ការពិនិត្យមើលខ្លួនឯង
តាំងពីយូរមកហើយ មុនពេលគេចេះច្នៃបង្កើតកញ្ចក់ ឬបន្ទះរលោងសម្លាប់ឆ្លុះមុខ មនុស្សកម្រនឹងបានឆ្លុះមើលមុខខ្លួនឯងណាស់។ កាលនោះ ពួកគេអាចឆ្លុះមើលមុខខ្លួនឯង នឹងទឹកថ្លុក ទឹកអូរ ទឹកពាង ។ល។ តែបន្ទាប់ពីគេបានច្នៃបង្កើតកញ្ចក់មក របៀបនៃការឆ្លុះមើលមុខក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ។ ហើយក្រោយមក ការច្នៃបង្កើតកាំមេរ៉ាថតរូប បាននាំឲ្យយើងអាចមើលរូបភាពរបស់ខ្លួនឯង តាមរបៀបដែលកាន់តែទាក់ទាញបានមួយកម្រឹតទៀត។ សព្វថ្ងៃនេះ រូបថតបានធ្វើជាវត្ថុដែលផ្តិតយករូបភាពយើង សម្រាប់ឲ្យយើងទុកមើលបានពេញមួយជីវិត។ យើងអាចរក្សាទុករូបថត នៅក្នុងអាល់ប៊ុមរូបថត និងនៅក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិគ្រួសារ ដែលយើងអាចយកមកមើលម្តងហើយម្តងទៀត តែវាក៏អាចមានផលវិបាក សម្រាប់សុខុមាលភាព ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងផងដែរ។ ការសប្បាយនៅក្នុងការមើលរូបភាពខ្លួនឯង អាចធ្វើឲ្យយើងផ្តោតទៅលើរូបសម្បត្តិខាងក្រៅរបស់យើងពេក ហើយធ្វើឲ្យយើងមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ ចំពោះការពិនិត្យមើលវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលនៅខាងក្នុង។ ការពិនិត្យមើលខ្លួនឯង មានសារៈសំខាន់ ចំពោះខុសភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងពិនិត្យមើលខ្លួនឯង ដើម្បីកុំឲ្យយើងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់ ពីការសម្រេចចិត្តធ្វើអំពើបាប។ ការនេះសំខាន់ណាស់ បានជាព្រះគម្ពីរបានចែងថា យើងមិនអាចចូលរួម នៅក្នុងពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ ដោយមិនឆែកពិនិត្យមើលខ្លួនឯងជាមុនបានឡើយ(១កូរិនថូស ១១:២៨)។ ការឆែកពិនិត្យមើលខ្លួនឯង មិនគ្រាន់តែជួយឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយព្រះប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជួយឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកដទៃផងដែរ។ ពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ ជាការរំឭក អំពីរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងមិនអាចប្រារព្ធពិធីនេះបានត្រឹមត្រូវឡើយ បើសិនជាយើងមិនបានរស់នៅ ដោយសុខុដមជាមួយគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតទេនោះ។ ការមើលឃើញ និងការសារភាពអំពើបាបរបស់យើង ជួយលើកដំកើងឲ្យមានការរួបរួម…
Read articleជំនួយមកពីខាងក្រៅ
កាលស្វាមីខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរ សម្រាប់មុខជំនួញរបស់គាត់ គាត់បានឮសម្លេងចម្លែក ពេលគាត់ទើបតែបានចូលស្នាក់នៅ ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារ។ គាត់ក៏បានដើរចូលទៅក្នុងសាលនៃសណ្ឋាគារ ដើម្បីរកមើល ហើយក៏បានឮសម្លេងមនុស្សម្នាក់ស្រែក ចេញពីបន្ទប់ដែលនៅក្បែរនោះ។ ដោយមានជំនួយពីបុគ្គលិកសណ្ឋាគារ គាត់ក៏បានរកឃើញថា មានបុរសម្នាក់ កំពុងជាប់នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។ គន្លឹះរបស់បន្ទប់ទឹកនោះបានខូច ហើយបុរសនោះក៏បានជាប់នៅខាងក្នុង ទាំងភ័យស្លន់ស្លោរ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា ដកដង្ហើមមិនរួច ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមស្រែកឲ្យគេជួយ។ នៅក្នុងជីវិតយើង ជួនកាល យើងមានអារម្មណ៍ថា ជាប់នៅក្នុងអន្ទាក់ទៅណាមិនរួច។ យើងមានអារ្មណ៍ថា ហាក់ដូចជាកំពុងជាប់នៅក្នុងបន្ទប់មួយ។ យើងអង្រួនទ្វារ ទំាងខំទាញគន្លឹះបើកទ្វារ តែនៅតែបើកមិនចេញ។ យើងត្រូវការជំនួយពីខាងក្រៅ គឺមិនខុសពីបុរសដែលជាប់នៅក្នុងបន្ទប់ទឹកសណ្ឋាគារនោះឡើយ។ ដើម្បីទទួលជំនួយពីខាងក្រៅ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា យើងគ្មានសង្ឃឹមអាចជួយខ្លួនឯងបានទេ។ ជួនកាល យើងខំមើលទៅខាងក្នុងចិត្តយើង ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ សម្រាប់បញ្ហារបស់យើង តែព្រះគម្ពីរបានចែងប្រាប់យើងថា “ចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង”(យេរេមា ១៧:៩)។ តាមពិត ជាញឹកញាប់ យើងជាប្រភពនៃបញ្ហារបស់យើង។ តែអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដែល“ទ្រង់ធំជាងចិត្តយើងទៅទៀត ហើយក៏ជ្រាបគ្រប់ទាំងអស់ផង”(១យ៉ូហាន ៣:២០)។ ហេតុនេះហើយ ទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ថា ត្រូវជួយយើងដោយរបៀបណា។ មានតែព្រះទេ ដែលអាចជួយឲ្យចិត្តយើងមានការផ្លាស់ប្រែយ៉ាងស្ថិតស្ថេរ និងមានការរីកចម្រើនដ៏ពិតបា្រកដ។ ពេលយើងទុកចិត្តព្រះ…
Read articleខ្ញុំមិនញាំសណ្តែកខៀវទេ!
កាលកូនៗរបស់ខ្ញុំនៅពីក្មេង ក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកដែលមិនចូលចិត្តញាំសណ្តែកខៀវ។ ពេលយើងហុចសណ្តែកខៀវឲ្យគាត់ញំា សម្រាប់អាហារពេលល្ងាច គាត់ក៏បាននិយាយថា “អត់ញាំទេ”។ ពេលនោះ យើងចង់ឲ្យគាត់និយាយថា “កូនអត់ញាំទេ អរគុណប៉ា”។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឆ្លើយថា “ទេ ខ្ញុំមិនញាំសណ្តែកខៀវទេ!” រឿងនេះក៏បាននាំឲ្យយើងណែនាំគាត់ អំពីសុជីវធម៌ នៅក្នុងការនិយាយស្តី។ តាមពិត យើងក៏ធ្លាប់ពិភាក្សា អំពីបញ្ហាសុជីវធម៌ជាច្រើនលើកមកហើយដែរ។ ព្រះអម្ចាស់នៃយើងទ្រង់បានរំឭកយើងថា យើងត្រូវមានចិត្តដែលដឹងគុណ ពេលដែលយើងបានទទួលអ្វីមួយ គឺមិនគ្រាន់តែនិយាយអរគុណ ដោយការគួរសមប៉ុណ្ណោះទេ។ មានខគម្ពីរជាច្រើន ដែលបានក្រើនរំឭកយើងថា ការបង្ហាញចេញនូវការដឹងគុណ មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះអម្ចាស់។ ជាក់ស្តែងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១១៨ បានចាប់ផ្តើម និងបញ្ចប់ទៅវិញ ដោយពាក្យថា “ចូរអរព្រះគុណព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.១,២៩)។ យើងត្រូវអរព្រះគុណព្រះ ពេលយើងចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់(១០០:៤)។ ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីសំណូមដែលយើងទូលថ្វាយដល់ទ្រង់ គឺត្រូវធ្វើឡើង ដោយវិញ្ញាណនៃការអរព្រះគុណ(ភីលីព ៤:៦)។ ចិត្តដែលដឹងគុណព្រះ ជួយឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីព្រះពរដ៏បរិបូរដែលព្រះទ្រង់ប្រទាន។ សូម្បីតែនៅក្នុងពេលដែលមានភាពវឹកវរ និងភាពអស់សង្ឃឹម ក៏ព្រះវត្តមាន និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នៅជាប់ជាមួយយើងជានិច្ច។ ហេតុនេះហើយ បានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានរំឭកយើងថា…
