ធ្វើតាមការណែនាំ
ពេលត្រូវការដំឡើងគ្រឿងអេឡិចត្រូនិច គ្រឿងសង្ហារឹម និងសម្ភារៈអ្វីផ្សេងទៀត កូនប្រុសខ្ញុំមានរបៀបធ្វើខុសពីខ្ញុំ។ ស្ទីវ(Steve) មានអំណោយទានផ្នែកមេកានិច ដូចនេះ គាត់ច្រើនតែចាប់ផ្តើមធ្វើការដំឡើងភ្លាមៗ ដោយមិនចាំបាច់មើលសៀវភៅណែនាំអំពីរបៀបដំឡើង។ ខណៈពេលដែលគាត់បានផ្គុំផ្នែកផ្សេងៗចូលគ្នាបានជិតពាក់កណ្តាលទៅហើយនោះ។ ជួនកាល យើងអាចធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ដោយមិនចាំបាច់ពឹងផ្អែកលើសៀវភៅណែនាំ។ តែពេលដែលយើងត្រូវផ្គុំផ្នែកផ្សេងៗនៃជីវិតយើង ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំង ឲ្យគេឃើញសេចក្តីល្អ និងប្រាជ្ញារបស់ព្រះ នោះយើងមិនអាចព្រងើយកន្ទើយ នឹងការណែនាំ ដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើង នៅក្នុងព្រះគម្ពីរបានឡើយ។ សូមយើងស្វែងយល់អំពីគំរូដ៏ល្អ របស់ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបានវិលត្រឡប់មកទឹកដីកំណើតរបស់ខ្លួនវិញ បន្ទាប់ពីត្រូវពួកបាប៊ីឡូនចាប់ជាឈ្លើយសង្រ្គាម។ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមបង្កើតកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះឡើងវិញ នៅក្នុងទឹកដីរបស់ខ្លួន ពួកគេបានត្រៀមខ្លួនធ្វើកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះ “តាមសេចក្តីដែលមានចែងក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ”(អែសរ៉ា ៣:២)។ ពួកគេក៏បានអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់ព្រះ យ៉ាងត្រឹមត្រូវ ដោយសាងសង់អាសនា និងប្រារព្ធពិធីបុណ្យបារាំ តាមការបង្គាប់របស់ព្រះ ក្នុងបទគម្ពីរលេវីវិន័យ ២៣:៣៣-៤៣។ ព្រះគ្រីស្ទក៏បានប្រទាននូវការបង្រៀន និងព្រះរាជបញ្ជា សម្រាប់អ្នកដើរតាមទ្រង់ផងដែរ។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង” ហើយ “ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង”(ម៉ាថាយ ២២:៣៧,៣៩)។ ពេលយើងជឿទ្រង់ យើងចូលទៅរកទ្រង់ នោះទ្រង់ក៏បង្ហាញយើងនូវរបៀបរស់នៅឲ្យបានល្អ។ ព្រះដែលបានបង្កើតយើងមក ទ្រង់ជ្រាបថា ជីវិតយើងត្រូវរស់នៅបែបណា ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ពោលគឺទ្រង់ស្គាល់យើង…
Read articleការបញ្ចាំងពន្លឺរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ
ដោយសារក្រុងរីយូកាន នៅប្រទេសន័រវេយ មានទីតាំងក្នុងតំបន់ជួរភ្នំខ្ពស់ៗ ស្ថិតក្នុងរយៈបណ្តោយខាងជើងនៃផែនដី នោះប្រជាជននៅទីនោះ មិនបានទទួលពន្លឺថ្ងៃ ដែលជាពន្លឺធម្មជាតិ ចាប់ពីខែតុលា ដល់ខែមិនា។ ដើម្បីជួយឲ្យក្រុងនោះមានពន្លឺ ប្រជាជននៅទីនោះ ក៏បានដំឡើងកញ្ចក់ធំៗជាច្រើន នៅលើចង្កេះភ្នំ ដើម្បីបញ្ចាំងពន្លឺថ្ងៃចូលទៅក្នុងទីលានប្រជុំជនរបស់ក្រុងនោះ។ ពន្លឺថ្ងៃអាចបន្តបញ្ចាំងចូលក្រុងនោះទៅបាន ដោយសារកញ្ចក់យក្សទំាងនោះ បានបង្វិលទៅតាមទិសរបស់ថ្ងៃរះ និងលិច។ ខ្ញុំចូលចិត្តគិតថា ជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទក៏មានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងកញ្ចក់ទាំងនោះផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា សិស្សទ្រង់ជា “ពន្លឺនៃលោកិយ”(ម៉ាថាយ ៥:១៤)។ សាវ័កយ៉ូហាន