គ្រប់វិនាទីសុទ្ធតែមានតម្លៃ
ពេលដែលលោកបប់ ប៊តមែន(Bob Boardman) ដែលជាមិត្តភក្តិខ្ញុំ មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ គាត់បានសរសេរថា “ប្រសិនបើរយៈពេល៧០ឆ្នាំ នៃអាយុរបស់មនុស្ស ត្រូវបានបង្រួមឲ្យមកនៅត្រឹមរយៈពេលមួយថ្ងៃ ដែលមាន២៤ម៉ោង គិតមកដល់ឆ្នាំនេះ គឺខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងម៉ោង៨:៣០ ល្ងាចនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ . . . ។ ពេលវេលាកន្លងផុតទៅលឿនណាស់”។ ដោយសារមនុស្សយើងពិបាក នៅក្នុងការទទួលស្គាល់ថា ពេលវេលានៃជីវិតយើងនៅលើផែនដីនេះមានកំណត់ គេក៏បានច្នៃបង្កើតនាឡិកាដៃ “ធិកគ័រ(Tikker)” ដែលអាចប្រាប់ម៉ោង និងរាប់ចំនួនអាយុរបស់អ្នក ហើយថែមទំាងរាប់ពេលវេលានៃជីវិតរបស់អ្នក ដែលនៅសល់។ នៅក្នុងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មរបស់នាឡិកានេះ គេបានហៅវាថា នាឡិការ“ដែលរាប់ថយក្រោយនូវពេលវេលានៃជីវិតអ្នក ដែលនៅសល់ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចប្រើប្រាស់ពេលគ្រប់វិនាទី ឲ្យមានតម្លៃ។” នៅក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៣៩ ស្ដេចដាវីឌបានជញ្ជឹងគិត អំពីភាពផុយស្រួយនៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ដោយបានមានបន្ទូលថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមឲ្យទូលបង្គំដឹងពីចុងបំផុតនៃទូលបង្គំ ហើយពីចំនួនថ្ងៃអាយុនៃទូលបង្គំផង ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានដឹងជាមានជីវិតស្រួយអម្បាលម៉ានទៅ”(ខ.៤)។ ទ្រង់ក៏បានពិពណ៌នាថា ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ មិនវែងជាងមួយចំអាមផង គឺបានតែមួយភ្លែតនៅចំពោះព្រះ ហើយស្មើនឹងខ្យល់មួយដង្ហើមប៉ុណ្ណោះ(ខ.៥)។ រួចទ្រង់ក៏បានសន្និដ្ឋានថា “ឥឡូវនេះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ តើទូលបង្គំនៅរង់ចាំអ្វីទៀត ដ្បិតទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់តែ១ប៉ុណ្ណោះ” (ខ ៧)។…
Read articleភ្លៀងនៃការអស្ចារ្យ
ការរស់នៅមានការលំបាក សម្រាប់អ្នកភូមិទាំងឡាយ ដែលរស់នៅតំបន់ភ្នំ ក្នុងខេត្តយូណាននៃប្រទេសចិន។ ប្រភពអាហារជាចម្បងរបស់ពួកគេ គឺមានពោត និងស្រូវ។ ប៉ុន្តែ នៅខែ ឧសភាឆ្នាំ២០១២ មានគ្រោះរាំងស្ងួតដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយបានវាយប្រហារតំបន់នោះ ហើយដំណាំទាំងឡាយត្រូវក្រៀមស្វិត។ មនុស្សគ្រប់គ្នាមានការខ្វល់ខ្វាយ ហើយគេក៏បានប្រារព្ធធ្វើពិធីផ្សេងៗ តាមអបីយជំនឿ ដើម្បីបញ្ឈប់គ្រោះរាំងស្ងួតនោះ។ ទោះពួកគេព្យាយាមបុណ្យស្រន់យ៉ាងណា ក៏មិនឃើញមានភ្លៀងធ្លាក់មក បានជាអ្នកភូមិក៏បានចាប់ផ្ដើមស្តីបន្ទោសឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទប្រាំនាក់ នៅក្នុងភូមិនោះថា ពួកគេបានធ្វើឲ្យវិញ្ញាណដូនតាខឹងសម្បារ។ គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងប្រាំនាក់នោះបានជួបជុំគ្នាអធិស្ឋាន។ មិនយូរប៉ុន្មាន មេឃក៏ប្រែជាងងឹត ហើយផ្គរលាន់ក៏បន្លឺឡើង។ ភ្លៀងមួយមេធំបានបង្អុរធ្លាក់ចុះមក ចាប់តាំងពីថ្ងៃរសៀលរហូតដល់ពេញមួយយប់។ ដំណាំទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវបានស្រោចស្រង់! ទោះបីជាអ្នកភូមិភាគច្រើនមិនជឿថា ព្រះទ្រង់បានបង្អុរភ្លៀងឲ្យធ្លាក់ចុះមកក្ដី ក៏មានអ្នកដទៃទៀតបានជឿថា ទ្រង់ពិតជាបានប្រទានទឹកភ្លៀងមែន ហើយក៏មានចិត្តចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីព្រះយេស៊ូវ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ជំពូក១៧ និង១៨ យើងឃើញថា មានគ្រោះរាំងស្ងួតដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីនោះ យើងដឹងថា គ្រោះរាំងស្ងួតនោះគឺជាការជំនុំជំរះរបស់ព្រះ មកលើរាស្រ្តរបស់ទ្រង់(១៧:១)។ កាលនោះ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមនាំគ្នាថ្វាយបង្គំព្រះបាល ដែលជាព្រះរបស់ពួកសាសន៍កាណាន ដោយមានជំនឿថា ព្រះមួយអង្គនេះអាចចាត់ឲ្យមានភ្លៀងស្រោចស្រប់ផលដំណាំរបស់ពួកគេ។ ក្រោយមក ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រើលោកអេលីយ៉ាដែលជាហោរារបស់ទ្រង់ ឲ្យបង្ហាញឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះពិតតែ១អង្គគត់ ដែលអាចសម្រេច ថាតើភ្លៀងត្រូវធ្លាក់នៅពេលណា។…
Read articleប្រសើរជាងការភ្ញាក់ពីសុបិនអាក្រក់
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ជីវិតរបស់អ្នកត្រូវបានបំផ្លាញ ដោយសារតែអ្នកបានធ្វើអ្វីមួយ ដែលគួរឲ្យខ្មាស់អៀន ឬគួរឲ្យអាម៉ាស់ ឬក៏ជាបទឧក្រិដ្ឋជាដើម ប៉ុន្តែ ដល់ពេលភ្ញាក់ឡើង ទើបដឹងខ្លួនថា នោះគ្រាន់តែជាការយល់សប្តសោះ? ក៏ប៉ុន្តែ ចុះប្រសិនបើរឿងនេះមិនគ្រាន់តែជាសុបិនអាក្រក់វិញនោះ? ចុះបើសិនជាស្ថានភាពនោះ គឺពិតជាបានកើតឡើងមែន ចំពោះខ្លួនអ្នក និងចំពោះមនុស្សដែលអ្នកស្រឡាញ់ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា? នេះគឺជាស្ថានភាពដែលតួអង្គម្នាក់បានជួបប្រទះ នៅក្នុងរឿងប្រលោមលោក នៅសតវត្សរ៍ទី១៩ ដែលលោក ចច ម៉ាកដូណាល់(George MacDonald) បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា ការភ្ញាក់រឭករបស់គ្រូជំនួយ ។ រឿងនេះ និយាយអំពីដំណើរជីវិតរបស់អ្នកបម្រើព្រះម្នាក់ ប្រចាំតំបន់មួយ ដែលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនថា គាត់បានចែកចាយព្រះបន្ទូលព្រះ ទាំងមិនដឹងថា ខ្លួនឯងជឿព្រះពិតមែនឬអត់។ ក្រោយមក គេបានអញ្ជើញគាត់ ឲ្យនៅកំដរយុវជនម្នាក់ ដែលកំពុងវង្វេងស្មារតី និងកំពុងឈឺធ្ងន់ហៀបនឹងស្លាប់ ទាំងមានការភ័យខ្លាច ចំពោះឃាតកម្មដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តកន្លងមក។ ហេតុការណ៍នៅពេលនោះ ក៏បានកែប្រែចិត្តរបស់អ្នកបម្រើព្រះរូបនេះ ធ្វើឲ្យគាត់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនថា មានការមួយដែលយើងម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវដឹង។ ភាពធូរស្បើយ ដោយសារតែការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីសុបិនអាក្រក់ គឺមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងការដែលភ្ញាក់ដឹងខ្លួន នៅក្នុងការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះ ដែលពីដើមយើងធ្លាប់គិតថាជារឿង មិនគួរឲ្យជឿនោះ។ តើយើងនឹងរកបានសេចក្តីមេត្តាករុណា នៅទីណា? សេចក្តីមេត្តាករុណា…
Read articleយើងមានផ្លែឈើ!
