កត់ទុកក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំមានទម្លាប់អានទស្សនាវដ្ដីឌីជីថល តាមទូរស័ព្ទ ឬកំព្យូទ័រ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អ ដោយដឹងថា ខ្ញុំបានចូលរួមការកាត់បន្ថយការកាប់ដើមឈើរដើម្បីផលិតក្រដាស។ លើសពីនោះទៅទៀត ខ្ញុំមិនចាំបាច់រង់ចាំគេយកសៀវភៅទស្សនាវដ្ដី មកដាក់ប្រអប់សំបុត្រមុខផ្ទះខ្ញុំទៀតទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំពិតជានឹកទស្សនាវដ្ដីដែលផលិតពីក្រដាស់ ព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តបើកសន្លឹករបស់វាដោយដៃខ្ញុំផ្ទាល់ ហើយខ្ញុំអាចយកកន្ត្រៃមកកាត់យកសន្លឹក ដែលមានរូបមន្តធ្វើម្ហូបដែលខ្ញុំចូលចិត្ត។ ខ្ញុំក៏មានព្រះគម្ពីរឌីជីថល នៅក្នុងទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែមានព្រះគម្ពីរបោះពុម្ពពីក្រដាស ដែលខ្ញុំចូលចិត្ត គឺព្រះគម្ពីរមួយក្បាលដែលខ្ញុំបានគូសពណ៌ចំណាំនៅលើទំព័រ និងបានអានច្រើនលើកច្រើនសារមកហើយ។ យើងមិនដឹងថា តើអនាគតនៃព្រះគម្ពីរដែលបោះពុម្ភពីក្រដាស នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ តែមានការមួយដែលយើងអាចដឹងច្បាស់នោះគឺថា កន្លែងល្អបំផុតសម្រាប់ដាក់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ មិនមែននៅលើទូរស័ព្ទដៃរបស់យើង ឬនៅលើម៉ាស៊ីនអេឡិចត្រូនិចសម្រាប់អាន ឬក៏នៅក្នុងក្រដាស់សៀវភៅនោះឡើយ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១១៩ បានចែងអំពី ការទុកដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ទូលបង្គំបានកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ទុកនៅក្នុងចិត្ត”(ទំនុកដំកើង ១១៩:១១)។ គ្មានអ្វីអាចប្រៀបស្មើនឹងការពិចារណាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងការរៀនឲ្យស្គាល់ទ្រង់កាន់តែច្បាស់ ព្រមទាំងការយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមកអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងនោះឡើយ។ កន្លែងល្អបំផុតសម្រាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ គឺស្ថិតនៅក្នុងជម្រៅដួងចិត្តរបស់យើង។ យើងប្រហែលជាមានការដោះសារជាច្រើន សម្រាប់ការខកខានមិនបានអានព្រះគម្ពីរ និងជញ្ជឹងគិត ឬ ទន្ទេញឲ្យចាំមាត់ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវការព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋាន សូមព្រះអង្គជួយយើង ឲ្យអាចរក្សាទុកព្រះបន្ទូលទ្រង់ នៅក្នុងកន្លែងដែលល្អបំផុត គឺនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។-KEILA OCHOA
Read articleនៅពីក្រោយឆាក
មានពេលមួយ ព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ បានធ្វើកម្មវិធីឈោងចាប់ទ្រង់ទ្រាយធំ ក្នុងគោលដៅផ្សាយដំណឹងល្អឲ្យបានឮសុះសាយក្នុងទីក្រុង។ ក្រុមការងាររបស់យើងដែលបានរៀបចំ និងដឹកនាំព្រឹត្តិការណ៍ឈោងចាប់នោះ រួមមាន ក្រុមតន្រ្តីយុវជនរបស់យើង ក្រុមប្រឹក្សាយោបល់ផ្លូវចិត្ត និងអ្នកដឹកនាំព្រះវិហារ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃកម្មវិធី ពេលដែលពួកគេឡើងមកឈរតម្រៀបគ្នា នៅលើឆាក យើងក៏បានទះដៃអបអរសាទរពួកគេ ដោយចិត្តរំភើបរីករាយ និងថ្លែងអំណរគុណពួកគេ សម្រាប់ការប្រឹងប្រែងធ្វើការ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងក្រុមការងារនោះ មានបុរសម្នាក់ ដែលមិនសូវមានគេកត់សម្គាល់ប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែអ្នកនោះគឺជាប្រធានក្រុម។ នៅពេលខ្ញុំបានឃើញគាត់ ប្រហែលជាពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានអរគុណ និងអបអរសាទរគាត់ សម្រាប់ការងាររបស់គាត់ ហើយខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា “យើងមិនសូវឃើញអ្នកសោះ ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធី កំពុងដំណើរការ។” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើការនៅពីក្រោយឆាក”។ គាត់មិនខ្វល់ពីការស្វែងរកមុខមាត់ សម្រាប់ខ្លួនឯងឡើយ ទោះគាត់បានខិតខំធ្វើការច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។ គាត់ចង់ឲ្យអ្នកផ្សេងបានទទួលការសរសើរ សម្រាប់កិច្ចការដែលពួកគេបានខិតខំធ្វើ។ ភាពស្ងាត់ស្ងៀមរបស់គាត់ បានបង្រៀនខ្ញុំជាច្រើន។ ការនេះបានរំឭកខ្ញុំថា ពេលខ្ញុំកំពុងធ្វើការបម្រើព្រះអម្ចាស់ នោះខ្ញុំមិនត្រូវស្វែងរកមុខមាត់ ឬចង់ឲ្យគេទទួលស្គាល់នោះឡើយ។ ខ្ញុំនៅតែអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះ ទោះគេសរសើរខ្ញុំដោយបើកចំហរ ឬមិនសរសើរក៏ដោយ។ ចិត្តដែលយកព្រះគ្រីស្ទជាទីមួយ អាចទប់ស្កាត់កុំឲ្យមានការច្រណែនខុសទំនង ឬការប្រកួតប្រជែងដែលគ្មានប្រយោជន៍។ ព្រះយេស៊ូវដែល “ខ្ពស់លើសទាំងអស់” (យ៉ូហាន ៣:៣១)…
Read articleត្រឡប់ជាមើលមិនឃើញ
នៅតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ រដូវនេះគឺជាពេលដែលកូនរុក្ខជាតិតូចៗជាច្រើន ពុះពារជម្នះការស្លាប់ ដោយសង្ងំរស់នៅក្រោមដីសិន ទំរាំដល់ពេលដែលវាអាចចេញពន្លកសារជាថ្មី។ មុនពេលព្រឹលធ្លាក់ ហើយដីកកអស់ រុក្ខជាតិទាំងនោះរុះរោយផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្លួនអស់ ហើយដកថយមកទីកន្លែងមួយដែលវាអាចសម្រាក ហើយសន្សំកម្លាំងទុកសម្រាប់រដូវដែលវាអាចលូតលាស់។ មើលទៅពួកវាដូចជាងាប់អស់ហើយ តែពួកវាមិនស្លាប់ទេ តាមពិតពួកវាកំពុងតែស្ថិតក្នុងជីវិតក្រាំង។ កាលណាព្រិលរលាយបាត់អស់ ហើយដីក៏លែងកកទៀត នោះពួកវានឹងងើបក្បាលចេញពន្លកឡើងវិញ ដើម្បីស្វាគមន៍ព្រះអាទិកររបស់ខ្លួន ដោយពណ៌ដ៏ស្រស់ត្រកាល និងក្លិនប្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ផងដែរ។ ជួនកាល រដូវកាលនៃជីវិត តម្រូវឲ្យយើងឈានចូលដំណាក់កាលនៃជីវិតក្រាំង។ យើងមិនស្លាប់ទេ ប៉ុន្តែ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថា គេមើលយើងមិនឃើញ ឬមិនអើពើរចំពោះយើង។ ក្នុងអំឡុងពេលដូចនេះ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនយើងគ្មានប្រយោជន៍ ហើយយើងអាចងឿងឆ្ងល់ថា តើព្រះនឹងប្រើយើងម្ដងទៀតដែរឬទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលបែបនេះ គឺសម្រាប់ ការពារ និងរៀបចំខ្លួនយើងប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលព្រះកំណត់បានមកដល់ ហើយក៏មានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកបល្អផងដែរនោះ ព្រះទ្រង់នឹងហៅយើងសារជាថ្មីម្ដងទៀត ឲ្យមកបម្រើទ្រង់ និងថ្វាយបង្គំទ្រង់វិញ។ លោកម៉ូសេធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍បែបនេះ អស់មួយរយៈពេល។ ក្រោយពីបានសម្លាប់សាសន៍អេស៊ីព្ទម្នាក់ដែលវាយធ្វើបាបសាសន៍ហេព្រើរ លោកម៉ូសេបានរត់គេចខ្លួនទៅស្រុកឆ្ងាយ គឺជាស្រុកម៉ាឌាន (និក្ខមនំ ២:១១-២២)។ ទីនោះ ព្រះបានការពារគាត់ ហើយបានរៀបចំគាត់ សម្រាប់កិច្ចការធំបំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់(និក្ខមនំ ៣:១០)។ ដូច្នេះ សូមមានទឹកចិត្តឡើង។ …
Read articleសម្រាប់បញ្ហាមួយនេះ ខ្ញុំមានព្រះយេស៊ូវ
នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង កម្រមានពេលដែលយើងមិនមានបញ្ហា ប៉ុន្តែ ជួនកាល ការវាយប្រហាររបស់បញ្ហាមកលើយើង មានលក្ខណៈគួរឲ្យខ្លាចណាស់។ អ្នកស្រី រ៉ូស(Rose) បានមើលឃើញក្រុមគ្រួសាររបស់នាងទាំងមូល ត្រូវគេកាប់សម្លាប់ លើកលែងកូនស្រីតូចៗពីរនាក់របស់នាងប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៍របស់ប្រទេសរ៉ូវុនដា ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៤។ ឥឡូវនេះ អ្នកស្រីគឺជាស្រ្ដីមេម៉ាយម្នាក់ ក្នុងចំណោមស្រ្តីមេម៉ាយជាច្រើន ដែលមានប្រាក់តិចតួច។ ប៉ុន្តែ នាងតាំងចិត្តមិនព្រមចុះចាញ់ឡើយ។ នាងបានយកក្មេងកំព្រាពីរនាក់មកចិញ្ចឹម ហើយទុកចិត្តព្រះ សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់គ្រួសាររបស់នាងទាំងមូល ដែលមានគ្នាប្រាំនាក់។ នាងធ្វើការបកប្រែសៀវភៅគ្រីស្ទបរិស័ទ ទៅជាភាសានៃប្រជាជននៅក្នុងតំបន់នោះ ហើយជួយរៀបចំសន្និបាតប្រចាំឆ្នាំសម្រាប់ស្រ្តីមេម៉ាយផ្សេងទៀត។ អ្នកស្រី រ៉ូសបានយំ ខណៈពេលដែលនាងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីរឿងរ៉ាវរបស់នាង។ ប៉ុន្តែ រាល់បញ្ហានិមួយៗនៅក្នុងជីវិតរបស់នាង គឺនាងមានដំណោះស្រាយដ៏សាមញ្ញមួយ។ ដំណោះស្រាយនោះ គឺនាងមានព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ អំពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះនៅថ្ងៃនេះ។ លោកអេសាយបានរំឭកយើងថា ព្រះទ្រង់ស្គាល់យើងយ៉ាងជិតដឹតបំផុត ហាក់ដូចជាឈ្មោះរបស់យើងបានកត់ទុក នៅលើបាតនៃព្រះហស្តទ្រង់អញ្ចឹង(អេសាយ ៤៩:១៦)។ ពេលខ្លះ យើងប្រហែលជាមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះតម្រូវការរបស់អ្នកឯទៀតឡើយ សូម្បីតែអ្នកដែលជិតស្និទ្ធនឹងយើងបំផុតក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបអំពីភាពលម្អិតនៃជីវិតរបស់យើង គ្មានកន្លែងចន្លោះ។ ហើយទ្រង់បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ដើម្បីដឹកនាំ កម្សាន្តចិត្ត និងចម្រើនកម្លាំងយើង។ សូមគិតអំពីបញ្ហាទាំងប៉ុន្មាន…
Read articleអំណរនៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់
ក្នុងគោលជំនឿរបស់ពួកជំនុំវែសមីនស្ទ័រ គេជឿថា “គោលបំណងធំបំផុតដែលព្រះបានបង្កើតមនុស្សមក គឺដើម្បីថ្វាយសិរីរុងរឿងដល់ទ្រង់ ហើយមានអំណរជាមួយទ្រង់ជារៀងរហូត”។ ក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ មានបទគម្ពីរជាច្រើនបានលើកទឹកចិត្ត ឲ្យយើងមានភាពកតញ្ញូពេញដោយសេចក្តីអំណរ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ពេញចិត្ត ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ។ ពេលយើងគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ នោះយើងក៏កំពុងសរសើរដំកើងទ្រង់ថា ទ្រង់ជាប្រភពដែលបង្ហូរចេញនូវសេចក្តីល្អសប្បុរសគ្រប់យ៉ាង។ ពេលដែលយើងសរសើរព្រះចេញពីចិត្តរបស់យើង នោះយើងនឹងបានដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនឯងមានសេចក្តីអំណរជាទីបំផុត គឺត្រូវតាមគោលបំណងដែលទ្រង់បានបង្កើតយើងមក។ ដែលថ្ងៃរៀបលិចដ៏ស្រស់ស្អាត ឬទេសភាពវាលស្មៅដ៏សុខសាន្ត បានបង្ហាញអំពីព្រះតេជានុភាពរបស់ព្រះអាទិករ ជាយ៉ាងណា នោះការថ្វាយបង្គំក៏បាននាំយើង ឲ្យប្រកបស្និទ្ធស្នាលខាងឯវិញ្ញាណជាមួយទ្រង់យ៉ាងដូច្នោះដែរ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានពោលថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ធំប្រសើរ គឺគួរសរសើរយ៉ាងក្រៃលែង . . . ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិតនឹងអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់” (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៣,១៨)។ ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការការសរសើររបស់យើងទេ ប៉ុន្តែ យើងវិញទេដែលចាំបាច់ត្រូវសរសើរដំកើងទ្រង់។ ពេលយើងអរសប្បាយនៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់ នោះយើងនឹងបានឆ្អែតដោយសេចក្តីអំណរ ចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែលឥតព្រំដែន ព្រមទាំងបានអរសប្បាយចំពោះព្រះអង្គ ដែលបានយាងមកដើម្បីជួយសង្រ្គោះ និងស្អាងយើងឡើង។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងក៏បានថ្លែងផងដែរថា “ទ្រង់នឹងបង្ហាញឲ្យទូលបង្គំឃើញផ្លូវជីវិតវិញ នៅចំពោះទ្រង់មានសេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ នៅព្រះហស្តស្ដាំទ្រង់មានសេចក្ដីអរសប្បាយជាដរាបតទៅ”(១៦:១១)។-DENNIS FISHER
Read articleអំនួតនៅខាងក្នុង
ពេលមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ធ្វើការវាយតម្លៃមកលើបងប្អូនរួមជំនឿម្នាក់ ដែលយើងស្គាល់ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា “បុរសម្នាក់នោះគិតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សអស្ចារ្យ!”។ យើងគិតថា យើងបានឃើញវិញ្ញាណនៃភាពអំនួតនៅក្នុងខ្លួនគាត់។ យើងមានការសោកស្ដាយ នៅពេលដែលបានដឹងថា មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏ត្រូវបានគេចាប់កំហុស ក្នុងទង្វើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួន។ គាត់លើកដំកើងខ្លួនឯង តែមិនបានទទួលលទ្ធផលល្អអ្វីឡើយ ក្រៅពីនាំរឿងឲ្យខ្លួនឯង។ យើងក៏ដឹងដែរថា បើយើងលើកដំកើងខ្លួន យើងក៏នឹងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់ផងដែរ។ យើងងាយនឹងមើលស្រាលអំពើបាបនៃអំនួត ដែលមានក្នុងចិត្តរបស់យើង។ ពេលដែលយើងបានរៀនសូត្រកាន់តែខ្ពស់ ហើយអរសប្បាយនឹងជោគជ័យកាន់តែច្រើន នោះក៏កាន់តែងាយនឹងគិតថា ខ្លួនឯងអស្ចារ្យ។ អំនួតមាននៅក្នុងក្រអៅបេះដូង នៃនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ មានការពិពណ៌នាថា លោកអែសរ៉ាគឺជា “ស្មៀនស្ទាត់ជំនាញខាងក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ” (អែសរ៉ា ៧:៦)។ ស្ដេចអ័ថាស៊ើកសេសបានតែងតាំងគាត់ ឲ្យដឹកនាំពួកជននិរទេសសាសន៍ហេព្រើរ ធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅឯទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ ពេលនោះ លោកអែសរ៉ាងាយនឹងត្រូវអារក្សល្បួង ឲ្យមានសេចក្តីអំណួត។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនដូច្នោះឡើយ។ លោកអែសរ៉ាមិនត្រឹមតែចេះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ គឺគាត់ក៏បានរស់តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ បន្ទាប់ពីបានមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម លោកអែសរ៉ាបានដឹងថា ពួកប្រុសៗសាសន៍យូដាជាច្រើនបានរៀបការជាមួយស្រ្តីសាសន៍ដទៃ ដែលគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះដទៃ ដែលបានបង្ខូចដល់ការដឹកនាំរបស់ព្រះដ៏ពិត (៩:១-២)។ គាត់បានហែកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ ដោយសេចក្តីសោកសង្រេង ហើយបានអធិស្ឋានដោយការប្រែចិត្ត អស់ពីបេះដូង(ខ.៥-១៥)។ គាត់ជាអ្នកដឹកនាំ មានចំណេះដឹង និងមុខតំណែងខ្ពស់…
Read article