ព្រះអង្គបានកែប្រែជីវិតទូលបង្គំ
លោកស្ទីវ ចបស៍(Steve Jobs) ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តកំព្យូទ័រ បានលាចាកលោកក្នុងឆ្នាំ២០១១។ ពេលនោះ មានមនុស្សជាងមួយលាននាក់ នៅទូទាំងពិភពលោកបានបង្ហោះសារនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ដើម្បីបង្ហាញនូវការដឹងគុណចំពោះគាត់។ សារដែលគេនិយមបង្ហោះជាងគេនោះ មានខ្លឹមសារដែលរៀបរាប់អំពីការដែលលោកចបស៍ បានកែប្រែជីវិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេនិយាយថា ការរស់នៅរបស់ពួកគេមានការផ្លាស់ប្តូរ ដោយសារគំនិតកែឆ្នៃដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់គាត់ ហើយពួកគេចង់បង្ហាញនូវការសរសើរ និងទុក្ខសោក ចំពោះគាត់។ ក្នុងនោះ មានអ្នកខ្លះបានបង្ហោះរូបភាព ដែលមានអក្សរឡាតាំងធំៗ នៅលើកញ្ចក់ឧបករណ៍ធែបលែតមួយគ្រឿងដែលសរសេរថា អាយស៊ែត(iSad) ដែលមានន័យថា ខ្ញុំមានទុក្ខ។ ការដឹងគុណបាននាំឲ្យមនុស្សបង្ហាញចេញ នូវអារម្មណ៍របស់ខ្លួន គឺដូចដែលបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៧ បានរៀបរាប់ថា “គួរឲ្យពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសលោះ បានថាដូច្នេះដែរ គឺអស់អ្នកដែលទ្រង់បានលោះ ឲ្យរួចពីកណ្តាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវនោះ”(ខ.២)។ ខ្លឹមសារនៃទំនុកដំកើងនេះ និយាយអំពីអ្នកដែលកំពុងមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ដែលព្រះអម្ចាស់បានរំដោះ ឲ្យមានសេរីភាព។ អ្នកខ្លះគ្មានផ្ទះសម្បែង ហើយខ្លះមានការខ្វះខាត(ខ.៤-៥) ហើយខ្លះបានបះបោរទាស់នឹងព្រះបន្ទូលព្រះ(ខ.១០-១១) អ្នកខ្លះទៀតកំពុងទាល់ច្រក បានជាគេស្រែកដង្ហើយឲ្យព្រះអង្គជួយ(ខ.២៦-២៧)។ ព្រះអង្គក៏បានសង្រ្គោះពួកគេទាំងអស់គ្នា។ “ឱសូមឲ្យមនុស្សទាំងឡាយសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះសេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ហើយដោយព្រោះអស់ទាំងការអស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានប្រោសដល់មនុស្សជាតិ”(ខ.៨,១៥,២១,៣១)។ សូមពិចារណាអំពីភាពអស្ចារ្យនៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងការចាត់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឲ្យមកសុគតជួសយើង ហើយបានមានព្រះជន្មឡើងវិញ ហើយសូមយើងគិតអំពីការដែលព្រះអង្គបានរំដោះយើង ព្រោះការគិតអំពីការទាំងអស់នេះ…
Read articleដើមឈើសម្រាប់សម្រាក
មានដើមឈើមួយ ដើមនៅក្នុងចំការពោត ដែលនៅទល់មុខការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ។ គេបានកាប់ដើមឈើអស់ជាច្រើនហិចតា ដើម្បីឲ្យកសិកអាចដំាពោត នៅលើផ្ទៃដីនោះ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគេទុកដើមឈើមួយដើមនោះ ឲ្យបន្តលូតលាស់ បែកមែកសាខាដូចនេះ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងអំពីមូលហេតុ។ តាំងពីយូរមកហើយ កសិករមានប្រពៃណីទុកដើមឈើមួយដើម ឲ្យបន្តដុះនៅក្នុងចំការពោធ ឬវាលស្រែ សម្រាប់ឲ្យពួកគេចូលជ្រកម្លប់ ជាមួយសត្វពាហនៈរបស់ខ្លួន ពេលមានថ្ងៃក្តៅខ្លាំង ក្នុងរដូវក្តៅ។ មានពេលខ្លះ យើងអាចឆ្លងផុតបញ្ហាអ្វីមួយ ដោយមិនដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាមានតែយើងដែលអាចឆ្លងផុត។ មានទាហានត្រឡប់មកពីធ្វើសឹកសង្រ្គាមវិញ ហើយមានអ្នកជម្ងឺបានរួចជីវិតពីជម្ងឺដ៏កាចសាហាវ ដោយមិនដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេអាចឆ្លងផុត តែអ្នកដទៃទៀតមិនអាចរួចជីវិត។ បទគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែង អំពីសំណល់នៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលព្រះបានទុកជីវិត ពេលដែលប្រជាជាតិមួយនេះ ត្រូវសាសន៍ដទៃនិរទេស។ ពួកសំណល់នៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរក្សាក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ ហើយក្រោយមក ក៏បានសាងសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ(អែសរ៉ា ៩:៩)។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ជាផ្នែកមួយនៃសំណល់នៃរាស្រ្តរបស់ព្រះ (រ៉ូម ១១:១,៥)។ ព្រះបានទុកឲ្យគាត់រស់នៅ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកនាំដំណឹងល្អ ទៅផ្សាយដល់សាសន៍ដទៃ(ខ.១៣)។ បើសិនជាយើងកំពុងតែឈនៅកន្លែង ដែលអ្នកដទៃបានដួលអស់ នោះយើងត្រូវលើកដៃឡើងឈោងទៅរកនគរស្ថានសួគ៌ ដោយការសរសើរ ហើយលាតសន្ធឹងដៃយើងធ្វើជាម្លប់ ដល់អ្នកដែលនឿយព្រួយខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះអម្ចាស់ជួយឲ្យយើងអាចធ្វើជាដើមឈើ សម្រាប់ឲ្យអ្នកដទៃចូលមកសម្រាកក្នុងព្រះអង្គ។-Julie Ackerman Link
Read article“បើព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យ”
មានពេលមួយ ម៉ូលី(Molly)ចង់ឲ្យឪពុករបស់នាងជួយ តែនាងមិនហ៊ានសុំគាត់ទេ។ នាងដឹងថា ពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើការមុខកំព្យូទ័ររ គាត់មិនចង់ឲ្យគេរំខានទេ។ នាងគិតថា គាត់អាចអន់ចិត្តនឹងនាង បានជានាងមិនបានសុំឲ្យគាត់ជួយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេស៊ូវ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវខ្លាចចិត្តព្រះអង្គ ដូចនេះទេ។ បទគម្ពីរម៉ាថាយ ៨:១-៤ បានចែងអំពីបុរសកើតឃ្លង់ម្នាក់ ដែលគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការរំខានព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីសុំឲ្យព្រះអង្គជួយគាត់។ ជម្ងឺរបស់គាត់បានធ្វើឲ្យគាត់ជួបការពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ សង្គមមានការរើសអើងចំពោះគាត់ ហើយគាត់មានការពិបាកខាងផ្លូវអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង។ កាលនោះព្រះយេស៊ូវកំពុងជាប់រវល់នឹង “មនុស្សដ៏ច្រើនកកកុញ” ប៉ុន្តែ បុរសកើតឃ្លង់បានបញ្ច្រៀតចូលក្នុងហ្វូងមនុស្ស ដើម្បីឲ្យបានទូលព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អម៉ាថាយបានចែងថា មនុស្សឃ្លង់នោះ បានមក “ក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ”(ខ.២)។ គាត់បានចូលទៅក្បែរព្រះយេស៊ូវ ដោយការថ្វាយបង្គំ ដោយមានជំនឿលើអំណាចចេស្តារបស់ព្រះអង្គ និងដោយការបន្ទាបខ្លួន ដោយទទួលស្គាល់ថា ដែលព្រះអង្គនឹងជួយគាត់ឬក៏អត់ គឺស្រេចតែព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលគាត់បានទូលព្រះអង្គថា “ឱព្រះអម្ចាស់អើយ បើទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ទ្រង់អាចនឹងប្រោសឲ្យទូលបង្គំជាស្អាតបាន”(ខ.២)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានពាល់គាត់ ដោយក្តីអាណិត ហើយគាត់ក៏បានជាស្អាតជាមួយរំពេច(គួរបញ្ជាក់ថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់សាសន៍យូដា “មិនអនុញ្ញាតឲ្យប៉ះពាល់” មនុស្សឃ្លង់ទេ)។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវមានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការចូលទៅក្បែរព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីសូមឲ្យព្រះអង្គជួយឡើយ គឺដូចដែលបុរសកើតឃ្លង់បានធ្វើជាគំរូស្រាប់។ ពេលដែលយើងចូលទៅចំពោះព្រះអង្គ ដោយការបន្ទាបខ្លួន និងការថ្វាយបង្គំ …
