អរព្រះគុណព្រះ ៣១ថ្ងៃ
តាមប្រតិទិនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ខែមករាជាខែនៃការដឹងគុណ ប្រចាំប្រទេស។ ជាការពិតណាស់ ប្រទេសផ្សេងទៀត ក៏ងាយនឹងចម្លងប្រពៃណីនេះផងដែរ ដូចនេះ គេប្រហែលជាគួរតែហៅខែមករាថា ខែនៃការដឹងគុណទូទាំងពិភពលោក។ សម្រាប់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទវិញ ដើម្បីឲ្យយើងអាចអបអរពិធីបុណ្យអរព្រះគុណ ឲ្យបានល្អបំផុត ជាដំបូង យើងចាំបាច់ត្រូវស្វែងយល់ថា ព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាងណាខ្លះអំពីការអរព្រះគុណ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦ បានចាប់ផ្តើម និងបញ្ចប់ដោយពាក្យថា “ឱសូមអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.១,២៦)។ បទគម្ពីរមួយជំពូកនេះ បានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀត ឲ្យអរព្រះគុណព្រះ ដ៏ធំប្រសើរនៃយើង ព្រោះ“សេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប”។ សេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ ជាមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុត ដែលយើងត្រូវអរព្រះគុណព្រះ។ យើងអាចចំណាយពេលពេញមួយខែ ក្នុងការស្វែងយល់ អំពីការអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលមានចែងក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦។ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានរំឭកយើង អំពី“ការអស្ចារ្យដ៏ធំ” ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ(ខ.៤)។ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីស្នាព្រះហស្តដ៏ស្រស់បំព្រង ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតដោយប្រាជ្ញា(ខ.៥)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានរៀបរាប់ អំពីការដែលព្រះអង្គបានរំដោះរាស្ត្រទ្រង់ ចេញពីពួកខ្មាំងសត្រូវជាច្រើនលើកច្រើនសារ(ខ.១០-២២)។ ពេលដែលយើងពិចារណា អំពីទិដ្ឋភាពនៃការបង្កើត និងការរំដោះរបស់ព្រះអង្គ ដែលមានចែងក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦ នោះយើងងាយនឹងអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្នុងខែនៃការអរព្រះគុណ។ ដើម្បីចាប់ផ្តើមដំណើរជីវិតយើង ក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ យើងគ្មានវិធីសាស្រ្តអ្វី ដែលប្រសើរជាងការផ្តោតទៅលើការថ្វាយការអរព្រះគុណ…
Read articleក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ
មានពេលមួយខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំ បានដឹកដៃក្មេងតូចៗដើរឆ្លងផ្លូវថ្មល់ដ៏មមាញឹកមួយ។ យើងបានឲ្យពួកគេកាន់ដៃរបស់យើង ហើយប្រាប់ពួកគេថា “សូមកាន់ដៃឲ្យជាប់” ហើយពួកគេក៏ខំកាន់ដែយើងយ៉ាងណែន។ ប៉ុន្តែ បើគ្រាន់តែឲ្យពួកគេកាន់ដៃយើងតែម្យ៉ាង នោះខ្ញុំមិនមានទំនុកចិត្តទេ ព្រោះពួកគេអាចរបូតដៃ បានជាយើងដែលជាមនុស្សធំ ចាំបាច់ត្រូវកាន់ដៃពួកគេឲ្យជាប់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានសុវត្ថិភាព។ ហេតុនេះហើយបានជាសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានចាប់ខ្ញុំឲ្យបាន”(ភីលីព ៣:១២)។ ឬអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា “ព្រះគ្រីស្ទបានកាន់ដៃខ្ញុំជាប់!” ត្រង់ចំណុចនេះ យើងអាចដឹងច្បាស់ថា យើងមានសុវត្ថិភាព មិនមែនដោយសារយើងបានតោងព្រះហស្តព្រះអង្គឡើយ តែគឺដោយសារព្រះអង្គបានកាន់ដៃយើងជាប់ ដោយសារអំណាចចេស្តារបស់ព្រះអង្គទៅវិញទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់ អាចទាញដៃយើងចេញពីព្រះហស្តព្រះអង្គបានឡើយ សូម្បីតែវិញ្ញាណអាក្រក់ ឬខ្លួនយើងក៏មិនអាចទាញចេញបានដែរ។ ដរាបណាព្រះអង្គបានកាន់ដៃយើងហើយ ព្រះអង្គនឹងមិនព្រលែងឡើយ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានធានាដល់យើងថា “ខ្ញុំឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់វា វាមិនត្រូវវិនាសនៅអស់កល្បរៀងទៅ ក៏គ្មានអ្នកណាឆក់យកវាពីដៃខ្ញុំបានទេ ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំ ដែលប្រទានវាមកខ្ញុំ ទ្រង់ធំលើសជាងទាំងអស់ គ្មានអ្នកណាអាចនឹងឆក់វាចេញពីព្រះហស្តរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំបាន ឡើយ”(យ៉ូហាន ១០:២៨-២៩)។ បទគម្ពីរនេះបានបញ្ជាក់ថា យើងមានសុវត្ថិភាពទ្វេរដង ព្រោះព្រះវរបិតាកាន់ដៃយើងម្ខាង ហើយព្រះយេស៊ូវដ៏ជាព្រះសង្រ្គោះនៃយើង កាន់ដៃយើងម្ខាងទៀត។ ព្រះហស្តព្រះអង្គជាព្រះហស្តដែលបានបង្កើតភ្នំ មហាសមុទ្រ ហើយបានដាក់ហ្វូងផ្កាយក្នុងលំហរអវកាស។ គ្មានអ្វី “អាចពង្រាត់យើង ចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នាបានឡើយ” ទោះជាក្នុងមួយជីវិតនេះ…
Read articleសប្បាយលាយទុក្ខ
ពេលដែលខ្ញុំ និងម៉ាលីន(Marlene) រៀបការ យើងទាំងពីរនាក់ មានអារម្មណ៍ “សប្បាយលាយទុក្ខ”។ តែសូមកុំយល់ច្រឡំ។ មង្គលការរបស់យើងទាំងពីរ នៅថ្ងៃនោះ ជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ ក្នុងជីវិតយើង បានជាយើងនៅតែបន្តអបអរសាទរមង្គលការនេះ ជាង៣៥ឆ្នាំមកហើយ។ យើងមានអារម្មណ៍លាយឡំគ្នាដូចនេះ ពេលដែលម្តាយរបស់ម៉ាលីបានលាចាកលោក ដោយសារជម្ងឺមហារីក បានពីរបីសប្តាហ៍ មុនពេលយើងរៀបការ។ ពេលនោះ ម្តាយមីងរបស់ម៉ាលីនក៏បានមកជំនួសម្តាយរបស់នាង ក្នុងនាមជា “ម្តាយរបស់កូនក្រមុំ” ប៉ុន្តែ ក្នុងថ្ងៃមង្គលការរបស់យើងទាំងពីរ យើងដឹងច្បាស់ថា យើងកំពុងខ្វះអ្វីមួយដ៏សំខាន់។ គឺយើងខ្វះវត្តមានរបស់អ្នកម្តាយរបស់ម៉ាលីន ហើយការនេះបានមានផលប៉ះពាល់មកលើការគ្រប់យ៉ាង ក្នុងថ្ងៃនោះ។ បទពិសោធន៍មួយនេះ ជារឿងដែលកើតឡើងជាធម្មតា ក្នុងលោកិយដែលបាក់បែក។ មនុស្សម្នាក់ៗរស់នៅ ដោយអំណរ លាយឡំនឹងទឹកភ្នែក ការអាក្រក់លាយឡំនឹងការល្អ។ នេះជាការពិតមែន បានជាស្តេចសាឡូម៉ូនបានមានបន្ទូលថា “នៅវេលាកំពុងតែសើចសប្បាយ គង់តែចិត្តមានសេចក្តីសៅសោកដែរ ហើយចុងបំផុតនៃសេចក្តីអំណរគឺជាធ្ងន់ទ្រូងវិញ”(សុភាសិត ១៤:១៣)។ ចិត្តដែលកំពុងតែសប្បាយ ច្រើនតែប្រែជាមានទុក្ខ ព្រោះជីវិតបានតម្រូវឲ្យមាន រឿងបែបនេះកើតឡើងជាធម្មតា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអរព្រះគុណព្រះ ដែលសេចក្តីទុក្ខ មិនលាយឡំនឹងអំណរ ក្នុងជីវិតយើងជារហូតឡើយ។ ព្រោះអ្នកដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ បានទទួលសេចក្តីសន្យាថា ពេលដែលយើងលាចាកលោកនេះទៅ “ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក…
