ការដើរដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
ខេត្តអូឆូ រីអូស ស្ថិតក្នុងចំណោមកន្លែងដែលខ្ញុំចូលចិត្តទៅលេងបំផុត ក្នុងប្រទេសចាម៉ៃកា។ ក្នុងខេត្តនោះ មានល្បាក់ទឹកទន្លេដាន់ ស៍ រីវើ ហ្វ៊ល ដែលមានទេសភាពដ៏គួរឲ្យពិចពិលរមិលមើលណាស់ បានជាខ្ញុំនៅតែស្ងើចសរសើរជានិច្ច។ មានទឹកធ្លាក់ចុះតាមថ្មដាធំៗ ជាច្រើនដំណាក់ ឆ្ពោះទៅរកសមុទ្រខារីប៊ីន។ អ្នកធ្វើដំណើរផ្សងព្រេង អាចឡើងតាមទឹកធ្លាក់នោះ ដោយជាន់ថ្មដារមូលៗ ទាំងប្រវេសប្រវាស តាមផ្លូវទៅដល់កំពូលនៃល្បាក់ទឹក។ ទឹកដែលហូរចុះមក និងផ្ទៃថ្មដែលរអិលខ្លាំង ព្រមទាំងចំណោទរបស់ល្បាក់ទឹកនេះ ធ្វើឲ្យការឡើងទៅលើ មានដំណើរយឺតៗ ហើយគ្រោះថ្នាក់។ ដើម្បីឡើងទៅដល់កំពូល ដោយសុវត្ថិភាព អ្នកឡើងទឹកជ្រោះនោះ ត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្នគ្រប់ជំហាន។ បើពួកគេមិនបានប្រយ័ត្នទេ ពួកគេអាចធ្លាក់ចុះមកក្រោម។ គន្លឹះនៃការឡើងល្បាក់ទឹកនោះ គឺការផ្តោតអារម្មណ៍ និងការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ទិដ្ឋភាពនៃការឡើងទឹកជ្រោះនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពាក្យសម្តីរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងបទគម្ពីរអេភេសូរ ៥:១៥ ដែលបានប្រាប់យើងឲ្យ “ប្រយ័ត្នដោយមធ្យ័ត”។ យើងត្រូវតែ “មានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ … នៅក្នុងការរស់នៅ”។ ជាការពិតណាស់ យើងអាចជួបគ្រោះថ្នាក នៅតាមផ្លូវនៃជីវិតរបស់យើង ខណៈពេលដែលយើងកំពុងធ្វើដំណើរឡើងលើ។ យើងចាំបាច់ត្រូវបោះជំហាននីមួយៗ ជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ និងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ បទគម្ពីរនេះ បានចែងថា…
Read articleសត្វកងការូ និងសត្វអ៊ីមញូ
សត្វកងការូ និងសត្វអ៊ីមញូ ស្ថិតក្នុងចំណោមសត្វព្រៃ ប្រចាំប្រទេសអូស្រាលី។ សត្វទាំងពីរប្រភេទនេះ មានលក្ខណៈដូចគ្នា ដោយសារពួកវាកម្រដើរថយក្រោយ។ ដោយសារសត្វកងការូមានរូបរាង្គ និងកន្ទុយវែងហើយរឹងមាំ នោះវាអាចលោតទៅមុខបានយ៉ាងរលូន តែវាមិនអាចដើរថយក្រោយបានងាយស្រួលដូចសត្វដទៃឡើយ។ រីឯសត្វអ៊ីមញូវិញ វាអាចរត់បានលឿន ដោយប្រើជើងដ៏រឹងមាំទាំងគូរបស់វា ប៉ុន្តែ សន្លាក់នៅជង្គង់របស់វា ហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យការធ្វើចលនាបញ្រ្ចាសថយក្រោយមានការពិបាក។ ប្រទេសអូស្រា្តលីបានដាក់រូបសត្វទាំងពីរ នៅក្នុងនិមិត្តសញ្ញារបស់ជាតិ ដែលជាការបញ្ជាក់ថា ប្រជាជាតិអូស្រាលីនៅតែបោះជំហានទៅមុខ ហើយមានការរីកចម្រើនជានិច្ច។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនពួកជំនុំនៅក្រុងភីលីព ឲ្យមានដំណើរទៅមុខ ក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេផងដែរ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “បងប្អូនអើយ ខ្ញុំមិនរាប់ថាខ្លួនខ្ញុំចាប់បានហើយនោះទេ តែមានសេចក្តីនេះ១ គឺថា ខ្ញុំភ្លេចសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលកន្លងទៅហើយ ក៏ខំមមុលឈោងទៅឯសេចក្តីខាងមុខទៀត ទាំងរត់តម្រង់ទៅឯទី