កន្លែងសម្រាប់ស្នាក់អាស្រ័យ
ជនអនាថា នៅទីក្រុងវែនគូវើ រដ្ឋព្រីតធីស ខូឡំប៊ី ប្រទេសកាណាដា មានវិធីសាស្រ្តថ្មីមួយ ដើម្បីស្វែងរកកន្លែងស្នាក់នៅពេលយប់។ មានអង្គការប្រចាំតំបន់មួយ ឈ្មោះ រេនស៊ីធី ហោសស៊ីង បានបង្កើតកៅអីវែងពិសេសជាច្រើន ដែលគេអាចត្រឡប់វា បង្កើតជាជំរកស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ន។ គេអាចទាញបង្អែករបស់កៅអីវែងនោះឡើងទៅលើ ហើយបត់ធ្វើជាដំបូល ដែលអាចការពារខ្យល់ និងទឹកភ្លៀងបាន។ នៅពេលយប់ គេងាយនឹងស្វែងរកកន្លែងសម្រាកបែបនោះ នៅទីក្រុងវែនគូវើ ព្រោះនៅលើកៅអីវែងនោះ មានដាក់អក្សរដែលបញ្ចេញពន្លឺពេលយប់ថា “នេះជាកន្លែងគេង”។ យើងត្រូវការជម្រកខាងសាច់ឈាម តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏ត្រូវការជម្រកខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ ព្រះទ្រង់ជាទីជ្រកកោនសម្រាប់វិញ្ញាណយើង ពេលមានបញ្ហា។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានសរសេរក្នុងទំនុកដំកើងថា “កាលណាចិត្តទូលបង្គំត្រូវបង្គ្រប នោះទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ពីចុងផែនដីផង សូមនាំទូលបង្គំទៅឯថ្មដាដែលខ្ពស់ជាងទូលបង្គំ”(ទំនុកដំកើង ៦១:២)។ ពេលដែលអារម្មណ៍យើងមានការពិបាកហួសបន្ទុក យើងងាយនឹងរងគ្រោះ ដោយសារល្បិចរបស់ខ្មាំងសត្រូវយើង ដោយវាប្រើការភ័យខ្លាច ការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង និងការត្រេកត្រអាលជាដើម។ បានជាយើងត្រូវការប្រភពនៃស្ថេរភាព និងសុវត្ថិភាពដ៏ពិត។ បើយើងជ្រកកោននៅក្នុងព្រះ យើងអាចមានជ័យជម្នះមកលើខ្មាំងសត្រូវ ពេលដែលវាព្យាយាមល្បួងនាំចិត្ត និងគំនិតរបស់យើង។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានទូលព្រះអម្ចាស់ថា “ទ្រង់បានធ្វើជាទីជ្រកឲ្យទូលបង្គំ គឺជាប៉មយ៉ាងមាំ ឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវ ទូលបង្គំនឹងអាស្រ័យនៅក្នុង… ទីកំបាំង ក្រោមស្លាបទ្រង់”(ខ.៣-៤)។ ពេលយើងមានទុក្ខព្រួយ យើងអាចរកសន្តិភាព…
Read articleនិមិត្តរូបនៃព្រឹលទឹកកក
ក្នុងអំឡុងពេលរដូវរងា ដែលមានភាពត្រជាក់មុតសាច់ ក្នុងតំបន់ដែលយើងរស់នៅ ក្នុងរដ្ឋមីឈីហ្គិន យើងមានអារម្មណ៍លាយឡំគ្នាជាច្រើន ចំពោះអាកាសធាតុ។ ពេលដែលព្រឹលបានបន្តធ្លាក់ក្នុងរដូវរងា រហូតដល់ខែមិនា មនុស្សភាគច្រើននៅតំបន់នោះមានការណាយចិត្តនឹងព្រឹលដែលចេះតែធ្លាក់មិនព្រមឈប់ ហើយក៏មានការរអ៊ូរទាំ ពេលគេព្យាករណ៍ឧតុនិយមថា អាកាសធាតុត្រជាក់នៅមានរយៈពេលយូរទៀត។ ប៉ុន្តែ សម្រស់ដ៏អស្ចារ្យនៃព្រឹល