ការឃើញតែបន្តិច
ថ្ងៃមួយ ពេលខ្ញុំទៅទិញគ្រឿងទេស មានមនុស្សម្នាក់បានគិតថា ខ្ញុំជាចោរ ខណៈពេលដែលមនុស្សម្នាក់ទៀត ចាត់ទុកខ្ញុំជាវីរៈជន។ ពេលដែលខ្ញុំដើរចេញពីផ្សារទំនើប មានបុគ្គលិកផ្សាម្នាក់បាននិយាយថា “អត់ទោស លោក ក្នុងរទេះដាក់ឥវ៉ាន់របស់លោក មានរបស់ច្រើនពេកហើយ ដែលមិនច្រកក្នុងថង់”។ ពេលនោះ គាត់ចង់ចោទថា ខ្ញុំបានលួចឥវ៉ាន់របស់ផ្សាទំនើប ដោយសារនៅក្នុងរទេះដាក់ឥវ៉ាន់របស់ខ្ញុំ មានឥវ៉ាន់ជាច្រើន ដែលមិនច្រកក្នុងថង់របស់ផ្សា។ គាត់ក៏ពិនិត្យមើល ហើយឃើញថា របស់ទាំងនោះធំពេក បានជាអ្នកគិតលុយមិនអាចរកថង់ច្រកឲ្យបាន ដូចនេះ គាត់ក៏បានសុំទោសខ្ញុំ ហើយឲ្យខ្ញុំទៅ។ ពេលខ្ញុំទៅដល់កន្លែងចតឡាន មានស្រ្តីម្នាក់ក្រឡេកមកមើលមួកកីឡារបស់ខ្ញុំ តែបន្តិច ក៏ឃើញមានប៉ាក់រូបសញ្ញាពណ៌មាស នៅលើមួកនោះ។ គាត់ច្រឡំថា មួកនោះជាមួករបស់ទាហាន បានជាគាត់និយាយមកកាន់ខ្ញុំថា “សូមអរគុណលោក ដែលបានការពារប្រទេសជាតិរបស់យើង!” បន្ទាប់មក នាងក៏បានដើរទៅបាត់។ ដូចនេះ បុគ្គលិកផ្សាទំនើប និងស្រ្តីនៅចំណតរថយន្ត សុទ្ធតែបានធ្វើការសន្និដ្ឋានមកលើខ្ញុំលឿនពេក។ យើងងាយនឹងប្រញាប់ធ្វើការសន្និដ្ឋានអំពីអ្នកដទៃ ពេលដែលយើងបានមើលពួកគេ តែបន្តិច។ ពេលដែលលោកសាំយ៉ូអែលត្រូវជ្រើសរើសស្តេចទីពីរ សម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពីក្នុងចំណោមពួកកូនប្រុសរបស់លោកអ៊ីសាយ គាត់ក៏ប្រញាប់ធ្វើការសន្និដ្ឋាន ពេលដែលគាត់មើលពួកគេ បានតែបន្តិចផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះមិនបានជ្រើសរើសកូនច្បងណាមួយរបស់លោកអ៊ីសាយ ឲ្យធ្វើជាស្តេចឡើយ។ ព្រះវិញ្ញាណបានប្រាប់លោកសាំយ៉ូអែលថា…
Read articleការអរសប្បាយនឹងរបស់ដែលមាន
លោកបណ្ឌិត ចន វាយ(John White) ជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា ការហ៊ានចូលទៅជិតព្រះអង្គ ។ គាត់បានសរសេរទីបន្ទាល់ ក្នុងសៀវភៅនោះថា ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ព្រះបានប្រទានពរឲ្យគាត់មានផ្ទះដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ រួមតាំងសម្ភារៈមានតម្លៃជាច្រើនផង។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍ដែលគាត់មានចំពោះផ្ទះនោះ មានការផ្លាស់ប្តូរដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ពេលដែលគាត់រំឭកខ្លួនឯងថា ផ្ទះនោះជាអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ព្រះ គាត់មានអំណរ និងការអរព្រះគុណព្រះ។ តែពេលដែលគាត់ប្រៀបធៀបផ្ទះនោះ នឹងផ្ទះរបស់មិត្តភ័ក្រគាត់ គាត់ក៏ប្រែជាមានអំណួត ព្រោះគាត់មានផ្ទះដ៏ស្អាតយ៉ាងនោះនៅ ហើយសេចក្តីអំណររបស់គាត់ក៏រលាយបាត់ទៅវិញយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ជាការពិតណាស់ ផ្ទះរបស់គាត់បានក្លាយជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់។ ពេលនោះ គាត់គ្មានឃើញអ្វីក្រៅពីដើមឈើតូចៗជាច្រើន ដែលដុះជារបង និងដើមឈើជាច្រើនទៀត ដែលគាត់មើលថែរជាប្រចាំ ហើយមានការងារកំប៉ិចកំប៉ុកច្រើនរាប់មិនអស់ទៀត។ លោកវ៉ាយក៏មានប្រសាស៍ថា “សេចក្តីអំណួតបានបាំងភ្នែកគាត់ឲ្យស្រវាំង ហើយធ្វើឲ្យចិត្តគាត់មានបន្ទុក តែការដឹងគុណព្រះ បានធ្វើឲ្យភ្នែកគាត់មើលឃើញច្បាស់ ហើយសម្រាលបន្ទុកគាត់វិញ”។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកនិពន្ធសៀវភៅសាស្តា តែងតែមើលឃើញព្រះជានិច្ច ពេលដែលគាត់មានអំណរ ចំពោះសម្ភារៈដែលព្រះប្រទាន។ ព្រះជាអ្នកប្រទានឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងធនធាន ព្រមទាំងឲ្យមានអំណាចនឹងបរិភោគផលនៃរបស់ទាំងនោះ និងទទួលយកចំណែករបស់ខ្លួនបាន ហើយរីករាយក្នុងការដែលខ្លួនធ្វើដែរ(៥:១៨-១៩)។ ជីវិតរបស់យើងទាំងមូលជាអំណោយដែលព្រះប្រទានពរឲ្យជាប់ជានិច្ច ពោលគឺចាប់តាំងពីដើមដំបូង រហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតយើង។ យើងមិនសមនឹងទទួលអ្វីឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មិនបានជំពាក់អ្វីនឹងយើងដែរ។ តែព្រះអង្គបានប្រទានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដល់យើង។ បើយើងនឹកចាំអំពីការនេះ…
Read articleកន្លែងដែលមានទឹក
តំបន់អាហ្វ្រិកខាងកើត ស្ថិតក្នុងចំណោមតំបន់ដែលស្ងួតហួតហែងបំផុត នៅលើផែនដី ហើយការនេះបានធ្វើឲ្យ “ណៃរូប៊ី” ក្លាយជាឈ្មោះដ៏មានន័យរបស់ទីក្រុងមួយ ក្នុងតំបន់នោះ។ ឈ្មោះនេះមានប្រភពមកពីឃ្លាជាភាសាម៉ាសៃ ដែលប្រែមកថា “ទឹកត្រជាក់” តាមន័យត្រង់ គឺមានន័យថា “កន្លែងដែលមានទឹក”។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃមនុស្សជាតិ វត្តមាននៃទឹកបានក្លាយជាប្រភពនៃជីវិត និងយុទ្ធសាស្រ្ត។ ទោះបីជាមនុស្សយើងរស់នៅ ក្នុងកន្លែងដែលមានអាកាសធាតុស្ងួត ឬក្នុងតំបន់ព្រៃទឹកភ្លៀងក៏ដោយ ក៏ទឹកនៅមានភាពចាំបាច់ ដែលមិនអាចអត់បានដូចគ្នា។ ក្នុងតំបន់រាំងស្ងួត ដែលមិនអាចដាំដុះអ្វីបាន មនុស្សមិនអាចរស់នៅបានឡើយ បើសិនជាមិនស្គាល់កន្លែងរកទឹក។ យ៉ាងណាមិញ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ក៏មានធាតុផ្សំដែលមិនអាចអត់បានផងដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវជួបស្រ្តីម្នាក់ ដែលមានការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ នៅក្បែរអណ្តូងទឹក ព្រះអង្គបានប្រកាសប្រាប់ដល់នឹងថា មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចប្រទានទឹកដ៏រស់។ ព្រះអង្គបានប្រាប់នាងថា “អ្នកណាដែលផឹកទឹកខ្ញុំឲ្យ នោះនឹងមិនស្រេកទៀតឡើយ ទឹកដែលខ្ញុំឲ្យ នឹងត្រឡប់ជារន្ធទឹកនៅក្នុងអ្នកនោះ ដែលផុសឡើងដល់ទៅបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច”(យ៉ូហាន ៤:១៤)។ វិញ្ញាណរបស់យើងស្រែករកព្រះ ហើយរឭកចង់បានព្រះអង្គ(ទំនុកដំកើង ៦៣:១) ដូចសត្វក្តាន់ ដែលដង្ហក់រកទឹក ក្នុងទំនុកដំកើង ៤២:១-២។ យើងត្រូវការការផ្គត់ផ្គង់ ដែលមានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេ ដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។ ព្រះអង្គជាប្រភពនៃទឹកដ៏រស់ ដែលធ្វើឲ្យចិត្តយើងស្រស់ស្រាយ។—Bill Crowder
