មេសោរស្នេហា
មេសោរស្នេហា គឺជាបាតុភូតិដែលកំពុងមានការរីករាលដាលកាន់តែខ្លាំង។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ជាគូរស្នេហ៍ បានយកមេសោររបស់ពួកគេមកចាក់ជាប់នឹងស្ពាន ទ្វាររបង និងនៅតាមរបងនានា នៅក្នុងតំបន់ជាច្រើន ក្នុងពិភពលោក ដែលរួមមាន ប្រទេសបារាំង ចិន អូទ្រីស សាធារណៈរដ្ឋចេក សឺបៀ អេស្ពាញ មិចស៊ីចកូ អៀរឡង់ខាងជើង ។ល។ គូស្នេហ៍ទាំងឡាយបានឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់ខ្លួន នៅលើមេសោរ រួចយកវាទៅចាក់ជាប់នឹងកន្លែងសាធារណៈ ធ្វើជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ពួកគេ។ អាជ្ញាធរនៅកន្លែងខ្លះបានហាមមិនឲ្យពួកគេធ្វើដូចនេះ ព្រោះខ្លាចគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចបណ្តាលមកពីសោរ ដែលគេបានចាក់ភ្ជាប់ច្រើនពេក។ អ្នកខ្លះគិតថា ការចាក់សោរស្នេហានៅទីសាធារណៈ ជាការបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈ តែអ្នកខ្លះទៀតបានគិតថា វាជាសិល្បៈដ៏ស្រស់ស្អាត និងជារូបភាពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលប្តូរប្តេជ្ញ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញយើង នូវ “សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច” ដ៏ពិតប្រាកដ នៅទីសាធារណៈ។ ទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង ពេលដែលទ្រង់បានលៈបង់ព្រះជន្មទ្រង់ ដើម្បីប្រទានការអត់ទោស ចំពោះអំពើបាបរបស់មនុស្ស។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ទ្រង់នៅតែបន្តបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សេចក្តីសង្រ្គោះមិនគ្រាន់តែជាការសន្យាថា យើងនឹងបានទៅនៅជាមួយព្រះអស់កល្បជានិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងជាការពិសោធន៍ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជាមួយនឹងការអត់ទោសបាប ការធានា ការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ និងព្រះគុណ នៅក្នុងទំនាក់ទំនងដែលយើងមានជាមួយទ្រង់។…
Read articleអំណាចរបស់មនុស្ស
ពេលបុរសម្នាក់កំពុងឡើងជិះរថភ្លើង ក្នុងក្រុងភើត ប្រទេសអូស្រ្តាលី គាត់ក៏បានរអិលជើង ចូលទៅក្នុងចន្លោះរវាងទូរថភ្លើង និងកម្រាលឥដ្ឋរបស់ស្ថានីយ ជាប់ដកមិនរួច។ ពេលនោះ មានអ្នកដំណើររាប់សិបនាក់បានប្រញាប់មកជួយគាត់។ ពួកគេក៏បានប្រើកម្លាំងសាមគ្គីរួមគ្នារុញរថភ្លើង ឲ្យផ្អៀងទៅម្ខាង ដើម្បីឲ្យបុរសនោះអាចដកជើងចេញពីប្រលោះនោះបាន ដោយសុវត្ថិភាព។ លោកដាវីឌ ហាញន៍(David Hynes) ដែលជាអ្នកនាំពាក្យរបស់សេវាកម្មរថភ្លើង បានមានប្រសាសន៍ នៅក្នុងការសំភាសថា “ពួកគេម្នាក់ៗបានចូលរួមក្នុងការជួយសង្រ្គោះគាត់ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ។ គឺដោយសារអំណាចនៃការសាមគ្គីរបស់មនុស្ស ដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានជួយសង្រ្គោះឲ្យរួចពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានរបួសធ្ងន់”។ ក្នុងបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤ យើងឃើញថា ព្រះទ្រង់បានប្រើអំណាចនៃការរួបរួមរបស់មនុស្ស ដើម្បីកសាងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងម្នាក់ៗ មានអំណោយទានដ៏ពិសេស នៃព្រះគុណទ្រង់(ខ.