ក៏បានពិពណ៌នាផងដែរថា ព្រះគ្រីស្ទជាពន្លឺដ៏ពិត “ដែលភ្លឺមកក្នុងសេចក្តីងងឹត”(យ៉ូហាន ១:៥)។ ដូចនេះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានត្រាសហៅយើង ឲ្យបញ្ចាំងពន្លឺទ្រង់ ចូលទៅក្នុងភាពងងឹត ដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរដំកើង ដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌”(ម៉ាថាយ ៥:១៦)។ នេះជាការត្រាសហៅ សម្រាប់ឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅចំពោះមុខនៃសេចក្តីសម្អប់ និងបង្ហាញការអត់ធ្មត់ នៅចំពោះមុខនៃបញ្ហា ហើយបង្ហាញសន្តិភាព នៅចំពោះមុខនៃការប៉ះទង្គិច។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា “ដ្បិតកាលពីដើមអ្នករាល់គ្នាក៏ងងឹតដែរ តែឥឡូវនេះវិញ បានភ្លឺក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដូច្នេះ ចូរដើរដូចជាមនុស្សភ្លឺចុះ”(អេភេសូរ…
Read articleមានសុវត្ថិភាពក្នុងព្រះហស្តទ្រង់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅក្បែរគ្រែគេងរបស់កូនស្រីខ្ញុំ ក្នុងបន្ទប់សម្រាកព្យាបាល បន្ទាប់ពីនាងបានទទួលការវៈកាត់ហើយ។ ពេលភ្នែករបស់នាងបើព្រឹមៗ នាងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួន ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមយំ។ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមកម្សាន្តចិត្តនាង ដោយអង្អែលដៃនាងថ្មមៗ តែនាងមានការពិបាកចិត្តកាន់តែខ្លាំង។ គិលានុបដ្ឋាយិកាក៏បានជួយលើកនាងឡើង ដាក់នៅលើភ្លៅខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានជូតទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់នាង ហើយរំឭកនាងថា នាងនឹងមានអារម្មណ៍ល្អឡើងវិញមិនខានទេ។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលមកកាន់រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល តាមរយៈហោរាអេសាយថា “អញនឹងកំសាន្តចិត្តឯង ដូចជាម្តាយដែលលួងលោមកូន”(អេសាយ ៦៦:១៣)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាប្រទានកូនទ្រង់ នូវសន្តិភាព ហើយពរពួកគេ ដូចម្តាយពរកូននៅចំហៀង។ ព្រះរាជសារដ៏ស្រទន់នេះ គឺសម្រាប់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះ អ្នកដែល “ដែលញ័រញាក់ ចំពោះព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.៥)។ យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរ ផ្ញើទៅកាន់ពួកជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូស គាត់បាននិយាយអំពីការដែលព្រះទ្រង់មានលទ្ធភាព និងសព្វព្រះទ័យនឹងកម្សាន្តចិត្តរាស្រ្តទ្រង់។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះអម្ចាស់ “កម្សាន្តចិត្តយើង ក្នុងអស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខរបស់យើង”(២កូរិនថូស ១:៣-៤)។ ព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យសុភាព ហើយអាណិតយើង ពេលយើងមានបញ្ហា។ ថ្ងៃមួយ ទុក្ខវេទនាទាំងអស់នឹងបញ្ចប់។ ទឹកភ្នែកយើងនឹងលែងស្រក់ទៀត ហើយយើងនឹងមានភាពសុខសាន្តក្នុងព្រះហស្តព្រះជារៀងរហូត(វិវរណៈ ២១:៤)។ មុននឹងថ្ងៃនោះមកដល់ យើងអាចពឹងផ្អែកលើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលជួយទ្រទ្រង់យើង ពេលយើងជួបទុក្ខលំបាក។-Jennifer Benson Schuldt
