សញ្ញាសំគាល់នៃអ្នកដឹកនាំ
ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំទៅលេងទីធ្លាសកលវិទ្យាល័យព័រឌូ(Purdue) នៅថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំង ក្នុងរដូវរងា ខ្ញុំក៏បានឃើញយុវជនពីរនាក់ កំពុងជោកទឹកកកក្រាស់ៗ នៅតាមផ្លូវដើរ នៅក្បែរគេហដ្ឋានសមាគមន៍បុរស។ ខ្ញុំគិតថា ពួកគេប្រាកដជាសមាជិកជាន់ទាបហើយ បានជាពួកបងប្រុសក្នុងសមគមន៍ ឲ្យពួកគេធ្វើការងារពិបាកៗដូចនេះ។ ខ្ញុំសួរពួកគេថា “មុនពេលអ្នកចូលរួមក្នុងសមាគមន៍នេះ តើគេមិនបានប្រាប់អ្នក អំពីការងារដ៏ពិបាកនេះទេឬ?” ភ្លាមនោះ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ មានម្នាក់បានងើបមុខឡើង ញញឹមដាក់ខ្ញុំ ហើយនិយាយថា “បាទ យើងទាំងពីរនាក់គឺជាសមាជិកជាន់ខ្ពស់។ ខ្ញុំជាអនុប្រធានសមាគន៍ ហើយមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះ ជាប្រធាន។” ខ្ញុំក៏បានអរគុណពួកគេ សម្រាប់ការខិតខំធ្វើការងារ ហើយក៏បានបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ដោយនឹកចាំថា ការបម្រើអ្នកដទៃ គឺជាសញ្ញាសំគាល់ នៃអ្នកដឹកនាំដ៏ពិត។ មានពេលមួយសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវពីរនាក់ បានសួរទ្រង់ អំពីមុខតំណែងកិត្តិយស ដែលពួកគេនឹងទទួល នៅពេលដែលនគរព្រះបានមកដល់។ ពេលនោះព្រះអម្ចាស់បានប្រមូលពួកសិស្សទាំង១២នាក់ឲ្យមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ពួកគេថា “អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាដែលចង់ធ្វើធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបំរើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ ឯអ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាដែលចង់បានជាលេខ១ អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាបាវដល់អ្នកទាំងអស់វិញ”(ម៉ាកុស ១០:៤៣-៤៤)។ ទ្រង់បានបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ទៀតថា ទ្រង់មិនបានមកដើម្បីឲ្យគេបម្រើទ្រង់ឡើយ តែដើម្បីបម្រើគេ ហើយលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ ដើម្បីលោះពួកគេឲ្យរួចពីអំណាចបាប(ខ.៤៥)។ សញ្ញាសំគាល់នៃអ្នកដឹកនាំដ៏ពិត និងកោតខ្លាចព្រះ គឺមិនមែនជាអំណាច និងអភ័យឯកសិទ្ធិនៃមុខតំណែងឡើយ តែជាការបម្រើដោយបន្ទាបខ្លួន។ ព្រះប្រទានឲ្យយើងមានកម្លាំង…
Read articleពេលនិទានរឿង
កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់ម្តាយខ្ញុំអានរឿងនិទាន។ តាមធម្មតា ខ្ញុំឡើងអង្គុយនៅលើភ្លៅគាត់ ហើយស្តាប់ពាក្យគាត់អានគ្រប់ម៉ាត់។ ពេលដែលគាត់អាន ខ្ញុំតែងពិនិត្យមើលរូបភាពនីមួយៗ ក្នុងទំព័រសៀវភៅ ដោយចិត្តអន្ទះសារចង់ដឹងថា ទំព័របន្ទាប់និយាយអំពីអ្វីទៀត។ តើអ្នកធ្លាប់គិតថា ដំណើរជីវិតរបស់យើង គឺជារឿង និទានដែលអ្នកដទៃកំពុងតែស្តាប់ឬទេ? មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើងកំពុងទស្សនា និងស្តាប់រឿងនៃជីវិតយើង ដែលយើងកំពុងតែនិទាន នៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងស្ថានភាពល្អ អាក្រក់ ឬស្ថានភាពដែលគេមិនចាប់អារម្មណ៍។ យើងមិនគ្រាន់តែនិទានរឿងរបស់យើង