ដង្កូវត្រចៀក
គេបានប្រៀបប្រដូចបទចម្រៀងមួយចំនួន ទៅនឹងសត្វល្អិត ដែលចូលទៅក្នុងត្រចៀក ហើយនៅជាប់ក្នុងក្បាលរបស់មនុស្ស មិនព្រមទៅណា។ បទចម្រៀងទាំងនោះ ជាបទដែលគេពេញនិយម និងពិរោះណាស់ បានជាពេលដែលគេស្តាប់ហើយ វាដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត មិនអាចដកវាចេញបាន។ គេថា ដើម្បីរំដោះខ្លួនយើងពីបទចម្រៀង ដែលអាចបណ្តាលឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់ យើងត្រូវជំនួសបទចម្រៀងនោះ ដោយទំនុកបទមួយទៀត ដែលមានលក្ខណៈ “ល្អប្រសើរជាង”។ ព្រោះបទចម្រៀងដែលមានពាក្យពេចន៍ និងបទភ្លេងថ្មី អាចដកបទចាស់ចេញពីចិត្តយើងបាន។ យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងពិភពនៃការគិតរបស់យើង ក៏អាចមានបញ្ហាដូចនេះផងដែរ។ ពេលដែលគំនិតរបស់យើងមានភាពស្រើបស្រាល ឬមានការសងសឹក នោះការអាន និងការជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលព្រះ អាចជួយសម្អាតគំនិតរបស់យើងឲ្យស្អាតបាន។ ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើង ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ “ឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង និងអស់គំនិតរបស់យើង” (ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ហើយមិនត្រូវ “ត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ” ចូរឲ្យយើងរាល់គ្នា “បានផ្លាស់ប្រែវិញ ដោយគំនិតបានកែជាថ្មីឡើង”(រ៉ូម ១២:២)។ ព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនយើង ឲ្យគិតអំពីសេចក្តីណាដែលពិត សេចក្តីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្តីណាដែលមានឈ្មោះល្អ បើមានសគុណណា ឬជាសេចក្តីគួរសរសើរ(ភីលីព៤:៨)។ ពេលដែលគំនិតរបស់យើងបែកទៅរកការអាក្រក់ នោះចូរយើងអនុញ្ញាតឲ្យប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ជ្រួតជ្រាបនៅក្នុងចិត្ត និងគំនិតយើង…
Read articleកុំភ្លេច
ខ្ញុំមិនយល់ស្របនឹងទស្សនៈ របស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ ហើយនិយាយថា ការមានរបស់កម្មសិទ្ធិ ជាការអាក្រក់។ ខ្ញុំត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ខ្ញុំត្រូវការសម្ភារៈប្រើប្រាស់ជាចំាបាច់ ហើយជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានជួបការល្បួង ដែលនាំចិត្តខ្ញុំឲ្យបង្គទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលខ្ញុំត្រូវការនោះ កាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់ផងដែរថា ការមានរបស់ទ្រព្យច្រើនជាកម្មសិទ្ធិអាចមានគ្រោះថ្នាក់ នៅពេលដែលវានាំឲ្យយើងមានការខាតបង់ខាងវិញ្ញាណ។ កាលណាយើងមានទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន នោះយើងក៏កាន់តែមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនមានខ្វះអ្វីទេ បានជាយើងកាន់តែងាយភ្លេចខ្លួនថា យើងត្រូវការព្រះ ហើយភ្លេចស្រឡាញ់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំភ្លេចឲ្យសោះថា អ្វីៗដែលយើងមាន គឺសុទ្ធតែមានប្រភពមកពីព្រះ ដែល “ប្រទានគ្រប់ទាំងអស់មកយើងរាល់គ្នាជាបរិបូរ ឲ្យយើងបានអរសប្បាយ”(១ធីម៉ូថេ ៦:១៧)។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ពេលដែលយើងបានទទួលរបស់នោះហើយ យើងបែរជាអរសប្បាយនឹងរបស់ទាំងនោះ ជាជាងអរសប្បាយនឹងព្រះ ដែលជាអ្នកឲ្យ។ ហេតុនេះហើយ បានជានៅពេលដែលព្រះទ្រង់រៀបនឹងប្រទាននូវជីវិត ដែលមានព្រះពរជាបរិបូរ ដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ ក្នុងទឹកដីសន្យា ព្រះអង្គបានដាស់តឿនពួកគេថា “ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងភ្លេចព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង”(ចោទិយកថា ៨:១១)។ បើព្រះទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នក បានអរសប្បាយនឹងភាពបរិបូរនៃសម្ភារៈ នោះចូររំឭកខ្លួនឯង អំពីប្រភពនៃសម្ភារៈទាំងនោះចុះ។ តាមពិត យើងរាល់គ្នាមានការជាច្រើន ដែលត្រូវអរព្រះគុណព្រះ ទោះបីជាយើងមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន…
Read articleកសាងជីវិត
កន្លងមក ខ្ញុំបានអានសៀវភៅមួយក្បាល ដែលបង្រៀនមនុស្សឲ្យចេះជួយខ្លួនឯងឲ្យមានជោគជ័យ។ ខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍នឹងទស្សនៈមួយ ដែលគេបានសរសេរ ក្នុងសៀវភៅនោះថា ចូរធ្វើតែកិច្ចការណា ដែលអ្នកពូកែធ្វើចុះ ព្រោះមានតែកិច្ចការនោះទេ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ជឿជាក់បំផុតថា អ្នកអាចធ្វើបាន។ ត្រង់ចំណុចនេះ អ្នកនិពន្ធកំពុងតែព្យាយាមជួយអ្នកអាន ឲ្យកសាងជីវិត ឲ្យបានដូចក្តីបំណង។ ខ្ញុំមិនដឹងថា អ្នកមានគំនិតយល់ឃើញយ៉ាងណាទេ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំយល់ថា បើសិនជាខ្ញុំធ្វើតែការអ្វីដែលខ្ញុំពូកែធ្វើ នោះខ្ញុំមិនអាចសម្រេចកិច្ចការបានច្រើនទេ! យើងឃើញថា ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាកុស ជំពូក១០ សាវ័កយ៉ាកុប និងសាវ័កយ៉ូហាន បានមានផែនការខ្លះៗ សម្រាប់រស់នៅ ឲ្យបានដូចក្តីបំណង ក្នុងពេលអនាគត។ បានជាពួកគេទូលសូមព្រះយេស៊ូវ ឲ្យពួកគេអង្គុយនៅក្បែរព្រះអង្គ ម្នាក់នៅខាងឆ្វេង ហើយម្នាក់ទៀតនៅខាងស្តាំ ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌(ខ.៣៧)។ ការទូលសូមដូចនេះ បានធ្វើឲ្យសាវ័កទាំង១០នាក់ផ្សេងទៀត មានការ “តូចចិត្ត”នឹងអ្នកទាំងពីរ(ខ.៤១)។ (ការនេះអាចមកពីពួកគេចង់បានកន្លែងអង្គុយនៅក្បែរព្រះអង្គផងដែរ)។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឈ្លៀតឱកាស បង្រៀនពួកគេ អំពីការរស់នៅមួយបែបទៀត ដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យ គឺការរស់នៅ ដោយបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “មិនត្រូវឲ្យមានដូច្នោះក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាឡើយ អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាដែលចង់ធ្វើធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបំរើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ ឯអ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាដែលចង់បានជាលេខ១…
Read articleពាក្យសម្តីដែលយើងនិយាយ
អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ឮគេនិយាយថា “អ្នកប្រាជ្ញជជែកអំពីទ្រឹស្តី អ្នកចេះដឹងកំរិតមធ្យមជជែកគ្នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ មនុស្សមានគំនិតតូចជជែកគ្នាអំពីមនុស្ស”។ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា យើងមានវិធីសាស្រ្តជាច្រើន សម្រាប់និយាយអំពីមនុស្សណាម្នាក់ ដោយផ្តល់កិត្តិយសឲ្យពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពាក្យស្លោកខាងលើនេះ និយាយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការនិយាយមិនល្អអំពីអ្នកដទៃ។ ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ យើងមានប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាច្រើន ដូចជាកាសែត វិទ្យុ ទូរទស្សន៍ និងនៅលើគេហទំព័របណ្តាញសង្គមជាដើម ដែលនិយាយអំពីជីវិត ឬរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សមួយចំនួន តាមរបៀបដែលមិនសមរម្យ។ ការនិយាយអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដទៃ តាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយទាំងនោះ មានការកើនឡើងកាន់តែខ្លាំង បានជាមនុស្សក្នុងសម័យនេះ ច្រើនតែយល់ថា ការនិយាយដើមគ្នាបានក្លាយជារឿងធម្មតាទៅហើយ ដូចនេះ មិនមែនមានតែអ្នកមាន និងបុគ្គលដែលល្បីឈ្មោះប៉ុណ្ណោះទេ ដែលគេលើកមកនិយាយដើមនោះ។ បានជានៅតាមកន្លែងធ្វើការ ពួកជំនុំ នៅក្បែរផ្ទះ និងក្នុងគ្រួសារយើង មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបានក្លាយជាគោលដៅ នៃការនិយាយដើម ដោយអណ្តាតដ៏មុតស្រួច ហើយពួកគេមានការឈឺចាប់ណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា ខ្លួនបានក្លាយជាជនរងគ្រោះនៃការនិយាយដើម ដែលការនេះមិនគួរកើតមានសោះ។ ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចជៀសចេញ ពីការប្រើពាក្យសម្តី ដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃឈឺចាប់? ជាការពិតណាស់ យើងអាចជៀសវាងការនិយាយដើមអ្នកដទៃបាន ពេលដែលយើងទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកដែលស្តាប់ឮពាក្យសម្តីគ្រប់ម៉ាត់ ដែលយើងនិយាយចេញមក ទោះជានៅពេលណាក៏ដោយ ហើយព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យយើងមានជីវិតរស់នៅ ដែលល្អប្រសើរជាងនេះ។…
Read articleភាពរឹងមាំដែលកើតពីការពិបាក
គ្រាប់ពេជ្យជាវត្ថុដ៏ស្រស់ស្អាត និងមានតម្លៃ ប៉ុន្តែ វាមានប្រភពដើមកើតពីជាតិកាបោនដ៏សាមញ្ញ ដែលមានពណ៌ខ្មៅ កខ្វក់ និងងាយឆាបឆេះ។ ពេលដែលជាតិការបោននោះឆ្លងកាត់កំដៅ និងទទួលរងនូវសម្ពាធដ៏ខ្លាំងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក វាប្រែជាមានសភាពថ្លាសុទ្ធល្អ ហើយរឹងមាំ។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងអាចប្រៀបធៀបភាពរឹងមាំនៃគ្រាប់ពេជ្យ ទៅនឹងភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស ដែលកើតមាន ដោយសារព្រះប្រើសម្ពាធនៃការពិបាក ដើម្បីដកយកចេញនូវភាពមិនបរិសុទ្ធចេញពីយើង ហើយធ្វើឲ្យកម្លាំងរបស់ព្រះអង្គ បានពេញខ្នាតឡើង ក្នុងយើង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា កម្លាំងរបស់ព្រះ បានពេញខ្នាត នៅក្នុងភាពកម្សោយរបស់យើង (២កូរិនថូស ១២:៩)។ តាមធម្មជាតិរបស់ខ្ញុំជាមនុស្ស ខ្ញុំមិនចង់មានភាពរឹងមាំតាមរបៀបនេះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់មានភាពទន់ខ្សោយឡើយ។ ពេលដែលខ្ញុំមានជម្ងឺមហារីក ខ្ញុំបានទៅចាក់ថ្នាំគីមី និងបាញ់កាំរស្មីដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានភាពទន់ខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង។ ការនេះបង្រៀនខ្ញុំអំពីភាពកម្សោយខាងសាច់ឈាម លើសពីការដែលខ្ញុំចង់ដឹងចង់យល់។ បន្ទាប់មក មានហេតុការណ៍ដ៏តូចមួយបានធ្វើឲ្យខ្ញុំធ្លាក់ចូល ក្នុងភាពកម្សោយខាង ផ្លូវអារម្មណ៍ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចខ្លួន។ បន្ទាប់ពីការចាក់ថ្នាំគីមីបានធ្វើឲ្យខ្ញុំជ្រុះសក់អស់ ហើយក្បាលខ្ញុំត្រូវត្រងោលអស់មួយឆ្នាំមក ខ្ញុំមិនពិបាកកាត់សក់ទេ ក្នុងរយៈពេលនោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ការមានភាពទន់ខ្សោយពេក គឺពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកណាស់។ ក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នា មានអ្នកខ្លះអាចស្រមើស្រម៉ៃថា ខ្លួនឯងមានកម្លាំង និងអាចពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ពេលដែលមានភាពកម្សោយ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងជួបការពិបាក ដូចជាការធ្លាក់ខ្លួនឈឺ…
Read articleអានបញ្ច្រាស ថយក្រោយ
ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា ជួនកាលពេលខ្ញុំអានសៀវភៅរឿង ខ្ញុំអានផ្នែកចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅនោះ ជាមុនសិន ទើបខ្ញុំអានផ្នែកដើមដំបូង។ ការអានដូចនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចដឹងថា តួអង្គណានៅរស់ ហើយតួអង្គណាស្លាប់នៅចុងបញ្ចប់។ ពេលដែលខ្ញុំដឹងអំពីចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿងហើយ ខ្ញុំអាចសម្រួលអារម្មណ៍ ហើយឲ្យតម្លៃសាច់រឿង និងតួអង្គទាំងនោះឲ្យបានល្អិតល្អន់ យ៉ាងសប្បាយរីករាយ ដោយគ្មានការថប់បារម្ភ។ យ៉ាងណាមិញ ការអានផ្នែកចុងក្រោយនៃសៀវភៅរឿង មិនសូវខុសគ្នាប៉ុន្មានពីការអានព្រះគម្ពីរវិវរណៈ ដែលជាកណ្ឌចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរប៉ុន្មានទេ។ ព្រោះការអានព្រះគម្ពីរវិវរណៈអាចលើកទឹកចិត្ត ក៏ដូចជាកម្សាន្តចិត្ត អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ កណ្ឌគម្ពីរនេះបានចែងម្តងហើយម្តងទៀតថា គ្រីស្ទបរិស័ទជាអ្នកមានជ័យជម្នះ(១យ៉ូហាន ៤:៤ ៥:៤ វិវរណៈ ២:៧,១១,១៧,២៦ ៣:៥,១២,២១)។ និយាយឲ្យខ្លី យើងអាចធ្វើជាអ្នកមានជ័យជម្នះ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាក្នុងពេលដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ ពេលដែលសាវ័កយ៉ូហាននិយាយ អំពីការបើកសម្តែងនូវផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មី ក្នុងព្រះគម្ពីរវិវរណៈ(២១:១) គាត់បានពិពណ៌នា អំពីចុងបញ្ចប់នៃអ្នក ដែលបានទទួលព្រះយេស៊ូវជាព្រះសង្រ្គោះ។ នៅពេលនោះ យើងនឹងបានឃើញចុងបញ្ចប់នៃសេចក្តីស្លាប់ ទឹកភ្នែក សេចក្តីទុក្ខ និងការឈឺចាប់(ខ.៤)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រកាសថា “ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះនឹងបានគ្រងសេចក្តីទាំងនេះទុកជាមរដក អញនឹងធ្វើជាព្រះដល់អ្នកនោះ ហើយអ្នកនោះនឹងធ្វើជាកូនរបស់អញ”(ខ.៧)។ ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយយើង(ខ.៣) ហើយទ្រង់ “នឹងធ្វើឲ្យការគ្រប់យ៉ាងប្រែជាថ្មីវិញ”(ខ.៥)។ ពេលដែលការលំបាកក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន…
Read article