តើខ្ញុំមានកំណើត មកពីណា?

ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្រជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅម្នាក់ ដែលមានអាយុ​៧​ឆ្នាំ ឈ្មោះ តូបៀស(Tobias)។ មា​ន​ពេល​មួយ ​គាត់​បាន​សួរ​​នូវសំ​ណួរ​មួយ ដែល​ធ្វើឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ខ្ញុំ ថា “ដោយសារអ័​ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា មាន​ស្បែក​សរ តើ​ម​នុស្សស្បែកខ្មៅ​កើត​ចេ​ញពី​ណា​ម​ក?” ខ្ញុំក៏​បា​នប្រា​ប់គា​ត់​ថា យើងមិ​នដឹ​ង​ថា ពួក​គេមា​ន​ស្បែ​កពណ៌​អ្វីទេ​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​សួរគាត់​ថា តើហេ​តុ​អ្វីបា​ន​ជា​គាត់​គិ​តថា​ ពួកគេ​មា​ន​ស្បែក​ពណ៌ស​រ។ គាត់​ក៏និ​យាយ​ថា ពេល​គាត់​មើល​សៀ​វភៅ​រឿង​ព្រះគ​ម្ពីរ នៅ​ព្រះវិហារ និ​ង​នៅប​ណ្ណាល័​យ គាត់​តែង​ឃើញ​រូបគំនូ​រ​រប​ស់អ្ន​ក​ទាំ​ងពី​រ​មាន​ស្បែក​ស​រជា​និ​ច្ច។ ខ្ញុំមា​នកា​រស្រង៉ាក​ចិត្ត ហើយច​ង់​ដឹង ថា​តើគា​ត់​បា​នគិ​ត​ថា​ ខ្លួន​គាត់​មាន​តម្លៃ​​​តិ​ចជា​ង​មនុ​ស្សស្បែ​ក​ស​រ ឬ​គិត​ថា​ ខ្លួនមិ​ន​មែ​ន​ជាស្នា​ព្រះហ​ស្តព្រះ​ឬ​ ពេល​ដែ​លគា​ត់​ឃើញ​រូ​បគំ​នូរ​បស់​អ័ដាំម ​និងនា​ង​អេវ៉ា​មាន​ស្បែ​ក​សរ ខណៈ​ពេល​ដែ​លគា​ត់​​មាន​ស្បែក​ខ្មៅនោះ​។ មនុស្ស​ទាំង​អ​ស់​សុ​ទ្ធ​តែមា​ន​ដើ​មកំណើត នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏ជាព្រះ​អ​ទិក​រ ដូច​នេះ​ មនុស្ស​យើ​ងមា​ន​តម្លៃ​ស្មើ​គ្នា។​ គឺដូ​ច​ដែល​សា​វ័ក​ប៉ុល​បា​ននិ​យាយ​​ប្រាប់​អ្នកក្រុ​ង​អា​ថែន​ថា​ “ទ្រង់​​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​គ្រប់​សាសន៍​ពី​ឈាម​តែ​១ ឲ្យ​បាន​នៅ​ពេញ​លើ​ផែនដី ព្រម​ទាំង​សំរេច​កំណត់​ពេល​វេលា ដែល​បាន​តាំង​ជា​មុន និង​ព្រំ​ទី​លំនៅ​របស់​គេ​គ្រប់​គ្នា”(កិច្ចការ ១៧:២៦)។ យើងរា​ល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ “កើត​ចេញ​ពី​ឈាម​តែ​មួ​យ”។ លោក​ដារ៉ែល បក់(Darrell Bock) បាន​សរសេរ នៅក្នុ​ង​សៀវ​ភៅ​ពន្យ​ល់​គ​ម្ពី​រកិ​ច្ច​ការ​ថា​ ​“អ្នក​ក្រុងអា​ថែនពិ​បាកនឹ​ងទទួលយកកា​រប​ញ្ជាក់ រប​ស់សា​វ័ក​ប៉ុល នៅពេ​លនោះ​ ព្រោះពួ​កគេ​មា​នមោ​ទ​នៈ​ភាព​ ដោយ​បាន​ចាត់​ទុកខ្លួ​ន​ឯង​ជា​ពូ​ជសា​ស​ន៍ដែ​ល​ខ្ព​ង់​ខ្ពស់​ជា​ងគេ​…

Read article
ការការពារចិត្ត

អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ក​ន្លង​មក​នេះ​ ខ្ញុំបា​នប​ង្រៀនព្រះបន្ទូ​ល នៅក្នុ​ង​ថ្នាក់​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​យុ​វជន ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​ប្រចាំតំ​បន់​មួ​យក​ន្លែង ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ខិត​ខំ​ពិចារណា​អំពី​បទ​គម្ពីរ យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បីត្រៀ​ម​ឆ្លើ​យ​សំណួរ​ផ្សេង​ៗ ​នៅក្នុ​ងពេ​លប​ង្រៀន។ ក្រោយម​ក ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ឆមាស​ទី​១ នៃ​ការ​បង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ នៅ​សាលា​ព្រះ​គម្ពីរ ពេល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ​៤០​ឆ្នាំ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ខ្លួន​ថា ខ្ញុំ​បាន​ផ្តល់​នូវ​ចម្លើយ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ ចំពោះ​សំណួរ​ដែល​ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​សួរ​ចេញ​ពីចិ​ត្ត ក្នុង​ពេល​បង្រៀន​នៅ​ថ្ងៃ​មួយ។​ ខ្ញុំដឹ​ង​ច្បាស់ថា ​ចម្លើយ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ថ្ងៃនោះ​ បាន​នាំឲ្យ​គា​ត់មា​នកា​រធ្លា​ក់​ទឹកចិត្ត អស់​រយៈ​ពេ​ល២​ឆ្នាំ​មក​ហើ​យ ដូច​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ​ឡើង​វិ​ញ ខ្ញុំមា​ន​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ​ច​ង់ ប្រាប់​គាត់ថា​ ខ្ញុំ​បាន​ឆ្លើយ​ខុស​​ហើយ។​ ខ្ញុំ​ក៏ប្រ​ញាប់​ត្រឡ​ប់ម​ក​ផ្ទះ​វិញ ហើយ​ទូរ​ស័ព្ទ​ទៅ​គាត់ ដើម្បីសុំ​អភ័យ​ទោស សម្រា​ប់កំហុ​សរ​បស់​ខ្ញុំ។ គាត់​ក៏​មិន​បាន​និយាយ​អ្វី​អ​ស់មួ​យ​សន្ទុះ ហើយ​ក៏ប​ញ្ចេញ​សម្លេង​របៀប​ឆ្ងល់​ថា “សុំ​ទោស ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាំពី​ប​ញ្ហានោះទេ​ ​នៅពេល​នេះ”។ ពេល​ឮគា​ត់​និយាយ​ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ដឹង​ថា គាត់​មិន​បាន​ចាំ​ពីរឿ​ង​នោះ ហើយ​ក៏មិ​ន​បាន​ពិបាក​ចិត្ត​ដោយសារ​រឿង​នេះ​ដែ​រ។ ​គឺនៅ​ពេ​ល​នោះ​ហើយ ដែ​លខ្ញុំ​បា​នដឹ​ង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ការពារ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ទ្រង់ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​លូត​លាស់ នៅក្នុ​ង​ការ​យល់​ដឹង​ព្រះប​ន្ទូ​លទ្រ​ង់។ ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះគុ​ណព្រះ​ ដែល​បាន​ការ​ពារ​ចិត្តរ​បស់​ស្ត្រីម្នា​ក់​នេះ ​មិ​នឲ្យ​រ​ងគ្រោះ​ ដោយ​សារ​ការ​ឆ្លើ​យ​ខុស​នោះ។ យើង​ជាម​នុស្ស ហើយ​ជួន​កាល យើង​និ​យាយ​ខុស ពេ​ល​ដែល​យើង​ចែ​ក​ចាយ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ដល់​អ្នក​ដទៃ។…

