ផ្ទះដ៏ពិត ដ៏កក់ក្តៅ
មានពេលមួយ កូនប្រុសខ្ញុំសួរថា “ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវចាកចេញពីផ្ទះយើង ហើយផ្លាស់ទៅនៅកន្លែងផ្សេង?” ស្ថិតក្នុងពេលនោះ ខ្ញុំត្រូវពន្យល់ប្រាប់គាត់ថា យើងចាកចេញពីផ្ទះយើង តែមិនមែនចាកចេញពីផ្ទះដ៏កក់ក្តៅរបស់យើងទេ។ ក្នុងផ្ទះដ៏កក់ក្តៅរបស់យើង គឺជាកន្លែងដែលមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង។ វាជាកន្លែងដែលយើងចង់វិលត្រឡប់មករក បន្ទាប់ពីយើងបានធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយ ឬបន្ទាប់ពីការធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវ គង់នៅបន្ទប់ខាងលើ មុនពេលទ្រង់សុគត នៅពេលប៉ុន្មានក្រោយមកទៀត ទ្រង់បានប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា “កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភឡើយ”(យ៉ូហាន ១៤:១)។ ពួកសាវ័កមិនដឹងច្បាស់ អំពីអនាគតរបស់ខ្លួន ព្រោះព្រះយេស៊ូវបានថ្លែងទំនាយ អំពីការសុគតរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានធានាដល់ពួកគេ អំពីព្រះវត្តមានទ្រង់ ហើយបានរំឭកពួកគេថា ពួកគេនឹងបានជួបទ្រង់ទៀត។ គឺដូចដែលទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេថា “នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន ពុំនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា”(ខ.២)។ ទ្រង់អាចប្រើពាក្យផ្សេងទៀត ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីនគរស្ថានសួគ៌។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទ្រង់បានជ្រើសរើសពាក្យ ដែលពិពណ៌នា អំពីកន្លែងដែលព្រះដែលយើងស្រឡាញ់ គង់នៅ គឺព្រះអម្ចាស់ យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បានពិពណ៌នាក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា “ព្រះវរបិតាយើង ប្រទានពរឲ្យយើងមានភាពស្រស់ស្រាយ នៅក្នុងដំណើរជីវិតយើង ដោយឲ្យយើងមានផ្ទះសំណាក់ដ៏ល្អ…
Read articleតាមរយៈឈើឆ្កាង
លោកថម(Tom) ដែលជាមិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំ មានឈើឆ្កាងតូចមួយធ្វើពីកញ្ចក់។ គាត់បានដាក់ឈើឆ្កាងនោះ នៅលើតុការិយ៉ាល័យគាត់។ លោកភីល(Phil) ដែលជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ក៏ជាអ្នកដែលបានរួចជីវិតពីជម្ងឺមហារីកផងដែរ។ លោកភីលបានឲ្យឈើឆ្កាងកញ្ចក់នេះ ទៅលោកថម ដើម្បីឲ្យគាត់មើលឃើញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង “តាមរយៈឈើឆ្កាងនោះ”។ ឈើឆ្កាងកញ្ចក់នោះ បានធ្វើជាការរំឭក អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបំណងព្រះទ័យដ៏ល្អ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់គាត់។ អ្នកជឿព្រះទាំងអស់មិនងាយនឹកចាំ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងបំណងព្រះទ័យដ៏ល្អរបស់ទ្រង់ជានិច្ចឡើយ ជាពិសេស នៅពេលដែលមានទុក្ខលំបាក។ ស្ថិតក្នុងពេលបែបនោះ យើងងាយនឹងផ្តោតទៅលើបញ្ហារបស់យើង ជាជាងផ្តោតទៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ យ៉ាងណាមិញ ដំណើរជីវិតរបស់សាវ័កប៉ុល បានធ្វើជាគំរូនៃការមានទស្សនៈ ដោយមើលឃើញតាមរយៈឈើឆ្កាង។ ក្នុងពេលដែលគាត់ជួបទុក្ខលំបាក គាត់បានរៀបរាប់ថា គាត់ “មានគេធ្វើទុក្ខ តែមិនមែនត្រូវចោលនៅម្នាក់ឯងទេ ត្រូវគេវាយដួលស្តូក តែមិនស្លាប់ទេ”(២កូរិនថូស ៤:៩)។ គាត់ជឿថា ក្នុងពេលដ៏លំបាកលំបិន ព្រះទ្រង់ក៏កំពុងតែធ្វើការរបស់ទ្រង់ ដើម្បី“បង្កើតឲ្យយើងមានសិរីល្អយ៉ាងធ្ងន់លើសលប់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ ដោយយើងមិនរាប់អានរបស់ដែលមើលឃើញឡើយ គឺរាប់អានតែរបស់ដែលមើលមិនឃើញវិញ”(ខ.១៧-១៨)។ ការ “មើលផ្តោត ទៅរករបស់អ្វីដែលមើលមិនឃើញ” គឺមិនមានន័យថា យើងនឹងបានកាត់បន្ថយបញ្ហាយើង ឲ្យនៅតិចបំផុតនោះទេ។ លោកផល បានេត(Paul Barnett) បានបកស្រាយ នៅក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយរបស់គាត់ថា…
Read articleតើអ្នកមានសេចក្តីប្រាថ្នាអ្វី?
បុគ្គលិកធនាគារម្នាក់បានបិទរូបឡានសេលប៊ី ខូប្រា(Shelby Cobra) នៅលើបង្អួចបន្ទប់ធ្វើការរបស់គាត់។(ឡានម៉ាកខូប្រា ជារថយន្តដែលបំពេញមុខងារខ្ពស់ ដែលក្រុមហ៊ុន ហ្វ៊ត ម៉ូតូ បានផលិត)។ ថ្ងៃមួយ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងបំពេញមុខជំនួញ នៅធនាគារនោះ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ថា តើឡាននៅក្នុងរូបថតនោះ ជាឡានរបស់គាត់ឬ? គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា វាមិនមែនជាឡានរបស់គាត់ទេ។ វាជាសេចក្តីប្រាថ្នារបស់គាត។ វាជាមូលហេតុដែលគាត់ក្រោកពីគេង ទៅធ្វើការជារៀងរាល់ពេលព្រឹក។ គាត់នឹងមានលុយទិញឡានខូប្រាមួយគ្រឿង នៅថ្ងៃណាមួយ។ ខ្ញុំយល់អំពីសេចក្តីប្រាថ្នារបស់គាត់។ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ មានឡានខូប្រាមួយគ្រឿង ហើយខ្ញុំក៏ធ្លាប់បានបើកវាម្តងដែរ។ វាមានម៉ាស៊ីនខ្លាំង! ប៉ុន្តែ វាមិនសក្តិសមនឹងឲ្យយើងរស់នៅដើម្បីវាឡើយ។ និយាយរួម របស់អ្វីផ្សេងទៀត ក្នុងពិភពលោកនេះ ក៏អញ្ចឹងដែរ។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានមានប្រសាសន៍ថា “អ្នកដែលទុកចិត្តលើរបស់អ្វី ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវឱន ហើយដួលចុះ”(ទំនុកដំកើង ២០:៨)។ ពីព្រោះព្រះទ្រង់បានបង្កើតយើងមក សម្រាប់ព្រះអង្គទ្រង់ គឺមិនមែនសម្រាប់ការអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ។ នេះជាសេចក្តីពិត ដែលយើងត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់ ដើម្បីឆែកពិនិត្យមើលអ្វីដែលយើងធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងប្រហែលជាទិញរបស់អ្វីមួយ ដោយសារយើងគិតថា វានឹងធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្ត ប៉ុន្តែ ដូចក្មេងតូចម្នាក់ ដែលបានទទួលអំណោយបុណ្យណូអែលមួយឡូ យើងចាំបាច់ត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើយើងមានហេតុផលតែប៉ុណ្ណេះទេឬ?” យើងបានមើលរំលងចំណុចមួយនេះ។ គ្មានរបស់អ្វីមួយ…
Read articleខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!
