ការចាប់ផ្តើម ក្នុងវ័យក្មេង
កាលពីរដូវក្តៅឆ្នាំទៅ ពួកជំនុំរបស់យើងបានអញ្ជើញបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ឈ្មោះខេលិប(Caleb) ឲ្យចូលរួមជាមួយបុគ្គលិករបស់យើង។ ខេលិបក៏បានចែកចាយ អំពីការរស់នៅរបស់គាត់ ក្នុងប្រទេសខូស្តារីកា តាំងពីក្មេងមក ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់ កំពុងបម្រើព្រះគ្រីស្ទ នៅទីនោះ។ គាត់ក៏បានយកព្រះបន្ទូលមកឆ្លុះបញ្ចាំងក្នុងជីវិតគាត់ គឺបទគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៤-១៧។ គាត់បានរំឭករឿងដើមថា កាលពីក្មេង គាត់ចេះព្រះបន្ទូលច្រើន។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ បានបង្រៀនគាត់ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែល “អាចនឹងនាំឲ្យគាត់មានប្រាជ្ញា ដល់ទីសង្គ្រោះ ដែលបានដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ យេស៊ូវផង”(ខ.១៥)។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា គាត់បានត្រៀមខ្លួន ធ្វើជាគ្រូគង្វាល ចាប់តាំងពីពេល ដែលគាត់នៅក្មេង។ ពួកជំនុំរបស់យើងបានមានឱកាស “ជួប” ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ក្នុងប្រទេសខូស្តារីកា តាមរយៈទូរស័ព្ទដែលមើលមុខគ្នាឃើញជាក្រុម។ ឪពុករបស់លោកខេលិបបានលើកទឹកចិត្តគាត់ ឲ្យប្រើព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលមានចែងក្នុង ព្រះគម្ពីរម៉ាកុស ១០:៤៥។ គាត់បានផ្តាំខេលិបថា “ខេលិប កូនត្រូវចាំបាវចនារបស់គ្រួសារយើង ដែលចែងថា ‘យើងរស់នៅដើម្បីបម្រើ មិនមែនដើម្បីឲ្យគេបម្រើយើងទេ’”។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងងាយនឹងយល់ អំពីរបៀបដែលបុរសវ័យក្មេងម្នាក់នេះ មានការលូតលាស់ភាពពេញវ័យខាងជំនឿ។ កូនដែលព្រះបានផ្ញើនឹងយើងរាល់គ្នា សុទ្ធតែជាអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លា។ មូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏ល្អ ដែលពួកគេមានតាំងពីក្មេង…
Read articleប្រៀបធៀបអំណាច
មានពេលមួយនោះ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថា ក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ គេបានយកសៀវភៅដែលនិយាយទាក់ទងនឹងមន្តអាគមន៍ មកលក់កាន់តែច្រើន ក្នុងបណ្តាគាមួយកន្លែង ពេលដែលគេរៀបចំធ្នើសៀវភៅឡើងវិញ។ គេបានដាក់សៀវភៅរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ក្នុងធ្នើសៀវភៅដែលនៅចុងម្ខាង ហើយដាក់សៀវភៅអបិយជំនឿ ក្នុងចំនួនដូចគ្នា ក្នុងធ្នើនៅចុងម្ខាងទៀត។ ដូចនេះ អំណាចនៃពន្លឺហាក់ដូចជា មានកម្លាំងស្មើនឹងអំណាចនៃភាពងងឹត នៅក្នុងបណ្ណាគាមួយនេះ។ ជួនកាល មនុស្សប្រហែលជាគិតថា ព្រះ និងសាតាំងមានអំណាចស្មើគ្នា។ គេយល់ថា ព្រះ និងសាតាំងមានភាពផ្ទុយគ្នា តែមានកម្លាំងស្មើគ្នា ដោយអំណាចដែលគ្មានព្រំដែន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះទ្រង់ជាព្រះ តែសាតាំងមិនមែនជាព្រះទេ។ ព្រះទ្រង់មានអំណាចខ្លាំងជាងអំណាចនៃភាពងងឹត។ ព្រះអង្គធ្វើការអ្វី តាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ ដោយគ្មានអ្វីអាចរារាំងព្រះអង្គបានឡើយ(ទំនុកដំកើង ១៣៥:៦) ចំណែកឯសាតាំងវិញ អំណាចរបស់វាមានកំណត់ គឺអាចធ្វើអ្វីដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ ពេលដែលសាតាំងសន្និដ្ឋានថា លោកយ៉ូប នឹងជេរព្រះ ពេលគាត់ជួបទុក្ខលំបាក់ខ្លាំង ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់វាថា “មើល អញប្រគល់របស់ដែលគាត់មានទាំងប៉ុន្មាន ទៅក្នុងអំណាចឯងហើយ កុំឲ្យតែដាក់ដៃលើខ្លួនគាត់ឡើយ”(យ៉ូប ១:១២)។ ដូចនេះ សាតាំងមិនអាចធ្វើអ្វីលើសពីដែនកំណត់ ដែលព្រះបានដាក់ឡើយ។ ដោយសារព្រះទ្រង់មានអំណាចគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ នោះក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យើងមិនចាំបាច់រាថយ ដោយខ្លាចអំណាច ដែលសាតាំងមានមកលើជីវិតយើង និងមកលើជីវិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលនៅជុំវិញយើងឡើយ។…
Read article៨០ភាគរយទៀត
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំឃើញគេសរសេរនៅលើផ្ទាំងប្រកាសដ៏ធំមួយថា ៨០ភាគរយនៃជីវិតទាំងអស់ នៅលើផែនដីនេះ គឺមាននៅក្នុងសមុទ្រ។ តួរលេខដ៏ច្រើនលើសលប់បែបនេះ គឺពិបាកនឹងឲ្យយើងស្វែងយល់បាន ព្រោះភាគច្រើននៃជីវិតនៅលើផែនដីនេះ មិនមែនជាអ្វីដែលយើងមើលឃើញនឹងភ្នែកទទេ។ ពេលដែលខ្ញុំពិចារណាអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា ព្រះបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ក្នុងចំនួនដ៏ច្រើន លើសពីការរំពឹងគិតរបស់យើង។ យើងងាយនឹងមានការរំភើបចិត្ត ចំពោះទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលនៃជួរភ្នំ ឬចំពោះទិដ្ឋភាពថ្ងៃលិច ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ មានពេលខ្លះ យើងមិនបានឃើញភាពលម្អិតនៃស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គទេ ព្រោះយើងមិនបានធ្វើការសិក្សា និងពិនិត្យឲ្យកាន់តែល្អិតល្អន់។ មានស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាច្រើន ក្នុងមហាសមុទ្រ ដែលកំបាំងពីភ្នែកយើង ប៉ុន្តែ នៅមានស្នាព្រះហស្តជាច្រើនទៀត ដែលមានរូបរាង្គតូចពេក មិនអាចឲ្យយើងមើលឃើញនឹងភ្នែកទទេបាន។ របស់សព្វសារពើ ដែលរាប់ចាប់តាំងពីវត្ថុដែលមានទំហំតូចល្អិត រហូតដល់វត្ថុដែលយើងមិនទាន់ទៅដល់ ក៏ដូចជាមិនទាន់ស្រាវជ្រាវ ក្នុងចក្រវាល សុទ្ធតែជាស្នាព្រះហស្តនៃព្រះអាទិកររបស់យើង។ សិរីល្អនៃការបង្កើតរបស់ព្រះ បានសម្តែងឡើង ក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធដ៏អស្ចារ្យទាំងនោះ ទោះជាយើងមើលឃើញ ឬមើលមិនឃើញក្តី(រ៉ូម ១:២០)។ ពេលដែលយើងមានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើន អំពីភាពអស្ចារ្យនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអាទិករ នោះការយល់ដឹងនេះ តែងតែនាំយើងឲ្យងាកបែរមករកព្រះអង្គ ហើយបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យចង់ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងមានប្រសាសន៍ថា “ចូរឲ្យផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ព្រមទាំងសមុទ្រ ហើយសត្វទាំងប៉ុន្មាន ដែលរវើកនៅក្នុងនោះ បានសរសើរដល់ទ្រង់ចុះ”(ទំនុកដំកើង ៦៩:៣៤)។…
