ចូលចិត្តនិទានរឿងរបស់ព្រះអង្គ
ពេលដែលលោកស្តាត់ ធើកែល(Studs Terkel) ដែលជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីឈ្មោះ កំពុងស្វែងរកប្រធានបទ សម្រាប់និពន្ធសៀវភៅថ្មីមួយទៀត មិត្តភក្តិរបស់គាត់ម្នាក់បានឲ្យយោបល់ថា គាត់គួរនិពន្ធអំពី “សេចក្តីស្លាប់”។ ពីដំបូងគាត់មិនចង់សរសេរអំពីប្រធានបទនេះទេ តែក្រោយមក គំនិតនេះក៏បានកើតចេញជារូបរាង្គបន្តិចម្តងៗ ក្នុងទំព័រសៀវភៅ ហើយគាត់ក៏បានដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនត្រូវសរសេរអំពី “សេចក្តីស្លាប់” នៅពេលដែលភរិយារបស់គាត់ បានលាចាកលោកក្នុងវ័យ៦០ឆ្នាំ។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងការនិពន្ធសៀវភៅនោះ ដោយស្រេកឃ្លានចង់ដឹងថា ពេលមនុស្សស្លាប់ តើវិញ្ញាណរបស់ពួកគេនឹងទៅទីណា ហើយតើប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ បានលាចាកលោក ទៅស្ថានណាហើយ។ សៀវភៅរបស់គាត់បានរំឭកយើង អំពីការដែលយើងស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ និងអំពីសំណួរ និងការខ្វល់ខ្វាយរបស់យើង អំពីភាពអស់កល្បជានិច្ច ខណៈពេលដែលយើងកំពុងស្ថិតក្នុងការធ្វើដំណើរនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ ដូចនេះ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានធានាថា យើងនឹងបានទៅនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ បើសិនជាយើងបានទទួលការអត់ទោសបាបពីព្រះអង្គ។ និយាយរួម គ្មានក្តីសង្ឃឹមអ្វី ដែលធំប្រសើរជាងនេះទៀតឡើយ។ យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការចែកចាយអំពីក្តីសង្ឃឹមនោះ ទៅដល់មនុស្សជាច្រើន តាមដែលមានឱកាស។ បទគម្ពីរ ១ពេត្រុស ៣:១៥ បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយ ដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងរាល់គ្នា។…
Read articleថ្វាយដាច់ដល់ព្រះ
អ្នកស្រីខូរី ធែន ប៊ូម(Corrie ten Boom) ជាវីវរនារីម្នាក់ សម្រាប់ជំនាន់មនុស្ស ដែលបានធំធាត់ បន្ទាប់ពីសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២។ គាត់បានបន្សល់ទុកនូវកេរដំណែលនៃការគោរពប្រតិបត្តិព្រះ និងប្រាជ្ញា។ ក្នុងនាមជាជនរងគ្រោះ នៃពួកណាហ្ស៊ីអាឡឺម៉ង់ ដែលបានឈ្លានពាន និងគ្រប់គ្រងប្រទេសហូឡង់ គាត់បានរួចជីវិត ហើយក៏បានចែកចាយអំពីទីបន្ទាល់នៃក្តីជំនឿ និងការពឹងផ្អែកលើព្រះ ក្នុងអំឡុងពេលនៃទុក្ខវេទនាដ៏រន្ធត់។ មានពេលមួយ អ្នកស្រីខូរីបានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមានរបស់ជាច្រើននៅក្នុងដៃខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បានបាត់បង់ទាំងអស់ តែអ្វីៗដែលខ្ញុំបានថ្វាយដាច់ ក្នុងព្រះហស្តព្រះ មិនដែលបាត់បង់ទៅណាទេ”។ អ្នកស្រីខូរីបានយល់ច្បាស់ អំពីការបាត់បង់។ គាត់បានបាត់បង់គ្រួសារ និងទ្រព្យសម្បត្តិ ហើយបានបាត់បង់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំនៃជីវិតរបស់គាត់ ដោយសារមនុស្សដែលគួរឲ្យស្អប់។ ប៉ុន្តែ នាងបានរៀនផ្តោតចិត្តទៅលើការអ្វី ដែលនាងអាចរកបាន