សិស្សម្នាក់បាននិយាយទាំងពិបាកចិត្តថា “ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!”។ នៅលើក្រដាស់លំហាត់ គាត់មើលឃើញតែអក្សរដែលគេបោះពុម្ភ និងគំនិតដែលពិបាកយល់ ព្រមទាំងថ្ងៃកំណត់ដែលគ្មានការលើកលែង។ គាត់ត្រូវការជំនួយរបស់គ្រូបង្រៀនរបស់គាត់។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ពិបាកស្រដៀងគាត់ផងដែរ ពេលដែលយើងអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនៅលើភ្នំរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ កំហឹងគឺអាក្រក់ដូចការសម្លាប់មនុស្សដែរ(ខ.២២)។ ការត្រេកត្រអាល គឺមានទោសស្មើរនឹងការផឹតក្បត់(ខ.២៨)។ ហើយបើយើងគិតថា យើងអាចរស់នៅ ត្រូវតាមខ្នាតគំរូ ឬស្តង់ដាទាំងនេះ នោះយើងនឹងសួរខ្លួនឯងថា តើយើងអាចធ្វើបានទេ ពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ”(ខ.៤៨)។ លោកអូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បានមានប្រសាសន៍ថា “ពេលយើងអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនៅលើភ្នំរបស់ព្រះយេស៊ូវ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថា យើងគ្មានសង្ឃឹមនឹងអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់បានឡើយ”។ ប៉ុន្តែ គាត់បានមើលឃើញអត្ថប្រយោជន៍នៃការអានសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូលនេះ ព្រោះពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា គ្មានសង្ឃឹមនឹងអាចធ្វើតាមបាន យើងនឹងមានចិត្តចង់ចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ ដូចជាអ្នកទាល់ក្រ សូមទទួលជំនួយពីទ្រង់ ដើម្បីឲ្យអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់កើត”។ ព្រះទ្រង់ច្រើនតែធ្វើការរបស់ទ្រង់ តាមរបៀបដែលខុសពីការរំពឹងគិតរបស់យើង។ ជាក់ស្តែង អ្នកដែលដឹងថា ខ្លួនមិនអាចធ្វើតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដោយពឹងកម្លាំងខ្លួនឯង គឺជាអ្នកដែលទទួលព្រះគុណទ្រង់។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយថា “ឱបងប្អូនអើយ អ្នករាល់គ្នាឃើញថា ក្នុងពួកអ្នកដែលទ្រង់បានហៅ មិនសូវមានអ្នកប្រាជ្ញច្រើនខាងឯសាច់ឈាម …ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្តីខ្មាសវិញ”(១កូរិនថូស…
Read articleព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្នកធានា
ធនាគារច្រើនតែមានការស្ទាក់ស្ទើរ មិនហ៊ានប្រថុយ នៅក្នុងការផ្តល់ប្រាក់កម្ចី ដល់អតិថិជន ដែលចង់ខ្ចីលុយទិញផ្ទះ ឬឡាន បើសិនជាពួកគេមិនមានប្រវត្តិបង់ប្រាក់ទាន់ពេលវេលា អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ បើសិនជាគ្មានប្រវត្តិនៃការខ្ចីលុយ ដែលបានកត់ត្រាទុកទេ នោះការសន្យាថា នឹងបង់លុយទាន់ពេលវេលា គឺមិនទាន់មានភាពគ្រប់គ្រាន់ ចំពោះធនាគារឡើយ។ តាមធម្មតា អ្នកដែលចង់ខ្ចីលុយនោះ ក៏បានដាច់ចិត្តស្វែងរកនរណាម្នាក់ ដែលមានប្រវត្តិល្អ នៅក្នុងការសងបំណុល ហើយក៏សុំគាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកធានា។ ពួកគេក៏បានចុះហត្ថលេខាជាមួយគ្នា ដោយសន្យាចំពោះធនាគារថា ប្រាក់កម្ចីនឹងត្រូវបានសងវិញគ្រប់ចំនួន និងទាន់ពេលវេលា។ ពេលនរណាម្នាក់ធ្វើការសន្យាចំពោះយើង ទោះនៅក្នុងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ក្នុងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ ឬដោយហេតុផលអ្វីក៏ដោយ យើងរំពឹងចង់ឲ្យពួកគេគោរពពាក្យសន្យានោះ។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏ចង់ឲ្យព្រះទ្រង់រក្សាព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ពេលទ្រង់សន្យាលោកអ័ប្រាហាំថា ទ្រង់នឹងប្រទានពរគាត់ ហើយប្រទាននូវ “កូនចៅជាច្រើន” ដល់គាត់(ហេព្រើរ ៦:១៤ មើលលោកុប្បត្តិ ២២:១៧) លោកអ័ប្រាហំាក៏បានជឿព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់។ ក្នុងនាមជាព្រះអាទិករនៃរបស់សព្វសារពើ គ្មាននរណាធំប្រសើរជាងទ្រង់ឡើយ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចធានា ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់។ លោកអ័ប្រាហាំត្រូវរង់ចាំកំណើតរបស់កូនប្រុសគាត់(ហេព្រើរ ៦:១៥)(ហើយក៏មិនដែលបានឃើញកូនចៅទាំងអស់របស់គាត់មានចំនួនច្រើនប៉ុណ្ណាទេ) ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យាទ្រង់។ ពេលដែលទ្រង់សន្យាថា នឹងគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច(១៣:៥) កាន់យើងជាប់(យ៉ូហាន ១០:២៩) ហើយកម្សាន្តចិត្តយើង(១កូរិនថូស…
Read articleអំណោយដែលល្អបំផុត
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងរៀបចំឥវ៉ាន់ ដើម្បីធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ នៅទីក្រុងឡុង ម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយនាំយកអំណោយមួយមកជាមួយផង គឺចិញ្ជៀនមួយវង្ស ក្នុងចំណោយចិញ្ជៀនទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ ដែលខ្ញុំបានស្ងើចសរសើរជាយូរមកហើយ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ បានជាខ្ញុំសួរគាត់ថា “ម៉ាក់ឲ្យកូនធ្វើអី?” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “ម៉ាក់ចង់ឲ្យកូនសប្បាយចិត្ត នៅពេលឥឡូវនេះ។ ម៉ាក់មិនចង់រង់ចាំ ដល់ពេលម៉ាក់ស្លាប់ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ចិញ្ជៀននេះលែងល្មមម្រាមដៃម៉ាក់ហើយ”។ ខ្ញុំក៏បានទទួលអំណោយដែលមិនបានរំពឹងទុកនោះ ដោយទឹកមុខញញឹម ជាកេរមរតក ដែលគាត់បានប្រគល់ឲ្យមុនពេលកំណត់ ដែលបាននាំឲ្យខ្ញុំនូវក្តីអំណរ។ ម្តាយខ្ញុំបានឲ្យអំណោយជាសម្ភារៈមកខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា ព្រះវរបិតាទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់អ្នកដែលទូលសូម(លូកា ១១:១៣)។ បើសិនជាឪពុកម្តាយដែលជាប់មានបាប អាចផ្តល់ឲ្យនូវរបស់ដែលចាំបាច់(ដូចជាត្រី ឬបាយ) ដល់កូនខ្លួនទៅហើយ នោះចំណងបើព្រះវរបិតា នៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានរបស់ល្អដល់កូនទ្រង់ ជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត។ តាមរយៈអំណោយនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ(យ៉ូហាន ១៦១:៣) យើងអាចពិសោធន៍នឹងសេចក្តីសង្ឃឹម សេចក្តីស្រឡាញ់ ក្តីអំណរ និងសន្តិភាព សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងមានទុក្ខ ហើយយើងអាចចែករំលែកអំណោយទាំងនេះ ជាមួយអ្នកដទៃ។ នៅក្នុងការចម្រើនវ័យធំឡើង យើងប្រហែលជាមានឪពុកម្តាយ ដែលមិនអាចស្រឡាញ់ និងថែរទាំយើងបានល្អ។ ពុំនោះទេ យើងប្រហែលជាមានឪពុកម្តាយ ដែលបានធ្វើជាគំរូដ៏ចែងចាំង នៃសេចក្តីស្រឡាញ់…
Read article