នៅតែបន្តធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តរីករាយ។ ទោះខ្ញុំត្រូវលំបាកយកប៉ែលចូកព្រឹលចេញពីផ្លូវ នៅមុខផ្ទះខ្ញុំ ដាក់នៅលើគំនរព្រឹលអមសង្ខាងផ្លូវក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែមានចិត្តស្ងើចចំពោះវត្ថុពណ៌សក្បុសនេះ។ នៅថ្ងៃមួយ មានដុំទឹកកកតូចៗ ថ្លាដូចគ្រីស្ទាល់បានធ្លាក់ពីលើមេឃ ចុះមកទើនៅលើគំនរព្រឹលចាស់ៗ។ ពេលខ្ញុំ និងភរិយារបស់ខ្ញុំបានដើរកាត់តាមទេសភាពព្រឹលទឹកកកដែលចាំងពន្លឺផ្លេកៗ មើលទៅហាក់ដូចជាមានកំទេចគ្រាប់ពេជ្យចាំងពន្លឺផ្លេកៗ ពាសពេញទីវាល។ ព្រះគម្ពីរ ហាក់ដូចជាបាននិយាយអំពីព្រឹលក្នុងន័យខុសៗគ្នា។ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យព្រឹលធ្លាក់ចុះមក ជាសញ្ញាបង្ហាញអំពីភាពធំប្រសើររបស់ទ្រង់(យ៉ូប ៣៧:៦ ៣៨:២២-២៣)។ កំពូលភ្នំខ្ពស់ៗដែលគ្របដណ្តប់ទៅដោយព្រឹល បានធ្វើជាប្រភពទឹកដែលហូរចុះមក ស្រោចស្រពតាមជ្រលងដងអូរ ដែលនៅតំបន់វាលទំនាប។ តែដែលកាន់តែអស្ចារ្យជាងនេះទៀតនោះ គឺព្រះបានប្រទានព្រឹលមក ជានិមិត្តរូបដំណាងអំពីការអត់ទោសបាបឲ្យយើងរាល់គ្នា។ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវបានបើកផ្លូវ ឲ្យយើងបានទទួលការសម្អាតអំពើបាបយើង និងដើម្បីឲ្យចិត្តយើងបានប្រែជា “សជាងព្រឹល”ផង(ទំនុកដំកើង ៥១:៧ អេសាយ ១:១៨)។ លើកក្រោយ ពេលអ្នកបានឃើញព្រឹលដោយផ្ទាល់ភ្នែក ឬនៅក្នុងរូបថត សូមអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់ការអត់ទោសបាប និងប្រទានសេរីភាព ឲ្យយើងរួចពីទោសនៃអំពើបាប ដែលជាអំណោយសម្រាប់អស់អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះសង្រ្គោះនៃយើង។-Dave…
Read articleការលះបង់ក្នុងថ្ងៃណូអែល
រឿងនិទានរបស់លោកអូ ហេនរី(O Henry) ដែលមានចំណងជើងថា “អំណោយរបស់អ្នកប្រាជ្ញ” និយាយអំពីលោកជីម(Jim) និងអ្នកស្រីដេឡា(Della) ដែលជាប្តីប្រពន្ធវ័យក្មេងមួយគូរ ដែលកំពុងជួបបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ។ នៅពេលបុណ្យណូអែលជិតមកដល់ ពួកគេចង់ទិញអំណោយឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ប៉ុន្តែ ដោយសារការខ្វះខាត ពួកគេក៏បានសម្រេចចិត្តប្រើមធ្យោបាយដ៏ពិបាកមួយ។ លោកជីមមាននាឡិការដៃពណ៌មាស ដ៏មានតម្លៃមួយគ្រឿង ចំណែកឯអ្នកស្រីដេឡាវិញ មានសក់វែងអន្លាយដ៏ស្រស់ស្អាត។ ដូចនេះ លោកជីមក៏បានលក់នាឡិកាគាត់ ដើម្បីទិញក្រាស់សិតសក់ឲ្យអ្នកស្រីដេឡា ខណៈពេលដែលអ្នកស្រីដេឡាបានទៅកាត់សក់លក់ឲ្យគេ ដើម្បីទិញខ្សែនាឡិការឲ្យលោកជីម។ រឿងនៃក្តីស្រឡាញ់នេះ បានរំឭកយើងថា