ជំពូកបន្ទាប់
ពេលដែលលោកស្ទីវមានអាយុជិត៥ឆ្នាំ ឪពុករបស់គាត់ គឺលោកនេត សេន(Nate Saint) ដែលជាបេសកជន និងជាអ្នកបើកយន្តហោះ និងបុរសបួននាក់ទៀត ត្រូវកុលសម្ព័ន្ធវ៉ាអូដានី(Waodani)សម្លាប់ ក្នុងប្រទេសអេក្វាឌ័រ ក្នុងឆ្នាំ១៩៥០។ ប៉ុន្តែ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការអត់ទោសរបស់ក្រុមគ្រួសាររបស់បុរសទាំងបួននាក់ ដែលបានបាត់បង់ជីវិតដោយសារសេចក្តីជំនឿនោះ សព្វថ្ងៃនេះ សហគមន៍នៃអ្នកជឿព្រះ ក្នុងចំណោមកុលសម្ព័ន្ធវ៉ាអូដានី កំពុងតែមានការលូតលាស់។ ពេលលោកស្ទីវធំដឹងក្តី គាត់ក៏បានវិលត្រឡប់មករស់នៅ ក្នុងប្រទេសអេក្វាឌ័រវិញ ហើយក៏បានរាប់អានលោកមីនខាយេជាមិត្តភ័ក្រ ទោះបីជាបុរសម្នាក់នេះ ក៏ជាអ្នកសម្លាប់ឪពុកគាត់ក៏ដោយ។ លោកស្ទីវមានពាក្យស្លោកមួយឃ្លាគឺ : “ចូរឲ្យព្រះតាក់តែងរឿងនៃជីវិតរបស់អ្នក”។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “មានមនុស្សជាច្រើន … ចង់តាត់តែងរឿងនៃជីវិតរបស់ខ្លួន ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះជួយកែសម្រួលសាច់រឿង ពេលដែលមិនមានផលល្អ។ តែចំណែកឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត ឲ្យព្រះអង្គធ្វើជាអ្នកតាក់តែងរឿងនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ តាំងពីយូរមកហើយ”។ ពេលដែលលោកស្ទីវរបួសធ្ងន់ ក្នុងឆ្នាំ២០១២ គាត់បានលើកទឹកចិត្តគ្រួសាររបស់គាត់ម្តងទៀតថា “ចូរយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះតាក់តែងសាច់រឿង ក្នុងជំពូកមួយនេះ ផងដែរ”។ ពេលនោះ សេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ក៏បានបន្តដឹកនាំគាត់ឆ្ពោះទៅរកការជាសះស្បើយ។ ព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងបន្តតាក់តែងរឿងនៃជីវិត របស់អស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ យើងមិនដឹងថា មានការអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើង ក្នុងជំពូកបន្ទាប់ នៃជីវិតរបស់យើងទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ…
Read articleព្រះទ្រង់ចាំជួយ
បន្ទាប់ពីកញ្ញាហ្គាប៊ី ដូកឡាស(Gabbu Douglas) ដែលជាកីឡាករកាយសម្ព័ន្ធអូឡាំពិក ឈ្នះបានមេដាយមាសពីរ ក្នុងការប្រកួតនៅទីក្រុងឡុង ឆ្នាំ២០១២ នាងបានប្រកាសថា “ព្រះមិនដែលខាងនឹងជួយអ្នកឡើយ។ ព្រះអង្គតែងតែជួយអ្នកជានិច្ច”។ ជួនកាល ការថ្លែងពាក្យពេចន៍ដូចនេះ អាចធ្វើឲ្យគេមានការយល់ច្រឡំ។ ពាក្យសម្តីនេះ អាចធ្វើឲ្យគេយល់ថា បើសិនជាខ្ញុំប្រកួតជាមួយអ្នក ក្នុងកីឡាណាមួយ ហើយខ្ញុំមានជំនួយមកពីព្រះ នោះខ្ញុំមិនអាចបរាជ័យបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ បើយើងងាកមកបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ១១៨:៥-៦ នោះយើងនឹងបានយល់ច្បាស់ថា ពាក្យសម្តីរបស់កញ្ញាហ្គាប៊ី មានន័យដូចម្តេច។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់ខ្ញុំ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ទទួលស្តាប់ ហើយបានដាក់ខ្ញុំទុកនៅទីធំទូលាយ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ”។ យើងអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា “ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង”(ខ.