ការមើលងាយ
បន្ទាប់ពីភ្នែករបស់ខ្ញុំ បានឆ្លងកាត់ការវៈកាត់តូចហើយ គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំ មិនឲ្យឈ្ងោកមើលទៅក្រោម ក្នុងរយៈពេល២សប្តាហ៍ខាងមុខ ហើយមិនឲ្យធ្វើម្ហូប ឬបោសសម្អាតអ្វីឡើយ។ បើគ្រាន់តែមិនឲ្យខ្ញុំធ្វើម្ហូប ឬបោសសម្អាតផ្ទះមួយរយៈ នោះមិនសូវពិបាក ដូចការហាមមិនឲ្យឈ្ងោកមើលទៅក្រោម តាមការណែនាំរបស់ពេទ្យឡើយ! គាត់មិនចង់ឲ្យខ្ញុំសម្លឹងមើលទៅក្រោម ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ថ្នេរក្នុងភ្នែកដែលមិនទាន់ជា។ យ៉ាងណាមិញ លោកស៊ីអេស លូវីស(C.S. Lewis) បាននិពន្ធសេចក្តីបង្រៀនមួយ អំពីការមើលមួយបែបទៀត ដែលអាចឲ្យយើងមានបញ្ហា។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “នៅក្នុងព្រះ អ្នកតទល់នឹងការអ្វី ដែលធំជាងខ្លួនអ្នក ក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់។ ដរាបណា អ្នកមានអំណួត នោះអ្នកមិនអាចស្គាល់ព្រះឡើយ។ មនុស្សដែលមានអំណួត តែងតែមើលងាយមនុស្ស ឬមើលងាយអ្វីៗ ក្នុងលោកនេះ។ ជាការពិតណាស់ ដរាបណា អ្នកមើលងាយមនុស្សដែលនៅស្ថានក្រោមនេះ នោះអ្នកមិនអាចមើលឃើញការអ្វីដែលនៅស្ថានលើឡើយ”។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រៀបប្រដូច អំពីពួកផារិស៊ីម្នាក់ ដែលគិតថាខ្លួនឯងគ្រាន់បើជាងអ្នកដទៃ។ គាត់បានឈរអធិស្ឋានតែម្នាក់ឯង ដោយចិត្តអំណួតថា គាត់អរព្រះគុណព្រះ ដែលខ្លួនគាត់ មិនដូចជាមនុស្សឯទៀត(លូកា ១៨:១១)។ គាត់មើលងាយមនុស្សដែលឆក់ប្លន់ ទុច្ចរិត ហើយកំផិត និងអ្នកយកពន្ធ ដែលកំពុងអធិស្ឋាន នៅក្នុងព្រះវិហារ ក្នុងពេលនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកយកពន្ធបានដឹងថា…
Read articleក្តីសង្ឃឹមដ៏មានពរ
មានហោរាក្លែងក្លាយច្រើនណាស់ ដែលបានថ្លែងទំនាយ អំពីកាលបរិច្ឆេទនៃចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោក តែថ្ងៃខែដែលពួកគេបានទាយនោះ ក៏បានកន្លងផុតទៅ ហើយពិភពលោកនៅតែមិនទាន់ដល់ទីបញ្ចប់ ដូចបទទំនាយរបស់ពួកគេឡើយ។ បទទំនាយទាំងនោះបានធ្វើឲ្យមនុស្សមានការថប់បារម្ភ ហើយច្រើនតែធ្វើឲ្យពួកគេមានការភ័យខ្លាចទៀតផង។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះគម្ពីរពិតជាបានចែងអំពី “ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់” ដែលជាថ្ងៃព្រះអង្គយាងមកវិញម្តងទៀត។ ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ប៉ុន្តែ មានតែព្រះទេដែលដឹងថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងមកនៅថ្ងៃណា។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ត្រូវរង់ចាំថ្ងៃនោះឯង។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កពេត្រុសបានប្រាប់យើង អំពីរបៀបដែលអ្នកជឿព្រះ អាចរស់នៅ ដោយអំណរ ដោយមានគោលបំណង ខណៈពេលដែលយើងកំពុងរង់ចាំថ្ងៃនោះមកដល់(១ពេត្រុស ៣:១០-១៨)។ គឺយើងអាចរស់នៅ ដោយមើលទៅនគរស្ថានសួគ៌ និងរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះគ្រីស្ទ(ខ.១១)។ ហើយយើងអាចពិនិត្យមើលក្នុងចិត្តយើង ដោយមានចិត្តឧស្សាហ៍ ឲ្យព្រះអង្គបានឃើញយើងជាឥតសៅហ្មង ហើយឥតកន្លែងបន្ទោសបាន ទាំងមានសេចក្តីមេត្រីនឹងព្រះអង្គ(ខ.