៧) សម្រាប់បំពេញគោលបំណងដ៏ជាក់លាក់មួយ ដើម្បីឲ្យ “រូបកាយទាំងមូលបានផ្គុំ ហើយភ្ជាប់គ្នាមកអំពីទ្រង់ ដោយសារគ្រប់ទាំងសន្លាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ តាមខ្នាតការងាររបស់អវយវៈនិមួយៗ នោះរូបកាយបានបង្កើនឡើង ដើម្បីនឹងស្អាងខ្លួន ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់”(ខ.១៦)។ មនុស្សម្នាក់ៗ មានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ ក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ គឺគ្មានអ្នកឈរមើលទេ។ ក្នុងមហាគ្រួសារនៃព្រះ យើងយំ យើងសើចជាមួយគ្នា។ យើងជួយសម្រាលបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងអធិស្ឋានឲ្យ ហើយលើកទឹកចិត្តគ្នា។ យើងលើកទឹកចិត្ត ហើយជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យងាកចេញពីអំពើបាប។ ឱព្រះវរបិតា…
Read articleចង់បានភាពល្អឥតខ្ចោះជ្រុលពេក
លោកបណ្ឌិត ប្រាយអិន ហ្គោលមិន(Brian Goldman) មានការព្យាយាមខ្លាំងពេក ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនឯងមានភាពល្អឥតខ្ចោះ នៅក្នុងការព្យាបាលអ្នកជម្ងឺរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងកម្មវិធីសំភាសរបស់ទូរទស្សន៍ក្នុងស្រុកមួយ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា គាត់បានធ្វើខុស នៅក្នុងព្យាបាលអ្នកជម្ងឺ។ គាត់បានបើកបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា គាត់បានព្យាបាលស្រ្តីម្នាក់ ក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ហើយក៏បានសម្រេចចិត្តឲ្យគាត់ចេញពីពេទ្យ។ ក្រោយមក នៅថ្ងៃដដែលនោះ មានគិលានុបដ្ឋាយិការម្នាក់បានសួរគាត់ថា “តើលោកគ្រូនៅចាំអ្នកជម្ងឺម្នាក់ ដែលលោកគ្រូបានឲ្យទៅផ្ទះទេ? ឥឡូវគាត់បានត្រឡប់មកវិញហើយ”។ អ្នកជម្ងឺម្នាក់នោះ ក៏បានត្រឡប់មកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យវិញ ហើយក៏បានស្លាប់។ ការនេះបានធ្វើឲ្យគាត់តក់ស្លត់យ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានព្យាយាមកាន់តែខ្លាំង ដើម្បីឲ្យខ្លួនឯងមានភាពល្អឥតខ្ចោះ តែទីបំផុតគាត់ក៏បានដឹងថា តាមពិត គាត់មិនអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងមានភាពល្អឥតខ្ចោះបានឡើយ។ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងប្រហែលជាមានការរំពឹងគិតថា ខ្លួនឯងនឹងមានភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាយើងអាចរស់នៅឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះក្នុងកំរិតណាមួយក៏ដោយ ក៏ចិត្ត និងគំនិតយើង មិនដែលមានភាពបរិសុទ្ធមួយរយភាគរយឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កយ៉ូហានបានបង្រៀនយើងថា “បើសិនជាយើងថា យើងគ្មានបាបសោះ នោះឈ្មោះថាយើងបញ្ឆោតដល់ខ្លួន ហើយសេចក្តីពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងយើងទេ”(១យ៉ូហាន ១:៨)។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ យើងមិនត្រូវលាក់បាំងអំពើបាបរបស់យើង ឬព្យាយាមកាន់តែខ្លំាង ដើម្បីឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះឡើយ តែយើងត្រូវបោះជំហានចូល ក្នុងពន្លឺនៃសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ ហើយសារភាពនៅចំពោះទ្រង់វិញ។ តែបើយើងរាល់គ្នាដើរក្នុងពន្លឺវិញ…
Read articleអ្វីដែលមិនត្រូវសាងសង់