ដើម្បីឲ្យបានរង្វាន់នៃការងារដ៏ខ្ពស់របស់ព្រះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(៣:១៣-១៤)។ យើងគួរតែរៀនសូត្រពីអតីតកាលរបស់យើង ដោយភាពឆ្លាតវ័យ តែយើងមិនគួររស់នៅ ក្នុងអតីតកាលឡើយ។ យើងមិនអាចឲ្យអតីតកាលវិលត្រឡប់មកវិញម្តងទៀតឡើយ តែដោយសារព្រះគុណព្រះ នោះយើងអាចមមុលទៅមុខ ហើយបម្រើព្រះអង្គ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាក្នុងពេលអនាគត។ ជីវិតខាងសេចក្តីជំនឿ ជាការធ្វើដំណើរទៅមុខ ខណៈពេលដែលយើងមានការផ្លាស់ប្រែកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ។-Bill Crowder
Read articleសដូចព្រឹល
ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានបើកឡានទៅទទួលចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ ចេញពីសាលារៀន។ ពេលយើងកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ព្រឹលក៏បានចាប់ផ្តើមធ្លាក់។ ព្រឹលដែលមានពណ៌សក្បោះដូចសំឡី បានធ្លាក់ចុះមកយ៉ាងលឿន ឥតឈប់ឈរ។ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានបន្ថយល្បឿនឈប់ ដោយសារការស្ទះចរាចរណ៍។ យើងក៏បានមើលពីខាងក្នុងឡានរបស់យើង ឃើញការផ្លាស់ប្តូរកើតឡើងនៅខាងក្រៅ។ ផ្ទៃដីពណ៌ក្រម៉ៅ បានប្រែក្លាយជាពណ៌ស។ ព្រឹលបានលប់ជ្រុងអគារស្រួចៗ ហើយគ្របដណ្តប់ពីលើឡានដែលនៅក្បែរយើង និងពីលើដើមឈើដែលយើងបានឃើញផង។ ការធ្លាក់ព្រឹលនេះបានរំឭកខ្ញុំ អំពីសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះគុណរបស់ព្រះបានគ្របបាំងអំពើបាបរបស់យើង ដូចព្រឹលដែលបានគ្របពីលើអ្វីៗដែលនៅចំពោះមុខយើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះគុណមិនគ្រាន់តែបានគ្របបាំងអំពើបាបប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានលប់អំពីបាបរបស់យើងទៀតផង។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល តាមរយៈហោរាអេសាយថា “មកចុះ យើងនឹងពិភាក្សាជាមួយគ្នា ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ ទោះបើក្រហមឆ្អៅក៏ដោយ គង់តែនឹងបានដូចជារោមចៀម(ឬព្រឹល)វិញ”(អេសាយ ១:១៨)។ នេះជាព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ ពេលដែលកូនរបស់ព្រះអង្គមានបញ្ហានៃអំពើបាបដ៏គួរឲ្យឈឺចាប់។ ព្រះអង្គក៏បានប្រៀបប្រដូចពួកគេ ទៅនឹងរូបកាយដែល “មានសុទ្ធតែរបួស និងជាំ ហើយស្នាមរំពាត់ថ្មី ឥតបានបិទភ្ជិត ឬរុំ ឬចាក់ប្រេងឲ្យធូរស្រាកទេ”(ខ.៦)។ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានព្រះគុណដល់ពួកគេ ទោះអំពើបាបរបស់ពួកគេប្រែជាអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះអង្គ យើងក៏មានការធានាដូចពួកអ៊ីស្រាអែលផងដែរ។ អំពើបាបធ្វើឲ្យជីវិតយើងប្រឡាក់ប្រឡូក តែពេលដែលយើងប្រែចិត្ត ហើយលន់តួអំពើបាបយើង ព្រះអង្គប្រទានការអត់ទោសបាប តាមព្រះគុណដ៏ធ្ងន់ក្រៃលែងនៃទ្រង់(អេភេសូរ ១:៧)។-Jennifer…
Read articleដំណើរជីវិតរបស់កញ្ញាយ័រឌីន
