អំណាចដែលមានគុណប្រយោជន៍
កីឡាប្រដាល់ និងការប្រកួតកម្លាំង សុទ្ធតែមានលក្ខណៈពិសេសដូចគ្នា។ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៃការប្រកួត កីឡាករនីមួយៗ បានបញ្ចេញសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន ក្នុងគោលបំណងដើម្បីបង្ហាញថា នរណាមានកម្លាំងខ្លាំងជាងគេ។ វាមិនខុសពីការប្រកួតកាច់ដៃឡើយ គេប្រកួតគ្នា ដើម្បីឲ្យដឹងថា នរណាមានកម្លាំងដៃខ្លាំងជាងគេ។ យ៉ាងណាមិញ លក្ខណៈពិសេសរបស់ព្រះ គឺជាការដែលព្រះអង្គមានអំណាចគ្រប់ចេស្តា។ ប៉ុន្តែ តើព្រះអង្គបង្ហាញកម្លាំងរបស់ព្រះអង្គ ដោយរបៀបណា? ព្រះអង្គមិនបង្ហាញចេស្តារបស់ព្រះអង្គ ដោយរៀបចំហ្វូងផ្កាយកាឡាក់ស៊ីឡើងវិញ នៅចំពោះមុខយើង ឬដោយផ្លាស់ប្ដូរពណ៌របស់ព្រះអាទិត្យមួយពព្រិចភ្នែក ឬក៏ធ្វើឲ្យផ្លេកបន្ទោរបញ្ចេញពន្លឺនៅនឹងមួយកន្លែងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះដែលមានក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីអាណិតចំពោមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ ដូចជាយើង ព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យ “ដើម្បីនឹងសំដែងព្រះចេស្ដា ជួយដល់អស់អ្នកណាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់វិញ”(២របាក្សត្រ ១៦:៩)។ ព្រះគម្ពីរទាំងមូល បានកត់ទុកជាច្រើនដង អំពីការដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញព្រះចេស្តារ តាមរបៀបដូចនេះ ដែលរាប់ចាប់តាំងពីការដែលព្រះអង្គញែកសមុទ្រក្រហម ការប្រទាននំម៉ាណា ដោយការអស្ចារ្យក្នុងវាលរហោស្ថាន ការចាប់កំណើតដ៏អស្ចារ្យពីស្រ្តីព្រហ្មចារី រហូតដល់ការមានព្រះជន្មឡើងវិញ។ ក្នុងការអស្ចារ្យទាំងអស់នេះ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដានៃយើង ទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យ សម្តែងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រទានពរ ថែរក្សា និងការពាររាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ចូរយើងទុកចិត្តថា ព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យរីករាយ ក្នុងការបង្ហាញព្រះចេស្ដាររបស់ព្រះអង្គ ពេលយើងជួបការពិបាកក្នុងជីវិត។ ហើយនៅពេលដែលព្រះអង្គសំដែងព្រះចេស្ដា ដើម្បីជួយយើងហើយ នោះចូរយើងកុំភ្លេចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គឡើយ!–Joe…
Read articleសុទ្ធតែដើម្បីសេចក្តីស្រឡាញ់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានឃើញផ្លាកមួយ នៅពីមុខព្រះវិហារ ដែលមានសរសេរអក្សរមួយឃ្លា ដែលហាក់ដូចជាពាក្យស្លោកដ៏អស្ចារ្យមួយ សម្រាប់ការទំនាក់ទំនង។ ពាក្យស្លោកនោះចែងថា ចូរទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ ចូរផ្ដល់ឲ្យនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ចូរធ្វើដូចនេះសារឡើងវិញទៀត។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យបំផុត ដែលយើងទទូល ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់ បានជាព្រះអង្គប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះនាមយេស៊ូវ ឲ្យយាងមកចាប់កំណើត សុគត ហើយមានព្រះជន្មឡើងវិញ ដើម្បីលោះបាបយើង(១យ៉ូហាន ៤:៩)។ យើងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ នៅពេលដែលយើងទទួលព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង។ “អស់អ្នកណាដែលទទួលទ្រង់ គឺអស់អ្នកដែលជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់ នោះទ្រង់បានប្រទានអំណាច ឲ្យបានត្រឡប់ជាកូនព្រះ”(យ៉ូហាន ១:១២)។ បន្ទាប់ពីយើងបានពិសោធ នូវក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះហើយ នោះយើងអាចរៀនផ្ដល់ឲ្យនូវ សេចក្តីស្រឡាញ់។ “យើងត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដ្បិតសេចក្ដីស្រឡាញ់មកពីព្រះ”(១យ៉ូហាន ៤:៧)។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ជួយជំរុញឲ្យយើងអាចស្រឡាញ់ ដល់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ យើងបង្រៀន លើកទឹកចិត្ត ហើយស្តីបន្ទោស។ យើងយំសោក ហើយក៏អរសប្បាយ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងផ្ដល់ឲ្យ មានភាពទន់ភ្លន់ ហើយរឹងមាំ និងជួយទំនុកបំរុង។ ព្រះយេស៊ូវថែមទាំងបានបង្រៀនយើង ឲ្យស្រឡាញ់ដល់ខ្មាំងសត្រូវរបស់យើងទៀតផង គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “ត្រូវប្រព្រឹត្តល្អនឹងអ្នកណាដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា ហើយត្រូវអធិស្ឋាន ឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខបៀតបៀនដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ”(ម៉ាថាយ…
Read articleអំណាចនៃការលើកទឹកចិត្ត
នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះ គេបានសម្ភាសនិយោជិកប្រមាណជា ២សែននាក់ ដើម្បីស្វែងយល់ អំពីចំណុចខ្វះខាត ដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីធ្វើការងារឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធិភាព។ ការសិក្សានោះបានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា ការឲ្យតម្លៃ និងការលើកទឹកចិត្តគឺជាអ្វីដែលពួកគេចង់បានបំផុត ពីថ្នាក់លើរបស់ពួកគេ។ ការស្រាវជា្រវនេះបញ្ជាក់ថា ការលើកទឹកចិត្តគឺជាតម្រូវការមូលដ្ឋានរបស់មនុស្ស។ លោកសាវ័កប៉ុលហាក់ដូចជាបានយល់ច្បាស់ថា នេះក៏ជាតម្រូវការជាមូលដ្ឋានរបស់ពួកជំនុំ នៅឯក្រុងកូរិនថូសផងដែរ ដូច្នេះហើយ មុនពេលដែលគាត់ប្រៀនប្រដៅពួកគេ ដោយភាពម៉ឺងម៉ាត់ គាត់បាននិយាយលើកទឹកចិត្ត ជាមុនសិន។ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ លោកប៉ុលបានចាប់ផ្តើមសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកគេ ដោយនិយាយអរព្រះគុណដល់ព្រះ ដោយព្រោះព្រះគុណ ដែលបានប្រទានមក ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ កាលពីដើមពួកគេបាននៅដាច់ឆ្ងាយពីព្រះ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ពួកគេគឺជាអ្នកជឿ ដែលមានចំណែកនៅក្នុងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ដោយសារការសុគត និងការរស់ឡើងវិញនៃអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ពួកគេបាននៅជាប់ព្រះយេស៊ូវហើយ ដូចនេះ ពួកគេទទួលបានជីវិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ពីព្រះអង្គមក ហើយផលផ្លែនៃសេចក្តីប្រកបនេះ ជាការចម្រើនឡើងខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ នៅក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ(១កូរិនថូស ១:៤-៧)។ លោកសាវ័កប៉ុលបានអរព្រះគុណដល់ព្រះជាប់ជានិច្ច ដោយព្រោះទ្រង់បានធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកអ្នកជឿ នៅក្រុងកូរិនថូស។ ខ្ញុំអាចស្រមៃឃើញថា ពួកគេអាចរងទ្រាំនូវការរិះគន់ធ្ងន់ៗពីលោកប៉ុលបាន គឺដោយព្រោះតែពាក្យលើកទឹកចិត្តដ៏ស្រទន់របស់គាត់។ នៅពេលយើងឃើញគេកំពុងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ នោះសូមចំណាយពេលលើកទឹកចិត្តពួកគេ ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះ សម្រាប់ការដែលទ្រង់កំពុងធ្វើតាមរយៈពួកគេ។-Marvin Williams
Read articleក្នុងពេលម៉ោងនេះ
មានមនុស្សជាច្រើន បានស្គាល់សម្លេងរោទ៍ដ៏ពិរោះអស្ចារ្យនៃនាឡិកាធំរបស់សង្កាត់វេសមីនស្ទ័រ ក្នុងទីក្រុងឡុងដ៍ ដែលគេបានហៅនាឡិកាយក្សនោះថា ប៊ីក ប៊ែន។ តាមការពិត អ្នកខ្លះក៏មាននាឡិកានៅក្នុងផ្ទះ ដែលបន្លឺសម្លេងរោទ៍តាមម៉ោង ដូចនាឡិការប៊ីក ប៊ែនផងដែរ។ ជាយូរមកហើយ គេយល់ថា សម្លេងរ៉ោទ៍របស់នាឡិកាធំមួយនោះ ត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីទំនុកភ្លេងនៃបទដែលមានចំណងជើងថា ព្រះមែស៊ី ដែលលោកហេនដេល(Handel)បាននិពន្ធ។ ហើយទំនុកច្រៀង ដែលគេបានឆ្លាក់ជាប់ នៅក្នុងបន្ទប់របស់នាឡិកា ប៊ីក បែន មានអត្ថន័យពិសេស ដែលនិយាយទាក់ទងនឹងពេលវេលា យ៉ាងដូចនេះថា : ក្នុងពេលម៉ោងនេះ សូមព្រះអង្គ ដឹកនាំទូលបង្គំ ហើយសូមអំណាចចេស្តាព្រះអង្គជួយ កុំឲ្យមានជើងណាមួយរអិលដួលឡើយ។ ទំនុកច្រៀងនេះជាការរំឭកដ៏ល្អមួយ ដើម្បីឲ្យយើងនឹកចាំថា យើងត្រូវការការដឹកនាំរបស់ព្រះជានិច្ច។ ស្ដេចដាវីឌបានជ្រាបថា ទ្រង់ត្រូវការការដឹកនាំជាដរាបរាល់ថ្ងៃ ខណៈដែលទ្រង់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការលំបាកនៅក្នុងជីវិត។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ទំនុកដំកើងជំពូក ២៥ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “សូមនាំ ហើយបង្រៀនទូលបង្គំ ក្នុងសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់ផង ដ្បិតទ្រង់ជាព្រះដ៏ជួយសង្រ្គោះទូលបង្គំ ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ដរាបរាល់ថ្ងៃ(ខ.៥)។ សេ្តចដាវីឌចង់ធ្វើជាអ្នកដើរតាមព្រះ ដែលចំហរចិត្តទទួលការបង្រៀន ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានមើលទៅព្រះដ៏ជួយសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គដឹកនាំ។ ទ្រង់មានបំណងចង់ពឹងផ្អែកលើព្រះ ដោយសេចក្តីជំនឿ ពេញមួយថ្ងៃ។ សូមយើងមានបំណងចិត្តដូចនេះផងដែរ។…
Read articleចាំងបំភ្លឺស្បៃរាត្រី
នាពេលល្ងាចដ៏ស្រទន់មួយ ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ នៅពេលផ្ទៃមេឃងងឹត ហើយព្រះច័ន្ទពេញវង់កំពុងបញ្ចេញរស្មី មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ នៅឯទីក្រុងហ្គ្រែន រេភីត ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំ បានប្រមូលផ្ដុំគ្នាតាមមាត់ទន្លេ ដើម្បីអុចគោមបង្ហោះ។ ពួកគេបានបង្ហោះគោមទៅលើមេឃងងឹត ហើយនាំគ្នាគយគន់ពន្លឺភ្លើងគោមហោះឡើង ទៅចូលរួមនឹងដួងច័ន្ទ នៅក្នុងការបញ្ចេញសម្រស់ ដែលបានធ្វើឲ្យផ្ទៃមេឃនាពេលរាត្រី ប្រែក្លាយទៅជាស្នាដៃសិល្បៈដែលបញ្ចេញពន្លឺភ្លឺផ្លេក។ ពេលខ្ញុំបានមើលរូបថតដែលបានផ្តិតយកទិដ្ឋភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលនៃព្រឹត្តិការណ៍យប់នោះ ខ្ញុំមានការសោកស្ដាយ ដែលពេលនោះខ្ញុំមិនបាននៅក្នុងក្រុង ដើម្បីទស្សនាព្រឹត្តិការណ៍នោះ ដោយផ្ទាល់ភ្នែក។ ប៉ុន្តែ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា អ្វីដែលបានកើតឡើងនៅទីនោះ ប្រៀបបាននឹងនិមិត្តរូបនៃសន្និសិតមួយដែលខ្ញុំចូលរួម នៅឯទីក្រុងញូយ៉ក។ មានមនុស្សជាង ១ពាន់នាក់ មកពីទីក្រុងចំនួន១០០ នៅទូទាំងពិភពលោក បានមកជួបជុំគ្នានៅទីនោះ ដើម្បីរៀបចំផែនការបង្កើត “ស្នាដៃសិល្បៈមួយ” ស្ដីអំពីរបៀបបំភ្លឺទីងងឹតនៅឯទីក្រុងរបស់ពួកគេ តាមរយៈការដាំពួកជំនុំ និងការឈោងចាប់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ដោយដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាពន្លឺសម្រាប់លោកីយ៍។ ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ លោកហោរាដានីយ៉ែល បានកត់ត្រាអំពីសម័យមួយ ដែលពួកអ្នកដែលទាញនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យងាកមករកព្រះអម្ចាស់ នឹងបានភ្លឺដូចជាអស់ទាំងផ្កាយ នៅជាដរាបតទៅ(ដានីយ៉ែល ១២:៣)។ យើងសុទ្ធតែអាចចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនោះ។ នៅពេលយើងបញ្ចេញពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ នៅក្នុងទីងងឹត ដែលយើងរស់នៅ និងធ្វើការ នោះព្រះអង្គនឹងបំភ្លឺពេលរាត្រី ដោយពន្លឺនៃអស់ទាំងផ្កាយដែលមិនចេះរលត់ឡើយ។—Julie Ackerman Link
Read articleព្រះទ្រង់ជ្រាប
មានពេលមួយអ្នកស្រី ខាតធី(Kathy) បានបើកមើលគេហទំព័រអាកាសចរណ៍មួយ ដើម្បីឲ្យបានដឹង អំពីដំណើរនៃការហោះហើររបស់យន្តហោះធន់តូច ដែលស្វាមីរបស់នាង គឺលោកឆាក់ (Chuck) កំពុងបើកបរឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងឈីកាហ្គោ។ គ្រាន់តែចុចប៊ូតុងតែពីរបីដងប៉ុណ្ណោះ នាងក៏អាចតាមដានយន្តហោះ ចេញដំណើរនៅពេលណា កំពុងហោះហើរដល់ណាហើយ ហើយនឹងចុះចតនៅម៉ោងប៉ុន្មាន។ ប្រមាណជាពីរបីទសវត្សរ៍មុន កាលលោកឆាក់ កំពុងធ្វើការជាអ្នកបើកបរយន្តហោះ នៅតំបន់អាហ្វ្រិក ភាគខាងលិច មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលអ្នកស្រីខេធីអាចទំនងទំនងជាមួយគាត់បាន គឺតាមរយៈវិទ្យុទាក់ទង ដែលមានហ្វ្រេកង់ខ្ពស់។ នាងបានរំឭកអំពីពេលមួយ ដែលនាងមិនអាចទាក់ទងស្វាមីរបស់នាង អស់រយៈពេល៣ថ្ងៃ។ កាលនោះ ស្វាមីរបស់នាងមានសុវត្ថិភាពជាធម្មតាទេ គឺគ្រាន់តែយន្តហោះរបស់គាត់ខូច មិនអាចហោះហើរបាន តែនាងគ្មានមធ្យោបាយផ្សេងដើម្បីទាក់ទង ឲ្យបានដឹងអំពីសុខទុក្ខរបស់គាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់តែងតែជ្រាបជានិច្ច ថាលោកឆាក់កំពុងនៅទីណា ហើយកំពុងធ្វើអ្វី គឺដូច ដែលព្រះអង្គបានជ្រាបអំពីយើង យ៉ាងដូចនេះផងដែរ(យ៉ូប ៣៤:២១)។ គ្មានអ្វីលាក់កំបាំងពីព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គបានទេ(ហេព្រើរ ៤:១៣)។ ព្រះអង្គជ្រាបអំពីគំនិត និងពាក្យសម្តីរបស់យើង (១របារក្សត្រ ២៨:៩ ទំនុកដំកើង ១៣៩:៤)។ ហើយព្រះអង្គជ្រាបអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង នៅពេលអនាគតផងដែរ(អេសាយ ៤៦:១០)។ ព្រះអង្គជ្រាបគ្រប់ការទាំងអស់ (១យ៉ូហាន ៣:២០) ហើយព្រះអង្គក៏ស្គាល់លោកអ្នក និងខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់បំផុត…
Read article