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ពីរបីឆ្នាំមុន បេថបាននាំម្តាយរបស់នាង ទៅពិនិត្យសុខភាព ហើយគ្រូពេទ្យក៏បានប្រាប់ថា ម្តាយរបស់នាងមានជម្ងឺវង្វេងវង្វាន់។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះ ត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើការសម្រេចចិត្តពិបាកៗ សម្រាប់ការមើលថែរម្តាយរបស់នាង ហើយជាញឹកញាប់ នាងមានការឈឺចិត្តណាស់ ពេលដែលនាងឃើញម្តាយជាទីស្រឡាញ់ ដែលធ្លាប់តែមានពេញដោយភាពក្លៀវក្លា ត្រូវចាកចេញពីនាងបន្តិចម្តងៗ។ នៅក្នុងការឆ្លងកាត់ពេលដ៏ពិបាកនោះ នាងបានដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិតមិនតែងតែមានភាពងាយ ឬសុខស្រួលឡើយ។ ឆ្នាំមុន បន្ទាប់ពីម្តាយរបស់បេថបានចូលពេទ្យអស់បីបួនថ្ងៃ នាងក៏បានសរសេរសំបុត្រ មកកាន់មិត្តភ័ក្ររបស់នាងមួយចំនួន ដែលក្នុងនោះ នាងបានសរសេរថា “ក្នុងដំណើរដែលហាក់ដូចជាថយក្រោយនេះ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់ការធ្វើដំណើរជីវិត ជាមួយម្តាយរបស់ខ្ញុំ។ នៅពីក្រោយអនុស្សាវរីយ៍ ការបាត់បង់ ការច្របូកច្របល់ និងភាពអស់សង្ឃឹមដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ដែលស្រឡាញ់ជីវិត ហើយមានសន្តិភាពក្នុងចិត្តទាំងស្រុង។ ខ្ញុំរៀនសូត្របានច្រើនណាស់ អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត ហើយទោះការធ្វើដំណើរ ទឹកភ្នែក និងការឈឺក្បាលនេះ មិនមែនជាអ្វីដែលខ្ញុំទូលសូមក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែចាត់ទុកវាជាបទពិសោធន៍ដ៏ល្អបំផុតក្នុងជីវិត”។ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា សេចក្តីស្រឡាញ់តែងតែអត់ធ្មត់ ហើយក៏សប្បុរស សេចក្តីស្រឡាញ់មិនចេះឈ្នានីស មិនចេះអួតខ្លួន ក៏មិនដែលមានចិត្តធំផង មិនដែលប្រព្រឹត្តបែបមិនគួរសម មិនដែលរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនរហ័សខឹង “ក៏គ្របបាំងទាំងអស់ ជឿទាំងអស់ សង្ឃឹមទាំងអស់ ហើយទ្រាំទ្រទាំងអស់”(១កូរិនថូស…
Read articleការបន្លំខាងវិញ្ញាណ
ពេលខ្ញុំបង្រៀនសិស្ស ឲ្យចេះសរសេរតែងសេចក្តីជាភាសាអង់គ្លេស ខ្ញុំបានតម្រូវឲ្យពួកគេសរសេរតែងសេចក្តី ក្នុងថ្នាក់រៀន។ ខ្ញុំដឹងថា តែងសេចក្តីដែលពួកគេសរសេរក្នុងថ្នាក់រៀន ជាសំណេររបស់ពួកគេផ្ទាល់ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏អាចដឹងអំពីទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ពួកគេ ព្រមទាំងអាចមើលដឹងថា ពួកគេបានចម្លងសំណេររបស់អ្នកនិពន្ធដទៃទៀតច្រើនពេកឬអត់។ ទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ពួកគេ រាប់បញ្ចូលការអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ និងរបៀបដែល ពួកគេសរសេរ។ ការនេះ បាននាំឲ្យពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ខ្លួន មានលក្ខណៈពិសេស ដូចសំនៀងនៃការនិយាយរបស់ខ្លួនផងដែរ។ ចិត្តយើងបង្ហាញចេញមកតាមពាក្យ ដែលយើងសរសេរ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់យើងក៏អាចបង្ហាញចេញមក តាមរយៈពាក្យដែលយើងនិយាយផងដែរ។ ពាក្យសម្តីយើង បង្ហាញឲ្យគេដឹងថា យើងជានរណា។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏អាចស្គាល់សំនៀងនៃព្រះបន្ទូលព្រះ តាមរបៀបស្រដៀងគ្នាផងដែរ។ ពេលដែលយើងអានព្រះបន្ទូលដែលព្រះអង្គបានចែងមក យើងអាចដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា ហើយយើងដឹងពីរបៀប