ខាងផ្លូវវិញ្ញាណ និងផ្លូវអារម្មណ៍ ដោយថ្វាយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ តើរឿងនេះបានបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ? តើយើងគួរថ្វាយអ្វីខ្លះ ក្នុងព្រះហស្តព្រះ ដើម្បីកុំឲ្យមានការបាត់បង់? បើតាមរឿងដែលនិយាយអំពីបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាកុស ជំពូក១០ យើងត្រូវថ្វាយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដល់ព្រះអង្គ។ គាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិជាបរិបូរក្នុងដៃគាត់ តែពេលដែលព្រះយេស៊ូវឲ្យគាត់លះបង់ទាំងអស់ គាត់ក៏បានបដិសេធមិនព្រមធ្វើតាមព្រះអង្គទេ។ គាត់បានរក្សាទុកនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ ហើយមិនបានដើរតាមព្រះយេស៊ូវទេ ហើយជាលទ្ធផល …
Read articleចិត្តដែលចូលចិត្តអធិស្ឋាន
ពេលដែលស្រ្តីវ័យក្មេងម្នាក់ កំពុងធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ជាមួយកូនស្រីរបស់ខ្លួន ដែលម្នាក់មានអាយុ៤ឆ្នាំ ហើយម្នាក់ទៀតអាយុ២ឆ្នាំ គាត់បានព្យាយាមធ្វើឲ្យកូនស្រីទាំងពីរមានការរវល់ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេរំខានអ្នកដំណើរផ្សេងទៀត។ ពេលដែលអ្នកបើកបរយន្តហោះប្រកាសតាមប្រព័ន្ធផ្សាយសម្លេងក្នុងយន្តហោះ ឃែតធើរីន(Katherine) កូនស្រីពៅរបស់គាត់ ក៏បានឈប់លេង ហើយឱនក្បាល។ ពេលអ្នកបើកយន្តហោះនិយាយចប់ នាងក៏និយាយខ្សិបៗថា “អាមែន”។ បានជានាងនិយាយថាអាមែនដូចនេះ ប្រហែលមកពីនាងស្មានថា អ្នកបើកយន្តហោះ កំពុងអធិស្ឋាន អំពីគ្រោះធម្មជាតិដែលបានកើតឡើង កាលពីពេលថ្មីៗនេះហើយ។ ខ្ញុំចង់មានចិត្តដែលងាយនឹងចូលទៅក្នុងការអធិស្ឋាន យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដូចក្មេងតូចម្នាក់នេះផងដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ស្តេចដាវីឌក៏មានចិត្ត ដែលងាយនឹងចូលទៅក្នុងការអធិស្ឋានដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក២៧ ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីខ្មាំងសត្រូវ ដែលទ្រង់ពិបាកទប់ទល់(ខ.២)។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ចិត្តទូលបង្គំបានទូលតបថា ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកព្រះភក្ត្រទ្រង់ពិត”(ខ.៨)។ អ្នកខ្លះនិយាយថា ត្រង់ចំណុចនេះ ស្តេចដាវីឌកំពុងនឹកចាំ អំពីពេលដែលទ្រង់កំពុងរត់គេចពីស្តេចសូល(១សាំយ៉ូអែល ២១:១០) ឬគេចពីអាប់សាឡំ បុត្រារបស់ទ្រង់(២សាំយ៉ូអែល ១៥:១៣-១៤)។ ស្តេចដាវីឌបានយកការអធិស្ឋាន និងការពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ ជាទីមួយ ហើយទ្រង់បានយកព្រះអង្គជាទីជ្រកកោន(ទំនុកដំកើង ២៧:៤-៥)។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏ត្រូវការទីជ្រកកោនផងដែរ។ ការអាន ឬការអធិស្ឋានតាមលំនាំបទគម្ពីរទំនុកដំកើង អាចជួយឲ្យយើងមានការជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះវរបិតានៃយើង កាន់តែខ្លាំង។ កាលណាយើងជ្រកកោនក្នុងព្រះអង្គ…
