ព្រះវរបិតាគង់នៅជាមួយខ្ញុំ
មានមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានព្យាយាមជម្នះភាពឯកកោ បានជានាងសរសេរនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់នាងថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកកោមិនមែនដោយសារ ខ្ញុំគ្មានមិត្តភក្តិនោះទេ។ ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិច្រើនណាស់។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមានអ្នកដែលអាចនៅក្បែរខ្ញុំ លើកទឹកចិត្ត ហើយជជែកជាមួយគ្នា ព្រមទាំងអាចមើលថែរ ហើយគិតពីខ្ញុំផង។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចនៅក្បែរខ្ញុំ បានគ្រប់ពេលទេ”។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់យល់ច្បាស់ អំពីភាពឯកកោប្រភេទនេះ។ ខ្ញុំជឿថា ក្នុងអំឡុងពេលទ្រង់កំពុងបំពេញព្រះរាជកិច្ចនៅលើផែនដី ទ្រង់បានទតឃើញភាពឯកកោ ក្នុងកែវភ្នែករបស់អ្នកកើតឃ្លង់ ហើយក៏បានស្តាប់ឮភាពឯកកោ ក្នុងសម្លេងដង្ហោយហៅ របស់អ្នកពិការភ្នែក។ ប៉ុន្តែ ជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់ប្រាកដជាបានពិសោធន៍នឹងអារម្មណ៍ឯកកោ របស់ព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ពេលដែលមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់ បានរត់ចោលទ្រង់អស់(ម៉ាកុស ១៤:៥០)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលទ្រង់ថ្លែងទំនាយថា ពួកសាវ័កនឹងរត់ចោលទ្រង់ ទ្រង់នៅតែបង្ហាញនូវទំនុកចិត្តលើព្រះវត្តមានព្រះវរបិតា។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា “មើល នឹងមានពេលវេលាមក ក៏មកដល់ហើយ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ ដោយខ្លួនៗ ទាំងទុកខ្ញុំចោលឲ្យនៅតែឯកឯង តែខ្ញុំមិននៅតែឯកឯងទេ គឺមានព្រះវរបិតាគង់ជាមួយនឹងខ្ញុំដែរ”(យ៉ូហាន ១៦:៣២)។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានបន្ទូលមិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង ទ្រង់ក៏បានយាងទៅឈើឆ្កាង ដើម្បីសុគតជួសយើងរាល់គ្នា។ ទ្រង់បានបើកផ្លូវ ឲ្យយើងរាល់គ្នាមានទំនាក់ទំនង ជាមួយព្រះវរបិតា ហើយក្លាយជាសមាជិកគ្រួសារទ្រង់។ ក្នុងនាមជាមនុស្ស យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែធ្លាប់មានអារម្មណ៍ឯកកោ។ ប៉ុន្តែ…
Read articleការបង្កើតរបស់ថ្មី
លោកឆាល ហ៊ូភ័រ(Charles Hooper) ចូលចិត្តកែឆ្នៃកំណាត់ឈើ ដែលគេលែងឲ្យតម្លៃ។ គាត់បានប្រមូលឈើចាស់ៗ ពីជង្រុកពោត ដែលគេបានបោះបង់ចោលតាំងពីយូរមកហើយ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានកាប់រំលំដើមសែន និងដើមស្រល់ពីរបីដើម ដែលដុះក្នុងបរិវេណដីគាត់ ហើយក៏បានចាំងដើមទាំងនោះដោយផ្ចិតផ្ចង់ ឲ្យក្លាយជាឈើជ្រុង ដោយប្រើពូថៅធំរបស់ជីតាគាត់។ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមសង់ផ្ទះ ដោយប្រើឈើចាស់លាយនឹងឈើថ្មីៗ។ ទីបំផុត គាត់ក៏សង់បានផ្ទះដ៏ធំមួយ ដែលមានរូបរាង្គដ៏ល្អឥតខ្ចោះ មានដើមឈរអមសងខាង ក្នុងក្រុងថេនេស៊ី រីជ បានជាគេថតរូបផ្ទះនោះ ដាក់ក្នុងកាតប៉ូស្តាល់ជាដើម។ គេបានប្រើផ្ទះនោះជាផ្ទះសំណាក់ផង និងសារៈមន្ទីរផង សម្រាប់ធ្វើជាកេរមរតកដ៏មានតម្លៃរបស់គ្រួសារគាត់។ សំណង់អគារនេះបានឈរនៅយ៉ាងមាំមួន ដែលជាការរំឭកដល់ទស្សនវិស័យ ជំនាញ និងការអត់ធ្មត់របស់គាត់ នៅក្នុងការសាងសង់ផ្ទះនោះ។ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំ ដែលនៅទីក្រុងអេភេសូរ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតពួកជំនុំឡើង ដោយនាំអ្នកជឿ ដែលជាជនជាតិយូដា និងអ្នកជឿដែលជាសាសន៍ដទៃ ឲ្យរួមគ្នាមកតែមួយ ក្នុងទ្រង់។ គឺដូចដែលគាត់បានចែងថា “ឥឡូវនេះ ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះអ្នករាល់គ្នា ដែលពីដើមនៅឆ្ងាយ បានមកជិតវិញ ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់”(អេភេសូរ ២:១៣)។ ពួកជំនុំទ្រង់ត្រូវបានសាងសង់ឡើង “លើគ្រឹះរបស់ពួកសាវ័ក និងពួកហោរា ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះឯង ទ្រង់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក ដែលដោយសារទ្រង់…
Read articleតើអ្នកគិតថា ខ្លួនមិនសំខាន់ឬ?