ដែលព្រះអង្គបើកបង្ហាញពីព្រះអង្គទ្រង់ផងដែរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សាតាំងព្យាយាមធ្វើសម្លេងឲ្យដូចព្រះ(២កូរិនថូស ១១:១៤)។ វាបានប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដោយមានការបន្ថែមបន្ថយបន្តិចបន្តួច រួចវានិយាយលើកហេតុផល ដើម្បីឲ្យយើងជឿលើការអ្វីដែលមិនពិត។ ឧទាហរណ៍ វាបានបញ្ឆោតមនុស្សឲ្យធ្វើការអ្វី ដែលមើលទៅដូចជាទំនងមែន ដូចជាការទុកចិត្តលើការខិតខំធ្វើការល្អ ដោយពឹងកម្លាំងខ្លួនឯង ជាជាងទុកចិត្តលើការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលសង្រ្គោះមនុស្សឲ្យរួចពីបាប(កូល៉ុស ២:២៣)។ សាតាំងបាននាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេង។ ដូចនេះ ព្រះអង្គបានធ្វើនូវការដែលយើងមិននឹកស្មានដល់…
Read articleពេលនេះជាពេលអ្វី?
នៅបច្ចិមប្រទេស មានពាក្យស្លោកមួយឃ្លាពោលថា “ការធ្វើត្រូវពេល គឺសំខាន់សម្រាប់គ្រប់ការទាំងអស់”។ ពាក្យស្លោកនេះពិតជានិយាយត្រូវណាស់ ព្រោះសាវ័កប៉ុលក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា “លុះវេលាកំណត់បានមកដល់ នោះព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក”(កាឡាទី ៤:៤)។ ប្រសាសន៍របស់គាត់ត្រង់ចំណុចនេះ ពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ពេលដែលយើងក្រឡេចមកមើល ទៅប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោកតែបន្តិច នោះយើងឃើញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកចាប់កំណើត ចំពេលល្អណាស់។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ មុនពេលព្រះអង្គប្រសូត្រ អធិរាជអ័ឡេចក្សាន្តដឺ(Alexander) បានលើកទ័ពវាយកាន់កាប់ទឹកដីជាច្រើន ដោយនាំមកនូវវប្បធម៌ និងភាសាក្រិក ចូលទឹកដីទាំងនោះផង។ ពេលដែលចក្រភពរបស់ទ្រង់រលាយ ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ក៏បានចាប់យកទឹកដីដែលអធិរាជអ័ឡេចក្សាន្តដឺបានបន្សល់ទុក ហើយបានពង្រីកទឹកដីរបស់ខ្លួន នៅក្រោមឥទ្ធិពលបង្រួបបង្រួមនៃវប្បធម៌ និងភាសារបស់ជនជាតិក្រិក។ គឺក្នុងសម័យគ្រប់គ្រងរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងនោះហើយ ដែលមានការឆ្កាងមនុស្សសម្លាប់។ ព្រះអង្គបានប្រសូត្រក្នុងសម័យនោះ ហើយក៏បានខ្ចាយព្រះលោហិតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីលោះបាបយើង។ នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំ មានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកប ដែលអំណោយផលដល់ការផ្សាយដំណឹងល្អ ឆ្លងទៅដល់ទ្វីបទាំងបី ដែលចក្រភពនេះបានរៀបចំឲ្យមានផ្លូវល្អៗ ការឆ្លងកាត់ព្រំដែនដែលមិនមានការរឹតបន្តឹង “លិខិតឆ្លងដែន” និងមានភាសារួមមួយ។ នេះជាផែនការរបស់ព្រះ ដែលបានរៀបចំឲ្យព្រះបុត្រាព្រះអង្គយាងមក ឲ្យចំពេល ដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកបទាំងអស់នេះ។ ការរៀបចំពេលវេលារបស់ព្រះ មានភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងការគ្រប់យ៉ាង។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងរង់ចាំជំនួយរបស់ព្រះអង្គ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គហាក់ដូចជាមិនជួយយើង ឲ្យបានឆាប់។ ប៉ុន្តែ…
Read article