Read articleការជួយរំលែកទុក្ខលំបាក
ថ្ងៃទី២៥ មេសា ឆ្នាំ២០១៥ ជាថ្ងៃគំរប់ខួប១០០ឆ្នាំ នៃទិវាអានហ្សាក។ ប្រទេសអូស្រ្តាលី និងប្រទេសញូហ្សៀឡិនបានប្រារព្ធធ្វើទិវាមួយនេះ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជាការគោរពដល់កងពលនៃប្រទេសអូស្រ្តាលី និងញូហ្សៀឡិនដែលហៅកាត់ថា អានហ្សាក(ANZAC) ដែលបានប្រយុទ្ធក្នុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី១។ ទិវានេះជាការរំឭកអំពីពេលមួយ ដែលប្រទេសទាំងពីរមិនបានប្រឈមមុខដាក់គ្រោះថ្នាក់ ក្នុងសង្រ្គាមតែម្នាក់ឯងឡើយ ពោលគឺកងទ័ពមកពីប្រទេសទាំងពីរ បានប្រកៀកស្មាគ្នានៅក្នុងការប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវរួម ក្នុងសង្រ្គាមលោកលើកទី១។ ការជួយរំលែកទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ នៃរបៀបនៃការរស់នៅរបស់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ដែលស្របតាមការត្រាសហៅរបស់ទ្រង់។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តយើងថា “ចូរយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក យ៉ាងនោះ ទើបបានសំរេចតាមក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ”(កាឡាទី ៦:២)។ យើងអាចជួយពង្រឹងជំនឿ និងទ្រទ្រង់គ្នាទៅវិញទៅមក ពេលមានទុក្ខលំបាក ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីជម្នះបញ្ហាក្នុងជីវិត។ កាលណាយើងបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក នោះការពិបាកក្នុងជីវិត នឹងនាំយើងឲ្យចូលទៅជិតព្រះ និងទៅជិតគ្នា បានសេចក្តីថា យើងមិននៅតែឯង ពេលមានទុក្ខលំបាកឡើយ។ កាលណាយើងជួយរំលែកទុក្ខលំបាក ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែយកតម្រាប់តាមសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរអេសាយបានចែងថា “ទ្រង់បានទ្រាំទ្រ រងអស់ទាំងសេចក្តីឈឺចាប់របស់យើង ហើយបានទទួលផ្ទុកអស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់យើងពិត”(អេសាយ ៥៣:៤)។ ទោះយើងមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ទ្រង់មិនឲ្យយើងប្រឈមុខដាក់បញ្ហា តែម្នាក់ឯងឡើយ។-Bill Crowder
Read articleអត្តសញ្ញាណដ៏ពិតរបស់យើង
នៅក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិរបស់អ្នកស្រីខូរី ធែន ប៊ូម(Corrie ten Boom) គាត់បានរៀបរាប់ អំពីពេលដែលគួរឲ្យភ័យតក់ស្លត់ ដែលគាត់ និងប្អូនស្រីគាត់ជួយប្រទះ នៅក្នុងជំរុំប្រមូលផ្តុំរបស់ពួកណាហ្ស៊ី ក្នុងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៤០។ មានពេលមួយ គេបានបង្ខំអ្នកទាំងពីរឲ្យដោះសម្លៀកបំពាក់អស់ ក្នុងអំឡុងពេលត្រួតពិនិត្យ។ ពេលនោះ អ្នកស្រីខូរីបានឈរក្នុងជួរ ដោយអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់យ៉ាងខ្លាំង ហើយបានគិតថា ព្រះទ្រង់បានបោះបង់នាងចោលហើយ។ ភ្លាមៗនោះ នាងក៏បាននឹកចាំថា ព្រះយេស៊ូវក៏បានសុគត ដោយជាប់ឆ្កាងទំាងអាក្រាតផងដែរ។ អ្នកស្រីខូរីមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានថ្វាយបង្គំព្រះនៅក្នុងចិត្ត ហើយក៏បាននិយាយខ្សិបៗទៅកាន់ប្អូនស្រីរបស់នាងថា “ប៊ែតស៊ី(Betsie) គេក៏បានដោះសម្លៀកបំពាក់ព្រះអង្គចេញដែរ”។ ប៊ែតស៊ីក៏បាននិយាយទំាងដង្ហក់ថា “អូហ៍ ខូរី …ខ្ញុំមិនដែលបានអរព្រះគុណព្រះអង្គសោះ”។ យើងងាយនឹងរស់នៅ ដោយគ្មានការអរព្រះគុណព្រះ ក្នុងលោកិយដែលមានពេញដោយបញ្ហា ការតស៊ូ និងទុក្ខព្រួយ។ នៅថ្ងៃខ្លះ យើងមានហេតុផលជាច្រើន ដើម្បីនឹងរអ៊ូរទាំ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០០ បានលើកទឹកចិត្តរាស្រ្តរបស់ព្រះ ឲ្យមានអំណរ និងចិត្តរីករាយឡើង ហើយអរព្រះគុណទ្រង់ ដ្បិត “ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះ គឺទ្រង់ដែលបានបង្កើតយើងមក យើងជារបស់ផងទ្រង់ យើងជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយជាហ្វូងចៀមនៅទីគង្វាលរបស់ទ្រង់”(ខ.៣)។ ពេលដែលយើងនឹកចាំថា យើងជានរណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ…
Read articleកងទ័ពប្រជាជនផាំងឡង់ដ៏ល្បីល្បាញ
កាលពីសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ កងទ័ពរបស់ប្រទេសផាំងឡង់មានគ្នាតិច មិនមានអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ទេ តែក្រោយមក ពួកគេក៏បានប្រែក្លាយជាអ្នកប្រយុទ្ធដ៏ជាញជ័យ មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីរន្ទឺ។ មានពេលមួយ សហភាពសូវៀតបានលើកទ័ព ដែលមានរថក្រោះរាប់រយគ្រឿង និងកងទ័ពថ្មើរជើងរាប់ពាន់នាក់ ចូលមកវាយសម្រុកមកលើកងទ័ពរបស់ប្រទេសផាំងឡង់ ដែលមានគ្នាតិចតួច។ នៅពេលនោះ មានវីរបុរសផាំងឡង់ម្នាក់ បានសង្កេតមើលកងទ័ពសត្រូវដែលកំពុងលើកគ្នាចូលមកកាប់សម្លាប់កងទ័ពរបស់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានរកឃើញវិធីយកជ័យជម្នះលើសត្រូវ។ កងទ័ពសូវៀតក៏បានទទួលបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់។ ប្រហែលជា ២៦០០ឆ្នាំមុនពេលដែលប្រទេសផាំងឡង់បានទទួលជ័យជម្នះដ៏ល្បីល្បាញក្នុងការប្រយុទ្ធ ក្នុងសង្រ្គាមលោកលើកទី២ មានជនជាតិយូដាម្នាក់ ដែលមានចិត្តឆេះឆួល បានឆ្លើយតបចំពោះស្ថានភាពទាល់ច្រករបស់សាសន៍គាត់ ដោយប្រើដំណោះស្រាយ ខុសពីវីរបុរសរបស់ជនជាតិផាំងឡង់។ កងទ័ពរបស់ចក្រភពអាសស៊ើរបានឡោមព័ទ្ធប្រជាជន នៅក្នុងកំផែងក្រុងយេរូសាឡិម ធ្វើឲ្យពួកគេជួបភាពអស់សង្ឃឹម ដោយការភ័យខ្លាចដាច់ពោះស្លាប់ នៅក្នុងការឡោមព័ទ្ធនោះ។ ពេលនោះ ស្តេចហេសេគាស្ទើរតែភ័យស្លន់ស្លោ តែទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលគង់ពីលើចេរូប៊ីនអើយ គឺទ្រង់តែ១ព្រះអង្គ ដែលជាព្រះនៃអស់ទាំងសាសន៍នៅផែនដី ទ្រង់បានបង្កបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី”(អេសាយ ៣៧:១៦)។ ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតប តាមរយៈហោរាអេសាយ ដោយពាក្យខ្លាំងៗ ដល់ស្តេចសានហេរីបថា “តើឯងបានប្រកួត ហើយប្រមាថដល់អ្នកណា តើទាស់នឹងអ្នកណា ដែលឯងបានដំឡើងសំឡេង ហើយងើបភ្នែកឡើងជាខ្ពស់ដូច្នេះ គឺទាស់នឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទេតើ”(ខ.២៣)។ បន្ទាប់មក ព្រះទ្រង់ក៏បានកម្សាន្តចិត្តប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមថា “ដ្បិតអញនឹងការពារក្រុងនេះ រក្សាទុកសំរាប់ខ្លួនអញ…
Read article