៦)។ បានសេចក្តីថា ពេលដែលបញ្ហាចូលមកក្នុងជីវិតយើង ព្រះដែលពេញដោយសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីស្រឡាញ់ (ដែល “ស្ថិតស្ថេរជារៀងដរាប”ខ.៤) នឹងតែងតែយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងជានិច្ច ហើយប្រទាននូវការការពារ ដែលយើងត្រូវការ។ យើងអាចរៀនសូត្រ ពីកីឡាករជើងឯកអូឡាំពិករូបនេះ។ ពេលដែលសេដ្ឋកិច្ចមានការធ្លាក់ចុះ ហើយយើងមានការខ្វះខាត នោះយើងអាចនឹកចាំពាក្យលើកទឹកចិត្តរបស់កញ្ញាហ្កាប៊ី ដែលថា “ព្រះមិនដែលខាននឹងជួយអ្នកឡើយ”។ ពេលដែលទំនាក់ទំនងដែលយើងខំថែរក្សា ដោយក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ បានបែកបាក់ នោះក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវដឹងថា…
Read articleអំណោយនៃពន្លឺ
លោកគ្រីស្តូហ្វ័រ រែន(Christopher Wren) បានរចនា និងសាងសង់សំណង់អគារព្រះវិហារ ជាង៥០កន្លែង ក្នុងទីក្រុងឡុង ក្នុងអំឡុងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៦០០។ រចនាបទនៃការសាងសង់របស់គាត់ មានលក្ខណៈពិសេសដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពីរ។ ទីមួយ ព្រះវិហារនីមួយៗ ដែលគាត់សង់មានកំពូលស្រួចខ្ពស់ ហើយរឹងមាំមួយ។ លក្ខណៈពិសេសទីពីរនៃអាគារទាំងនោះ កាន់តែបានបង្ហាញថា លោករែនមានភាពប៉ិនប្រសប់ខ្ពស់។ គាត់បានជឿថា បង្អួចទាំងអស់របស់ព្រះវិហារ ដែលគាត់បានសង់ ត្រូវតែបំពាក់ដោយកញ្ចក់ថ្លា ដែលខុសប្លែកពីកញ្ចក់ពណ៌ដែលមានផ្ទៃល្អក់ ដែលគេនិយមប្រើនៅសម័យគាត់។ មូលហេតុដែលគាត់ប្រើកញ្ចក់ថ្លា គឺដោយសារគាត់យល់ថា “អំណោយដ៏ប្រសើរបំផុត ដែលព្រះប្រទានដល់មនុស្ស គឺពន្លឺ”។ លោករែនយល់ថា ការអនុញ្ញាតឲ្យពួកជំនុំទទួលពន្លឺថ្ងៃ ពេលពួកគេកំពុងថ្វាយបង្គំព្រះក្នុងព្រះវិហារ នាំឲ្យពួកគេបានអរសប្បាយនឹងអំណោយទាននៃពន្លឺ ដែលព្រះបានប្រទានដល់ពួកគេ។ ព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិបានចែងថា ព្រះបានបង្កើតពន្លឺ នៅថ្ងៃទី១(១:៣)។ ព្រះបានបង្កើតពន្លឺមក មិនគ្រាន់តែដើម្បីឲ្យយើងឃើញអ្វីៗ នៅជុំវិញខ្លួនយើងប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានបង្កើតពន្លឺមក ជានិមិត្តសញ្ញានៃការអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបាននាំមក ក្នុងលោកិយដ៏ងងឹតនេះ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូល ក្នុង១យ៉ូហាន ៨:១២ ថា “ខ្ញុំជាពន្លឺលោកីយ៍ អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ”។ សម្រាប់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ពន្លឺស្ថិតក្នុងចំណោមនិមិត្តរូបដ៏អស្ចារ្យ ដែលរំឭកយើងអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះសង្រ្គោះនៃយើង និងអំពីគុណភាពនៃជីវិតដែលព្រះអង្គបានប្រទានយើង…
Read articleការជ្រើសរើសតាមចំណូលចិត្ត
