអំពីសណ្ឋានដីបានធ្វើការដាត់តឿនប្រជាជនអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំមកហើយ ហើយបទបញ្ជារបស់សាលាក្រុងក៏ត្រូវបានគេបង្កើតឡើង ដើម្បីធានាការសាងសង់ឲ្យមានសុវត្ថិភាព” ប៉ុន្តែ គេមិនបានពន្យល់ប្រជាជនអំពីរឿងនេះ ហើយក៏មានអ្នកដែលមិនអើពើរនឹងរឿងនេះតែម្តង(ដកស្រង់ពីកាសែត The Gazette, Colorado Springs, ចេញថ្ងៃទី២៧ មេសា ឆ្នាំ ២០១៦)។ ដោយសារគេសង់ផ្ទះទាំងនោះ នៅលើភ្នំ នោះគេអាចទស្សនាទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត ពីផ្ទះទាំងនោះ ប៉ុន្តែ ដីដែលពួកគេបានសង់ផ្ទះពីលើនោះ អាចបាក់ស្រុតនៅពេលណាមួយ ដោយមិនឲ្យដំណឹងជាមុន។ មានមនុស្សជាច្រើន នៅនគរអ៊ីស្រាអែល សម័យបុរាណបានព្រងើយកន្តើយ ចំពោះការដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឲ្យងាកចេញពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយឲ្យស្វែងរកទ្រង់ ដែលជាព្រះដ៏ពិត និងដ៏រស់។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានកត់ត្រាអំពីសោកនាដកម្ម ដែលជាលទ្ធផលនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់នោះ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាលោកិយកំពុងរង្គោះរង្គើរនៅជុំវិញពួកគេក៏ដោយ ក៏ព្រះអម្ចាស់ នៅតែបន្តឈោងទៅរករាស្រ្តទ្រង់ ដោយព្រះបន្ទូល អំពីការអត់ទោសបាប និងក្តីសង្ឃឹម បើសិនជាពួកគេងាកបែរមករកទ្រង់ ហើយដើរតាមផ្លូវទ្រង់។ ហោរាអេសាយបានថ្លែងថា “នឹងមានសេចក្តីសុខស្រួលនៅក្នុងគ្រាឯង ព្រមទាំងសេចក្តីសង្គ្រោះប្រាជ្ញា និងដំរិះជាបរិបូរដែរ…
Read articleដុះត្រូវកន្លែង
មានពេលមួយ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានហុចចបកាប់មួយឲ្យខ្ញុំ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា “ដើមឥតប្រយោជន៍ ជារុក្ខជាតិដែលដុះ នៅកន្លែងដែលកូនមិនចង់ឲ្យវាដុះ”។ ខ្ញុំចង់ឲ្យដើមពោតបន្តលូតលាស់ នៅកន្លែង ដែលវាបាន “ស្ម័គ្រចិត្ត” ដុះ ក្នុងចំណោមដើមសណ្តែក។ ប៉ុន្តែ ឪពុកខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើយ ក្នុងកសិដ្ឋានមួយ បានជាគាត់មានចំណេះដឹងផ្នែកដាំដុះច្រើន។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដកដើមពោតនោះចោល។ ពោតមួយដើមនោះ គ្មានប្រយោជន៍អ្វី ក្រៅពីដណ្តើមជីវជាតិ ពីដើមសណ្តែកនោះឡើយ។ មនុស្សមិនមែនជារុក្ខជាតិទេ ហើយមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ហើយមានសេរីភាពនៅក្នុងការជ្រើសរើស ដែលព្រះបានប្រទាន។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល យើងព្យាយាមរីកដូចផ្កា នៅកន្លែងដែលព្រះមិនបានសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរីក។ ព្រះអង្គម្ចាស់យ៉ូណាថាន ជាបុត្រារបស់ស្តេច និងជាអ្នកប្រយុទ្ធដ៏អង់អាច។ ទ្រង់ក៏អាចព្យាយាមរីកដូចផ្កា នៅកន្លែងដែលព្រះមិនសព្វព្រះទ័យ។ ទ្រង់មានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីរំពឹងថា ខ្លួននឹងបានក្លាយជាស្តេច។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានឃើញព្រះអម្ចាស់ ប្រទានពរដល់ដាវីឌ ហើយក៏បានដឹងអំពីការច្រណែន និងក្តីអំណួតរបស់បីតាទ្រង់(១សាំយ៉ូអែល ១៨:១២-១៥)។ ដូចនេះ យ៉ូណាថានមិនបានព្យាយាមដណ្តើមរាជបល្ល័ង្ក ដែលមិនអាចក្លាយជារបស់ទ្រង់នោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានក្លាយជាមិត្តជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់ដាវីឌ ហើយថែមទាំងបានសង្រ្គោះជីវិតគាត់ទៀត(១៩:១-៦ ២០:១-៤)។ អ្នកខ្លះអាចគិតថា យ៉ូណាថានបានលះបង់ច្រើនពេកហើយ។ ប៉ុន្តែ បើសិនយើងជាទ្រង់វិញ តើយើងចង់ឲ្យគេនឹកចាំដូចម្តេចខ្លះ…
Read article