សេចក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អ្នកមិនជឿ
នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំតែងតែរកឱកាសនាំមិត្តរួមការងារឲ្យជឿព្រះ។ ការនេះបាននាំឲ្យខ្ញុំយល់ថា ខ្ញុំមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការសន្ទនាជាមួយមនុស្សដែលមានទស្សនៈផ្សេងៗគ្នា។ ក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកខ្លះមិនព្រមទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ខ្ញុំបានរកឃើញឧបស័គ្គបីយ៉ាង ដែលរារាំងមិនឲ្យពួកគេជឿលើព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា មូលហេតុទីមួយ ដែលពួកគេមិនទទួលជឿព្រះ គឺមិនមែនដោយសារពួកគេមិនព្រមជឿថា ព្រះមានមែននេះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺដោយសារពួកគេមិនយល់ថា ខ្លួនសក្តិសមនឹងឲ្យព្រះយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះខ្លួនទេ។ មូលហេតុទីពីរ ដែលអ្នកខ្លះមិនទទួលជឿព្រះ គឺដោយសារពួកគេជឿថា ខ្លួនមិនសក្តិសមនឹងទទួលការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះ។ ត្រង់ចំណុចនេះ បញ្ជាក់ថា មនុស្សយើងច្រើនតែថ្កោលទោសខ្លួនឯង យ៉ាងសាហាវបំផុត។ ចុះចំណែកឯមូលហេតុទីបីវិញ? ត្រង់ចំណុចនេះ ពួកគេឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយពួកគេ បើសិនជាព្រះពិតជាមានមែននោះ។ សូមយើងស្វែងយល់ថា ព្រះបន្ទូលព្រះបានឆ្លើយតបយ៉ាងណា ចំពោះមូលហេតុទាំងបីនេះ។ ជាដំបូង សូមយើងសិក្សាអំពីមូលហេតុទី៣ ជាមុន សិន។ ព្រះអម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សមានការភ័ន្តច្រឡំឡើយ។ ព្រះអង្គសន្យាថា ពេលដែលយើងអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលនោះ សម្រេចបំណងព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គជាមិនខាន(អេសាយ ៥៥:១១)។ បានសេចក្តីថា បើសិនជាយើងអានព្រះបន្ទូលព្រះ នោះយើងត្រូវដឹងថា ព្រះអង្គកំពុងមានបន្ទូលមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ នេះប្រាកដជាមកពីហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរបាននិយាយជាញឹកញាប់ អំពីព្រះគុណ និងសេចក្តីមេត្តាករុណា ដែលព្រះអង្គមានចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា(ខ.៧)។…
Read articleការប្រកួតឲ្យអំណោយ
ក្នុងរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែល មានការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មមួយ តាមទូរទស្សន៍ដែលខ្ញុំចូលចិត្តទស្សនា ដែលនិយាយអំពីអ្នកជិតខាងពីរនាក់ ដែលកំពុងប្រកួតប្រជែងគ្នាជាលក្ខណៈមិត្តភាព ដើម្បីឲ្យដឹងថា ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ តើនរណាអាចនាំមកនូវភាពរីករាយនៃបុណ្យណូអែលច្រើនជាងគេ។ ដូចនេះ អ្នកទាំងពីរក៏បានសង្កេតមើលគ្នាទៅវិញទៅមក ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងតុបតែងផ្ទះ និងដើមឈើ ដោយភ្លើងពណ៌ដ៏ស្រស់ស្អាតរៀងៗខ្លួន។ បន្ទាប់មក ពួកគេម្នាក់ៗបានតុបតែងលម្អផ្ទះរបស់ខ្លួន ជាបន្ថែមទៀត ដើម្បីឲ្យមានភាពស្រស់ស្អាតជាងផ្ទះរបស់គូរប្រកួត។ ហើយពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមប្រកួតគ្នា ដើម្បីឲ្យដឹងថា នរណាឲ្យអំណោយទៅអ្នកជិតខាងខ្លួនបានច្រើនជាងគេ ដោយរត់ចុះឡើងៗ ហើយចែកអំណោយឲ្យគេ យ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ រាស្រ្តរបស់ព្រះមិនប្រកួតគ្នា ដើម្បីឲ្យដឹងថា នរណាចេះលះបង់ច្រើនជាងគេនោះទេ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យ “ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីចែកទានដោយសុធា ហើយប្រុងប្រៀបនឹងជួយគេផង”(១ធីម៉ូថេ ៦:១៨)។ ម្យ៉ាងទៀត លោកសាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនពួកជំនុំក្រុងកូរិនថូសឲ្យ “ធ្វើតាមដែលសំរេចក្នុងចិត្ត មិនមែនដោយស្តាយ ឬដោយបង្ខំឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់ដល់អ្នកណាដែលថ្វាយដោយអំណរ”(២កូរិនថូស ៩:៧)។ ក្នុងរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែល ពេលដែលយើងឲ្យអំណោយដល់អ្នកដទៃ សូមយើងនឹកចាំ អំពីភាពសប្បុរស ដែលព្រះមានចំពោះយើង ក្នុងការដែលព្រះអង្គបានថ្វាយព្រះរាជបុត្រាតែមួយ មកជាអំណោយដល់យើង។ លោករេយ ស្តេតមិន(Ray Stedman) បានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះយេស៊ូវបានលះចោលភាពសម្បូរសប្បាយរបស់ព្រះអង្គ ហើយយាងចុះមករកស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយចាប់កំណើត និងរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ…
Read articleកាលៈទេសៈល្អ និងកាលៈទេសៈអាក្រក់
រឿងលោកហោរាយ៉ូណាស ជារឿងដែលបានដំណាល អំពីហោរាម្នាក់ដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ រឿងនេះបង្រៀនយើងថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើព្រះពរ និងទុកលំបាក ដើម្បីឲ្យយើងឆ្លងកាត់ និងដើម្បីកែប្រែយើង ឲ្យកាន់តែមានភាពល្អប្រសើរឡើង។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូណាសបានចែងចំនួន៥ដងថា ព្រះអម្ចាស់ បានរបៀបចំកាលៈទេសៈល្អ ក៏ដូចជាកាលៈទេសៈអាក្រក់ ឲ្យគាត់ជួបប្រទះ។ បទគម្ពីរយ៉ូណាស ១:៤ បានចែងថា ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យមានខ្យល់ព្យុះកើតឡើង។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ទ្រង់ធ្វើឲ្យមានខ្យល់យ៉ាងខ្លាំង បក់មកលើសមុទ្រ ដូច្នេះកើតមានព្យុះយ៉ាងធំនៅសមុទ្រ”។ ពេលដែលពួកនាវិកបានដឹងថា ខ្យល់ព្យុះនេះកើតឡើង ដោយសារលោកយ៉ូណាស ពួកគេក៏បានបោះគាត់ទំលាក់ទឹក(១:១៥)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បាន “បម្រុងឲ្យមានត្រី១យ៉ាងធំសម្រាប់នឹងលេបយ៉ូណាសទៅ” ដើម្បីកុំឲ្យគាត់លង់ទឹកស្លាប់(២:១)។ ក្នុងសាច់រឿងក្រោយៗមកទៀត “ព្រះអម្ចាស់ ក៏បានបម្រុងឲ្យមានដើមវល្លិដុះ” គ្រប់បាំងថ្ងៃ ឲ្យលោកយ៉ូណាសបានសម្រាកក្នុងម្លប់(៤:៦)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានរៀបចំឲ្យមានសត្វដង្កូវមកស៊ីស្លឹកវល្លិនោះ ព្រមទាំងឲ្យមានកម្តៅថ្ងៃ និងខ្យល់ដ៏ក្តៅហួតហែងបក់មកលើគាត់(៤:៧-៩)។ ព្រះបានប្រើកាលៈទេសៈទាំងនេះ ដើម្បីបង្ហាញលោកយ៉ូណាស ឲ្យបានដឹងខ្លួនអំពីអាកប្បកិរិយ៉ានៃការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់គាត់។ ទាល់តែព្រះបានបើកសម្តែងឲ្យគាត់ភ្ញាក់ខ្លួន ទើបគាត់ប្រែចិត្តស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះអង្គវិញ។ ទោះយើងជួបស្ថានភាពបែបណាក៏ដោយ ចូរយើងចងចាំថា ព្រះអម្ចាស់មានអំណាចធំបណ្តាច់ នៅក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះពរ និងបញ្ហាចូលមកក្នុងជីវិតយើង។ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីកសាងបុគ្គលិកលក្ខណៈយើងឲ្យបានល្អឡើង(យ៉ាកុប ១:១-៥)។ ព្រះអង្គប្រើទាំងការល្អ និងការអាក្រក់…