តាមរយៈពាក្យសម្តីរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងតាមរយៈអាកប្បកិរិយ៉ា និងទង្វើររបស់យើងផងដែរ គឺនៅពេលដែលយើងឆ្លើយតប ចំពោះការលំបាក និងព្រះពរក្នុងជីវិត។ កូនចៅ ប្តីប្រពន្ធ អ្នកជិតខាង និងមិត្តរួមការងាររបស់យើង សុទ្ធតែអាចសង្កេតមើលរឿង ដែលយើងកំពុងតែនិទានប្រាប់ពួកគេនោះ។ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ដំណើរជីវិតយើង “ជាសំបុត្រ ដែលមនុស្សទាំងអស់ក៏ដឹង ហើយអានមើលដែរ … អ្នករាល់គ្នាជាសំបុត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ …មិនមែនសរសេរនឹងទឹកខ្មៅទេ គឺនឹងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់”(២កូរិនថូស ៣:២-៣)។ តើអ្នកដទៃកំពុងតែអានរឿងអ្វី នៅក្នុងសំបុត្រនៃជីវិតយើង? តើគេកំពុងអាចរឿងនៃការអត់ទោស? ការមានចិត្តអាណិតមេត្តា? ការមានចិត្តសប្បុរស? ការមានភាពអត់ធ្មត់? ឬការមានសេចក្តីស្រឡាញ់? បើសិនជាអ្នកធ្លាប់បានពិសោធនឹងក្តីអំណរ នៅក្នុងជីវិតដែលពេញដោយព្រះគុណ ដែលកើតចេញពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់ក្នុងជីវិតអ្នក…
Read articleការអញ្ជើញភ្ញៀវ
សហគមន៍គុមរ៉ាន ជាសហគមន៍មួយ របស់សាសន៍យូដា នៅសតវត្សរ៍ទី១ ដែលបានកាត់ផ្តាច់ខ្លួន ចេញពីឥទ្ធិពលខាងក្រៅ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទី១នៃព្រះមែស៊ី។ ពួកគេមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ នៅក្នុងការថ្វាយបង្គំផ្ទាល់ខ្លួន ការប្រារព្ធពិធីលៀងសម្អាតបាប និងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យយ៉ាងតឹងរឹង។ តាមឯកសារដែលនៅសេសសល់ បានបង្ហាញថា ពួកគេមិនអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សស្លាប់ដៃជើង ជនពិការភ្នែកចូលក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេឡើយ។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដូចនេះ ដោយផ្អែកទៅលើការបង្រៀនថា អ្នកដែលមាន “ភាពពិការ” ខាងរូបកាយ គឺត្រូវរាប់ជាមិនស្អាតតាមក្រឹត្យវិន័យ។ ដូចនេះ នៅក្នុងការប្រកបគ្នាម្តងៗ ពួកគេមិនដែលអញ្ជើញជនពិការឲ្យចូលរួមឡើយ។ នៅសម័យនោះ ព្រះមែស៊ីនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលកំពុងតែបំពេញព្រះរាជកិច្ចទ្រង់ នៅតាមទីក្រុង និងភូមិ នៅស្រុកយូដា និងកាលីឡេ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាស់អំពីនគររបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ បាននាំមកនូវការបង្រៀន និងការកម្សាន្តចិត្ត ហើយបានធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើនផង។ គួរឲ្យកត់សំគាល់ណាស់ ទ្រង់បានប្រកាសថា “បើកាលណាអ្នករៀបលៀងភ្ញៀវនោះ ចូរអញ្ជើញពួកអ្នកក្រ អ្នកពិការ អ្នកខ្ញើច និងអ្នកខ្វាក់វិញ យ៉ាងនោះ អ្នកនឹងបានពរពិត ដ្បិតមនុស្សទាំងនោះគ្មានអ្វីនឹងសងអ្នកវិញទេ លុះកាលណាពួកមនុស្សសុចរិតរស់ឡើងវិញ នោះអ្នកនឹងបានរង្វាន់ហើយ”(លូកា ១៤:១៣-១៤)។ ភាពខុសគ្នារវាងព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ និងរបៀបអញ្ជើញភ្ញៀវរបស់សហគមន៍គុមរ៉ាន បានផ្តល់នូវការបង្រៀនជាច្រើន សម្រាប់យើងរាល់គ្នា។ ជាញឹកញាប់ យើងចូលចិត្តប្រកបជាមួយមនុស្ស ដែលមានសម្បកក្រៅ គំនិត…
