រង្វាន់សម្រាប់អាកប្បកិរិយ៉ាល្អ
នៅក្នុងក្រុមកុមារ នៃព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ យើងតែងតែឲ្យកាតលើកទឹកចិត្តដល់ក្មេងៗ ពេលដែលយើងកត់សម្គាល់ឃើញថា ពួកគេមានអាកប្បកិរិយ៉ាល្អ។ ពួកគេក៏បានសន្សំកាតនោះឲ្យបានច្រើន ដើម្បីទទួលរង្វាន់ សម្រាប់អាកប្បកិរិយ៉ាល្អ ដែលខ្លួនធ្លាប់មានកន្លងមក។ យើងកំពុងតែព្យាយាមបង្រៀនក្មេងៗ ឲ្យកាន់តែមានអាកប្បកិរិយ៉ាល្អ ជាជាងផ្តោតទៅលើចំណុចអាក្រក់របស់ពួកគេ។ មានពេលមួយ អ្នកដឹកនាំរបស់យើងម្នាក់ បានឲ្យកាតមួយសន្លឹកដល់ក្មេងប្រុសអាយុ១១ឆ្នាំម្នាក់ ឈ្មោះធីរី(Tyree)។ ពេលនោះធីរីបានឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំសូមអរគុណលោកគ្រូ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនត្រូវការកាតនេះទេ។ ខ្ញុំចង់មានអាកប្បកិរិយ៉ាល្អ ហើយមិនចង់បានរង្វាន់ សម្រាប់អាកប្បកិរិយ៉ាល្អនោះឡើយ”។ សម្រាប់កុមារាម្នាក់នេះ ការធ្វើល្អ គឺជារង្វាន់សម្រាប់ខ្លួនគាត់។ គាត់ពិតជាចូលចិត្តធ្វើល្អ ក្នុងការរស់នៅ ទោះបីជាគាត់បានទទួលរង្វាន់ឬអត់ក៏ដោយ។ ក្នុងនាមជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងនឹងទទួលរង្វាន់នៅថ្ងៃណាមួយ។ បទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ៥:១០ បានចែងថា គ្រប់គ្នានឹងបានទទួលរង្វាន់ តាមការដែលបានធ្វើ ពីកាលនៅក្នុងរូបកាយរៀងខ្លួន ទោះល្អឬអាក្រក់ក្តី”។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរប្រព្រឹត្តល្អក្នុងការរស់នៅ ដោយសារតែយើងមានបំណងចង់បានរង្វាន់នោះឡើយ ហើយក៏មិនមែនដើម្បីឲ្យបានសេចក្តីសង្រ្គោះនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរប្រព្រឹត្តល្អ ដោយសារយើងមានបំណងចិត្ត ចង់បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យ។ ពេលដែលយើងស្រឡាញ់ព្រះ យើងមានចិត្តចង់ផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះអង្គ ដែលបានស្រឡាញ់យើងជាមុន(១យ៉ូហាន ៤:១៩) ហើយបម្រើព្រះអង្គ ដោយចិត្តបរិសុទ្ធ(សុភាសិត ១៦:២…
Read articleផ្លោះរបងថ្ម
លោកពលបាល រីឆាត ឃើកលែន(Richard KirkLand) ជាទាហានរបស់កងទ័ពសហព័ន្ធ ក្នុងសម័យសង្រ្គាមស៊ីវិលរបស់អាមេរិក(ឆ្នាំ ១៨៦១-១៨៦៥)។ ពេលកងទ័ពសហភាពទទួលបរាជ័យ នៅក្នុងការវាយសម្រុកចូលភ្នំម៉ារី ហាយ ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាមនៅហ្វ្រេដឺរីកបឺក មានទាហានជាច្រើនបានរបួស ហើយត្រូវគេទុកចោល ក្នុងទឹកដីដែលនៅចន្លោះគូរសត្រូវទាំងពីរ ដូចនេះ លោកឃើកលែនក៏បានសុំការអនុញ្ញាត ចូលទៅជួយសង្រ្គោះពួកគេ។ គាត់បានប្រមូលដបទឹក ហើយផ្លោះរបងថ្ម ទៅជួយទាហានណាដែលគាត់ឃើញមុនគេ។ គេបានហៅគាត់ថា “ទេវតានៃម៉ារី ហាយ” នៅពេលដែលគាត់បានប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីបង្ហាញនូវសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដល់ទាហានរបស់សត្រូវ។ មិនមានមនុស្សច្រើនទេ ដែលនឹងត្រូវទៅប្រយុទ្ធនឹងខ្មាំងសត្រូវ ក្នុងសមរភូមិខាងសាច់ឈាម តែទន្ទឹមនឹងនោះ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះ យើងអាចរកឃើញមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញខ្លួនយើង ដែលកំពុងរងទុក្ខវេទនា ដោយសារភាពឯកកោ ការបាត់បង់ បញ្ហាសុខភាព និងអំពើបាប។ ប្រហែលជាមានសម្លេងរំខានជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យយើងមិនអាចឮពួកគេស្រែកដង្ហើយរកសេចក្តីមេត្តា ការកម្សាន្តចិត្ត សេចក្តីសង្ឃឹម និងជំនួយ។ លោកឃើកលែនមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃ ដូចព្រះគ្រីស្ទដែរ ជាគំរូនៃការអនុវត្តតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានបង្គាប់ឲ្យ “ស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួនឯង”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលបានដងស្រង់បទគម្ពីរ សុភាសិត ២៥:២១ “បើសិនណាជាខ្មាំងសត្រូវអ្នកឃ្លាន នោះចូរឲ្យគេបរិភោគចុះ បើគេស្រេក…
Read articleចូរស្ងប់រំងាប់
ខ្សែភាពយន្ត ដែលមានចំណងជើងថា រទេះអគ្គី ជារឿងដែលបានរំឭកដល់ដំណើរជីវិតរបស់លោកអេរិក លីឌែល(Eric Liddle) ដែលជាកីឡាករដែលបានទទួលមេដាយមាស ក្នុងការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកឆ្នាំ១៩២៤ នៅទីក្រុងបារីស មុនពេលគាត់ចេញទៅធ្វើការជាបេសកជន នៅប្រទេសចិន។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពេលដែលសង្រ្គាមលោកលើកទីពីរបានផ្ទុះឡើង លោកលីឌែលក៏បានបញ្ជូនគ្រួសារគាត់ ទៅរកកន្លែងសុវត្តិភាព ក្នុងប្រទេសកាណាដា តែគាត់នៅបន្តរស់នៅក្នុងប្រទេសចិន។ មិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏បានចាប់លោកលីឌែល និងបេសកជនបរទេសដទៃទៀត ដាក់ក្នុងជំរុំឃុំឃាំងរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ បន្ទាប់ពីគាត់បានរស់នៅក្នុងមន្ទីឃុំឃាំង អស់រយៈពេលជាច្រើនខែក្រោយមក គាត់ក៏បានមានបញ្ហាសុខភាព ហើយគ្រូពេទ្យពិនិត្យឃើញថា គាត់ប្រហែលជាមានសាច់ដុះក្នុងខួរក្បាល។ ជារៀងរាល់ពេលល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យ មានក្រុមភ្លេងមួយក្រុម បានមកលេងភ្លេងនៅក្បែរមន្ទីរពេទ្យ ដូចនេះ គាត់ក៏បានសុំឲ្យគេលេងបទ “ចូរស្ងៀមនៅ ឱវិញ្ញាណខ្ញុំអើយ”។ ខ្ញុំគិតថា ពេលដែលគាត់កំពុងស្តាប់បទនេះ គាត់ក៏ប្រាកដជាជញ្ជឹងគិត អំពីអត្ថន័យនៃបទនេះ ដែលមានខ្លឹមសារដូចតទៅនេះថា ចូរស្ងប់រំងាប់ ឱវិញ្ញាណខ្ញុំអើយ : ពេលវេលាកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស / តើពេលណា យើងនឹងបានទៅនៅជាមួយព្រះអម្ចាស់ជារៀងរហូត / ពេលដែលការខកចិត្ត ការសោកសង្រេង និងការភ័យខ្លាចរលាយបាត់អស់ / ចូរបំភ្លេចទុក្ខព្រួយ ក្តីអំណររបស់ក្តីស្រឡាញ់កើតមានជាថ្មី / ចូរស្ងប់រំងាប់ ឱវិញ្ញាណខ្ញុំអើយ…
Read articleនរណានិយាយការពិត?