គេហទំព័រឈ្មោះភែនដូរ៉ា(Pandora) ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមឧបករណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ក្នុងពិភពតន្រ្តី នាសម័យអ៊ីនធឺណិត។ គេហទំព័រនេះជួយឲ្យយើងអាចបង្កើតស្ថានីយវិទ្យុផ្ទាល់ខ្លួនតាមអ៊ីនធឺណិត ដោយអនុញ្ញាតឲ្យយើង “ជ្រើសរើស” បទភ្លេងរបស់យើង។ យើងអាចចាក់ស្តាប់បទចម្រៀង ហើយចុចសញ្ញាមេដៃលើកឡើងលើ ឬមេដៃទំលាក់ចុះក្រោម ដើម្បីបង្ហាញថា យើងចូលចិត្តបទចម្រៀងនោះឬអត់។ រួចអ្នកអាចប្រមូលបានបទចម្រៀងមួយក្រុម ដែលអ្នកបានចូលចិត្តស្តាប់ក្នុងគេហទំព័រនោះ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ដែលជួនកាល យើងក៏បានធ្វើការជ្រើសរើសដូចនេះ នៅក្នុងការអានព្រះគម្ពីរផងដែរ។ យើងប្រហែលជាជ្រើសរើសតែបទគម្ពីរមួយចំនួន ដែលយើងចូលចិត្តជាពិសេស ហើយមិនអើពើរនឹងបទគម្ពីរដទៃទៀត។ ដូចនេះ យើងបាន “ជ្រើសរើស”តែបទគម្ពីរណា ដែលត្រូវចិត្តយើងប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងវិញ ព្រះបន្ទូលព្រះគឺសុទ្ធតែសំខាន់គ្រប់ខ បានជាគាត់មានប្រសា-សន៍ថា “បូករួមទាំងអស់ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ទៅ ឃើញថាពិតត្រង់ទាំងអស់”(ទំនុកដំកើង ១១៩:១៦០)។ ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់លោកធីម៉ូថេ ដែលជាគ្រូគង្វាលវ័យក្មេងថា “គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ និងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្តីសុចរិត”(២ធីម៉ូថេ ៣:១៦)។ ព្រះគម្ពីរមានសារៈសំខាន់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ៥:១៧-១៨) ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមានទស្សនៈចំពោះព្រះគម្ពីរ តាមរបៀបខុសពីអ្នកដឹកនាំសាសនា ក្នុងសម័យនោះ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា អ្នកដែលសំឡាប់មនុស្ស នឹងត្រូវជំនុំជម្រះ តែ “សូម្បីតែអ្នកដែលខឹងបងប្អូនខ្លួន…
Read articleសង្ឃឹមតិចឬច្រើន
មានមនុស្សជាច្រើនធ្វើការសម្រេចចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយផ្អែកទៅលើចំណុចអវិជ្ជមាន។ បើយើងយល់ថា ថ្ងៃនេះ យើងមានសង្ឃឹមតែ២០ភាគរយ ថាមេឃនឹងភ្លៀង នោះយើងនឹងដាក់ឆ័ត្រឬអាវភ្លៀងតាមខ្លួន តែបើយើងមានសង្ឃឹម៩០%ថា មេឃនឹងមិនភ្លៀងទេ នោះយើងនឹងចេញដំណើរ ដោយមិនខ្លាចទទឹកខ្លួនឡើយ។ កាលណាយើងមានសង្ឃឹមកាន់តែតិច នោះអាកប្បកិរិយ៉ារបស់យើង ក៏ទទួលផលប៉ះពាល់កាន់តែខ្លាំងផងដែរ ព្រោះយើងចង់សម្រេចចិត្ត ឲ្យបានឆ្លាតវ័យ និងមានជោគជ័យ។ បទគម្ពីរកិច្ចការ ១២:១-៦ បានពិពណ៌នាអំពីសង្ឃឹមដ៏តិចតួច ដែលលោកពេត្រុសអាចរួចជីវិត ពេលដែលគាត់កំពុងជាប់ឃុំ។ នៅវេលាយប់នោះ គាត់ដេកនៅជាកណ្តាលទាហាន២នាក់ “មានទាំងច្រវាក់២ខ្សែជាប់នៅខ្លួន” ហើយមានទាហានចាំយាមនៅមាត់ទ្វារគុកដែរ(ខ.៦)។ ស្តេច ហេរ៉ូឌបានកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោកយ៉ាកុប ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមសាវ័កដែលជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេស៊ូវបំផុត ហើយស្តេចអង្គនេះក៏ចង់ឲ្យលោកពេត្រុសមានវាសនាដូចនេះផងដែរ(ខ.