Read articleសំបុត្រផ្ញើរទៅក្មេងប្រុសម្នាក់
លោកស៊ី អេស លូវីស(C.S.Lewis) ជាអ្នកដែលមានចំណូលចិត្ត ចំពោះការថែរទាំការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ របស់គ្រីស្ទបរិស័ទវ័យក្មេងទាំងឡាយ គឺសូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់ ជិតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតក៏ដោយ។ ពេលដែលគាត់កំពុងមានជម្ងឺជាទម្ងន់ គាត់នៅតែចំណាយពេលសរសេរសំបុត្រតបទៅក្មេងប្រុសម្នាក់ ឈ្មោះ ភីលីព។ នៅក្នុងសំបុត្រនោះ លោកលូវីសបានកោតសរសើរក្មេងប្រុសនោះ ដែលបានពិពណ៌នា នៅក្នុងសំបុត្រនោះបានល្អ បានជាគាត់សរសេរតបថា គាត់មានការសប្បាយចិត្ត ពេលដែលបានដឹងថា ភីលីពមានការយល់ដឹងថា នៅក្នុងរឿងនិទានពង្សាវតានៃនគរណានៀ តួអង្គសត្វតោឈ្មោះអ័ស្លាន ជាតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ក្នុងថ្ងៃបន្ទាប់ លោកលូវីសក៏បានលាចាកលោក ក្នុងគេហដ្ឋានរបស់គាត់ ក្នុងសង្កាត់ឃឺន ក្រុងអក់ស្វើត ប្រទេសអង់គ្លេស គឺមុនពេលដែលថ្ងៃខួបកំណើតគម្រប់៦៥ឆ្នាំរបស់គាត់ នៅមួយសប្តាហ៍ទៀត។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កយ៉ូហានក៏បានសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅកូនខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់ជរា។ ក្នុងសំបុត្រនោះ យើងឃើញគាត់ពិពណ៌នាអំពីសេចក្តីអំណរ ដែលគាត់មាន ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលបានលើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់គាត់ ដែលមានភាពវ័យក្មេងខាងវិញ្ញាណជាងគាត់ ឲ្យពួកគេដើរ ក្នុងសេចក្តីពិត ហើយដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “គ្មានសេចក្តីណាដែលនាំឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយ លើសជាងសេចក្តីនេះទេ គឺដែលឮនិយាយថា ពួកកូនខ្ញុំកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីពិតនោះឯង”(៣យ៉ូហាន ១:៤)។ សំបុត្ររបស់លោកយ៉ូហាន បានបង្ហាញអំពីក្តីអំណរ ដែលកើតមាន ពីការមើលថែរ និងឃើញអ្នកជំនាន់ក្រោយ…
Read articleការដាក់បង្ហាញ
ភរិយារបស់ខ្ញុំ ជាអ្នកពូកែធ្វើម្ហូបណាស់។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំច្រើនតែត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយរំពឹងថានឹងបានធំក្លិនដ៏ឈ្ងុយឈ្ងប់នៃម្ហូបដែលនាងបានចម្អិន ដែលជាសញ្ញាបញ្ចាក់ថា ខ្ញុំនឹងបានញាំអាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទៀតហើយ។ នាងមិនគ្រាន់តែចេះរបៀបធ្វើម្ហូបប៉ុណ្ណោះទេ តែនាងក៏ជាអ្នកជំនាញខាងតម្រៀបអាហារនៅលើតុបាយផងដែរ។ បានជានាងតែងតែរៀបចំអាហារនៅក្នុងចាន