Read articleភាពល្វីងជូរចត់
ពេលដែលស្វាមីរបស់អ្នកស្រីជែននី(Jenny) ចាកចោលគាត់ ទៅរួមរស់ជាមួយស្ត្រីម្នាក់ អ្នកស្រីជែននីបានស្បថថា គាត់នឹងមិនជួបប្រពន្ធក្រោយរបស់ប្តីគាត់ជាដាច់ខាត។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់ក៏បានដឹងថា ភាពល្វីងជូរចត់ដែលដក់ជាប់ក្នុងចិត្តគាត់ កំពុងតែបំផ្លាញទំនាក់ទំនងដែលកូនៗរបស់គាត់ មានជាមួយឪពុករបស់ពួកគេ បានជាគាត់ទូលសូមឲ្យព្រះអង្គជួយ ឲ្យគាត់អាចបោះជំហាន ឆ្ពោះទៅរកការជម្នះភាពល្វីងជូរចត់ ក្នុងស្ថានភាពដែលគាត់មិនអាចកែប្រែបាន។ បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក១៦ បានចែងអំពីប្តីប្រពន្ធមួយគូ ដែលព្រះទ្រង់បានសន្យាប្រទាន ឲ្យពួកគេមានកូនប្រុសម្នាក់។ ពេលនោះ នាងសារ៉ាយមិនបានទុកចិត្តទាំងស្រុងថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានកូននោះ តាមព្រះបន្ទូលសន្យាទេ បានជានាងក៏បានឲ្យប្តីនាងមានកូនជាមួយនាងហាការ ដែលស្រីបម្រើ។ ពេលកូននោះកើតមក នាងហាការក៏បានមើលងាយនាងសារ៉ាយ(លោកុប្បត្តិ ១៦:៣-៤) ហើយនាងសារ៉ាយក៏មានចិត្តល្វីងជូរចត់(ខ.៥-៦)។ នាងហាការធ្លាប់តែធ្វើជាទាសករ ដែលគ្មានសិទ្ធិសេរីភាព តែនាងស្រាប់តែក្លាយជាមនុស្សពិសេស។ តើនាងសារ៉ាយបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? គឺនាងបានឆ្លើយតប ដោយស្តីបន្ទោសអ្នកដទៃ រួមទាំងលោកអាប់រ៉ាមជាប្តីផងដែរ(ខ.៥)។ តែក្រោយមក ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះក៏បានសម្រេច ពេលអ៊ីសាក់ចាប់កំណើត ១៤ឆ្នាំក្រោយមក។ សូម្បីតែ ពិធីជប់លៀងអបអរអ៊ីសាក់ក៏ត្រូវធ្វើឲ្យខូច ដោយសារអាកប្បកិរិយ៉ារបស់នាងសារ៉ាយ ដែលមានចិត្តល្វីងជូរចត់នោះផងដែរ(២១:៨-១០)។ នាងស៉ារ៉ាយមានការពិបាក ក្នុងការទទួលយកផលវិបាកនៃការសម្រេចចិត្ត ឲ្យលោកអាប់រ៉ាមមានកូនជាមួយនាងហាការ មុនពេលព្រះទ្រង់សម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យា។ មានតែការអស្ចារ្យនៃព្រះគុណព្រះប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចកែប្រែអត្តចរិករបស់នាងបាន ហើយអ្វីៗក៏នឹងមានការផ្លាស់ប្តូរទន្ទឹមនឹងនោះផងដែរ។ នាងសារ៉ាយបានសម្រេចចិត្តជ្រុលហួសទៅហើយ គឺមិនអាចបកក្រោយបានទេ ប៉ុន្តែ…
Read articleឱព្រះយេស៊ូវដ៏សុភាព
លោកឆាល វេសលី(Charles Wesley ឆ្នាំ១៧០៧-១៧៨៨) ជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ពួកជំនុំមេតូឌីស ដែលបាននិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកដំកើង និងកំណាព្យបរិសុទ្ធ ជាង៩ពាន់បទ ដែលមានដូចជាបទ “ឱ ខ្ញុំចង់បានអណ្តាតមួយពាន់” ជាដើម។ បទទំនុកដំកើងទាំងនោះ ជាបទចម្រៀងដ៏ល្អក្រៃលែង សម្រាប់ច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ។ ប៉ុន្តែ កំណាព្យរបស់គាត់ ដែលមានចំណងជើងថា “ឱ ព្រះយេស៊ូវដ៏សុភាព ដ៏ស្លូតត្រង់” ដែលបានបោះពុម្ភផ្សាយលើកទីមួយ ក្នុងឆ្នាំ១៧៤២ ជាសេចក្តីអធិស្ឋានដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមរបស់ក្មេងម្នាក់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីរបៀបដែលយើងគ្រប់គ្នា