១-៣)។ ដូចនេះ គេមិនសង្ឃឹមថា លោកពេត្រុសនឹងបានរួចជីវិត ក្នុងពេលនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានមានផែនការរំដោះគាត់ ដោយការអស្ចារ្យ ដែលសូម្បីតែអ្នកដែលបានអធិស្ឋានទូលអង្វរឲ្យគាត់ ក៏ពិបាកនឹងជឿថា គាត់អាចរួចខ្លួនដែរ(ខ.១៣-១៦)។ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលគាត់បង្ហាញខ្លួន ក្នុងពេលពួកគេជួបជុំគ្នាអធិស្ឋាន។ ព្រះអាចធ្វើការរបស់ព្រះអង្គ ទោះយើងមានសង្ឃឹមតិចយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រោះព្រះអង្គមានគ្រប់អំណាចចេស្តា។ គ្មានការអ្វីដែលពិបាកពេក ដែលព្រះអង្គធ្វើមិនកើតនោះឡើយ។ ព្រះដែលបានស្រឡាញ់យើង ហើយលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីយើងរាល់គ្នា កំពុងតែឃុំគ្រងជីវិតយើង។ ព្រះអង្គអាចបង្ហាញព្រះចេស្តា ក្នុងកាលៈទេសៈធម្មតា ក៏ដូចជាក្នុងស្ថានភាពដែលអស់សង្ឃឹម។…
Read articleរូបសម្បត្តិខាងក្រៅ
មានពេលមួយ ខ្ញុំនិងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ បាននាំគ្នាយករូបថតចាស់ៗ របស់ជីដូនជីតាយើងមកមើល។ យើងបាននិយាយកំប្លែងលេង អំពីរូបសម្បត្តិរបស់យើង ត្រង់ចំណុចដែលមានលក្ខណៈ កាត់ដូចជីដូនជីតាយើង។ យើងគ្រាន់តែកត់សម្គាល់ចំណុចអវិជ្ជមាន ដែលគួរឲ្យអស់សំណើច ដែលមានដូចជា ជើងខ្លីៗ ធ្មេញទល់ និងក្បាលឆកជាដើម។ យើងម្នាក់ៗងាយនឹងកត់សំគាល់ឃើញ ថា យើងកាត់ទៅរកបុព្វបុរសរបស់យើង ត្រង់ចំណុចដែលយើងមិនសូវចូលចិត្ត។ ក្រៅពីមានរូបសម្បត្តិដែលកាត់ទៅរកពួកគាត់ យើងក៏មានបុគ្គលិកលក្ខណៈ ដែលកាត់ទៅរកពួកគាត់ផងដែរ ដែលមានចំណុចខ្លះល្អ ហើយក៏មានចំណុចមិនសូវល្អផងដែរ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះចំណុចទាំងនោះ ជានិច្ចឡើយ។ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា មានមនុស្សជាច្រើនបានព្យាយាមប្រើវិធីសាស្រ្តគ្រប់ប្រភេទ ដើម្បីជម្នះចំណុចខ្វះខាតផ្នែករូបកាយរបស់ខ្លួន ដោយការហាត់ប្រាណជាទៀងទាត់ ការសម្រកទម្ងន់ ការតុបតែងមុខ ការលាបថ្នំាសក់ និងការវះកាត់កែសម្ផស្សជាដើម។ ពួកគេមិនបានខំប្រឹងជម្នះចរិយ៉ាសម្បត្តិដែលមិនល្អទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេច្រើនតែប្រើរូបសម្បត្តិមិនល្អជាលេស ដើម្បីបញ្ចេញអាកប្បកិរិយ៉ាអាក្រក់ដល់អ្នកដទៃ។ ខ្ញុំជឿថា មូលហេតុដែលគេធ្វើដូចនេះ ប្រហែលមកពីការកែប្រែរូបសម្បត្តិ មានភាពងាយស្រួលជាងការកែប្រែអត្តចរិកហើយ។ ប៉ុន្តែ បើយើងងាកមកចំណាយពេល និងកម្លាំង ដើម្បីអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើងវិញ តើយើងនឹងបានផលចំណេញខ្លាំងប៉ុណ្ណា? ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ សមត្ថភាពនិងចរិយ៉ាសម្បត្តិរបស់យើង មិនមែនអាស្រ័យទៅលើរូបសម្បត្តិ ដែលកាត់ទៅរកជីដូនជីតារបស់យើងនោះឡើយ។ យើងអាចថ្វាយចំណុចខ្វះខាតផ្នែករូបកាយយើងដល់ព្រះអង្គ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គកែច្នៃយើង ឲ្យក្លាយជាមនុស្សថ្មី…
Read article