Read articleចំណាយពេលជញ្ជឹងគិត
ជាទូទៅ ឪពុកម្តាយចូលចិត្តនឹកចាំ អំពីដំណាក់កាលសំខាន់ៗ នៃការលូតលាស់របស់កូន។ ពួកគេធ្វើការកត់ចំណាំ ពេលដែលកូនតូចរបស់ខ្លួន ចេះក្រឡាប់ បន្ទាប់មក ចេះវា ហើយក្រោយមក ក៏ចេះក្រោកឈរ និងបោះជំហានដើរជាលើកទីមួយ។ ឪពុកម្តាយដែលមានម៉ាស៊ីនថត ឬទូរស័ព្ទដែលអាចថតរូប ច្រើនតែថតរូបកូន ព្រមទាំងរក្សាសំលៀកបំពាក់របស់ពួកគេទុក ជាអនុស្សាវរីយ៍នៃបទពិសោធន៍ដ៏មានតម្លៃទាំងនោះ។ ក្នុងបទគម្ពីរលូកា ២:១៩ នាងម៉ារា ដែលជាមាតារបស់ព្រះយេស៊ូវ ក៏បានធ្វើការកត់ចំណាំអំពីព្រះអង្គ នៅក្នុងចិត្តរបស់នាង។ នាងបានរក្សាទុកព្រះបន្ទូលសន្យា អំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយបាន “រំពឹងគិតតែក្នុងចិត្ត”។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យ “រំពឹងគិតតែក្នុងចិត្ត” ជាភាសាក្រិក មានន័យថា “យកមកប្រៀបធៀប”។ នាងម៉ារាបានឮព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចា-រ្យ អំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលពួកទេវតា និងពួកអ្នកគង្វាលបានថ្លែងប្រាប់(១:៣២ ២:១៧-១៨)។ ពេលដែលព្រះអង្គមានវ័យធំឡើង នាងប្រហែលជាបានប្រៀបធៀប ព្រះបន្ទូលសន្យាទាំងនោះ នឹងកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ដែលបានសម្រេចសេចក្តីសន្យានោះ។ យ៉ាងណាមិញ ពេលដែលយើងជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូល ដែលបានចែងអំពីព្រះ ហើយប្រៀបធៀបព្រះបន្ទូលនោះ និងកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ក្នុងជីវិតយើង នោះសេចក្តីជំនឿយើងនឹងមានភាពរឹងមាំឡើង ហើយយើងក៏នឹងមានការលើកទឹកចិត្ត(យ៉ូហាន ១៤:២១)។ ព្រះអង្គជាព្រះដែលឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើង(១យ៉ូហាន ៥:១៤-១៥) ព្រះអង្គកម្សាន្តចិត្តយើង…
Read articleអ្នកស្រីខូរិន
ពេលដែលក្រុមការងាររបស់យើង កំពុងជួយរៀបចំសម្ភារៈជាច្រើនកញ្ចប់ នៅឯកម្មវិធីនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ក្នុងក្រុងអូលែនដូ រដ្ឋផ្លរីដា កាលពីរដូវរងាកាលពីឆ្នាំទៅ អ្នកស្រីខូរីន(Corine)បានមកសួរសុខទុក្ខយើង។ ព្រឹកនោះ នាងយល់ថា យើងប្រាកដជាឃ្លាន ហើយស្រែកទឹកផង។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់នាងថា ពួកខ្ញុំ “មិនអីទេ”។ នាងក៏តបថា “ខ្ញុំដឹងថា អ្នកទាំងអស់គ្មានមិនអីទេ តែអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវការអីញាំ”។ ពីរបីនាទីក្រោយមក នាងក៏បានត្រឡប់មកវិញ ដោយនាំយកទឹកត្រជាក់ និងអាហារសម្រន់ មកជាមួយផង។ ក្នុងរយៈពេលថ្ងៃ ដែលយើងធ្វើកម្មវិធីនៅទីនោះ អ្នកស្រីខូរិនបានមកមើលយើង ក្រែងលោយើងត្រូវការអ្វី ហើយនាងបាននាំយកអាហារ ឬទឹកមកជាមួយ ព្រមទាំងបានជួយប្រមូលសំរាមឲ្យយើងទៀត។ មានពេលមួយ ខ្ញុំក៏បានឆ្លៀតឱកាសថ្លែងអំណរគុណនាង ហើយប្រាប់នាងថា “ខូរិន អ្នកមានអំណោយទានខាងភាពចៅរ៉ៅ!” នាងក៏ឱនមុខ ហើយឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំមិនដឹងទេ តែលោកមានអំណោយទានខាងនិពន្ធអត្ថបទសៀវភៅនំម៉ាណា ចំណែកខ្ញុំវិញខ្ញុំចូលចិត្តបោសសម្អាត។ ដូចនេះ យើងសុទ្ធតែថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ”។ អ្នកស្រីខូរិន មានបំណងចិត្តចង់ថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ ដោយជួយអ្នកដទៃ។ នាងពិតជាមានអំណោយទានខាងភាពចៅរ៉ៅមែន ហើយក៏បានប្រើអំណោយទានមួយនេះបានល្អផង។ ព្រះបានប្រទានកូនរបស់ព្រះអង្គ នូវជំនាញ និងសមត្ថភាព ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គអាចប្រទានពរអ្នកដទៃ តាមរយៈយើង។ អ្នកអាចស្វែងយល់អំពីអំណោយទានទាំងនោះ ដែលបានរៀបរាប់ក្នុង បទគម្ពីរ…
Read articleការកម្សាន្តចិត្តអ្នកដទៃ
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញថា នៅក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ អ្នកដែលធ្លាប់មានការឈឺចាប់ ច្រើនតែជាអ្នកដែលងាយនឹងកម្សាន្តចិត្តអ្នកដទៃ ដែលកំពុងមានការឈឺចាប់។ ជាក់ស្តែង មានប្តីប្រពន្ធវ័យក្មេងមួយគូរ បានទទួលរងការឈឺចាប់ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារបាត់បង់កូនជាទីស្រឡាញ់។ ពេលនោះ មានប្តីប្រពន្ធមួយគូរទៀត ដែលធ្លាប់បាត់បង់កូនកាលពីមុន បានចូលមកជួយកម្សាន្តចិត្ត។ បើសិនជាមានប្តីប្រពន្ធណាបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលដ៏សំខាន់របស់ខ្លួន នោះមានប្តីប្រពន្ធផ្សេងទៀត បានចូលមកផ្តល់ជំនួយស្ទើរតែភ្លាមៗ ដោយនឹកចាំថា កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្លួនក៏ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការខ្វះខាតផងដែរ។ និយាយរួម អវយវៈក្នុងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ បានទ្រទ្រង់គ្នា និងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ម្តងហើយម្តងទៀត។ គ្រីស្ទបរិស័ទដែលចូលចិត្តជួយគេបានដឹងថា ពួកគេអាចប្រើទុក្ខលំបាកដែលពួកគេបានឆ្លងកាត់ ដើម្បីឈោងចាប់អ្នកដទៃ ដែលកំពុងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកដែលស្រដៀងគ្នា។ តើអ្នកធ្លាប់មានជម្ងឺទេ? តើអ្នកធ្លាប់បាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទេ? តើអ្នកធ្លាប់ជាប់ឃុំឃាំងទេ? តើអ្នកធ្លាប់ទទួលរងភាពអយុត្តិធម៌ទេ? ទោះយើងធ្លាប់ជួបប្រទះទុក្ខលំបាកប្រភេទណាក៏ដោយ សូមយើងនឹកចាំថា ព្រះបានសន្យាថា នឹងនាំឲ្យមានការល្អជាច្រើន កើតចេញពីទុក្ខលំបាករបស់យើង ទោះវាមានសភាពងងឹតយ៉ាងណាក៏ដោយ(យ៉ាកុប ១:២-៤)។ ព្រះអាចធ្វើឲ្យទុក្ខលំបាកយើង មានប្រយោជន៍ជាច្រើន ជាពិសេស នៅពេលដែលយើងលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ ដែលកំពុងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ដូចដែលព្រះអង្គបានកម្សាន្តចិត្តយើងដែរ។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានចង្អុលបង្ហាញក្នុង បទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១:៣-៧ ថា យើងបានទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ពីព្រះសង្រ្គោះ ដែលស្គាល់ទុក្ខលំបាករបស់យើង ហើយយើងថ្វាយព្រះកិត្តិនាមព្រះអង្គ…
Read article