យើងកំពុងរស់នៅ ក្នុងចំណោមមនុស្ស៧ពាន់លាននាក់ នៅលើភពដ៏តូចមួយ ដែលមានទីតាំង ក្នុងផ្នែកដ៏តូចមួយ នៃប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ តាមពិត ផែនដីរបស់យើង គ្រាន់តែជាចំណុចអុចពណ៌ខៀវដ៏តូចល្អិតមួយ ក្នុងចំណោមភពរាប់ពាន់លាន ក្នុងអវកាស ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត។ ភពផែនដីដ៏ស្រស់ស្អាត និងអស្ចារ្យរបស់យើង ប្រៀបបាននឹងលំអងធូលីដ៏តូច នៅលើផ្ទាំងគំនូរដ៏ធំគ្មានដែនកំណត់នៃចក្រវាឡ។ ការនេះអាចធ្វើឲ្យយើង មានអារម្មណ៍ថា យើងមិនសំខាន់ ឬគ្មានតម្លៃទាល់តែសោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះបន្ទូលព្រះបានចែងថា យើងជាស្នាព្រះហស្តដែលសំខាន់ និងមានតម្លៃបំផុតចំពោះទ្រង់។ ព្រះដ៏អស្ចារ្យនៃយើង ដែលអាច “វាល់ទឹកទាំងប៉ុន្មាន នៅក្នុងទូកដៃ ហើយវាស់ផ្ទៃមេឃដោយចំអាមដែរ”(អេសាយ ៤០:១២) ទ្រង់បានរាប់មនុស្សម្នាក់ៗក្នុងភពផែនដីនេះ ជាសំខាន់លើសអ្វីៗទាំងអស់ដែល ទ្រង់បានបង្កើត ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតយើងឲ្យមានរូបភាពដូចទ្រង់។ ឧទាហរណ៍ ទ្រង់បានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ឲ្យយើងបានអរសប្បាយ(១ធីម៉ូថេ ៦:១៧)។ ហើយសម្រាប់អ្នកដែលបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវជាព្រះសង្រ្គោះ ព្រះទ្រង់មានផែនការសម្រាប់ពួកគេ(អេភេសូរ ២:១០)។ ទោះបីជាលោកកិយនេះធំយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់យ៉ាងពិសេសចំពោះយើងម្នាក់ៗ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១៣៩ បានចែងថា ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា យើងនឹងនិយាយអ្វី ហើយកំពុងគិតអំពីអ្វី។ យើងមិនអាចគេចចេញពីព្រះវត្តមានទ្រង់ ហើយទ្រង់បានរៀបផែនការសម្រាប់បង្កើតពិភពលោកនេះ មុនពេលដែលយើងមិនទាន់កើត។ ចូរយើងកុំមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនមែនជាមនុស្សសំខាន់នោះឡើយ…
Read articleពន្លឺក្នុងភាពងងឹត
ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរកម្សាន្ត នៅប្រទេសពេរូ ខ្ញុំបានទៅមើលរូងភ្នំមួយ ក្នុងចំណោមរូងភ្នំជាច្រើន ដែលគេឃើញមាន នៅទូទាំងប្រទេសមួយនេះ ដែលសំបូរទៅដោយតំបន់ភ្នំ។ អ្នកនាំផ្លូវយើងបានប្រាប់យើងថា គេបានចូលរុករក ក្នុងរូងភ្នំប្រភេទនេះ បានជម្រៅជាង ១៤គីឡូម៉ែត្រហើយ នៅតែមិនទាន់ទៅដល់បាតរបស់វា។ យើងបានចូលមើលសត្វប្រជៀវដ៏គួរឲ្យចាប់ចិត្ត សត្វបក្សីរាត្រីចរ និងផ្ទាំងថ្ម ដែលមានរូបរាង្គចម្លែកៗ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មាន យើងក៏បានទៅដល់កន្លែងដែលងងឹតខ្លាំង ធ្វើឲ្យយើងមិនហ៊ានចូលទៅជ្រៅជាងនោះទៀត ហើយយើងស្ទើរតែថប់ដង្ហើមផង បានជាយើងប្រញាប់ចេញមកក្រៅវិញ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលយើងបានវិលត្រឡប់មកខាងក្រៅរូងភ្នំ ហើយបានឃើញពន្លឺថ្ងៃឡើងវិញ។ បទពិសោធន៍នៅថ្ងៃនោះ បានរំឭកខ្ញុំថា តើភាពងងឹតនាំឲ្យមានការភ័យខ្លាចកំរិតណា ហើយយើងម្នាក់ៗត្រូវការពន្លឺខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោក ដែលប្រែជាងងឹត ដោយសារអំពើបាប គឺលោកិយដែលបានទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះដែលបានបង្កើតខ្លួន។ ហើយយើងត្រូវការពន្លឺ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏បានយាងមក ដើម្បីស្អាងអ្វីៗឡើងវិញ ជាពិសេសគឺស្រោចស្រង់មនុស្សជាតិ ឲ្យបានចូលទៅរស់នៅក្នុងពន្លឺរបស់ទ្រង់(យ៉ូហាន ៨:១២)។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំបានមកក្នុងលោកីយ៍ជាពន្លឺភ្លឺ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ត្រូវនៅក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ”(យ៉ូហាន ១២:៤៦)។ នៅក្នុងទ្រង់ យើងមិនគ្រាន់តែទទួលបាននូវពន្លឺនៃសេចក្តីសង្រ្គោះប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានទទួលពន្លឺ ដែលនាំឲ្យយើងដើរតាមផ្លូវទ្រង់ កាត់តាមភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណរបស់លោកិយ។-Bill Crowder
Read articleការទម្លាក់កំហុសឲ្យគ្នា
ខ្ញុំធ្លាប់បានទទួលការស្តីបន្ទោស ម្តងដោយសារមូលហេតុនេះ ម្តងដោយសារមូលហេតុនោះ។ ខ្ញុំបានទទួលការស្តីបន្ទោស ដោយសារអំពើបាប បរាជ័យ និងភាពអសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ ដែលបាននាំឲ្យមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ(ប្រហែលរួមទាំងអ្នកដទៃទៀត) មានការសោកសៅ ថប់បារម្ភ និងមានអារម្មណ៍ពិបាក។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំក៏ត្រូវគេបន្ទោស ទោះនោះមិនមែនជាកំហុសរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល ខ្ញុំក៏បានចោទប្រកាន់អ្នកដទៃផងដែរ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនឯងថា បើពួកគេមិនបានធ្វើអញ្ចឹងទេ នោះខ្ញុំក៏មិនមានបញ្ហាដូចនេះដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្តីបន្ទោសធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងមានកំហុស ឬអត់ យើងមិនត្រូវ ខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា និងកម្លាំងចិត្តជាច្រើន ក្នុងការព្យាយាមស្វែងរកអ្នកទទួលកំហុសជំនួសយើងឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវដំណោះស្រាយមួយ ដែលល្អជាងនេះ។ ទោះទ្រង់គ្មានបាបសោះក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានទទួលអំពើបាបរបស់លោកិយ មកលើព្រះអង្គទ្រង់(យ៉ូហាន ១:២៩)។ យើងច្រើនតែហៅព្រះយេស៊ូវថា កូនចៀមសម្រាប់យញ្ញបូជា តែទ្រង់ក៏ជាពពែចុងក្រោយ សម្រាប់បំបរបង់ ដោយសារអំពើរំលងគ្រប់យ៉ាងរបស់លោកិយ(លេវីវិន័យ ១៦:១០)។ ពេលដែលយើងទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេស៊ូវយកអំពើបាបនោះចេញពីយើង នោះយើងមិនចាំបាច់ត្រូវលីសែងបន្ទុកនៃអំពើរំលងរបស់យើងទៀតឡើយ។ យើងអាចឈប់បន្ទោសអ្នកដទៃ ដោយសារបញ្ហារបស់យើង ហើយយើងអាចឈប់ទទួលកំហុស ដែលអ្នកដទៃបានព្យាយាមទម្លាក់មកលើយើង។ សូមអរព្រះគុណព្រះយេស៊ូវ ដែលយើងខ្ញុំអាចឈប់បន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក។-Julie Ackerman Link
Read articleអំណោយនៃទឹកភ្នែក
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ ដែលខ្ញុំបានរាប់អានតាំងពីយូរមកហើយ ពេលម្តាយរបស់គាត់បានលាចាកលោក។ ម្តាយរបស់គាត់ជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់ម្តាយខ្ញុំ ហើយពេលនេះ អ្នកទាំងពីរបានលាចាកលោកហើយ។ ពេលយើងជជែកគ្នា យើងក៏ច្រើនតែនិយាយដល់ចំណុច ដែលធ្វើឲ្យយើងស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយចិត្តសោកសង្រេង ដោយសារអ្នកស្រីបេត បានលាចាកលោកទៅហើយ ហើយយើងក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែកលាយសំណើច ពេលដែលយើងនឹកចាំថា គាត់ជាមនុស្សដែលខ្វល់ពីអ្នកដទៃ ហើយចូលចិត្តធ្វើឲ្យគេសប្បាយចិត្ត។ មនុស្សជាច្រើនធ្លាប់ជួបរឿង ដែលធ្វើឲ្យពួកគេយំ និងធ្វើឲ្យគេសើច។ តែវាជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យ ដែលអារម្មណ៍ទុក្ខព្រួយ និងក្តីអំណរ អាចនាំឲ្យមានភាពធូរស្បើយផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវកាយយ៉ាងដូចនេះ។ ដោយសារយើងត្រូវបានព្រះទ្រង់បង្កើត ឲ្យមានរូបដូចទ្រង់លោកុប្បត្តិ ១:២៦) ហើយមនោសញ្ចេតនាជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយ សម្រាប់វប្បធម៌ស្ទើរតែទាំងអស់ នោះខ្ញុំក៏បានគិតថា ព្រះយេស៊ូវប្រាកដជាមានមនោសញ្ចេតនាដ៏អស្ចារ្យណាស់។ តែយើងក៏ដឹងផងដែរថា ទ្រង់ក៏ធ្លាប់ជួបការឈឺចាប់នៃការសោកសង្រេងផងដែរ។ ពេលលោកឡាសា ដែលជាមិត្តសំឡាញ់ទ្រង់បានស្លាប់ ទ្រង់ក៏បានឃើញនាងម៉ារាកំពុងយំ ហើយទ្រង់មានការប៉ះពាល់ព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់ក៏បានចាប់ផ្តើមព្រះកន្សែងផងដែរ(យ៉ូហាន ១១:៣៣-៣៥)។ សមត្ថភាពដែលយើងមាន នៅក្នុងការបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍របស់យើង ដោយសម្រក់ទឹកភ្នែក គឺជាអំណោយទាន ហើយព្រះទ្រង់បានកត់ទុកចំនួនដំណក់ទឹកភ្នែករបស់យើងដែលបានស្រក់ផង។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៥៦:៨ បានចែងថា “ទ្រង់រាប់អស់ទាំងការសាត់អណ្តែតរបស់ទូលបង្គំ សូមទ្រង់ដាក់អស់ទាំងទឹកភ្នែករបស់ទូលបង្គំ ទុកនៅក្នុងដបនៃទ្រង់ ទឹកភ្នែកទាំងនោះ តើមិនកត់ទុកក្នុងបញ្ជីទ្រង់ទេឬអី”។ តែព្រះទ្រង់បានសន្យាថា ថ្ងៃណាមួយ…
Read article