គួរចូលទៅរកព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ និងដោយជំនឿដ៏សាមញ្ញ។ កំណាព្យនេះ មានខ្លឹមសារដូចតទៅ ទូលបង្គំស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ជាកូនចៀមដ៏សុភាព ទូលបង្គំនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ដែលពេញដោយព្រះគុណ ឱព្រះសង្រ្គោះ សូមកែប្រែជីវិតទូលបង្គំ ឲ្យបានល្អដូចព្រះអង្គ សូមគង់នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ។ ពេលដែលពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវមួយចំនួន បានប្រកែកគ្នា អំពីមុខតំណែងដែលពួកគេនឹងទទួល ក្នុងនគរព្រះ ព្រះអង្គក៏បាន ហៅកូនក្មេងតូច១មក ដាក់នៅកណ្តាលពួកគេ រួចមានព្រះបន្ទូលថា “ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនផ្លាស់គំនិត ហើយត្រឡប់ដូចជាកូនតូចនេះ នោះនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ពុំបានឡើយ”(ម៉ាថាយ ១៨:២-៣)។ កម្រមានក្មេងណា ដែលស្វែងរកមុខតំណែង ឬអំណាចណាស់។ ផ្ទុយទៅវិញ…
Read articleឈប់គិតពីពួកគេតទៅទៀត
ពេលដែលខ្ញុំទើបតែទទួលជឿព្រះ ខ្ញុំនៅមានការភ័យខ្លាចជាច្រើន។ ខ្ញុំខ្លាចពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ ព្រះអង្គនឹងបើកបង្ហាញឲ្យគេគ្រប់គ្នា ឃើញអំពើបាបទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត។ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យមិននឹកចាំអំពើបាបណាមួយ របស់ខ្ញុំទៀតទេ។ ព្រះអង្គបានកប់អំពើបាបរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងបាទសមុទ្រដ៏ជ្រៅ ហើយនឹងមិនបើកកកាយ យកមកពិនិត្យសើរើឡើងវិញឡើយ។ អ្នកស្រីអេមី ខាម៉ៃឃល(Amy Carmichael) បានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា “កាលពីពីរបីថ្ងៃមុន ខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិត អំពីអតីតកាល ដោយទុក្ខព្រួយក្នុងចិត្ត ដោយសារខ្ញុំមានអំពើបាប និងកំហុសជាច្រើនរាប់មិនអស់។ ខ្ញុំក៏បានអានបទគម្ពីរ អេសាយ ជំពូក៤៣ ហើយក្នុងខ.២៤ និង២៥ ខ្ញុំក៏បានដឹងខ្លួនថា “ព្រះអង្គបានផ្ទុកអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយព្រះអង្គនេះហើយ ជាអ្នកដែលលុបអំពើរំលងរបស់ខ្ញុំចេញ ដោយយល់ដល់ព្រះអង្គទ្រង់ ហើយព្រះអង្គមិននឹកចាំអំពើបាបរបស់ខ្ញុំទៀតឡើយ”។ ជាការពិតណាស់ ពេលព្រះអម្ចាស់យើងទ្រង់យាងមកវិញ ព្រះអង្គ “នឹងយកអស់ទាំងអំពើលាក់កំបាំង ដែលធ្វើនៅទីងងឹត មកដាក់នៅទីភ្លឺវិញ ហើយនិងបើកសំដែង ឲ្យឃើញអស់ទាំងគំនិត ក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សផង នោះគ្រប់គ្នានឹងបានសេចក្តីសរសើរពីព្រះរៀងខ្លួន”(១កូរិនថូស ៤:៥)។ នៅថ្ងៃនោះ ភ្លើងនឹងសាកមើលការដែលម្នាក់ៗ ធ្វើឲ្យដឹងជាយ៉ាងណា ហើយយើងនឹងបានរង្វាន់ ឬមានការខូចខាត តែយើងដែលជាអ្នកជឿព្រះ នឹងមិនទទួលការជំនុំជម្រះ សម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងឡើយ(៣:១១-១៥)។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា…
Read article