១៤)។ រួចយើង អាចមើលទៅខាងក្រៅខ្លួនយើង ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន មិនឲ្យវង្វេងចេញតាមឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់អ្នកដទៃ(ខ.១៧)។ តើយើងអាចធ្វើការទាំងអស់នេះ ដោយរបៀបណា? គឺដោយ “ចំរើនឡើងក្នុងព្រះគុណ ហើយក្នុងការស្គាល់ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងរាល់គ្នា”(ខ.១៨)។ ពេលដែលបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើងមានការលូតលាស់ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះយើងក៏ចាប់ផ្តើមមានទំនាក់ទំនងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេស៊ូវ ដែលជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីដឹកនាំយើង ក្នុងការរស់នៅឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។…
Read article“ខ្ញុំ…សុំ..ទោស”
ឲ្យតែមានបុគ្គលដែលមានឈ្មោះល្បីណាម្នាក់ បានធ្វើអ្វីមួយខុស ហើយបន្ទាប់មក ក៏បានសារភាពជាសាធារណៈ ជាធម្មតា សារពត៌មានប្រញាប់ចុះផ្សាយអំពីរឿងនោះជាលម្អឹត ឲ្យសាធារណៈជនបានដឹង។ អ្នកដែលល្បីឈ្មោះនោះ អាចជាកីឡាករ ដែលគេប៉ូលីសបានចាប់ខ្លួន ដោយសារបើកបរដោយមានជាតិស្រវឹង។ ឬអាចជាអ្នកនយោបាយណាម្នាក់ ដែលបានធ្វើអ្វីមួយលួចលាក់ ត្រូវគេទាន់។ ពេលដែលយើងឮអ្នកទាំងនោះនិយាយទាក់ៗថា “ខ្ញុំ …សូម…ទោស” នោះយើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ពួកគេពិតជាចង់កែខ្លួនមែន ឬគ្រាន់តែនិយាយសូមទោស ដើម្បីដោះខ្លួនឲ្យរួចតែមួយពេលនោះ។ ត្រង់ចំណុចនេះ មានតែព្រះទេដែលជ្រាបអំពីចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ពេលដែលយើងអានបទគម្ពីរ ដែលចែងអំពីការសារភាពរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលជាស្តេចដ៏ល្បីល្បាញ យើងឃើញថា ការប្រែចិត្តដ៏ពិតមានលក្ខណៈដូចម្តេចខ្លះ។ ក្នុងការមានបន្ទូលបើកចំហរ អំពីអំពើបាបរបស់ទ្រង់ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៥១ ក្សត្រដ៏អាម៉ាស់អង្គនេះ បានទូលសូមសេចក្តីមេត្តាពីព្រះ បន្ទាប់ពីបានបិទបាំងអំពើបាបរបស់ខ្លួន អស់មួយរយៈពេលមក(២សាំយ៉ូអែល ១២:១-១៣ ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៥)។ ទ្រង់បានទទួលស្គាល់ថា ទ្រង់ត្រូវការការលាងសម្អាតរបស់ព្រះ(ខ.៧-១០) ហើយទ្រង់ក៏បានអបអរសាទរការស្អាងឡើងវិញ តាមរយៈការបម្រើ និងការថ្វាយបង្គំ(ខ.១១-១៧)។ យើងរាល់គ្នាបានធ្វើបាប ខ្វះមិនដល់សិរីល្អរបស់ព្រះ។ ពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា មានបន្ទុកនៃអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ កំពុងសង្កត់មកលើយើង នោះយើងចាំបាច់ត្រូវលន់តួបាប ដើម្បីសូមការអត់ទោសពីព្រះ ហើយព្រះអង្គនឹងលើកយើងឡើង(១យ៉ូហាន ១:៩)។ ព្រះដ៏ធំប្រសើរនៃយើង បានធ្វើឲ្យអំពើបាបរបស់យើង…
Read articleអំណាចនៃចិត្តមេត្តា