Read article
ការនាំមុខ

សៀវ​ភៅរឿ​ង បង​ប្អូន​រួម​អាវុធ ដែល​លោក​ស្ទីហ្វិន អេម​ប្រូស(Stephen Ambrose) បាន​និពន្ធ បាន​និយាយ​ផ្តោត​ទៅ​លើដំ​ណើរ​ជីវិត​រប​ស់ក​ងព​លតូ​ចអ៊ីហ្ស៊ី(Easy)​នៃ​កង​ទ័ព​អាមេរិក ដែល​រាប់​ចាប់​ពី​ការ​ហ្វឹក​ហាក់​របស់ពួ​ក​គេ នៅរ​ដ្ឋ​ចចជា(Georgia) មក​ដល់​ពេល​សម្រុក​ចូលខេ​ត្ត​នរមែនឌី នៅ​ថ្ងៃ​ឌីដេយ(D-Day នៅ​ថ្ងៃទី​៦​ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៤) ហើយ​រហូត​មក​ដល់​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​រឿង​នេះ ​ដែលនិ​យាយ​អំពី​ការ​ប​ញ្ចប់​នៃ​សង្រ្គាម​លោកលើ​ក​ទី​ពីរ។ ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គា​មដ៏​យូ​រនោះ​ លោកមេ​​បញ្ជា​ការ​រីឆាត វីនធ័រ(Richard Winters) ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​កង​ពល​តូច​អ៊ីហ្ស៊ី។ លោក​វីនធ័រ ជា​មេប​ញ្ជាកា​រ​ដ៏ល្អ​ម្នាក់​ ព្រោះគា​ត់តែ​ង​នាំ​មុខ​ពល​ទាហាន​របស់​គាត់ នៅ​ក្នុង​សម​រ​ភូមិ​ជា​និច្ច។ ពេល​កំពុង​ប្រយុទ្ធ​គ្នា កង​ទ័ព​រប​ស់គា​ត់ច្រើ​ន​តែឭ​គា​ត់និ​យាយ​​​ថា “មកតាមខ្ញុំ​!”។ ​មេប​ញ្ចា​ការ​ដ​ទៃទៀ​ត ប្រហែល​ជា​ចូល​ចិត្ត​បញ្ជា​ពីខា​ងក្រោ​យ​ទ័​ពរ​ប​ស់ខ្លួ​ន ដោយ​កុំឲ្យ​មា​នគ្រោះ​ថ្នា​ក់ ប៉ុន្តែ ​ពេល​ដែល​កង​ពល​របស់​គាត់​ចូល​សម​រភូ​មិ គាត់​តែង​តែ​នាំ​មុន​ពួក​គេមិ​ន​ដែល​ខា​ន​ឡើ​យ។ ព្រះ​យេស៊ូ​វ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ដ៏ពិ​ត សម្រាប់​កូន​ស្ងួន​ភា្ញរ​បស់​ទ្រង់។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា យើង​ត្រូវ​ការ​អ្វី ហើយ​តើមា​ន​ចំណុច​ណា ដែលយើ​ង​ងាយ​រង​គ្រោះ​បំ​ផុត។ ការ​ដឹក​នាំរ​បស់​ទ្រង់ បា​ន​ធ្វើ​ឲ្យ​បទ​គម្ពី​រទំ​នុកដំ​កើង ជំពូក​២៣ ក្លាយ​ជា​បទ​ចម្រៀង​ដែល​គេ​ស្រឡាញ់​បំផុត នៅ​​ក្នុ​ងចំ​ណោមបទទំ​នុក​ដំកើង ក្នុង​ព្រះគ​​ម្ពីរ។ ក្នុ​ងខ​.២ ស្តេច​ដាវី​ឌបា​ន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អ្នក​គង្វាល “​ឲ្យ​​ខ្ញុំ​​ដេក​​សំរាក​នៅ​ទី​មាន​ស្មៅ​ខៀវ​ខ្ចី ទ្រង់​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ក្បែរ​មាត់​ទឹក​ដែល​ហូរ​គ្រឿនៗ” ហើយ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថែម​ទៀត​ក្នុ​ង​ខ.៣ ថា “ទ្រង់​កែ​ព្រលឹង​ខ្ញុំ​ឡើង​វិញ ទ្រង់​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​សុចរិត…

