ការចាប់ផ្តើមជាថ្មី
ប្រទេសជាច្រើនបានបង្កើតច្បាប់សុខាភិបាល ដែលហាមមិនឲ្យគេយកពូកចាស់ៗ ទៅលក់ ឬប្រើឡើងវិញ ហើយតម្រូវឲ្យបោះចោលដូចសំរាម។ លោកធីម ឃីណាន(Tim Keenan) ក៏បានដោះស្រាយបញ្ហានេះ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ មុខជំនួញរបស់គាត់បានជួលមនុស្សជាង១០នាក់ ឲ្យប្រមូលទុកនូវគ្រឿងផ្សំនីមួយៗ របស់ពូកចាស់ៗ ដែលមានដូចជា ដែក ក្រណាត់ និងអេប៉ុង សម្រាប់កែច្នៃឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ រឿងនេះមិនមែនមានតែប៉ុណ្ណេះទេ។ លោកប៊ីល វ៉ូគ្រីន(Bill Vogrin) ដែលជាអ្នកកាសែតបានសរសេរថា “លោកឃីណានយកទៅកែច្នៃគ្រឿងទាំងអស់នោះឡើងវិញ … តែគាត់មានជោគជ័យបំផុត នៅក្នុងការកែច្នៃមនុស្ស”(ដកស្រង់ចេញពីកាសែត ខូឡូរ៉ាដូ ស្ព្រីង)។ លោកឃីណាន បានជួលពួកប្រុសៗ ដែលចេញពីមន្ទីកែប្រែ និងអ្នកដែលរស់នៅតាមជញ្ចើមថ្នល់ ឲ្យពួកគេមានការងារធ្វើ និងមានឱកាសជាលើកទីពីរ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “យើងបានជួលមនុស្ស ដែលគេមិនចង់រាប់រក ឲ្យធ្វើការជាមួយយើង”។ បទគម្ពីរលូកា ៥:១៧-២៦ បាននិយាយ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រោសរូបកាយ និងវិញ្ញាណរបស់ជនពិការម្នាក់។ បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះបានកើតឡើងហើយ លោកលេវីបានឆ្លើយតបការត្រាសហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានអញ្ជើញមិត្តភ័ក្តិរបស់គាត់ដែលជាពួកយកពន្ធដូចគ្នា និងមិត្តភ័ក្តិដទៃទៀត ឲ្យមកជប់លៀង ដើម្បីជាការគោរពដល់ព្រះអម្ចាស់(ខ.២៧-២៩)។ ពេលដែលអ្នកខ្លះបានចោទព្រះយេស៊ូវថា បានសោយអាហារជាមួយពួកអ្នកយកពន្ធ…
Read articleការឈឺចាប់នីមួយៗ
ក្រុងអេនធើប្រាយ នៃរដ្ឋអាឡាបាម៉ា មានវិមានដ៏លេចធ្លោមួយ គឺមិនខុសពីក្រុងជាច្រើនទៀត នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ តែវិមានមួយនោះ ខុសពីវិមានដទៃទៀត។ វិមាននោះមានរូបចម្លាក់ ដែលគេមិនបានឆ្លាក់ឲ្យមានមុខ ដូចពលរដ្ឋដ៏ឈានមុខណាម្នាក់ទេ តែគេបានឆ្លាក់រូបសត្វខ្មូតមួយក្បាល ដើម្បីឲ្យតម្លៃចំពោះកិច្ចការរបស់វា។ ក្នុងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩០០ សត្វខ្មូតកប្បាសបានផ្លាស់ទីពីប្រទេសម៉ិចស៊ីកូ ចូលតំបន់ខាងត្បូងរបស់អាមេរិក។ ក្នុងរយៈពេលតែពីរបីឆ្នាំ ពួកបានបំផ្លាញដំណាំកប្បាសអស់ទាំងស្រុង ដែលដំណាំនេះជាប្រភពចំណូលមូលដ្ឋានរបស់រដ្ឋមួយនេះ។ ពេលនោះកសិករទាំងឡាយគ្មានជម្រើសអ្វី ក្រៅពីចាប់ផ្តើមនាំគ្នាងាកមកដាំសណ្តែកដីវិញ។ ដំណាំសណ្តែកដីក៏បានធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពសម្បូរសប្បាយជាងមុន ហើយពួកគេបានពឹងផ្អែកលើដំណាំនេះ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ បានជាពួកគេឲ្យតម្លៃសត្វខ្នូត ដែលបានបង្ខំឲ្យពួកគេងាកមកដាំដំណាំសណ្តែកដី។ សត្វខ្មូតនោះ គឺមិនខុសពីបញ្ហាដែលបានចូលក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយបំផ្លាញកិច្ចការដែលយើងបានខិតខំធ្វើ យ៉ាងលំបាក។ ពេលនោះ លទ្ធផលដែលយើងទទួលគឺភាពហិនហោច ដែលជួនកាលវាជាភាពហិនហោច ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ផ្លូវអារម្មណ៍ ឬផ្លូវកាយ ដែលគួរឲ្យខ្លាច។ ទីបញ្ចប់ហាក់ដូចជាមកដល់ហើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកក្រុងអេធើប្រាយរៀនសូត្របានថា ការបាត់បង់របស់ចាស់ ជាឱកាសសម្រាប់រកឃើញរបស់ថ្មី។ ព្រះទ្រង់អាចប្រើទុក្ខលំបាក ដើម្បីឲ្យយើងលះបង់ទំលាប់អាក្រក់ ឬដើម្បីឲ្យប្រែចិត្តជាថ្មី។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះអង្គបានប្រើបន្លាឲ្យធ្វើទុកក្នុងសាច់សាវ័កប៉ុល ដើម្បីបង្រៀនគាត់អំពីព្រះគុណព្រះអង្គ(២កូរិនថូស ១២:៧-៩)។ យើងមិនត្រូវព្យាយាមរក្សាទុកនូវទំលាប់ចាស់ ដែលមិនមានប្រសិទ្ធិភាពនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចចាត់ប្រើទុក្ខលំបាកនីមួយៗ ជាឱកាសសម្រាប់ឲ្យព្រះជួយ…
Read articleព្រះគុណអស្ចារ្យ
ពីដំបូងឡើយ គេបានបង្ខំលោកចន ញូតុន(John Newton) ឲ្យចូលបម្រើក្នុងជួរទ័ពជើងទឹក របស់ចក្រភពអង់គ្លេស តែក្រោយមក គេក៏បានបណ្តេញគាត់ចេញ ដោយសារគាត់មិនគោរពថ្នាក់លើ ហើយគាត់ក៏បានងាកទៅរកអាជីពជាអ្នកជួញដូរទាសករ។ គេល្បីថា គាត់ពូកែជេរប្រទេចអ្នកដទៃ ហើយពោលពាក្យប្រមាថព្រះ ពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើការនៅលើទូកដឹកទាសករ នៅសម័យជួញដូរទាសករ កាត់មហាសមុទ្រអាត្លង់ទិច យ៉ាងសាហាវព្រៃផ្សៃ។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានខិតខំធ្វើការរហូតក្លាយជាកាពីទែន។ ក្រោយមក ក្នុងការធ្វើដំណើរតាមមហាសុទ្រ គាត់ក៏បានប្រែចិត្តជឿព្រះ ហើយក៏បានងាកទៅរកផ្លូវនៃព្រះគុណព្រះវិញ។ គាត់តែងតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមិនសក្តិសមនឹងទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ ក្នុងជីវិតថ្មីទេ។ តែក្រោយមក គាត់ក៏បានក្លាយជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អឈានមុខម្នាក់ ហើយទីបំផុតក៏បានដឹកនាំចលនាលប់បំបាត់ការជួញដូរទាសករ។ លោកញូតុនក៏បានចូររដ្ឋសភារបស់ចក្រភពអង់គ្លេស ដោយធ្វើជាសាក្សីនៃភាពសាហាវព្រៃផ្សៃ និងភាពអសីលធម៌នៃការជួញដូរទាសករ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បាននិពន្ធចម្រៀងទំនុកដំកើងដ៏ល្បីល្បាញមួយបទ ដែលមានចំណងជើងថា “ព្រះគុណអស្ចារ្យ”។ ក្នុងបទចម្រៀងនេះ លោកញូតុនបានរៀបរាប់ថា ការល្អដែលមានក្នុងជីវិតគាត់ គឺសុទ្ធតែកើតឡើងពីកិច្ចការនៃព្រះគុណព្រះ។ ជីវិតរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្រែ ដោយសារព្រះគុណព្រះ គឺមិនខុសពីវិវបុរសក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលមានដូចជាស្តេចដាវីឌ(ដែលធ្លាប់សម្លាប់គេ និងជាមនុស្សកំផិត) សាវ័កពេត្រុស(ដែលជាមនុស្សកំសាកដែលធ្លាប់រត់ចោលព្រះយេស៊ូវ) និងសាវ័កប៉ុល(ដែលធ្លាប់ធ្វើជាអ្នកបៀតបៀនគ្រីស្ទបរិស័ទ)។ ព្រះគុណអស្ចារ្យដែលគាត់បានទទួល គឺមានសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ដែលប្រែចិត្តទទួលជឿព្រះ ដ្បិត “យើងបានសេចក្តីប្រោសលោះនៅក្នុងព្រះរាជបុត្រានោះ ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់ គឺជាសេចក្តីប្រោសឲ្យរួចពីទោស តាមព្រះគុណដ៏ធ្ងន់ក្រៃលែងនៃទ្រង់”(អេភេសូរ…
Read articleការជួបជុំនៅគ្រាចុងក្រោយ
ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចពេលដែលខ្ញុំនៅអង្គុយកំដរ ក្បែរគ្រែគេងរបស់ឪពុកខ្ញុំ ដែលកាលនោះ គាត់អាចចំណាយពេលជាមួយយើង តែពីរបីថ្ងៃទៀតប៉ុណ្ណោះ មុនពេលគាត់លាចាកលោក ទៅនៅជាមួយព្រះអស់កល្បជានិច្ច។ ការលាចាកលោករបស់គាត់ នៅតែបន្តដក់ជាប់ក្នុងចិត្តខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំ តែងតែត្រៀមខ្លួនជួយខ្ញុំជានិច្ច។ ខ្ញុំអាចទូរស័ព្ទទៅគាត់ ពេលណាខ្ញុំត្រូវការការប្រឹក្សាយោបល។ ខ្ញុំនៅចាំយ៉ាងច្បាស់ ថ្ងៃដែលយើងបានទៅស្ទូចត្រីជាមួយគ្នាបណ្តើរ ជជែកគ្នាបណ្តើរអំពីព្រះ និងព្រះគម្ពីរ ហើយខ្ញុំបានទទូចឲ្យគាត់និយាយអំពីរឿងដ៏សប្បាយរីករាយរបស់គាត់ កាលពីក្មេង នៅក្នុងកសិដ្ឋាន។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលឪពុករបស់ខ្ញុំផុតដង្ហើម ខ្ញុំក៏បានដឹងថា សេចក្តីស្លាប់គឺជាការបញ្ចប់ជីវិតលើផែនដី ហើយយើងមិនអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្លាប់ត្រឡប់មកវិញបានឡើយ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានអារ្មណ៍ថា ចិត្តរបស់ខ្ញុំមានចន្លោះប្រហោងដ៏ធំ។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែនៅក្នុងពេលដែលមានការបាត់បង់ និងការសោកសង្រេងដូចនេះក៏ដោយ ក៏ព្រះបន្ទូលព្រះនៅតែលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងថា ពេលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវយាងមកវិញ អ្នកដែលបានស្លាប់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទមុនពេលនោះ នឹងបានរស់ឡើងវិញជាមុនបង្អស់ “រួចយើងរាល់គ្នាដែលកំពុងតែរស់នៅ ក៏នឹងបានលើកឡើង ទៅក្នុងពពកជាមួយគ្នាទាំងអស់ ដើម្បីឲ្យបានជួបជុំនឹងព្រះអម្ចាស់នៅនាអាកាស យ៉ាងនោះ យើងនឹងនៅជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ជាដរាបទៅ”(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៧)។ នោះជាការជួបជុំគ្នា ដែលខ្ញុំកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំ! ពេលនោះ ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែបានជួបជុំជាមួយឪពុករបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបាននៅជាមួយព្រះអម្ចាស់ជារៀងរហូត។ លោកស៊ីអេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បានមានប្រសាសន៍ថា “គ្រីស្ទបរិស័ទមិនបែកគ្នាជារៀងរហូតទេ”។…
Read articleសារៈសំខាន់នៃការទុកចិត្ត
មានពត៌មានមួយ បានផ្សាយចេញពីប្រទេសអូស្រា្តលីថា អ្នកស្រីប៉ាស្កាល់ ហូណូរេ(Pascale Honore) ជាស្ត្រីពិការជើង ដែលបានអង្គុយនៅលើកៅអីរុញអស់១៨ឆ្នាំ តែក្រោយមក គាត់ក៏បានជិះស្គីលើទឹករលក។ តើគាត់អាចជិះស្គីលើទឹករលកដោយរបៀបណា? តាមពិត លោកថាយ ស្វន(Ty Swan) ដែលជាកីឡាករជិះស្គីលើទឹករលកវ័យក្មេង បានប្រើស្កុតរុំខ្លួនអ្នកស្រីប៉ាស្កាល់ ជាប់ពីក្រោយខ្នងគាត់។ ពេលលោកថាយអាចទប់លំនឹងបានល្អហើយ គាត់ក៏បានអុំបន្ទះក្តាចូលសមុទ្រ ទៅរកទឹករលកធំៗ ហើយអ្នកស្រីប៉ាស្កាល់ក៏បានទទួលបទពិសោធន៍នៃភាពរំភើបរីករាយ នៃការជិះស្គីលើទឹករលក។ ការនេះតម្រូវឲ្យអ្នកស្រីប៉ាស្កាល់ មានការទុកចិត្តលើលោកថាយខ្លាំងណាស់ ព្រោះមានបញ្ហាជាច្រើនអាចកើតឡើង។ តែទំនុកចិត្តដែលនាងមានចំពោះលោកថាយ គឺល្មមនឹងឲ្យគាត់អាចអរសប្បាយនឹងក្តីស្រមៃដែលក្លាយជាការពិត ទោះបីជាមានគ្រោះថ្នាក់ក៏ដោយ។ ការរស់នៅរបស់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ មានលក្ខណៈដូចនេះផងដែរ។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដ៏គ្រោះថ្នាក់ ដែលមានពេញទៅដោយឧបស័គ្គដែលយើងមិនអាចដឹងមុន និងមានគ្រោះថ្នាក់ដែលមើលមិនឃើញ។ ប៉ុន្តែ យើងមានក្តីអំណរ ព្រោះយើងដឹងថា មានព្រះមួយអង្គ ដែលអាចពរយើង ឆ្លងកាត់រលាកនៃជីវិតដែលបោកបក់ខ្លាំង ហើយគំរាមកំហែងយើង។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានមានប្រសាសន៍ថា “នោះអស់អ្នកដែលពឹងដល់ទ្រង់ គេនឹងរីករាយឡើង គេនឹងច្រៀងដោយអំណរជានិច្ច ពីព្រោះទ្រង់តែងការពារគេ ហើយអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះនាមទ្រង់ នឹងបានត្រេកអរ ដោយសារទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៥:១១)។ ក្នុងការរស់នៅ ដែលមានគ្រោះថ្នាក់ និងឧបស័គ្គជាច្រើន យើងអាចស្គាល់ក្តីអំណរ ដែលកើតចេញពីការទុកចិត្តលើព្រះ។ ព្រះអង្គមានកម្លាំង…
Read articleការនិយាយតិច
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ មានអ្នកនិពន្ធអនាមិកម្នាក់ បាននិពន្ធបទកំណាព្យខ្លីមួយបទ អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការវាស់វែងពាក្យសម្តីរបស់យើង។ ក្នុងបទកំណាព្យនោះ គាត់បានសរសេរថា “តាមសត្វទីទុយកញ្ចាស់ដ៏ឆ្លាតវ័យមួយក្បាល ទំនៅលើដើមឈើធំមួយដើម។ កាលវាឃើញអ្វីៗនៅជុំវិញវាកាន់តែច្រើន វាក៏និយាយកាន់តែតិច។ ពេលវានិយាយកាន់តែតិច នោះវាក៏ស្តាប់ឮកាន់តែច្រើន។ ហេតុអ្វីបានជាយើងរាល់គ្នា មិនអាចនិយាយឲ្យកាន់តែតិច ដូចសត្វទីទុយកញ្ចាស់ដ៏ឆ្លាតវ័យនោះ? ប្រាជ្ញាមានទំនាក់ទំនង ជាមួយនឹងការកំណត់ពាក្យសម្តីរបស់យើង។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរសុភាសិត ១០:១៩ បានចែងថា “អ្នកណាដែលនិយាយច្រើន នោះមិនខាននឹងមានបាបឡើយ តែអ្នកណាដែលឃាត់ទប់បបូរមាត់វិញ នោះជាមនុស្សប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា”។ មនុស្សមានប្រាជ្ញាមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ចំពោះការអ្វីដែលខ្លួននិយាយ និងដឹងថា ខ្លួនត្រូវនិយាយច្រើនប៉ុណ្ណា ក្នុងស្ថានភាពណាមួយ។ យើងត្រូវទប់ពាក្យសម្តីរបស់យើង ពេលដែលយើងមានកំហឹង។ សាវ័កយ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿរបស់គាត់ថា “បងប្អូនស្ងួនភ្ងាអើយ ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាបានឆាប់នឹងស្តាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ”(យ៉ាកុប ១:១៩)។ ការគ្រប់គ្រងពាក្យសម្តីរបស់យើង ក៏អាចបង្ហាញនូវការកោតខ្លាចព្រះផងដែរ។ គឺដូចដែលសេ្តចសាឡូម៉ូនបានមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យចិត្តឯងរហ័សពេក ក៏កុំឲ្យមាត់ឯងពោលឥតបើគិតនៅចំពោះព្រះឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់គង់នៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយឯងនៅផែនដីទេ ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យឯងមានសំដីតិចវិញ”(សាស្តា ៥:២)។ ពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងកាន់ទុក្ខ យើងអាចនៅកំដរពួកគេ ដោយមិននិយាយអ្វីក៏បាន ដែលនោះក៏អាចជាការបង្ហាញចេញនូវការអាណឹតអាសូរចំពោះគេផងដែរ។ ជាក់ស្តែងពេលដែលលោកយ៉ូបកំពុងកាន់ទុក្ខ មិត្តភ័ក្តិរបស់គាត់ បានមកអង្គុយនៅដី ជាមួយនឹងលោកអស់៧យប់៧ថ្ងៃ…
Read article