មានជាងសំណង់ពីរនាក់កំពុងសង់អគារមួយ។ គេក៏បានសួរថា ពួកគេកំពុងសាងសង់អ្វី? អ្នកទីមួយបានឆ្លើយថា គាត់កំពុងសង់យាន្តដ្ឋាន។ រីឯអ្នកទីពីរវិញ គាត់ប្រាប់គេថា គាត់កំពុងសង់ព្រះវិហារធំ។ ស្អែកឡើង គេឃើញមានតែជាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ កំពុងរៀបឥដ្ឋ។ ពេលគេសួរគាត់ថា ជាងម្នាក់ទៀតបាត់ទៅណាហើយ គាត់ឆ្លើយថា “អូហ៍ គេបានដេញគាត់ចោលហើយ។ ព្រោះគាត់ចេះតែទទូចចង់សាងសង់ព្រះវិហារធំ ជាជាងសង់យាន្តដ្ឋាន”។ មានរឿងមួយទៀត ដែលបានកើតឡើងស្រដៀងនឹងរឿងនេះផងដែរ។ នៅការដ្ឋានសាងសង់ប៉មបាបិល នៅសម័យបុរាណ មានមនុស្សមួយក្រុមបានសម្រេចចិត្តសាងសង់ទីក្រុង និងប៉មមួយ ដែលនឹងខ្ពស់ដល់មេឃ ហើយបង្រួបបង្រួមលោកិយរបស់ពួកគេ(លោកុប្បត្តិ ១១:៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មិនចង់ឲ្យពួកគេសម្រេចផែនការដ៏ធំរបស់ខ្លួន ដែលមានភាពអាត្មានិយម ដែលផ្អែកទៅលើគំនិតដែលយល់ថា ពួកគេនឹងបានឡើងខ្ពស់ស្មើនឹងព្រះ ហើយដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នោះឡើយ។ ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានយាងចុះមកបញ្ឈប់គម្រោងរបស់ពួកគេ ធ្វើឲ្យពួកគេបែកខ្ញែកគ្នា “នៅទូទំាងពិភពលោក” ហើយឲ្យពួកគេមានភាសាខុសៗគ្នា(ខ.៨-៩)។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា ពួកគេមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានឡើយ បានជាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យពួកគេដឹងថា ទ្រង់ជាដំណោះស្រាយសម្រាប់បញ្ហារបស់ពួកគេ ហើយទ្រង់ក៏បានបើកបង្ហាញផែនការទ្រង់ ដល់ពួកគេ តាមរយៈលោកអ័ប្រាហាំ(១២:១-៣)។ តាមរយៈជំនឿរបស់លោកអ័ប្រាហាំ និងកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់គាត់ ទ្រង់បានបង្ហាញលោកិយ អំពីរបៀបស្វែងរកទីក្រុងដែល “ព្រះទ្រង់ជាអ្នករចនាប្លង់ និងជាអ្នកសាងសង់”(ហេព្រើរ ១១:៨-១០)។ ជំនឿរបស់យើងមិនរីកចម្រើន ដោយសារក្តីស្រមៃ ឬដំណោះស្រាយរបស់យើងឡើយ។…
Read articleអាយុមិនមែនជាបញ្ហា
បន្ទាប់ពីលោកដេវ បូមិន(Dave Bowman) បានធ្វើជាម្ចាស់គ្លីនិកព្យាបាលធ្មេញ និងបានធ្វើការនៅទីនោះ អស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំមក គាត់ក៏បានរៀបគម្រោងចូលនិវត្តន៍ ហើយរស់នៅតាមសម្រួល។ ពេលដែលគាត់មានជម្ងឺទឹកនោមផ្អែម ហើយត្រូវវៈកាត់បេះដូង គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចូលនិវត្តន៍តែម្តង។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់បានទទួលពត៌មានថា មានយុវជនមួយក្រុម ដែលជាជនភាសខ្លួន មកពីប្រទេសស៊ូដង់ កំពុងត្រូវការជំនួយ គាត់ក៏បានធ្វើការសម្រេចចិត្ត ដែលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដល់ការរស់នៅ ដល់យុវជនទាំងនោះ។ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់ជំនួយដល់យុវជនទាំងប្រាំនាក់។ ពេលលោកដេវស្វែងយល់បន្ថែម អំពីយុវជនស៊ូដង់ទាំងនេះ គាត់ក៏បានដឹងថា ពួកគេមិនដែលធ្លាប់បានទៅជួបគ្រូពេទ្យ ឬទៅពេទ្យធ្មេញឡើយ។ ក្រោយមក ថ្ងៃមួយ នៅព្រះវិហារ មានមនុស្សម្នាក់បានលើកខគម្ពីរមួយ ដែលចែងថា “បើអវយវៈ១ឈឺ នោះទាំងអស់នឹងឈឺជាមួយគ្នា បើ១បានដំកើងឡើង នោះទាំងអស់នឹងបានរីករាយជាមួយដែរ”(១កូរិនថូស ១២:២៦)។ ខគម្ពីរមួយនេះបានដក់ជាប់ក្នុងចិត្តគាត់ជានិច្ច។ យុវជនស៊ូដង់ទាំងនេះ ជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលកំពុងជួបការលំបាក ដោយសារពួកគេខ្វះការថែរទាំសុខភាព ហើយលោកដេវក៏បានដឹងថា ព្រះកំពុងប្រាប់គាត់ឲ្យធ្វើអ្វីម្យ៉ាង ដើម្បីជួយពួកគេ។ តើគាត់ជួយពួកគេដោយរបៀបណា? ទោះជាគាត់មានវ័យចាស់ ហើយមានខុសភាពមិនល្អក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែចាប់ផ្តើមស្វែងរកឱកាសសាងសង់មណ្ឌលសុខភាពមួយ នៅប្រទេសស៊ូដង់។ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រមូលមនុស្ស និងធនធានបន្តិចម្តងៗ ហើយក្នុងឆ្នាំ២០០៨ មន្ទីរពេទ្យអនុស្សាវរីយ៍គ្រីស្ទបរិស័ទមួយកន្លែង បានបើកទ្វារទទួលអ្នកជម្ងឺ នៅប្រទេសស៊ូដង់។…
Read articleចូរកុំពន្យាពេល
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំបានចែកចាយដល់បងប្អូនសាច់ឆ្ងាយម្នាក់ អំពីព្រះសង្រ្គោះមួយអង្គ ដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវការ។ ពេលគាត់មកលេងខ្ញុំ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ម្តងទៀត ឲ្យទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបភ្លាមៗថា គាត់ចង់ទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយចង់ទៅព្រះវិហារ តែត្រូវរង់ចាំសិន។ គាត់ថា គាត់កំពុងរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានជំនឿផ្សេងៗ។ បើគាត់មិនផ្លាស់ទីលំនៅជាមុនសិនទេ នោះគាត់មិនអាចជឿព្រះយេស៊ូវបានទេ។ គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីការធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ការសើចចម្អក និងការទទួលរងសំពាធពីមិត្តភក្តិ ដែលគាត់បានយកជាសេស ដើម្បីពន្យាពេលការសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះ។ ការភ័យខ្លាចរបស់គាត់មានហេតុផល តែខ្ញុំបានបញ្ជាក់គាត់ថា ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ព្រះទ្រង់នឹងមិនដែលបោះបង់ចោលគាត់ឡើយ។ ខ្ញុំក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ កុំឲ្យពន្យាពេលឡើយ តែឲ្យទទួលជឿព្រះ ដើម្បីទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ ការថែរក្សា និងការពារពីទ្រង់។ គាត់ក៏ឈប់ប្រកែកទៀត ហើយក៏បានទទួលស្គាល់ថា គាត់ត្រូវការការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានជាគាត់ទទួលទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះសង្រ្គោះផ្ទាល់ខ្លួនតែម្តង។ ពេលព្រះយេស៊ូវត្រាសហៅគេឲ្យដើរតាមទ្រង់ ក៏មានអ្នកយកលេសមិនព្រមដើរតាមទ្រង់ផងដែរ ដោយពួកគេសុទ្ធតែជាប់រវល់តែនឹងការខ្វល់ខ្វាយនៃលោកិយនេះប៉ុណ្ណោះ(លូកា ៩:៥៩-៦២)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏បានឆ្លើយតបថា អ្នកណាដែលដាក់ដៃកាន់នង្គ័ល ហើយងាកបែរទៅមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនគួរនឹងនគរព្រះទេ។ ការឆ្លើយតបនេះ(ខ.៦០-៦២) បានជំរុញចិត្តយើង កុំឲ្យយកលេស ឬលើកហេតុផលមិនព្រមដើរតាមទ្រង់ឡើយ ព្រោះវានឹងធ្វើឲ្យយើងបាត់ឱកាសទទួលការដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត ដែលជាសេចក្តីសង្រ្គោះដល់វិញ្ញាណយើង។ តើអ្នកបានឮព្រះទ្រង់ត្រាសហៅអ្នក ឲ្យថ្វាយជីវិតដាច់ដល់ទ្រង់ឬទេ? ចូរកុំពន្យាពេលឡើយ។ “មើលឥឡូវនេះជាវេលាដែលគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ …
Read article