កញ្ញាយ័រឌីន ខាស់ស្ទ័រ(Jordyn Castor) បានពិការភ្នែកពីកំណើត។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែអាចរស់នៅក្នុងជីវិតដែលពេញលេញ និងមានផ្លែផ្កា ទោះបីជាគាត់មានបញ្ហានេះក៏ដោយ។ មានខ្សែភាពយន្តឯកសារមួយ ដែលមានចំណងជើងថា តើអ្នកអាចមើលឃើញដូចខ្ញុំទេ? ខ្សែភាពយន្តឯកសារនេះបាននិយាយអំពីដំណើរជីវិតរបស់គាត់។ គាត់ជាសិស្សពូកែ នៅសាលារៀន ហើយគាត់ចូលចិត្តជិះកង់ និងជិះស្គីចុះជម្រាល ដោយមានជំនួយបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ កញ្ញាយ័រឌីនបានមានប្រសាសន៍ អំពីភាពពិការភ្នែករបស់ខ្លួនថា “ខ្ញុំស្ម័គ្រចិត្តបន្តរស់នៅជាជនពិការភ្នែក។ ខ្ញុំយល់ថា ព្រះបានបង្កើតមនុស្សយើងម្នាក់ៗមក ឲ្យមានលក្ខណៈខុសៗគ្នាដោយមានហេតុផលរបស់ទ្រង់ … ហើយខ្ញុំយល់ថា ភាពពិការភ្នែករបស់ខ្ញុំ ជាផ្នែកមួយនៃកិច្ចការដែលខ្ញុំនឹងធ្វើ ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ”។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់ជានិស្សិតសកលវិទ្យាល័យ ផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាកំព្យូទ័រ។ គាត់មានក្តីស្រមៃ ចង់ជួយក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍កម្មវិធីកំព្យូទ័រថ្មីមួយ ដែលនឹងជួយដល់ជនពិបាកភ្នែកទាំងឡាយ។ តើកញ្ញាយ័រឌីន អាចបន្តមានគំនិតវិជ្ជមាន ចំពោះការរស់នៅ ដោយរបៀបណា? ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ គាត់បានយល់ថា ព្រះគ្រប់គ្រងកាលៈទេសៈទាំងអស់ នៃជីវិតរបស់គាត់។ ការនេះបាននាំឲ្យគាត់មានជំនឿចិត្ត ក្នុងការស្វែករកឱកាស ដែលអ្នកខ្លះប្រហែលជាមិនជឿថា គាត់អាចធ្វើបានឡើយ។ ជាការពិតណាស់ ខ្សែជីវិតរបស់កញ្ញាយ័រឌីន បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសេចក្តីពិត ក្នុងបទគម្ពីរភីលីព ដែលបានចែងថា “ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចម្រើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ”(៤:១៣)។ ទោះបីជាយើងមានចំណុចខ្លាំង ឬខ្សោយយ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read articleបេសកកម្មស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានបាត់
ក្នុងរឿងហូប៊ីត ដែលជាស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោក យេ អរ អរ ថូលគេន(J. R. R. Tolkien) ពួកមនុស្សតឿបានប្រមូលផ្តុំគ្នាឡើងភ្នំ ដើម្បីតតាំងនឹងសត្វនាគដ៏សាហាវ ដែលមានឈ្មោះស្មោក(Smaug) ដើម្បីដណ្តើមមកវិញ នូវទ្រព្យសម្បត្តិដែលសត្វនាគនោះបានប្លន់យក។ ទោះបីជាបេសកកម្មនោះមានគ្រោះថ្នាក់ ដ៏គួរឲ្យខ្លាចយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏បាលីន(Balin) ដែលជាមេបញ្ជាការរង បានបង្ហាញនូវការជឿជាក់លើព្រះអង្គម្ចាស់ធរិន(Thorin)បានជាគាត់និយាយថា “មានមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំអាចដើរតាម។ មានមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំអាចហៅថាស្តេច”។ ការប្តេជ្ញាចិត្តដែលគាត់មានចំពោះបេសកកម្មដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ មានភាពរឹងមាំកាន់តែខ្លាំង ដោយសារជំនឿចិត្តដែលគាត់មានចំពោះអ្នកដឹកនាំ។ នៅដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានប្រមូលផ្តុំមនុស្សមួយក្រុម ឲ្យចូលរួមក្នុងព្រះរាជកិច្ចនៃនគររបស់ព្រះអង្គ ដែលជាការរំដោះព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលជាទ្រព្យដ៏មានតម្លៃបំផុត ពីសាតាំងដែលជាខ្មាំងសត្រូវ។ ពេលព្រះអង្គត្រាសហៅពួកគេ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “ចូរមកតាមខ្ញុំ”(ម៉ាថាយ ៤:១៩)។ សម្រាប់ពួកគេ ការដើរតាមព្រះយេស៊ូវ គឺជាការផ្លាស់ប្រែ ពីការនេសាទត្រី ទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្ស ដែលបានបាត់បង់ក្នុងចំណងនៃអំពើបាប។ ប៉ុន្តែ ការនេសាទមនុស្សមិនតែងតែមានភាពងាយស្រួលជានិច្ចឡើយ ព្រោះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា មហាបេសកកម្មនោះ ជាការលីឈើឆ្កាងដើរតាមព្រះអង្គ(មើលម៉ាថាយ ១៦:២៤ ម៉ាកុស ៨:៣៤ លូកា ៩:២៣)។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យយើងនៅជាប់ ក្នុងចម្បាំងនោះ ដើម្បីដណ្តើមទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះគ្រីស្ទមកវិញ នៅពេលដែលកិច្ចការនេះហាក់ដូចជាគួរឲ្យខ្លាច ឬមានការពិបាកខ្លាំងនោះ? គឺយើងត្រូវផ្តោតទៅលើអ្នកដឹកនាំរបស់យើង…
Read articleការធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក
បន្ទាប់ពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក បានកើតមានក្នុងឆ្នាំ១៩៣២ ផ្សាហ៊ុនបានខិតខំយ៉ាងលំបាកលំបិនអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកវិនិយោគមានទំនុកចិត្ត ចំពោះផ្សាហ៊ុនឡើងវិញ។ បន្ទាប់មក ក្នុងឆ្នាំ១៩៥២ លោកហារី ម៉ាកូវីត(Harry Markowitz) បានឲ្យយោបលថា អ្នកវិនិយោគគួរតែទិញភាគហ៊ុន ឲ្យបានច្រើនកន្លែង គឺទិញនៅក្រុមហ៊ុននេះផង ក្រុមហ៊ុននោះផង។ គាត់បានបង្កើតទ្រឹស្តី សម្រាប់ការជ្រើសរើសភាគហ៊ុន ដែលជួយដល់អ្នកវិនិយោគ ក្នុងពេលដ៏ជាក់លាក់។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩០ លោកម៉ាកូវីត និងមនុស្សពីរនាក់ទៀត បានទទួលពានរង្វាន់ណូបែល ក្នុងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តសេដ្ឋកិច្ច សម្រាប់ទ្រឹស្តីរបស់ពួកគេ។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវខ្លះ ប្រហែលជាមានការភ័យខ្លាច បន្ទាប់ពីមាន “ការធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក” ក្នុងជីវិតខ្លួន ដោយមិនដឹងថា ត្រូវរើសបំណែកដែលសេសសល់ ហើយក្រោកឈរឡើងវិញដោយរបៀបណាទេ គឺមិនខុសពីអ្នកវិនិយោគដែលបាក់ស្បាតទាំងនោះឡើយ។ យើងប្រហែលជាប្រើពេលដែលនៅសេសសល់ ដើម្បីរង់ចាំដំណោះស្រាយដ៏អស្ចារ្យណាមួយ ដែលអាចជួយឲ្យយើងមានភាពល្អប្រសើរឡើងវិញ។ តើយើងភ្លេចហើយឬថា ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវដំណោះស្រាយឲ្យយើង រួចជាស្រេចហើយ។ ព្រះអង្គបានគ្របបាំងភាពអាម៉ាសយើង ហើយបានរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាព ដើម្បីប្រកបជាមួយព្រះ និងបម្រើព្រះអង្គជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដោយសារព្រះអង្គបានលះបង់ព្រះជន្ម ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះយើងអាច “ក្រោកឡើងវិញ”ជាមួយព្រះអង្គ ពេលយើង “ដួលចុះ” ព្រោះ “ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងសេចក្តីសប្បុរស”(មីកា…
Read article