Read articleដូចព្រះយេស៊ូវ
ក្នុងអំឡុងពេលនៃកម្មវិធីថ្វាយបង្គំរបស់ក្រុមកុមារ ក្នុងព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យ អ្នកគ្រូកុមារបានលើកឡើងអំពីក្រឹត្យវិន័យទីមួយ នៃក្រឹត្យវិន័យទាំងដប់ប្រការ ដែលបានចែងថា “កុំឲ្យមានព្រះឯណាទៀត នៅចំពោះអញឲ្យសោះ”(និក្ខមនំ ២០:៣)។ គាត់ក៏បានប្រាប់ក្មេងៗពីរបៀបកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យមួយនេះថា “មិនត្រូវយកអ្វី ជាសំខាន់ជាងព្រះឡើយ គឺសូម្បីតែស្ករគ្រាប់ កិច្ចការសាលា និងវីដេអូហ្គេមក៏ដោយ”។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា ការយកព្រះជាទីមួយ គឺមានន័យថា យើងត្រូវយកការអានព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋាន ជាសំខាន់ជាងការអ្វីផ្សេងទៀត។ មានក្មេងម្នាក់ដែលធំជាងគេ នៅក្នុងថ្នាក់បានឆ្លើយតប ដោយសំណួរដែលគួរឲ្យយើងគិតពិចារណា។ នាងបានសួរថា តើការធ្វើជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ ឬជាការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះធ្វើការទ្រង់ នៅក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតយើង? ជួនកាល យើងមានការយល់ច្រឡំ ដោយគិតថា ព្រះគម្ពីរគ្រាន់តែជាសៀវភៅក្រឹត្យវិន័យ។ ជាការពិតណាស់ ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ(យ៉ូហាន ១៤:២១) និងការចំណាយពេលជាមួយទ្រង់ គឺជាការសំខាន់ តែមិនមែនដោយសារយើង ត្រូវតែធ្វើជាអ្នកកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវ និងព្រះវរបិតាមានទំនាក់ទំនង ដែលស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ពេលដែលយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ យើងចង់ចំណាយពេលជាមួយទ្រង់ ហើយស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងមានលក្ខណៈកាន់តែដូចព្រះយេស៊ូវ។ លោកយ៉ូហានបានមានប្រសាសន៍ថា “អ្នកណាដែលថាខ្លួននៅក្នុងទ្រង់ នោះត្រូវតែប្រព្រឹត្តដូចជាទ្រង់ដែរ”(១យ៉ូហាន ២:៦)។ ទ្រង់ជាគំរូ ដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាម។ បើសិនជាយើងចង់ដឹងពីរបៀបបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ របៀបបន្ទាបខ្លួន របៀបមានជំនឿ…
Read articleពាក្យសម្តីដែលសមរម្យ
កាលពីពេលកន្លងទៅ តារាភាពយន្តដែលបានឈ្នះពានរង្វាន់អេមមី(Emmy) បានក្រោកឈរឡើង ហើយដើរចេញទៅខាងក្រៅ ដោយចិត្តក្លាហាន នៅពេលដែលកម្មវិធីពាន់រង្វាន់តន្រ្តីអាមេរិកប្រចាំឆ្នាំ កំពុងតែប្រព្រឹត្តទៅ។ មូលហេតុដែលនាងបានសម្រេចិត្តធ្វើដូចនេះ គឺដោយសារតែនាងមានការមិនសប្បាយចិត្ត និងខកចិត្តកាន់តែខ្លាំង ដោយសារតែ “ការនិយាយចម្អកឡកឡឺយ យ៉ាងស្មោកគ្រោក និងការបញ្ចេញយោបល់ដ៏អសុរោះ និងអាសអាភាស” របស់ពួកអ្នកឡើងធ្វើបទបង្ហាញ អ្នកសម្តែង និងពិធីករ។ នាងនិយាយថា កម្មវិធីនៅពេលល្ងាចថ្ងៃនោះ គឺជាការមាក់ងាយ មកលើអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ភាពថ្លៃថ្នូរ និងមានការគោរពខ្លួនឯង។ ការនិយាយស្តីឥតបើគិត ក៏ជាបញ្ហា ដែលកើតមានក្នុងសម័យរបស់សាវ័កប៉ុលផងដែរ។ គាត់បានរំឭកគ្រីស្ទបរិស័ទ នៅក្រុងអេភេសូរថា ពួកគេត្រូវតែលះអស់ទាំងរឿងគួរខ្មាស ពាក្យសំដីចំកួត