ការលះបង់គឺជាចំណុចស្នូល នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត ហើយការលះបង់ជាខ្នាតរង្វាស់ដ៏ពិត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ នេះជាការពិតមែន ជាពិសេស នៅក្នុងរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែល ពីព្រោះការលះបង់ ជាអត្ថន័យដ៏សំខាន់បំផុត នៃកំណើតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានប្រសូត្រ ដើម្បីសុគត គឺសុគតដើម្បីយើងរាល់គ្នា។ ហេតុនេះហើយបានជាទេវតាបានប្រាប់យ៉ូសែបថា “នាងនឹងប្រសូតបុត្រា១ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យរួចពីបាប”(ម៉ាថាយ ១:២១)។ រយៈពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍ មុនពេលព្រះគ្រីស្ទប្រសូត្រ ព្រះគម្ពីរបានថ្លែងទំនាយថា ទ្រង់នឹងយាងមកជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាបរបស់យើង បានសេចក្តីថា យើងមិនអាចយល់ច្បាស់អំពីតម្លៃនៃស្នូកសត្វដែលព្រះឱរសយេស៊ូវបានផ្ទុំនោះឡើយ ដរាបណា យើងមិនបានស្វែងយល់អំពីអត្ថន័យនៃឈើឆ្កាងទេនោះ។…
Read articleអំណោយដ៏ផុយស្រួយ
ពេលខ្ញុំវេចខ្ចប់អំណោយដែលមានភាពផុយស្រួយ ខ្ញុំត្រូវប្រាកដថា នៅសម្បកកញ្ចប់នោះ មានសញ្ញាសំគាល់ដើម្បីឲ្យគេដឹងថា ខាងក្នុងកញ្ចប់មានរបស់ផុយស្រួយ។ ខ្ញុំក៏បានសរសេរអក្សរធំៗពីលើថា “របស់ផុយស្រួយ” ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់ធ្វើឲ្យខូចអំណោយដ៏មានតម្លៃ នៅខាងក្នុងកញ្ចប់ឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ អំណោយដ៏ល្អផុតដែលព្រះបានប្រទានដល់យើង គឺជាទារកតូច ដែលទ្រង់ក៏ជាអំណោយដ៏ផុយស្រួយផងដែរ។ ជួនកាលយើងស្រមៃឃើញថា ថ្ងៃបុណ្យណូអែល ជាថ្ងៃដែលមានទិដ្ឋភាពដ៏ស្រស់ស្អាត ដូចនៅលើរូបគំនូរ ប៉ុន្តែ ស្រ្តីដែលធ្លាប់ឆ្លងទន្លេ ប្រាកដជាអាចប្រាប់យើងថា អ្វីៗមិនសុទ្ធតែស្រស់ស្អាត ដូចការគិតរបស់យើងឡើយ។ នាងម៉ារាប្រាកដជាអស់កម្លាំង។ កាលនោះ នាងទើបតែបានឆ្លងទន្លេកូនដំបូង នៅកន្លែងដែលខ្វះអនាម័យបំផុតផង។ នាង “រុំទ្រង់នឹងសំពត់ផ្តេកក្នុងស្នូក ពីព្រោះក្នុងផ្ទះសំណាក់គ្មានកន្លែងណានៅទេ”(លូកា ២:៧)។ ទារកដែលទើបតែកើតត្រូវការការមើលថែរជាប់ជានិច្ច។ គេយំច្រើន ត្រូវបៅដោះ គេង ហើយពឹងផ្អែកទៅលើអ្នកមើលថែរជានិច្ច។ គេមិនអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វីមួយឡើយ។ នៅសម័យនាងម៉ារា អត្រានៃការស្លាប់របស់ទារកមានកំរិតខ្ពស់ ហើយម្តាយជាច្រើនបានស្លាប់ ពេលឆ្លងទន្លេ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះទ្រង់សម្រេចព្រះទ័យ ចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ មកក្នុងលោកិយ ដោយឲ្យទ្រង់ប្រសូត្រតាមរបៀបដ៏ផុយស្រួយដូចនេះ? ពីព្រោះទ្រង់ត្រូវតែមានលក្ខណៈដូចជាយើងរាល់គ្នា ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង។ អំណោយដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះ គឺបានប្រទានមកក្នុងរូបកាយទារកតូច ដ៏ផុយស្រួយ តែព្រះទ្រង់ហ៊ានប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់នេះ ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។ ចូរយើងមានការដឹងគុណទ្រង់ សម្រាប់អំណោយដ៏អស្ចារ្យនេះ!-Keila Ochoa
Read articleអាថ៌កំបាំងនៃពិធីបុណ្យណូអែល
លោកឆាលស៍ ឌីកឃិន(Charles Dickens) បាននិពន្ធរឿង ដែលមានចំណងជើងថា បទចម្រៀងណូអែល ដែលនិយាយ អំពីអាថ៌កំបាំងរបស់លោកអេបេនេហ្សឺ ស្រ្គូជ(Ebenezer Scrooge)។ ហេតុអ្វីតួអង្គម្នាក់នេះ ជាមនុស្សចិត្តអាក្រក់ម្ល៉េះ? តើហេតុអ្វីបានជាគាត់ក្លាយជាមនុស្សអាត្មានិយម? បន្ទាប់មក បន្តិចម្តងៗ ពេលដែលអត្ថន័យនៃបុណ្យណូអែល បានជ្រួតជ្រាបក្នុងចិត្តគាត់។ មានឥទ្ធិពលម្យ៉ាង ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ប្រែក្លាយពីយុវជនដែលមានសុភមង្គល ទៅជាមនុស្សអាត្មានិយម ដែលគ្មានអំណរ ក្នុងជីវិត។ គាត់មានភាពឯកកោ និងខូចចិត្ត។ តែបន្ទាប់ពី អាថ៌កំបាំងរបស់គាត់ ត្រូវបានទំលាយហើយ គាត់ក៏បានរកឃើញផ្លូវទៅរកការស្អាងឡើងវិញ។ គាត់ប្រែជាចេះខ្វល់ពីអ្នកដទៃ ហើយការនេះក៏បាននាំគាត់ចេញពីភាពងងឹត ចូលទៅក្នុងជីវិតដែលមានក្តីអំណរជាថ្មី។ មានរឿងអាថ៌កំបាំងមួយ ដែលសំខាន់ជាងនេះទៀត ហើយក៏ពិបាកពន្យល់ជាងរឿងខាងលើផង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ក្នុងបទគម្ពីរ ១ធីម៉ូថេ ៣:១៦ ថា “ពិតប្រាកដជាសេចក្តីអាថ៌កំបាំងរបស់សាសនានៃយើង នោះជ្រាលជ្រៅណាស់ គឺដែលព្រះបានលេចមកក្នុងសាច់ឈាម បានរាប់ជាសុចរិតដោយព្រះវិញ្ញាណ ពួកទេវតាបានឃើញទ្រង់ មនុស្សបានប្រកាសប្រាប់ពីទ្រង់ដល់ពួកសាសន៍ដ៏ទៃ មានគេជឿដល់ទ្រង់ក្នុងលោកិយនេះ រួចព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងទៅក្នុងសិរីល្អវិញ”។ រឿងនេះពិតជាអស្ចារ្យណាស់! ព្រះទ្រង់ “បានលេចមកក្នុងសាច់ឈាម”។ យ៉ាងណាមិញ អាថ៌កំបាំងនៃបុណ្យណូអែល គឺជាការដែលព្រះអាចយកកំណើតជាមនុស្ស តែនៅតែរក្សាភាពជាព្រះទាំងស្រុងដដែល។ មនុស្សមិនអាចបកស្រាយអំពីអាថ៌កំបាំងនេះបានទេ តែក្នុងប្រាជ្ញាដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ…
Read articleអំណោយតែមួយ សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់
កាលនៅក្មេង ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងពិធីបុណ្យណូអែល គឺមិនខុសពីក្មេងភាគច្រើនឡើយ។ ខ្ញុំមានចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យថ្ងៃណូអែលឆាប់មកដល់ បានជាខ្ញុំលួចបើកមើលអំណោយ ដែលឪពុកម្តាយខ្ញុំបានខ្ចប់ទុកនៅក្រោមដើមណូអែល ក្រែងលោមានគ្រឿងលេង និងល្បែងកំសាន្តនៅក្នុងកញ្ចប់អំណោយ។ ពេលខ្ញុំឃើញអាវយឺត និងខោនៅក្នុងកញ្ចប់អំណោយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អន់ចិត្តយ៉ាងខ្លំាង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ អំណោយសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យ មិនសូវធ្វើឲ្យយើងសប្បាយដូចកាលពីក្មេងទេ។ ក្នុងថ្ងៃណូអែល កាលពីឆ្នាំមុន កូនៗរបស់ខ្ញុំបានឲ្យស្រោមជើងដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលមានពណ៌ឆើត និងការរចនាយ៉ាងល្អ។ ពេលនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងនៅក្មេងម្តងទៀត! សូម្បីតែមនុស្សចាស់ ក៏អាចពាក់ស្រោមជើងទាំងនោះដែរ គឺដូចដែលខ្ញុំបានឃើញផ្លាកសញ្ញាមានអក្សរសរសេរថា “ទំហំតែមួយត្រូវជើងមនុស្សទាំងអស់”។ ពាក្យស្វាគមន៍ ដែលគេសរសេរថា “ទំហំតែមួយត្រូវជើងមនុស្សទាំងអស់” បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីអំណោយដ៏ល្អបំផុតនៅថ្ងៃណូអែល គឺដំណឹងល្អ ដែលបានប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវជាអំណោយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងច្បាស់ថា ទ្រង់ជាអំណោយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាមែន គឺនៅពេលដែលពួកទេវតាបានស្រែកច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ ដើម្បីអញ្ជើញពួកអ្នកគង្វាលចៀម ដែលមានឋានៈតូចទៀបក្នុងសង្គម។ ទ្រង់ក៏បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀត នៅពេលដែលពួកអ្នកប្រាជ្ញ ដែលជាឥស្សរៈជន ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងអំណាច បានធ្វើដំណើរតាមពន្លឺផ្កាយលើមេឃ ទៅរក និងថ្វាយបង្គំព្រះឱរសយេស៊ូវ ដែលបានប្រសូត្រ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានចាប់ផ្តើមព្រះរាជកិច្ចទ្រង់ សមាជិកដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់ របស់ពួកក្រុមប្រឹក្សាជនជាតិយូដា បានមកជួបព្រះយេស៊ូវទាំងយប់។ ក្នុងការសន្ទនានោះ ព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញ “អស់អ្នកណាដែលជឿ”…
Read article