ស្រ្ដីជាម្ដាយវ័យក្មេងបានដកដង្ហើមធំ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងប្រមែលប្រមូលអាហារដែលមានតែបន្តិចបន្តួច សម្រាប់កូនស្រី អាយុ៣ឆ្នាំរបស់នាង។ នាងក៏បានមើលទៅកន្រ្តកផ្លែឈើ នៅលើតុក្នុងផ្ទះបាយដ៏តូចរបស់ខ្លួន មិនឃើញមានផ្លែឈើសូម្បីតែមួយផ្លែ នោះនាងក៏បានដកដង្ហើមធំ ហើយលាន់មាត់ថា “បើយើងមានត្រឹមតែផ្លែឈើមួយកន្រ្តកនេះ នោះខ្ញុំនឹងមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជាអ្នកមាន!” ពេលនោះ កូនស្រីរបស់នាងក៏បានស្ដាប់ឮ។ រយៈពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅ។ ព្រះទ្រង់បានផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារដ៏តូចមួយនេះ។ ប៉ុន្តែ ម្ដាយដ៏កំសត់ម្នាក់នេះ នៅតែមានការព្រួយបារម្ភ។ ថ្ងៃមួយ កូនស្រីតូចរបស់នាងបានចូលក្នុងផ្ទះបាយ ។ នាងក៏បានចង្អុលទៅកន្រ្តកពេញដោយផ្លែឈើនៅលើតុ ទាំងលាន់មាត់ថា “ម៉ាក់ មើលហ្ន យើងជាអ្នកមានហើយ!” គ្រួសារនេះមិនបានប្រែក្លាយជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែបានទិញផ្លែប៉ោមមួយស្បោងដាក់នៅលើតុបាយប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលលោកយ៉ូស្វេ ដែលជាអ្នកដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល ជិតដល់ពេលលាចាកលោក គាត់បានចែកចាយព្រះបន្ទូលមកពីព្រះអម្ចាស់ ដោយបានរំឭកឡើងវិញ អំពីអស់ទាំងការដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ ហើយគាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា “អ្នករាល់គ្នាបានរស់នៅក្នុងទីរហោស្ថានអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ” (យ៉ូស្វេ ២៤:៧) ព្រះទ្រង់បានឲ្យស្រុក១ដល់អ្នករាល់គ្នា ដែលឯងមិនបានប្រកបការអ្វីសោះ ហើយទីក្រុងដែលឯងមិនបានសង់ផង សព្វថ្ងៃអ្នករាល់គ្នាបាននៅក្នុងទីក្រុងទាំងនោះ ហើយក៏បរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរ និងផ្លែអូលីវដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានដាំផងដែរ”(ខ.១៣)។ លោកយ៉ូស្វេក៏បានបញ្ឈរថ្មធំមួយ ទុកជាការរំឭកដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល អំពីការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ (ខ.២៦)។ ក្រោយពេលមានការលំបាក និងខ្វះខាតជាច្រើន ឥឡូវនេះ គ្រួសារមួយនេះ កំពុងរស់នៅក្នុងទីកន្លែងមួយផ្សេងទៀត ដែលមានដើមឈើហូបផ្លែ…
Read articleយើងអាចដឹងច្បាស់
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅលើរថភ្លើង ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកការណាត់ជួបដ៏សំខាន់មួយ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំកំពុងតែស្ថិតនៅលើរថភ្លើងដែលខ្ញុំត្រូវជិះឬទេ? ខ្ញុំមិនធ្លាប់ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះ ពីមុនមកទេ ហើយក៏មិនបានសួរគេថា រថភ្លើងនេះទៅណាដែរ។ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏រួចផុតពីមន្ទឹលសង្ស័យ ពេលខ្ញុំបានមកដល់ស្ថានីយបន្ទាប់ ដោយដឹងថា ខ្ញុំពិតជាមិនបានឡើងជិះរថភ្លើងខុសទេ! រឿងនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីការសង្ស័យ ដែលអាចប្លន់យកសេចក្តីសុខ និងទំនុកចិត្តពីយើង។ មានពេលមួយ ខ្ញុំមានការពិបាក ដោយមិនដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនពិតជាបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះមែនឬអត់ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានជួយខ្ញុំឲ្យអាចឈ្នះការសង្ស័យនេះ។ ក្រោយមក បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចែកចាយទីបន្ទាល់ អំពីការដែលខ្ញុំបានប្រែចិត្តទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ និងអំពីការដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំនឹងបានទៅនគរស្ថានសួគ៌ នោះស្រាប់តែមានគេសួរខ្ញុំថា “តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យអ្នកអាចដឹងច្បាស់ថា អ្នកពិតជាបានសង្រ្គោះ ហើយនឹងបានទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌មែន?” ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយតប ដោយមានទំនុកចិត្ត និងការបន្ទាបខ្លួន ហើយបង្ហាញខគម្ពីរដែលព្រះទ្រង់បានប្រើ ដើម្បីជួយឲ្យខ្ញុំដឹងច្បាស់ក្នុងចិត្ត គឺខគម្ពីរដែលបានចែងថា “ខ្ញុំបានសរសេរសេចក្ដីទាំងនេះ ផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដែលជឿដល់ព្រះនាមព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា អ្នករាល់គ្នាមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយ” (១យ៉ូហាន ៥:១៣)។ ព្រះទ្រង់សន្យាថា ដោយសារសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នោះយើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យយើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយជីវិតនោះគឺនៅក្នុងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់”(ខ.១១)។ ការដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនបានសង្រ្គោះ ជួយពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ហើយក៏ស្អាងចិត្តរបស់យើងឡើង…
Read articleជ្រលងនៃទស្សនវិស័យ
កំណាព្យ ដែលជាសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទភ្ជួរីធិន មានចំណងជើងថា “ជ្រលងនៃទស្សនវិស័យ” និយាយអំពីចំងាយរវាងមនុស្សមានបាប និងព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ។ បុរសដែលមានបាបនោះបានទូលទៅព្រះថា “ទ្រង់បាននាំទូលបង្គំមកជ្រលងនៃទស្សនវិស័យ… ដែលហ៊ុមព័ទដោយភ្នំនៃអំពើបាប តែទូលបង្គំបានមើលឃើញសិរីល្អទ្រង់”។ បុរសនោះដឹងថាខ្លួនមានបាប តែគាត់នៅតែមានក្តីសង្ឃឹម។ គាត់បន្តទៀតថា “គេអាចមើលឃើញពន្លឺផ្កាយ ពីក្នុងអណ្តូងដែលជ្រៅបំផុត ហើយអណ្តូងកាន់តែជ្រៅប៉ុណ្ណា នោះពន្លឺទ្រង់ក៏បានបញ្ចេញពន្លឺចូលទៅកាន់តែភ្លឺច្បាស់”។ ទីបំផុតបទកំណាព្យនេះក៏បានបញ្ចប់ ដោយការទូលសូមថា “សូមឲ្យទូលបង្គំរកឃើញពន្លឺទ្រង់ ក្នុងភាពងងឹត… សូមឲ្យទូលបង្គំរកឃើញសិរីល្អទ្រង់ ក្នុងជ្រលងរបស់ទូលបង្គំ”។ លោកយ៉ូណាសបានរកឃើញសិរីល្អព្រះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់កំពុងនៅក្នុងទីជម្រៅនៃមហាសមុទ្រ។ គាត់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ ហើយក៏បានធ្លាក់ខ្លួនចូលក្នុងពោះត្រី ដោយសារតែអំពើបាបរបស់គាត់។ លោកយ៉ូណាសក៏បានស្រែករកព្រះពីក្នុងពោះត្រីថា “ទ្រង់បានបោះទូលបង្គំទៅក្នុងទីជំរៅ គឺចុះទៅក្នុងផ្ទៃនៃសមុទ្រ ទឹកបាននៅព័ទ្ធជុំវិញទូលបង្គំ”(យ៉ូណាស ២:៤)។ ទោះជាគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏វេទនាដូចនេះក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែទូលទ្រង់ថា “ទូលបង្គំបាននឹកដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ទូលបង្គំបានចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នៅចំពោះទ្រង់”(ខ.៧)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានឮគាត់អធិស្ឋាន ហើយក៏បានឲ្យសត្វត្រីដោះលែងគាត់។ ទោះបីជាអំពើបាបបានធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះក្តី យើងនៅតែអាចមើលទៅទ្រង់ ពីចំណុចដ៏ទាបបំផុតនៃជីវិតយើង ហើយឃើញទ្រង់ ឃើញភាពបរិសុទ្ធ សេចក្តីល្អ និងព្រះគុណទ្រង់។ បើយើងងាកបែរចេញពីអំពើបាបយើង ហើយសារភាពចំពោះព្រះ ទ្រង់នឹងអត់ទោសបាបឲ្យយើង។ ព្រះទ្រង់ឆ្លើយតបសេចក្តីអធិស្ឋាននៅក្នុងជ្រលងភ្នំ។-Jennifer Benson Schuldt
Read article