Read article
លើសពីពត៌មាន

តើ​កិរិយ៉ា​របស់​មនុ​ស្សមា​នកា​រប្រែ​ប្រួ​ល ដោយ​របៀប​ណា? នៅក្នុ​ងសៀ​វ​ភៅ ដែល​មាន​ចំណ​ងជើ​ង​ថា “សត្វ​ដែល​មា​នស​ង្គម” ដែល​លោក​ដាវីឌ ប្រ៊ូក(David Brooks) បាននិ​ពន្ធ គាត់​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញ​ថា​ អ្នក​ជំនាញ​មួយ​ចំ​នួន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា មនុស្ស​យើង​គ្រាន់​តែត្រូ​វកា​រ​ការ​បង្រៀន អំ​ពីគ្រោះ​ថ្នាក់​ក្នុ​ង​រយៈ​ពេល​វែង ដែល​នឹង​​កើត​ឡើ​ងពី​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​អាក្រក់។ ឧទាហរណ៍ “ការ​ជក់​បារីអាច​នាំ​ឲ្យកើ​ត​ជម្ងឺ​មហារីក។ ការ​ផឹត​ក្បត់​បំផ្លាញ​គ្រួសារ ​ហើយកា​រកុ​ហក់​បំផ្លាញ​ការ​ទុក​ចិ​ត្ត។ ដូច​នេះ យើង​អាច​សន្និ​ដ្ឋាន​បាន​​ថា ពេលដែ​ល​យើង​រំឭ​កអ្ន​កដ​ទៃ ឲ្យ​ភ្ញាក់​ដឹង​​ខ្លួនពីភាព​ល្ង​ង់ខ្លៅ​ នៃ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​រ​បស់​ពួក​​គេ នោះ​ពួក​គេ​អាច​មាន​ចិ​ត្ត​ចង់​ឈប់​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ។ គេ​យល់​ថា ហេតុ​ផល និង​បំណង​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស គឺ​ជា​កត្តាដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើកា​រ​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ និង​ដើម្បី​គ្រប់​គ្រង​ខ្លួនឯ​ង។ ប៉ុន្តែ ទ្រឹស្តី​ទាំង​នេះ សុទ្ធ​តែ​មិន​អាចប​ង្ហាញ​ថា មា​នប្រ​សិទ្ធិភា​ព”។ និយាយ​រួម បើ​យើងគ្រា​ន់​តែ​ប្រាប់​ពត៌​មាន ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ភ្ញាក់​ខ្លួន នោះ​មិន​ទាន់​គ្រប់​គ្រាន់​ល្មម​នឹង​អាច​កែ​ប្រែ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​របស់​មនុស្ស​បាន​ឡើយ។ ក្នុង​នា​ម​ជាអ្ន​ក​ដើរ​តាម​ព្រះគ្រី​ស្ទ យើង​ចង់​មាន​ការ​លូត​លាស់​ និង​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ខាង​វិញ្ញាណ​។ កាល​ពីជា​ង​២ពា​ន់​ឆ្នាំមុន ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​សិស្ស​ទ្រង់ ពី​របៀប​ដែល​យើង​អាច​មានកា​រលូ​ត​លា​ស់ និង​ផ្លាស់​ប្រែ​ខា​ង​វិញ្ញាណ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​ប​ន្ទូល​ថា “ចូរ​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្នែង បើ​មិន​នៅ​ជាប់​នឹង​គល់ នោះ​ពុំ​អាច​នឹង​បង្កើត​ផល​ដោយ​ឯក​ឯង​បាន​ទេ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ពុំ​បាន​ដែរ លើក​តែ​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ”(យ៉ូហាន…