និងពាក្យកំប្លែងស្មោកគ្រោក ពាក្យមួលបង្កាច់ ពាក្យសម្តីអាសអាភាស ចេញពីជីវិតរបស់ពួកគេ(អេភេសូរ ៥:៤ កូល៉ុស ៣:៨)។ ពាក្យសម្តីទាំងនោះបានបង្ហាញពីជីវិតចាស់របស់ពួកគេ(១កូរិនថូស ៦:៩-១១) ហើយវាមិនសក្តិសម ចំពោះអត្តសញ្ញាណថ្មីរបស់ពួកគេក្នុង ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជីវិតរបស់ពួកគេត្រូវតែមានភាពត្រឹមត្រូវ ដោយពាក្យសម្តីដែលសមរម្យ។ ពាក្យសម្តីដែលល្អ ឬត្រឹមត្រូវរបស់ពួកគេ នឹងផ្តល់ព្រះគុណដល់អ្នកដែលស្តាប់(អេភេសូរ ៤:២៩)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងជួយការពារពាក្យសម្តីរបស់ពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ខ្លួន ពេលដែលពួកគេនិយាយពាក្យសម្តីដែលស្មោកគ្រោក ព្រមទាំងជួយពួកគេ ឲ្យចេះប្រើពាក្យសម្តី…
Read articleចូរជ្រើសរើសព្រះសម្រាប់ខ្លួនឯង
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឃើញគេផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម អំពីល្បែងនៅលើអ៊ីនធើណែត ដែលផ្អែកទៅលើរឿងទេវកថារបស់ជនជាតិក្រិក។ គេបាននិយាយអំពីកងទ័ព ពួកព្រះក្នុងទេវកថា ពួកវីរ:បុរស និងការបំពេញបេសកកម្ម។ អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ គឺការដែលគេរៀបរាប់ អំពីរបៀបចាប់ផ្តើមនៃល្បែងនេះថា “អ្នកត្រូវចុះឈ្មោះក្នុងអ៊ីនធើណែត ត្រូវជ្រើសរើសព្រះមួយ ក្នុងចំណោមព្រះទាំងនោះ ហើយបង្កើតអាណាចក្ររបស់អ្នក”។ គ្រាន់តែខ្ញុំឮគេនិយាយថា “ចូរជ្រើសរើសយកព្រះមួយ” ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ថ្វីដ្បិតតែនេះគ្រាន់តែជាការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ដែលខ្ញុំឮយូរៗម្តងមែន តែវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីចារិកលក្ខណៈនៃការសម្រេចចិត្តដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុត ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ។ នៅក្នុងការលេងល្បែងប្រភេទនេះ គេអាចជ្រើសរើសយក “ព្រះ” មួយណាក៏បាន ប៉ុន្តែ ក្នុងជីវិតពិត ការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសព្រះខុស នឹងនាំឲ្យយើងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់អស់កល្បជានិច្ច។ ក្នុងសម័យ ដែលពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលមួយជំនាន់ ដែលត្រូវបានហុំព័ទ្ធ ទៅដោយសាសន៍ដទៃដែលថ្វាយបង្គំព្រះជាច្រើន លោកយ៉ូស្វេបានប្រកាស់ថា ពួកគេត្រូវសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកព្រះមួយអង្គ សម្រាប់ខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ មិនមែនចេះតែជ្រើសរើសតាមតែចិត្តនឹកឃើញនោះឡើយ។ គាត់បានធ្វើជាគំរូ សម្រាប់ពួកគេ ដោយមានប្រសាសន៍ថា “ចូររើសយកព្រះណា ដែលឯងចង់គោរពប្រតិបត្តិតាមនៅថ្ងៃនេះចុះ ទោះបើជាព្រះទាំងប៉ុន្មាន ដែលពួកឰយុកោឯងបានគោរពប្រតិបត្តិនៅខាងនាយទន្លេ ឬអស់ទាំងព្រះរបស់សាសន៍អាម៉ូរីនេះ ដែលឯងរាល់គ្នានៅក្នុងស្រុកគេក្តី តែឯអញ និងពួកគ្រួអញ យើងទាំងអស់គ្នានឹងគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ”(យ៉ូស្វេ ២៤:១៥)។ សព្វថ្ងែនេះ គឺមិនខុសពីសម័យលោកយ៉ូស្វេឡើយ…
Read article