Read articleការភ័យខ្លាចធ្ងន់ធ្ងរ
កាលពីឆ្នាំ១៩៨៣ ក្រុមចម្រៀងកុមារ នៅព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ បានត្រៀមខ្លួន អស់រយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ សម្រាប់ការប្រគុំតន្រ្តីបុណ្យណូអែល ប្រចាំឆ្នាំ នៅពេលយប់។ ពេលកម្មវិធីនោះមកដល់ ក្រុមកុមារដែលបានស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានរួចជាស្រេច បានចាប់ផ្តើមចូលទៅក្នុងមហោស្រព ជាបណ្តើរៗ ប៉ុន្តែ ភ្លាមនោះ យើងបានឮសម្លេងស្រែកយំនៅច្រកទ្វារខាងក្រោយ។ ខ្ញុំនិងភរិយារបស់ ខ្ញុំក៏បានងាកបែរទៅ ឃើញកូនប្រុសដ៏តូចល្អិតរបស់យើង កំពុងយំឮៗ ដោយបង្ហាញនូវការភ័យខ្លាច នៅលើផ្ទៃមុខរបស់គាត់ ហើយដៃគាត់បានកាន់ដៃទ្វារយ៉ាងជាប់។ គាត់មិនព្រមចូលទៅក្នុងមហោស្រពឡើយ។ បន្ទាប់ពីយើងបាននិយាយចរចាគ្នាយូរបន្តិចមក ទីបំផុត អ្នកដឹកនាំកម្មវិធីក៏បានប្រាប់គាត់ថា គាត់មិនចាំបាច់ឡើងលើវេទិការក៏បាន។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានអង្គុយជាមួយយើង ហើយមិនយូរប៉ុន្មានការភ័យខ្លាចរបស់គាត់ក៏បានថមថយ។ តាមធម្មតា យើងមិនដែលគិតថា បុណ្យណូអែលជាពេលដែលមានការភ័យខ្លាចឡើយ ប៉ុន្តែ តាមពិត នៅយប់ដែលព្រះយេស៊ូវប្រសូត្រ ក៏មានព្រឹត្តការណ៍ដែលធ្វើឲ្យមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរលូកា ២:៩ បានចែងថា “នោះមើល មានទេវតានៃព្រះអម្ចាស់មកឈរជិតគេ ឯសិរីល្អរបស់ទ្រង់ក៏ភ្លឺឆ្វាត់ជុំវិញ ហើយគេមានសេចក្តីភ័យខ្លាចជាខ្លាំង”(លូកា ២:៩)។ ការមើលឃើញទេវតា គឺហួសពីសមត្ថភាពដែលពួកអ្នកគង្វាលអាចយល់បាន។ ប៉ុន្តែ ទេវតាបានបញ្ជាក់ពួកគេថា “កុំខ្លាចអី មើល ខ្ញុំមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ពីសេចក្តីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលសំរាប់បណ្តាជនទាំងអស់គ្នា”(ខ.១០)។…
Read articleពន្លឺនៃបុណ្យណូអែល
មានប្រជាជន១៣គ្រួសាររស់នៅក្បែរផ្ទះខ្ញុំ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ពួកគេតែងតែដាក់ភ្លើងស្តុប៣០ម៉ឺនអំពូល ដែលបញ្ចេញពន្លឺដ៏គួរឲ្យគយគន់ សម្រាប់តាំងលម្អ ក្នុងពិធីបុណ្យណូអែល។ មនុស្សម្នាបានបើកឡានអស់ជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រ មកតម្រង់ជួរអស់ជាច្រើនម៉ោង ដើម្បីរង់ចាំមើលភ្លើងពណ៌បញ្ចេញពន្លឺភ្លិបភ្លែត ព្រមទាំងស្តាប់តន្រ្តីដែលគេបានរៀបចំ ឲ្យត្រូវនឹងចង្វាក់ភ្លើងពណ៌នោះ។ ការពិពណ៌ភ្លើងពណ៌ អមដោយបទភ្លេងនេះ មានភាពស្មុគ្រស្មាញណាស់ ព្រោះគេបានតបណ្តាញកំព្យូទ័រចំនួន៦៤គ្រឿង ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្វីៗមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នា។ ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីពន្លឺភ្លើង ក្នុងពិធីបុណ្យ ខ្ញុំបាននឹកចាំអំពីពន្លឺ ដែលបានធ្វើឲ្យពីធីបុណ្យណូអែល ក្លាយជាពិធីបុណ្យដែលមនុស្សជាច្រើនបានប្រារព្ធធ្វើ ដែលពន្លឺនោះ ជាដួងពន្លឺតែមួយ ដ៏ភ្លឺចិញ្ចាច ដែលបំភ្លឺលោកិយទាំងមូល ដោយសេចក្តីពិត យុត្តិធម៌ និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ពន្លឺនោះ ជាអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលលោកិយត្រូវការ និងបានរង់ចាំ(អេសាយ ៩:២,៦-៧)។ ព្រះអង្គបានប្រាប់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ឲ្យបញ្ចេញពន្លឺរបស់ព្រះអង្គ ដល់អ្នកដទៃ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានឃើញ ហើយថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ (ម៉ាថាយ ៥:១៦)។ គ្រួសារទាំងឡាយ ដែលជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ បានតុបតែងភ្លើងពណ៌បុណ្យណូអែល នៅតាមដងផ្លូវរបស់ពួកគេ តែបើសិនជាគ្រីស្ទបរិស័ទ បានខិតខំធ្វើការបញ្ចេញពន្លឺនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ព្រមទាំងរស់នៅស្របតាមពន្លឺនោះ នោះមនុស្សម្នាដែលកំពុងរស់នៅក្នុងភាពងងឹត ប្រហែលជាខំទៅរកពន្លឺដ៏អស្ចារ្យនោះផងដែរហើយ។ ពេលដែលគ្រីស្ទបរិស័ទរួបរួមគ្នាបញ្ចេញពន្លឺនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នោះដំណឹងល្អនឹងបញ្ចេញពន្លឺកាន់តែចិញ្ចែងចិញ្ចាច ហើយនាំមនុស្សកាន់តែច្រើន ឲ្យមកឯព្រះយេស៊ូវ ដែលជាពន្លឺនៃលោកិយ។—Julie Ackerman…
Read articleលើសពីតម្រូវការ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានធ្វើកម្មវិធីជួបជុំកម្សាន្តសប្បាយមួយ នៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ។ ពេលនោះ ខ្ញុំខ្លាចខ្វះអាហារ ដែលខ្ញុំបានត្រៀមទុក សម្រាប់បម្រើភ្ញៀវទាំងឡាយ។ តាមពិត ខ្ញុំមិនគួរបារម្ភឡើយ ព្រោះមានមិត្តភ័ក្រមួយចំនួនបានយកអាហារជាបន្ថែមទៀតមក ដោយមិនឲ្យខ្ញុំដឹងជាមុន បានជាយើងទាំងអស់គ្នាអាចញាំអាហារបន្ថែមដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលនោះ យ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ យើងមានអាហារច្រើនលើសពីតម្រូវការ ហើយអាចចែករំលែកគ្នាទៅវិញទៅមក ជាបរិបូរ។ យ៉ាងណាមិញ យើងបម្រើព្រះនៃភាពបរិបូរ ដែលទ្រង់មានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់យើង “លើសពីតម្រូវការ” ជានិច្ច។ យើងអាចមើលឃើញភាពសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ តាមរយៈរបៀបដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់កូនរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៣ ស្តេចដាវីឌបានរៀបរាប់ អំពីផលប្រយោជន៍ជាច្រើន ដែលព្រះវរបិតានៃយើងបានប្រទានមកយើង។ ក្នុងខ.៤ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា ព្រះអម្ចាស់ប្រោសលោះជីវិតយើង ឲ្យរួចពីសេចក្តីហិនវិនាស ហើយយកសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីមេត្តាករុណា បំពាក់ជាមកុដឲ្យយើងផង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា ព្រះ “បានប្រទានពរមកយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយគ្រប់ទាំងព្រះពរខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ” ហើយ “អាចនឹងធ្វើហួសសន្ធឹក លើសជាងអស់ទាំងសេចក្តីដែលយើងសូម ឬគិតក្តី”(អេភេសូរ ១:៣ ៣:២០)។ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ នោះយើងរាល់គ្នាត្រូវបានហៅថា កូនព្រះ(១យ៉ូហាន ៣:១) ហើយព្រះអង្គអាចនឹងធ្វើឲ្យគ្រប់ទាំងព្រះគុណ បានចម្រើនដល់យើងរាល់គ្នា “ប្រយោជន៍ឲ្យមានទាំងអស់គ្រប់គ្រាន់ជានិច្ច” ដើម្បីឲ្យបានច្រើនឡើង ខាងឯការល្អគ្រប់ជំពូក”(២កូរិនថូស…
Read article