Read article
ការមមុលទៅមុខ

នៅ​ឯ​សន្និ​សិទ​បុរស​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ខ្ញុំបា​ន​ជជែក​ជា​មួយ​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ ឈ្មោះ ខ្លាយ(Clyde) ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិ​ត្ត ហើយ​បង្រៀន​ខ្ញុំ​ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ គាត់​បាន​មក​ចូល​រួម​សន្និ​សិទ​នេះ​ជាមួ​យ​នឹង​យុវ​ជន​ពី​រ​នាក់ ម​ក​ពី​ប្រទេស​ចិន ដែល​ទើប​តែទ​ទួល​ជឿព្រះ​ ហើយ​មាន​ការ​​ដឹ​ងគុ​ណយ៉ា​ង​ជ្រាល​ជ្រៅ ចំពោះ​មិត្ត​ភាព​ដ៏ស្មោះ​ត្រ​ង់ និង​ជំនួយ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​គាត់​បា​ន​ផ្តល់​ឲ្យ​ពួ​កគេ​។ គាត់​មាន​អា​យុ​ជិត ៨០​ឆ្នាំ​ហើយ ​គាត់​និយា​យ ដោយ​ទឹក​មុខ​រី​ករា​យ​ថា “ខ្ញុំ​មិន​ដែល​មាន​ចិត្ត​រំភើ​បរី​ករា​យ ដូច​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បា​នស្គា​ល់ និង​ស្រឡា​ញ់​ព្រះគ្រី​ស្ទ ក្នុង​ពេល​សព្វ​ថ្ងៃ​ឡើយ”។ សំបុត្រ​ដែល​សាវ័​កប៉ុ​ល បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​រ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ ​នៅ​ក្រុង​ភីលីព បាន​បង្ហា​ញនូ​វទឹ​កចិ​ត្ត និង​គោល​បំណង ​ដែល​មិន​ចេះអ​ន់​ថយ ទៅ​តាម​ពេល​វេ​លា គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បានមា​នប្រ​សាសន៍​ថា “ដើម្បី​​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់​ទ្រង់ និង​ព្រះចេស្តា​នៃ​ដំណើរ​ដែល​ទ្រង់​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​និង​សេចក្តី​ប្រកប​ក្នុង​ការ​រង​ទុក្ខ​របស់​ទ្រង់ ព្រម​ទាំង​ត្រឡប់​ទៅ​ដូច​ជា​ទ្រង់​ក្នុង​សេចក្តី​ស្លាប់​ផង”(ភីលីព ៣:១០)។ ទំនាក់​ទំនង​ដែ​លសា​វ័ក​ប៉ុល​មាន ជា​មួយ​ព្រះ​យេស៊ូវ បា​នចា​ក់ឫ​ស ហើយ​ដុះចេ​ញ​ជា​ផល​ផ្លែនៃ​ចិ​ត្តឆេះ​ឆួ​ល នៅក្នុ​ង​ការ​នាំ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យទ​ទួល​ជឿ​ទ្រង់។ គាត់​មាន​អំណរ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ហើយ​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ពេល​ដែល​អ្នកដ​ទៃមា​ន​ចិត្ត​ក្លា​ហាន កាន់​តែខ្លាំ​ង ដោយសា​រ​ការ​អ្វើ​ដែល​បា​នកើ​ត​ឡើ​ងចំ​ពោះ​គាត់(១:១២-១៤)។ បើ​គោល​ដៅរ​បស់​យើង គ្រាន់​តែ​ជាកា​រធ្វើ​កា​រងា​របម្រើ​ព្រះអ​ម្ចាស់ នោះយើ​ងអា​ច​ខ្សោះល្វើយ នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​រប​ស់យើ​ង។ តែ​បើសិ​នជា​យើ​ងមា​នគោ​ល​បំណង ចង់​ស្គាល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ​និងស្រ​ឡាញ់​ទ្រង់​ឲ្យ​កាន់​តែ​ខ្លាំង ដូច​សា​វ័ក​ប៉ុ​ល និង​លោក​ខ្លាយ​ដែរ នោះយើ​ងនឹ​​ងបាន​ដឹង​ថា…