Read articleការភ័យខ្លាចគេទៅចោលយើង
នៅពេលដែលកូនប្រុសខ្ញុំចាប់ផ្តើមចូលរៀនសាលាមេត្តេយ្យ នៅថ្ងៃដំបូង គាត់បានស្រែកយំថា “ខ្ញុំមិនចូលចិត្តសាលារៀនទេ”។ ខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំ ក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ថា “ថ្វីដ្បិតតែប៉ា និងម៉ាក់មិនបាននៅសាលារៀនជាមួយកូនមែន តែប៉ា និងម៉ាក់អធិស្ឋានឲ្យកូន។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូវទ្រង់គង់នៅជាមួយកូនជានិច្ច”។ តែកូនប្រុសខ្ញុំក៏បានលើកហេតុផលថា “តែកូនមិនដែលឃើញទ្រង់ទេ!” ពេលនោះ ស្វាមីខ្ញុំក៏បានឱបវា ហើយនិយាយថា “ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងកូនជានិច្ច។ ទ្រង់មិនដែលចាកចេញពីកូនឡើយ”។ កូនប្រុសខ្ញុំក៏មានការប៉ះពាល់ចិត្ត ហើយក៏បាននិយាយថា “បាទ ទ្រង់គង់នៅក្នុងកូនមែន”។ មិនមែនមានតែក្មេងៗទេ ដែលភ័យខ្លាចគេទៅចោល។ នៅគ្រប់ដំណាក់កាលទាំងអស់នៃជីវិត យើងជួបពេលដែលយើងត្រូវឃ្លាតចេញពីមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ជួនកាល ដោយសារយើងត្រូវរស់នៅក្នុងទីតាំងភូមិសាស្រ្តខុសគ្នា ហើយជួនកាល ដោយសារសេចក្តីស្លាប់ធ្វើឲ្យយើងបែកគ្នា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា ទោះបីជាយើងមានអារម្មណ៍ថា គេបានបោះបង់យើងចោលក៏ដោយ ក៏ព្រះទ្រង់មិនដែលបោះបង់យើងចោលឡើយ។ ទ្រង់បានសន្យាថា នឹងគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច។ ព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត ដែលជាព្រះដ៏កម្សាន្តចិត្ត និងព្រះដ៏ជាជំនួយ ឲ្យយាងមកគង់នៅជាមួយយើង និងនៅក្នុងយើងជារៀងរហូត(យ៉ូហាន ១៤:១៥-១៨)។ យើងជាកូនស្ងួនភ្ញាររបស់ទ្រង់។ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានរៀនទុកចិត្តលើព្រះ ហើយខ្ញុំក៏រៀនទុកចិត្តទ្រង់ផងដែរ។ ខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺមិនខុសពីកូនប្រុសខ្ញុំឡើយ តែខ្ញុំបានពិសោធន៍នឹងអំណាចចេស្តាទ្រង់ ពេលដែលទ្រង់បានលើកទឹកចិត្ត និងដឹកនាំខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលទ្រង់។ ចូរយើងអរព្រះគុណព្រះ…
Read articleលើសពីការខកចិត្ត
មានវីដេអូមួយ ដែលនិយាយអំពីក្មេងប្រុសតូចម្នាក់ ដែលដឹងថា វាជិតមានប្អូនស្រីម្នាក់ទៀត។ ពេលនោះ វាមិនសប្បាយចិត្តទេ បានជាវារអ៊ូថា “ខ្ញុំមានប្អូនស្រីម្នាក់ទៀតហើយ សុទ្ធតែស្រីរហូត!” រឿងនេះ បានឆ្លុះបញ្ចាំអំពីការរំពឹងចង់បានរបស់មនុស្ស ដែលប្រែជាការខកចិត្ត។ បញ្ហានេះបានកើតមានជាធម្មតា ក្នុងពិភពលោក។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីរឿងមួយ ដែលនិយាយអំពីការខកចិត្តដ៏ខ្លាំងមួយផងដែរ។ លោកយ៉ាកុបបានយល់ព្រមធ្វើការ៧ឆ្នាំ ឲ្យឪពុកក្មេកគាត់ ដើម្បីឲ្យបានសិទ្ធិរៀបការជាមួយនាងរ៉ាជែល។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីបានបំពេញកិច្ចសន្យារបស់គាត់ ហើយលោកយ៉ាកុបក៏បានជួបរឿងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលយប់ថ្ងៃរៀបការ។ នៅពេលព្រឹកឡើង គាត់ក៏បានដឹងថា ស្រ្តីដែលគាត់បានរៀបការជាមួយមិនមែនជានាងរ៉ាជែលទេ តែជានាងលេអា ដែលជាបងប្អូនភ្លោះរបស់នាង។ ពេលយើងអានរឿងនេះ យើងប្រហែលជាផ្តោតទៅលើការខកចិត្តរបស់លោកយ៉ាកុប ប៉ុន្តែ ចូរយើងស្រម៉ៃថា តើនាងលេអាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរនៅពេលនោះ? ក្តីសង្ឃឹម និងក្តីស្រមៃរបស់នាងបានចាប់ផ្តើមរលាយអស់ នៅថ្ងៃនោះ ពេលដែលគេបានបង្ខំនាងឲ្យរៀបការជាមួយបុរសម្នាក់ ដែលមិនបានស្រឡាញ់នាង ឬមិនចង់បាននាងធ្វើជាភរិយា? បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ៣៧:៤ បានចែងថា “ចូរយកព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្តីអំណររបស់អ្នក នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យអ្នកបានដូចបំណងចិត្ត”។ តើយើងត្រូវជឿថា អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះ មិនដែលមានការខកចិត្តទេឬ? ទេ បទទំនុកដំកើងនេះបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា អ្នកនិពន្ធទំនុកនេះបានមើលឃើញភាពអយុត្តិធម៌ នៅគ្រប់ទិសទី។ តែគាត់មានទស្សនៈវែងឆ្ងាយ ដោយគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា…
Read articleសម្លេងនៃភាពស្ងាត់ស្ងៀម
មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ដែលខ្ញុំចូលចិត្តទៅស្ទូចត្រីជាមួយ បានសង្កេតឃើញថា “កន្លែងទឹករាក់ មានសម្លេងទឹកហូរខ្លាំង។ តែនៅកន្លែងទឹកជ្រៅ សម្លេងទឹកហូរមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់”។ គាត់ចង់មានន័យប្រៀបធៀបថា មនុស្សដែលចូលចិត្តនិយាយច្រើន ហើយឮៗជាងគេ ច្រើនតែមានពាក្យសម្តីដែលមានន័យតិចតួចណាស់ សម្រាប់និយាយ ហើយក៏មិនពូកែស្តាប់គេឯងនិយាយផង។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទចម្រៀងចាស់ពីដើមរបស់លោកសាយមុន(Simon) និងហ្គាហ្វ៊ុងគែល(Garfunkel) មានចំណងជើងថា សម្លេងនៃភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដែលនិយាយអំពីមនុស្សដែលបានស្តាប់ តែមិនដឹងថាគេនិយាយពីអ្វី។ ពួកគេបានស្តាប់ឮពាក្យដែលគេនិយាយ តែមិនព្រមឈប់គិតអំពីអ្វីផ្សេង បានជាមិនដឹងថា គេនិយាយពីអ្វី។ បើសិនជាយើងរាល់គ្នារៀនរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ ហើយនៅស្ងៀម ដើម្បីស្តាប់គេនិយាយឲ្យបានច្រើន មិនដឹងជាប្រសើរយ៉ាងណាទេ។ មានពេលដែល “ត្រូវនៅស្ងាត់ស្ងៀម និងមានពេលដែលត្រូវនិយាយ”(សាស្តា ៣:៧)។ ការនៅស្ងាត់ស្ងៀមដែលល្អ គឺជាការនៅស្ងាត់ស្ងៀម ដោយត្រចៀកស្តាប់គេនិយាយ ឬនៅស្ងាត់ស្ងៀមដោយមានការបន្ទាបខ្លួន។ ការនៅស្ងាត់ស្ងៀមដូចនេះ នាំឲ្យយើងស្តាប់បានត្រឹមត្រូវ មានការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវ និងនិយាយបានត្រឹមត្រូវ។ គឺដូចបទគម្ពីរសុភាសិតបានចែងថា “សេចក្តីដំបូន្មាននៅក្នុងចិត្តមនុស្ស នោះធៀបដូចជាអណ្តូងដ៏ជ្រៅ តែមនុស្សដែលមានយោបល់ គេនឹងដងឡើងបាន”(សុភាសិត ២០:៥)។ យើងត្រូវស្តាប់ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីឲ្យយល់ស៊ីជម្រៅ ដល់បាតនៃសេចក្តី។ ហើយពេលយើងស្តាប់អ្នកដទៃនិយាយ យើងក៏គួរតែស្តាប់ព្រះមានបន្ទូលអ្វីខ្លះ តាមរយៈអ្នកដែលយើងកំពុងស្តាប់នោះ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំា អំពីព្រះយេស៊ូវ…
Read article