ក្នុងអំឡុងពេលនៃយុទ្ធនាការឃោសនាបោះឆ្នោត ជ្រើសរើសប្រធានាធិបតីនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ទូរទស្សន៍ទាំងឡាយបានផ្សាយអំពីការថ្លែងសន្តរកថា និងកិច្ចពិភាក្សាតទល់ ដែលច្រើនតែរាប់បញ្ចូល “ការពិនិត្យរកមើលការពិត” ដោយអ្នកវិភាគ ដែលធ្វើការប្រៀបធៀបសន្តរកថារបស់បេ-កជន ដែលឈរឈ្មោះជាប្រធានាធិបតី នឹងប្រវត្តិពិតរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យប្រជាជនបានដឹង ថាពួកគេកំពុងនិយាយការពិត ឬនិយាយប្រឌិត ដើម្បីរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន? សាវ័កយ៉ូហានបានកត់ទុក អំពីការសន្ទនារវាងព្រះយេស៊ូវ ជាមួយនឹងមនុស្សមួយក្រុម ដែលជឿថា ព្រះយេស៊ូវកំពុងមានបន្ទូលកុហក់ អំពីព្រះអង្គទ្រង់។ ពេលនោះព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ពួកគេថា “បើអ្នករាល់គ្នានៅជាប់ក្នុងពាក្យខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នាជាសិស្សខ្ញុំមែន អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់សេចក្តីពិត ហើយសេចក្តីពិតនោះនឹងប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានរួច”(យ៉ូហាន ៨:៣១-៣២)។ ពួកគេទូលថា យើងរាល់គ្នាជាពូជលោកអ័ប្រាហាំ ក៏មិនដែលធ្វើជាបាវបំរើរបស់អ្នកណាឡើយ “ម្តេចក៏អ្នកថា យើងនឹងបានរួចដូច្នេះ”(ខ.៣៣)។ ពេលដែលការសន្ទនាចេះតែបន្ត ព្រះយេស៊ូវនៅតែមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គពិតជាបានប្រាប់ការពិតមែន(ខ.៣៤,៤០,៤៥-៤៦,៥១)។ អ្នកខ្លះជឿព្រះអង្គ តែអ្នកផ្សេងទៀត នៅតែខឹងនឹងព្រះអង្គ ហើយមិនព្រមជឿ។ សព្វថ្ងៃនេះ កិច្ចពិភាក្សាតទល់នេះ នៅតែបន្តមាន។ អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូវ ក្នុងសម័យនេះ បានព្យាយាមនិយាយបង្ខូចព្រះបន្ទូលរបស់អង្គ ហើយលើកហេតុផលថា ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលកុហក់។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា” ហើយព្រះអង្គសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងប្រទាននូវសេរីភាព ដែលយើងអាចរកបានតែនៅក្នុងព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ ការកត់ត្រារបស់ព្រះគម្ពីរ អំពីដំណើរជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺសក្តិសមនឹងឲ្យយើង “ពិនិត្យរកមើលការពិត”…
Read articleគំរូនៃសេចក្តីស្រឡាញ់
មានស្លោកមួយឃ្លាពោលថា “គេអាចកាត់សេចក្តីថា យើងមានចិត្តល្អ ឬចិត្តអាក្រក់ មិនមែនដោយសារយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ច្រើនប៉ុណ្ណាឡើយ តែដោយសារអ្នកដទៃបានស្រឡាញ់យើងខ្លាំងប៉ុណ្ណាទៅវិញទេ”។ ពាក្យស្លោកនោះ ត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីខ្សែភាពយន្ត ដែលមានចំណងជើងថា មេធ្មប់នៃនគរអូហ្ស។ ខ្ញុំឃើញគេដាក់តាំងពាក្យស្លោកនោះ នៅលើជញ្ជាំងហាងលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍មួយ។ គេប្រហែលជាយល់ថារឿងមេធ្មប់នៃនគរអូហ្ស ជារឿងដ៏ល្អមួយហើយ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាប្រភពនៃការបង្រៀនខាងវិញ្ញាណ ដែលយើងអាចជឿទុកចិត្តបាននោះឡើយ។ ដ្បិតព្រះទ្រង់មានសេចក្តីបង្រៀន ដែលផ្ទុយពីពាក្យស្លោកនេះ។ ព្រះអង្គបានប្រទានក្រឹត្យវិន័យធំៗពីរ គឺឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអង្គជាទីមួយ ហើយស្រឡាញ់អ្នកដទៃ(ម៉ាកុស ១២:២៨-៣១)។ គ្មានខគម្ពីរណា ដែលបង្រៀនយើងឲ្យរំពឹងចង់បានសេចក្តីស្រឡាញ់ពីអ្នកដទៃវិញឡើយ។ តាមពិត ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល ក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយដ៏ល្បីបំផុតរបស់ព្រះអង្គថា “អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯស្ថានសួគ៌”(ម៉ាថាយ ៥:១១-១២)។ ពេលដែលយើងនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ យើងចាំបាច់ត្រូវដឹងថា : ព្រះអង្គបានស្រឡាញ់យើង មុនយើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គ(១យ៉ូហាន ៤:១៩)។ គឺដូចដែលលោកម៉ូសេបានប្រាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលថា ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងស្រឡាញ់ពួកគេ(ចោទិយកថា ១០:១៥) ហេតុដូចនេះហើយ ពួកគេត្រូវស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដែលពួកគេមិនស្គាល់ផង(ខ.១៩)។ កាលណាយើងបានទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីព្រះហើយ នោះព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យយើងនាំអ្នកដទៃ ឲ្យបានទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គផងដែរ។ ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់…
Read articleព្រះនេត្រនៃសេចក្តីស្រឡាញ់
មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបានចូលរួមទស្សនាការសម្តែងរបស់លោក ម៉ាស សាឡិម(Marc Salem) នៅលើវេទិការ បាននាំគ្នាគិតថា គាត់អាចដឹងថា អ្នកដទៃកំពុងគិតអំពីអ្វី។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអះអាងថា គាត់មានសមត្ថភាពដូចនេះឡើយ។ គាត់ថា គាត់មិនមែនជាមនុស្សដែលមានភ្នែកទិព្វត្រចៀកទិព្វ ហើយក៏មិនមែនជាអ្នកមានវេទមន្តអ្វីដែរ តែគ្រាន់តែជាអ្នកពូកែសង្កេតមើលមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ គាត់បានប្រាប់អ្នកស្រីចេនីហ្វឺ មូលសិន(Jennifer Mulson) ដែលជាអ្នកនិពន្ធថា “សព្វថ្ងៃ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោក ដែលមានវត្ថុភាគច្រើន យើងមើលមិនឃើញ ដោយសារយើងមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងរបស់ទាំងនោះ … តែសម្រាប់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំងាយនឹងចាប់អារម្មណ៍ នឹងការអ្វីដែលមនុស្សបង្ហាញចេញមកខាងក្រៅ” (ដងស្រង់ពីការសែត ខូឡូរ៉ាដូ ស្រ្ពីង)។ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងបំពេញព្រះរាជកិច្ច ក្នុងលោកិយនេះ តើព្រះអង្គបានទតឃើញអ្វីខ្លះ នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ដែលព្រះអង្គបានជួប? មានពេលមួយ ព្រះអង្គបានជួបនឹងបុរសអ្នកមានដ៏ក្មេងវ័យម្នាក់ ដែលកំពុងស្វែងរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដូចដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អម៉ាថាយ ម៉ាកុស និងលូកា។ ព្រះគម្ពីរលូកា បានចែងជាលម្អិតអំពីរឿងនេះថា “ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ទតទៅគាត់ ដោយស្រឡាញ់”(ម៉ាកុស ១០:២១)។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមើលមកយុវជនម្នាក់នេះ ថាជាមនុស្សក្រអឺតក្រទម(ខ.១៩-២០) ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃទៀតប្រហែលជាច្រណែននឹងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ តែព្រះយេស៊ូវបានទតមើលគាត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែផ្តោតទៅលើការដែលគាត់ដើរចេញពីព្រះយេស៊ូវទៅ…
Read article