អ្វីដែលមិនត្រូវសាងសង់
មានជាងសំណង់ពីរនាក់កំពុងសង់អគារមួយ។ គេក៏បានសួរថា ពួកគេកំពុងសាងសង់អ្វី? អ្នកទីមួយបានឆ្លើយថា គាត់កំពុងសង់យាន្តដ្ឋាន។ រីឯអ្នកទីពីរវិញ គាត់ប្រាប់គេថា គាត់កំពុងសង់ព្រះវិហារធំ។ ស្អែកឡើង គេឃើញមានតែជាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ កំពុងរៀបឥដ្ឋ។ ពេលគេសួរគាត់ថា ជាងម្នាក់ទៀតបាត់ទៅណាហើយ គាត់ឆ្លើយថា “អូហ៍ គេបានដេញគាត់ចោលហើយ។ ព្រោះគាត់ចេះតែទទូចចង់សាងសង់ព្រះវិហារធំ ជាជាងសង់យាន្តដ្ឋាន”។ មានរឿងមួយទៀត ដែលបានកើតឡើងស្រដៀងនឹងរឿងនេះផងដែរ។ នៅការដ្ឋានសាងសង់ប៉មបាបិល នៅសម័យបុរាណ មានមនុស្សមួយក្រុមបានសម្រេចចិត្តសាងសង់ទីក្រុង និងប៉មមួយ ដែលនឹងខ្ពស់ដល់មេឃ ហើយបង្រួបបង្រួមលោកិយរបស់ពួកគេ(លោកុប្បត្តិ ១១:៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មិនចង់ឲ្យពួកគេសម្រេចផែនការដ៏ធំរបស់ខ្លួន ដែលមានភាពអាត្មានិយម ដែលផ្អែកទៅលើគំនិតដែលយល់ថា ពួកគេនឹងបានឡើងខ្ពស់ស្មើនឹងព្រះ ហើយដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នោះឡើយ។ ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានយាងចុះមកបញ្ឈប់គម្រោងរបស់ពួកគេ ធ្វើឲ្យពួកគេបែកខ្ញែកគ្នា “នៅទូទំាងពិភពលោក” ហើយឲ្យពួកគេមានភាសាខុសៗគ្នា(ខ.៨-៩)។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា ពួកគេមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានឡើយ បានជាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យពួកគេដឹងថា ទ្រង់ជាដំណោះស្រាយសម្រាប់បញ្ហារបស់ពួកគេ ហើយទ្រង់ក៏បានបើកបង្ហាញផែនការទ្រង់ ដល់ពួកគេ តាមរយៈលោកអ័ប្រាហាំ(១២:១-៣)។ តាមរយៈជំនឿរបស់លោកអ័ប្រាហាំ និងកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់គាត់ ទ្រង់បានបង្ហាញលោកិយ អំពីរបៀបស្វែងរកទីក្រុងដែល “ព្រះទ្រង់ជាអ្នករចនាប្លង់ និងជាអ្នកសាងសង់”(ហេព្រើរ ១១:៨-១០)។ ជំនឿរបស់យើងមិនរីកចម្រើន ដោយសារក្តីស្រមៃ ឬដំណោះស្រាយរបស់យើងឡើយ។…
Read articleអាយុមិនមែនជាបញ្ហា
បន្ទាប់ពីលោកដេវ បូមិន(Dave Bowman) បានធ្វើជាម្ចាស់គ្លីនិកព្យាបាលធ្មេញ និងបានធ្វើការនៅទីនោះ អស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំមក គាត់ក៏បានរៀបគម្រោងចូលនិវត្តន៍ ហើយរស់នៅតាមសម្រួល។ ពេលដែលគាត់មានជម្ងឺទឹកនោមផ្អែម ហើយត្រូវវៈកាត់បេះដូង គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចូលនិវត្តន៍តែម្តង។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់បានទទួលពត៌មានថា មានយុវជនមួយក្រុម ដែលជាជនភាសខ្លួន មកពីប្រទេសស៊ូដង់ កំពុងត្រូវការជំនួយ គាត់ក៏បានធ្វើការសម្រេចចិត្ត ដែលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដល់ការរស់នៅ ដល់យុវជនទាំងនោះ។ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់ជំនួយដល់យុវជនទាំងប្រាំនាក់។ ពេលលោកដេវស្វែងយល់បន្ថែម អំពីយុវជនស៊ូដង់ទាំងនេះ គាត់ក៏បានដឹងថា ពួកគេមិនដែលធ្លាប់បានទៅជួបគ្រូពេទ្យ ឬទៅពេទ្យធ្មេញឡើយ។ ក្រោយមក ថ្ងៃមួយ នៅព្រះវិហារ មានមនុស្សម្នាក់បានលើកខគម្ពីរមួយ ដែលចែងថា “បើអវយវៈ១ឈឺ នោះទាំងអស់នឹងឈឺជាមួយគ្នា បើ១បានដំកើងឡើង នោះទាំងអស់នឹងបានរីករាយជាមួយដែរ”(១កូរិនថូស ១២:២៦)។ ខគម្ពីរមួយនេះបានដក់ជាប់ក្នុងចិត្តគាត់ជានិច្ច។ យុវជនស៊ូដង់ទាំងនេះ ជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលកំពុងជួបការលំបាក ដោយសារពួកគេខ្វះការថែរទាំសុខភាព ហើយលោកដេវក៏បានដឹងថា ព្រះកំពុងប្រាប់គាត់ឲ្យធ្វើអ្វីម្យ៉ាង ដើម្បីជួយពួកគេ។ តើគាត់ជួយពួកគេដោយរបៀបណា? ទោះជាគាត់មានវ័យចាស់ ហើយមានខុសភាពមិនល្អក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែចាប់ផ្តើមស្វែងរកឱកាសសាងសង់មណ្ឌលសុខភាពមួយ នៅប្រទេសស៊ូដង់។ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រមូលមនុស្ស និងធនធានបន្តិចម្តងៗ ហើយក្នុងឆ្នាំ២០០៨ មន្ទីរពេទ្យអនុស្សាវរីយ៍គ្រីស្ទបរិស័ទមួយកន្លែង បានបើកទ្វារទទួលអ្នកជម្ងឺ នៅប្រទេសស៊ូដង់។…
Read articleចូរកុំពន្យាពេល
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំបានចែកចាយដល់បងប្អូនសាច់ឆ្ងាយម្នាក់ អំពីព្រះសង្រ្គោះមួយអង្គ ដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវការ។ ពេលគាត់មកលេងខ្ញុំ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ម្តងទៀត ឲ្យទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបភ្លាមៗថា គាត់ចង់ទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយចង់ទៅព្រះវិហារ តែត្រូវរង់ចាំសិន។ គាត់ថា គាត់កំពុងរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានជំនឿផ្សេងៗ។ បើគាត់មិនផ្លាស់ទីលំនៅជាមុនសិនទេ នោះគាត់មិនអាចជឿព្រះយេស៊ូវបានទេ។ គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីការធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ការសើចចម្អក និងការទទួលរងសំពាធពីមិត្តភក្តិ ដែលគាត់បានយកជាសេស ដើម្បីពន្យាពេលការសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះ។ ការភ័យខ្លាចរបស់គាត់មានហេតុផល តែខ្ញុំបានបញ្ជាក់គាត់ថា ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ព្រះទ្រង់នឹងមិនដែលបោះបង់ចោលគាត់ឡើយ។ ខ្ញុំក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ កុំឲ្យពន្យាពេលឡើយ តែឲ្យទទួលជឿព្រះ ដើម្បីទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ ការថែរក្សា និងការពារពីទ្រង់។ គាត់ក៏ឈប់ប្រកែកទៀត ហើយក៏បានទទួលស្គាល់ថា គាត់ត្រូវការការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានជាគាត់ទទួលទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះសង្រ្គោះផ្ទាល់ខ្លួនតែម្តង។ ពេលព្រះយេស៊ូវត្រាសហៅគេឲ្យដើរតាមទ្រង់ ក៏មានអ្នកយកលេសមិនព្រមដើរតាមទ្រង់ផងដែរ ដោយពួកគេសុទ្ធតែជាប់រវល់តែនឹងការខ្វល់ខ្វាយនៃលោកិយនេះប៉ុណ្ណោះ(លូកា ៩:៥៩-៦២)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏បានឆ្លើយតបថា អ្នកណាដែលដាក់ដៃកាន់នង្គ័ល ហើយងាកបែរទៅមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនគួរនឹងនគរព្រះទេ។ ការឆ្លើយតបនេះ(ខ.៦០-៦២) បានជំរុញចិត្តយើង កុំឲ្យយកលេស ឬលើកហេតុផលមិនព្រមដើរតាមទ្រង់ឡើយ ព្រោះវានឹងធ្វើឲ្យយើងបាត់ឱកាសទទួលការដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត ដែលជាសេចក្តីសង្រ្គោះដល់វិញ្ញាណយើង។ តើអ្នកបានឮព្រះទ្រង់ត្រាសហៅអ្នក ឲ្យថ្វាយជីវិតដាច់ដល់ទ្រង់ឬទេ? ចូរកុំពន្យាពេលឡើយ។ “មើលឥឡូវនេះជាវេលាដែលគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ …
Read articleដើម្បីឲ្យដឹងថាពិតឬអត់
មានសត្វពីងពាងពិសដ៏សាហាវមួយ បានផ្លាស់ទីចូលទៅក្នុងទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយវាកំពុងសម្លាប់មនុស្សម្នា។ នេះជាដំណឹងដែលគេបានផ្ញើមកខ្ញុំ និងអ្នកដទៃទៀត ដែលមានក្នុងបញ្ជីឈ្មោះអ៊ីមេលរបស់ខ្ញុំ។ រឿងនេះហាក់ដូចជាគួរឲ្យជឿ ដោយសារវាបានប្រើឈ្មោះបែបវិទ្យាសាស្ត្រ និងនិយាយអំពីស្ថានភាពនៃជីវិតពិត។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំពិនិត្យរកមើលវា នៅក្នុងគេហទំព័រ ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តបាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា រឿងនេះមិនពិតទេ គឺវាគ្រាន់តែជាពត៌មានបោកប្រាស់តាមអ៊ីនធើណិតប៉ុណ្ណោះ។ គេអាចដឹងថា ពត៌មានណាមួយពិតឬក៏អត់ ដោយផ្ទៀតផ្ទាត់ជាមួយនឹងប្រភពពត៌មានដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ គ្រីស្ទបរិស័ទមួយក្រុម ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងនគរម៉ាសេដូន មានការយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការបញ្ជាក់ អំពីសេចក្តីអ្វីដែលពួកគេកំពុងស្តាប់។ ជាក់ស្តែង ពួកអ្នកនៅក្រុងបេរ៉ា “ប្រុងប្រៀបសព្វគ្រប់នឹងទទួលព្រះបន្ទូល ក៏ពិចារណាមើលគម្ពីររាល់តែថ្ងៃ ឲ្យបានដឹងជាសេចក្តីទាំងនោះត្រូវឬមិនត្រូវ”(កិច្ចការ ១៧:១១)។ កាលនោះ ពួកគេកំពុងស្តាប់សាវ័កប៉ុលចែកចាយព្រះបន្ទូល ហើយចង់ដឹងឲ្យច្បាស់ថា ការបង្រៀនរបស់គាត់ មានភាពសមស្រមនឹងការបង្រៀន ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ឬអត់។ គាត់ប្រហែលជាកំពុងប្រាប់ពួកគេថា មានភស្តុតាងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបានបញ្ជាក់ថា ព្រះមែស៊ីនឹងរងទុក្ខ ហើយសុគត់ដើម្បីលោះបាបមនុស្ស។ បានជាពួកគេចាំបាច់ត្រូវយកបទគម្ពីរសញ្ញាចាស់មកផ្ទៀតផ្ទាត់ ឲ្យដឹងថា ការបង្រៀនរបស់គាត់ត្រឹមត្រូវឬអត់។ ពេលយើងបានទទួលការបង្រៀនខាងវិញ្ញាណដែលរំខានចិត្តយើង យើងចាំបាច់ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ យើងអាចពិនិត្យមើលក្នុងព្រះគម្ពីរ ដោយខ្លួនឯងបាន ដោយស្តាប់តាមប្រភពនៃការបង្រៀនដែលអាចទុកចិត្តបាន ហើយស្វែងរកប្រាជ្ញាពីព្រះយេស៊ូវ ដ៏ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង។-Dave Branon
Read articleកូនក្មេងរៀនដើរ
ពេលកូនខ្ញុំរៀនដើរ ខ្ញុំត្រូវកាន់ដៃនាង ហើយនាងក៏បានតោងម្រាមដៃខ្ញុំជាប់ ព្រោះនាងនៅមិនទាន់ចេះទប់ខ្លួន។ នាងខ្លាចរអិលដួល តែខ្ញុំនៅចាំជួយទប់នាង ហើយមើលថែរនាងផង។ ពេលនាងដើរដោយមានជំនួយពីខ្ញុំ កែវភ្នែករបស់នាងបានបញ្ចេញពន្លឺនៃការដឹងគុណ ការសប្បាយចិត្ត និងសុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល នាងយំ ពេលខ្ញុំបណ្តោយឲ្យនាងដើរតាមផ្លូវដែលមានគ្រោះថ្នាក់ ដោយនាងមិនបានដឹងទេថា ខ្ញុំកំពុងការពារនាង។ យើងច្រើនតែត្រូវការនរណាម្នាក់ មើលថែរយើង ដឹកនាំ និងជួយទប់យើងមិនឲ្យដួល នៅក្នុងការដើរខាងវិញ្ញាណ គឺមិនខុសពីកូនស្រីដ៏តូចរបស់ខ្ញុំទេ។ ហើយយើងមានព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃយើង នៅចាំជួយកូនទ្រង់រៀនដើរ នាំយើងដើរម្តងមួយជំហានៗ កាន់ដៃយើង ហើយនាំឲ្យយើងដើរតាមផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវ។ យ៉ាងណាមិញ ស្តេចដាវីឌជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ថា ទ្រង់ត្រូវការព្រះមើលថែរទ្រង់ ក្នុងការរស់នៅ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៨ ទ្រង់បានរៀបរាប់ អំពីការដែលព្រះទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងមានកម្លាំង និងការនាំផ្លូវ ពេលយើងវង្វេង ឬភ័ន្តច្រឡំ(ខ.៣២)។ ទ្រង់បានទប់ជើងយើងឲ្យនឹង ដូចជើងសត្វក្តាន់ ដែលអាចឡើងទៅកន្លែងខ្ពស់ៗបាន ដោយមិនរអិល(ខ.៣៣)។ ហើយបើយើងរអិល នោះព្រះហស្តទ្រង់ នឹងទប់យើង(ខ.៣៥)។ ទោះយើងជាអ្នកជឿថ្មី ដែលទើបតែរៀនដើរ ក្នុងជំនឿ ឬយើងបានដើរជាមួយព្រះ ជាយូរមកហើយក្តី យើងគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការការដឹកនាំ និងព្រះហស្តដ៏រឹងមាំរបស់ទ្រង់។-Keila Ochoa
Read articleវីរៈបុរសដែលមិនធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ត
សៀវភៅរឿងដែលខ្ញុំបានអានកាលពីពេលថ្មីៗនេះ និយាយបែបប្រឌិតអំពីតួអង្គ ក្នុងបរិបទនៃប្រវត្តិសាស្រ្តអាមេរិក ដែលក្នុងនោះ តួអង្គដែលជាអ្នកប្រដាប់ដោយកាំភ្លើង មានឈ្មោះវីយ៉ាត អៀប(Wyatt Earp) និងម្នាក់ទៀតជាមនុស្សខ្ជិល ឈ្មោះដក់ ហូលីដេ(Doc Holliday)។ នៅក្នុងកម្មវិធីសម្ភាសរបស់វិទ្យុជាតិសាធារណៈ អ្នកនិពន្ធបានមានប្រសាសន៍ អំពីតួអង្គឈ្មោះអៀបនោះថា “នៅក្នុងជីវិតពិត លោកអៀប មិនបានធ្វើអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ទាល់តែសោះ”។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលពួកគេបានក្លាយជាវីវរៈបុរសតែនៅក្នុងសៀវភៅ និងខ្សែភាពយន្តហូលីវូដប៉ុណ្ណោះ ព្រោះកំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្រមិនបានបង្ហាញថា ពួកគេជាវីវរៈបុរសនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរមិនមានលក្ខណៈប្រឌិតយ៉ាងដូចនេះទេ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីមនុស្សជាច្រើន ដែលមានចំណុចខ្វះខាត ច្រើន តែបានក្លាយជាវីវរៈបុសដ៏ពិត។ ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវមើលរំលង ប្រភពនៃសកម្មភាពដ៏អង់អាចរបស់ពួកគេឡើយ។ ពួកគេបានជឿលើព្រះអម្ចាស់ ដែលបានជ្រើសរើសមនុស្សដែលមិនគ្រប់លក្ខណ៍ ដើម្បីបំពេញគោលបំណងដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់របស់ទ្រង់។ លោកម៉ូសេស្ថិតក្នុងចំណោមវីរៈបុរសដែលលេចធ្លោជាងគេ ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ យើងច្រើនតែភ្លេចថា គាត់ធ្លាប់សម្លាប់មនុស្ស និងជាអ្នកដឹកនាំដែលមានការស្ទាក់ស្ទើរ ដែលធ្លាប់ប្រកែកជាមួយព្រះថា “ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ធ្វើទុក្ខដល់ទូលបង្គំ ជាអ្នកបំរើទ្រង់ដូច្នេះ … គឺទ្រង់បានផ្ទុកមនុស្សទាំងនេះជាបន្ទុកលើទូលបង្គំវិញ តើទូលបង្គំជាឪពុកនៃមនុស្សទាំងនេះឬ តើទូលបង្គំបានបង្កើតគេមកឬអី?”(ជនគណនា ១១:១១-១២)។ ដូចនេះលោកម៉ូសេពិតជាមានចំណុចខ្វះខាតច្រើនណាស់! តែព្រះគម្ពីរហេព្រើបានរំឭកយើងថា “លោកម៉ូសេក៏ស្មោះត្រង់ នៅក្នុងដំណាក់នៃទ្រង់ទាំងមូលមែន ទុកដូចជាអ្នកបំរើ សំរាប់ជាទីបន្ទាល់ ពីការដែលត្រូវថ្លែងប្រាប់មកតាមក្រោយ”(ហេព្រើ ៣:៥)។…
Read article