លោកហ្រ្វង់ស៊ីស ស្កេហ្វឺរ(Francis Schaeffer) ជាអ្នកនិពន្ធ និងជាអ្នកជំនាញខាងឆ្លើយសំណួររបស់អ្នកមិនជឿព្រះ។ កាលគាត់នៅរៀន នៅសកលវិទ្យាល័យ គាត់មានការពិបាកនៅក្នុងការប្រកបពាក្យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដោយសារគាត់មានជម្ងឺដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាករៀនពាក្យ។ ដោយសារគាត់សរសេរពាក្យខុសច្រើន នោះពន្ទុះគាត់បានធ្លាក់ចុះ ក្នុងកិច្ចការសាលាដែលគ្រូបានដាក់ឲ្យ។ ក្នុងអំឡុងពេលឆ្នាំទីមួយ មានសាស្រ្តាចារ្យម្នាក់បានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំមិនដែលឃើញសិស្សណា សរសេរអំពីទស្សនវិជ្ជាបានល្អដូចអ្នកទេ តែខ្ញុំក៏មិនដែលឃើញនរណាសរសេរពាក្យខុសច្រើនដូចអ្នកដែរ។ តើខ្ញុំត្រូវឲ្យពន្ទុះអ្នកដូចម្តេច? ខ្ញុំមិនអាចឲ្យអ្នកជាប់បានទេ”។ លោកហ្វ្រង់ស៊ីសក៏បានឆ្លើយថា “លោកគ្រូ ទោះខ្ញុំខំរៀនប្រកបពាក្យយ៉ាងណា ក៏នៅតែប្រកបខុស។ តើលោកគ្រូគ្រាន់តែអាចគិតអំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានសរសេរ ដោយមិនគិតអំពីការប្រកបពាក្យរបស់ខ្ញុំបានទេ?” បន្ទាប់ពីស្ងាត់មាត់មួយសន្ទុះធំ លោកសាស្រ្តាក៏បានឆ្លើយថា “មិនអីទេ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកជាប់ ដោយមិនគិតអំពីការប្រកបពាក្យខុសរបស់អ្នក”។ ការឆ្លើយតបដ៏ឈ្លាសវៃ ប្រកបដោយចិត្តមេត្តារបស់លោកសាស្រ្តចារ្យ នៅថ្ងៃនោះ បានលើកទឹកចិត្តយុវជនម្នាក់នេះ ដែលមានអំណោយទានក្នុងការនិពន្ធ ហើយក្រោយមក គាត់ក៏បានជួយត្រួសត្រាយផ្លូវ សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៦០ និង ១៩៧០ ដែលកំពុងស្វែងរកព្រះ ធ្វើឲ្យពួកគេរកឃើញផ្លូវទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។ ហោរាអេសាយបានមានប្រសាសន៍ អំពីព្រះមែស៊ីដែលនឹងយាងមកតាមសន្យា យ៉ាងដូចនេះថា “ទ្រង់នឹងមិនផ្តាច់ដើមត្រែងដែលបាក់ទេ ក៏មិនលត់ប្រឆេះដែលនៅហុយដែរ ទ្រង់នឹងសំដែងចេញនូវសេចក្តីយុត្តិធម៌ ដោយសេចក្តីពិត”(អេសាយ ៤២:៣)។ បទគម្ពីរនេះ និយាយឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីអង្គបុគ្គលម្នាក់…
Read articleការមានចំណែក
ឪពុករបស់ខ្ញុំមានអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើន កាលគាត់នៅក្មេង ក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ ដូចនេះ អ្នកអាចស្រមៃថា ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយយ៉ាងណា កាលនៅក្មេង ពេលដែលគាត់នាំក្រុមគ្រួសារ ទៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ក្នុងរដូវក្តៅជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ នៅទីនោះ យើងបាននាំគ្នាស្ទូចត្រី ក្នុងទន្លេសង់យ៉ូសែប ហើយទៅលេងកសិដ្ឋាន ជាកន្លែងដែលគាត់មានអនុស្សាវរីយ៍ក្នុងវ័យកុមារ។ ក្រុងនោះ មិនមែនជាស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំ ទេ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំបានទៅលេងកន្លែងនោះម្តងៗ ជាមួយកូន និងចៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ថា កក់ក្តៅ ដូចជាផ្ទះរបស់ខ្ញុំដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល ទៅកាន់ពួកសិស្សព្រះអង្គ អំពីផ្ទះរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ដែលព្រះអង្គបានចាកចោល ដើម្បីយាងចុះមកមានព្រះជន្មរស់ នៅក្នុងចំណោមយើង។ ព្រះអង្គប្រាកដជាមានអំណរណាស់ ពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សថា “នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន… ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា… ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នា បាននៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ”(យ៉ូហាន ១៤:២-៣)។ ជាការពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូវ “បានរងទ្រាំនៅឈើឆ្កាង ទាំងមើលងាយចំពោះសេចក្តីអាម៉ាស់ខ្មាសនោះ ឲ្យតែបានសេចក្តីអំណរដែលនៅចំពោះទ្រង់”(ហេព្រើ ១២:២) ហើយបានវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌វិញ ហើយនឹងយាងត្រឡប់មកយកកូនប្រុសស្រីរបស់ព្រះអង្គ ទៅនៅជាមួយអស់កល្បជានិច្ច។ ពេលដែលយើងគិតអំពីកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវបានរៀបចំទុកឲ្យយើង ក្នុងផ្ទះរបស់ព្រះវរបិតា យើងអាចរំពឹងគិតដល់ថ្ងៃដែលយើងនឹងបានទៅនៅទីនោះ ហើយការនេះបណ្តាលចិត្តយើង ឲ្យចង់ទៅប្រាប់អ្នកដទៃ…
Read articleរូបភាពតាមបង្អូចកញ្ចក់
ក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាល ក្នុងរដ្ឋអាឡាស្កា ខ្ញុំបានទស្សនាទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលជាច្រើន តាមបង្អួចកញ្ចក់ឡាន ដែលកំពុងធ្វើដំណើរ នៅតាមដងផ្លូវ។ អាកាសធាតុនៅ រដ្ឋអាឡាស្កា មានសភាពត្រជាក់ ហើយសើម តែខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានឲ្យកញ្ចក់បង្អូចឡានជួយការពារឲ្យខ្ញុំមានភាពកក់ក្តៅ និងមិនឲ្យសើមខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កញ្ចក់បង្អួចឡាន ក៏បាននាំឲ្យមានការពិបាកខ្លះៗដែរ។ ពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់នៅតាមផ្លូវម្តងៗ ដំណក់ទឹកភ្លៀងបានហូរចុះតាមកញ្ចក់នោះ ធ្វើឲ្យបាំងទេសភាពដែលនៅខាងក្រៅឡាន។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលស៊ីតុណ្ហភាពផ្លាស់ប្តូរ នៅខាងក្រៅ សំណើមនៅខាងក្នុងក៏បានប្រែក្លាយជាអ័ភ នៅក្នុងឡាន។ បញ្ហានេះបានជួយឲ្យខ្ញុំយល់ ពីមូលហេតុដែលយើងមិនអាចមើលឃើញជីវិតខ្លួនឯងឲ្យបានច្បាស់ តាមបំណងព្រះទ័យព្រះ។ អំពើបាបបានធ្វើឲ្យយើងមិនអាចមើលឃើញសម្រស់នៃជីវិត ដែលព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យយើងមើលឃើញ ដោយអំណរ។ ជួនកាល នៅក្នុងចិត្តយើង មានអំពើបាប ដែលជាភាពអាត្មានិយម ដែលបង្កើតឲ្យមានអ័ភ ដែលធ្វើឲ្យយើងយល់ថា ខ្លួនឯងសំខាន់ហួស ខុសពីការពិត ហើយនាំឲ្យយើងភ្លេចគិតពីប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ។ ជួនកាល អំពើបាបដែលនៅខាងក្រៅ ដែលមានដូច ជា ភាពអយុត្តិធម៌ជាដើម ដែលអ្នកដទៃបានធ្វើមកលើយើង ដែលធ្វើឲ្យយើងស្រក់ទឹកភ្នែក ដូចទឹកភ្លៀង បានជាយើងមិនអាចមើលឃើញសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ។ អំពើបាបប្រភេទណាក៏ដោយ គឺសុទ្ធតែរារាំងមិនឲ្យយើងមើលឃើញភាពអស្ចារ្យ និងសិរីល្អនៃជីវិត ដែលព្រះបានរៀបចំមក។ដ្បិតឥឡូវនេះ “យើងមើលឃើញបែបស្រអាប់ ដូចជាការមើលដោយសារកញ្ចក់”(១កូរិនថូស ១៣:១២)…
Read article