Read articleយឺតពេក
ពេលខ្ញុំបង្រៀននិស្សិតឆ្នាំទី១ ក្នុងថ្នាក់សំណេរមហាវិទ្យាល័យ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំច្រើនតែប្រាប់ពួកគេ ឲ្យខិតខំសរសេរតែងសេចក្តីជាច្រើន ដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនៅផ្ទះ ដើម្បីឲ្យអាចរៀនជាប់។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងឆមាសស្ទើរតែទាំងអស់ មានសិស្សខ្លះមិនជឿខ្ញុំទេ។ ពួកគេជាអ្នកដែលផ្ញើអ៊ីមេលទាំងតក់ក្រហល់ បន្ទាប់ពីម៉ោងរៀនចុងក្រោយបានបញ្ចប់ទៅហើយ ដោយរៀបរាប់ប្រាប់ អំពីមូលហេតុដែលពួកគេមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះការធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ។ ខ្ញុំមិនចង់ទម្លាក់ពួកគេទេ តែខ្ញុំត្រូវតែនិយាយប្រាប់ពួកគេថា “សូមទោស។ ប្អូនយកកិច្ចការមកដាក់យឺតពេក គ្រូមិនអាចឲ្យប្អូនជាប់បានទេ”។ សម្រាប់និស្សិតឆ្នាំទី១ ការរៀនធ្លាក់ ហើយត្រូវខាតថ្លៃសាលាជាច្រើន នាំឲ្យមានផលវិបាកច្រើនណាស់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ មានការធ្លាក់មួយទៀត ដែលធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៀត ហើយក៏ស្ថិតស្ថេរជារហូតផង ដែលមនុស្សជួបនៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិត បើសិនជាពួកគេមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះបញ្ហានៃអំពើបាប ដែលត្រូវដោះស្រាយជាមួយព្រះ ឲ្យទាន់ពេលវេលាទេនោះ។ ក្នុងករណីនេះ បើសិនជាមនុស្សស្លាប់ទៅ ដោយមិនបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះសង្រ្គោះទេ ពួកគេត្រូវធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសេចក្តីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច។ តើយើងនឹងមានការតក់ស្លត់យ៉ាងណា ពេលដែលបានឈរនៅចំពោះព្រះអង្គ នៅគ្រាចុងក្រោយ ហើយឮព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “អញមិនដែលបានស្គាល់ឯងរាល់គ្នាទេ នែ ពួកទទឹងច្បាប់អើយ ចូរថយចេញពីអញទៅ!”(ម៉ាថាយ ៧:២៣)។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរហេព្រើ បានដាស់តឿនយើង ឲ្យ “ឈោងឲ្យដល់”(៤:១) ការសម្រាកអស់កល្បជានិច្ច ដែលព្រះបានប្រទាន។ ដំណឹងល្អនោះគឺថា …
Read articleព្រះគ្រីស្ទ នៅក្នុងព្យុះ
ពេលលោករេមប្រិន(Rembrandt) មានអាយុ២៧ឆ្នាំ គាត់បានគូរគំនូទេសភាពសមុទ្រមួយផ្ទាំង ដោយដាក់ចំណងជើងថា ព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងព្យុះនៅសមុទ្រកាលីឡេ ដែលផ្អែកទៅលើរឿង ដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរម៉ាកុស ជំពូក៤។ លោករេមប្រិនបានដាក់ពន្លឺ និងស្រមោលក្នុងផ្ទាំងគំនូរនេះយ៉ាងច្បាស់ ដើម្បីបង្ហាញថា មានទូកតូចមួយ កំពុងទទួលរងការគំរាមកំហែង ពីវិនាសកម្មនៃខ្យល់ព្យុះដ៏កំណាច។ ខណៈពេលដែលពួកសិស្សកំពុងតែទប់ខ្លួន ពេលដែលមានខ្យល់ និងរលកបក់បោកមកខ្លាំង ព្រះយេស៊ូវនៅផ្ទុំលក់ ដោយគ្មានការភ្ញាក់ផ្អើលអ្វីទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលចំឡែកបំផុតនោះ គឺក្នុងផ្ទាំងគំនូនោះ គេឃើញ មានសាវ័ក១៣នាក់ បានជាអ្នកឯកទេសផ្ទែកសិល្បៈបាននិយាយថា រូបអ្នកទី១៣នោះ គឺជាលោករេមប្រិននោះឯង។ ដំណឹងល្អតាមលោកម៉ាកុស បានពិពណ៌នា អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកសាវ័កយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះអង្គជានរណា ហើយព្រះអង្គអាចធ្វើអ្វីបាន។ ពេលដែលពួកគេកំពុងព្យាយាមទប់ទូកមិនឲ្យលិច ទាំងជ្រួលច្របល់ ព្រះយេស៊ូវកំពុងផ្ទុំលក់យ៉ាងសុខសាន្ត។ តើព្រះអង្គមិនខ្វល់ទេឬថា ពួកគេជិតស្លាប់ហើយ?(ខ.៣៨) ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់ហើយ(ខ.៣៩) ព្រះអង្គបានសួរពួកគេថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភ័យដល់ម៉្លេះ ម្តេចក៏គ្មានសេចក្តីជំនឿ?”(ខ.៤០) បន្ទាប់មក ពួកគេមានសេចក្តីស្ញែងខ្លាចជាខ្លាំង ទាំងសួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា “ដូច្នេះ តើលោកនេះជាអ្វី បានជាខ្យល់ និងសមុទ្រក៏ស្តាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ”(ខ.៤១)។ យើងក៏អាចចូលទៅក្នុងរឿងនេះ ហើយរកឃើញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកំពុងបើកបង្ហាញមនុស្សម្នាក់ៗ ដែលទុកចិត្តព្រះអង្គ ឲ្យឃើញព្រះវត្តមាន សេចក្តីអាណិត…
Read articleសំណួរដែលពិបាកឆ្លើយ
មានពេលមួយលោកឧត្តម្ភសេនីយ លូ វលលេស(Lew Wallace) នៃកងទ័ពសហព័ន្ធ បានជួបលោកវរសេនីយ រ៉ូបឺត អ៊ីងហ្គ័រសូល(Robert Ingersoll) ពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរតាមរថភ្លើង បន្ទាប់ពីសង្រ្គាមស៊ីវិលអាមេរិកបានបញ្ចប់ បានពីរបីឆ្នាំ។ ក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៩ លោកអ៊ីងហ្គ័រសូល ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលនាំមុខគេ ក្នុងការមិនជឿថាព្រះមានពិតមែន ហើយលោកវលលេសជាបុរសនៃសេចក្តីជំនឿ។ ពេលដែលការសន្ទនារបស់ពួកគេ បានឈានចូលដល់ការជជែកគ្នាអំពីភាពខុសគ្នាខាងវិញ្ញាណ លោកវលលេសក៏បានដឹងខ្លួនថា គាត់មិនអាចឆ្លើយសំណួរ និងបកស្រាយចម្ងល់របស់លោកអ៊ីនហ្គ័រសូលបានទេ។ លោកវលលេស មានការអៀនខ្មាស់ ដោយសារការខ្វះការយល់ដឹង អំពីក្តីជំនឿរបស់ខ្លួន បានជាគាត់ចាប់ផ្តើមរកមើលចម្លើយ ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ក្រោយមក ការនេះបាននាំឲ្យគាត់និពន្ធសៀវភៅរឿងប្រលោមលោកដ៏ល្បីល្បាញមួយក្បាល មានចំណងជើងថា ប៊េន ហ៊រ(Ben-Hur): ជារឿងនិទាន អំពីព្រះគ្រីស្ទ ដែលនៅក្នុងនោះ គាត់បានប្រកាស់ដោយចិត្តជឿជាក់ អំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ។ យើងមិនត្រូវឲ្យជំនឿរបស់យើងចុះខ្សោយ ដោយសារសំណួររបស់អ្នកមិនជឿព្រះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សំណួរទាំងនោះអាចនាំឲ្យយើងមានការស្វែងយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅ ហើយបង្រៀនយើងឲ្យចេះឆ្លើយតប ដោយប្រាជ្ញា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដល់អ្នកដែលចោទសួរ អំពីសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ សាវ័កពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យដេញតាមប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ចូរប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា”(១ពេត្រុស…
Read article