Read article
ពាក្យរបស់មនុស្សមានប្រាជ្ញា

សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំមា​នអា​យុជា​ង​៦០​ឆ្នាំហើ​យ ខ្ញុំ​បាន​រំឭក​ឡើងវិ​ញ អំពី​អ្នក​ដឹក​នាំខា​ង​វិញ្ញាណ​ទាំង ​ឡាយ ដែល​បាន​ជះឥ​ទ្ធិពល​ល្អ មក​លើជី​វិ​តខ្ញុំ។ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​រៀន​នៅសា​លាព្រះ​គម្ពីរ ព្រះប្រើ​គ្រូ​បង្រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំស្រឡាញ់​ចូលចិ​ត្ត​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់។ គ្រូ​បង្រៀន​ភាសា​ក្រិក​របស់​ខ្ញុំ ​បាន​ប្រើ​វិធី​សាស្រ្ត​បង្រៀន​ល្អ​ៗ ​ដើម្បីជំរុញ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ។ ហើយ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​បម្រើ​កា​រជា​គ្រូ​គង្វាល​ជាលើ​កដំ​បូង គ្រូ​គង្វាល​ជាន់​ខ្ពស់​របស់​ខ្ញុំ បាន​ដឹក​នាំ​ខ្ញុំនៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​សំខា​ន់​ៗ ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ​។ និយា​យ​រួម គ្រូ​បង្រៀន​ទាំង​នេះ ​សុទ្ធ​តែ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ តាម​របៀប​ខុស​ៗ​គ្នា។​ ​ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ធ្វើ​ការ​ស្វែង​យល់​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា អំពីរ​បៀប​ដែល​អ្នក​ដឹក​នាំអា​ចជួ​យ​ឲ្យយើ​ងមា​ន​ការ​រីក​លូតលាស់ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូ​លថា “ពាក្យ​​របស់​​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ធៀប​ដូច​ជា​ជន្លួញ ហើយ​ពាក្យ​របស់​ពួក​អ្នក ដែល​ប្រមូល​កត់​ទុក​ពាក្យ​ប្រាជ្ញ​នោះ​ក៏​ដូច​ជា​ដែក​គោល​បោះ​ភ្ជាប់ ជា​ពាក្យ​ដែល​មក​ពី​អ្នក​គង្វាល​តែ​១”(សាស្តា ១២:១១)។ គ្រូ​ខ្លះបា​ន​ប្រើពាក្យ ដែល​​ប្រៀ​បបា​ននឹ​ងជន្លួញ ​ដែលជួយ​ជម្រុញ​យើង គ្រូខ្លះទៀ​ត​ជួយ​សង់​មូល​ដ្ឋាន​គ្រឹះ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដ៏រឹ​ង​មាំ នៅ​ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ហើយ​មាន​គ្រូ​ខ្លះទៀ​ត គឺ​ជា​គ្រូគ​ង្វាល​ដែល​មើល​ថែរ​​យើង ដោយ​ស្តាប់​យើង​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ពេល​ដែល​យើង​មាន​កា​រឈឺ​ចាប់។​ ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទ្រង់​ជា​​អ្ន​កគ​ង្វាល​ល្អ ដែល​បាន​ប្រទាន​នូវ​អំណោយ​ទាន​ផ្សេង​ៗ​ ដល់​អ្នក​ដឹ​ក​នាំ ​ដូចជា អំណោយ​ទាន លើកទឹ​ក​ចិត្ត បង្កើត និងមើ​លថែ​រពួ​ក​ជំនុំ។ ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័​យ​ឲ្យ​យើង​បន្ទាប​ខ្លួន និង​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ចំ​ពោះ​អ្នក​ដទៃ​ជា​និច្ច ទោះ​យើង​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ ឬ​ជា​អ្នក​ដែលរៀ​ន​សូត្រ​ពីអ្នក​ដឹក​នាំក៏​ដោយ។ យើង​ពិត​ជាមា​នអ​ភ័យ​ឯក​សិទ្ធិ​ពិសេស​ណាស់…

Read article