ឲ្យត្រូវនឹងពណ៌របស់សាច់ បាយ និងបន្លែ នៅលើតុអាហារ ដើម្បីស្វាគមន៍ខ្ញុំ ចូលអង្គុយញាំអាហារដែលនាងចម្អិនផ្ទាល់ដៃ ដោយអំណរ។ បើសិនជានាងមិនបានចម្អិន ហើយរៀបចំអាហារឲ្យមានរបៀបទេ នោះយើងមិនអាចញាំអាហារនោះកើត ហើយវាក៏មិនសូវទាក់ទាញឡើយ។ ព្រោះសាច់ឆៅ ត្រូវការការចម្អិនឲ្យបានឆ្អិនល្អ ហើយអង្ករក៏ត្រូវការដាំឲ្យក្លាយជាបាយ រីឯបន្លែវិញ គឺត្រូវការការលាងសម្អាត និងកាត់តម្រឹមឲ្យស្អាតផងដែរ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំងាយនឹងធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប។ ខ្ញុំក៏ដឹងផងដែរថា ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់មិនសក្តិសមនៅឈរនៅចំពោះព្រះអង្គឡើយ។ តែពេលដែលខ្ញុំបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះហើយ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានជីវិតថ្មី(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ ព្រះអង្គទទួលខ្ញុំ ទោះបីខ្ញុំមានបាបយ៉ាងណាក៏ដោយ ហើយបានធ្វើឲ្យខ្ញុំក្លាយជាដង្វាយដ៏ “បរិសុទ្ធ ឥតសៅហ្មង ហើយឥតកន្លែងបន្ទោសបាន នៅចំពោះទ្រង់” តាមដែលសមគួរ(កូល៉ុស ១:២២)។ ព្រះអង្គកែឆ្នៃនិងរៀបចំខ្លួនខ្ញុំ សម្រាប់បង្ហាញដល់ព្រះវរបិតា ឲ្យសមជាដង្វាយដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងទទួល។ ពេលដែលព្រះអង្គជួយឲ្យជីវិតយើងមានការផ្លាស់ប្រែ សូមព្រះអង្គបណ្តាលចិត្តយើង ឲ្យរស់នៅក្នុងជីវិតថ្មី ហើយបន្ទាបខ្លួន…
Read articleការពិបាក ដែលយើងមិនអាចទៅណារួច
មានពេលមួយ លោកខេន ដៀល(Ken Deal) ដែលមានអាយុ៨៦ឆ្នាំ បានឡើងអធិប្បាយព្រះបន្ទូលថ្ងៃអាទិត្យ ជាលើកចុងក្រោយ ដោយនិយាយរៀបរាប់ជាសរុប អំពីការងារស្ម័គ្រចិត្តដែលគាត់បានធ្វើ ក្នុងព័ន្ធកិច្ចពន្ធធនាគា។ ពេលនោះគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់បានបង្រៀនព្រះបន្ទូលដល់អ្នកទោសទំាងឡាយ អំពីការបម្រើព្រះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកគេកំពុងជាប់ឃុំ។ គាត់បានលើកឡើងអំពីទីបន្ទាល់ជាច្រើន របស់អ្នកទោស ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានអ្នកខ្លះត្រូវជាប់ពន្ធធនាគាអស់មួយជីវិត។ នរណាក៏ចង់ចាកចេញពីកន្លែងនោះដែរ ប៉ុន្តែ គាត់បានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យមានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ហើយផ្សាយដំណឹងល្អ អំពីព្រះគ្រីស្ទ ដល់អ្នកឯទៀត នៅក្នុងពន្ធធនាគា។ ដោយសារជនជាតិយូដា មិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះអង្គក៏បានបើកឲ្យស្តេចនេប៊ូក្នេសា លើកទ័ពចូលមកក្នុងនគររបស់ពួកគេ ហើយចាប់ពួកគេជាឈ្លើយ ដឹកយកទៅចក្រភពបាប៊ីឡូន។ លោកហោរាយេរេមា ក៏បាននាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់ មកប្រកាស់ដល់ពួកគេថា “ចូរឲ្យឯងរាល់គ្នាសង់ផ្ទះ ហើយអាស្រ័យនៅចុះ ចូរដាំដំណាំ ហើយស៊ីផលនោះទៅ ចូរយកប្រពន្ធ ហើយបង្កើតកូនប្រុសកូនស្រី ព្រមទាំងរកប្រពន្ធឲ្យកូនប្រុសឯង ហើយលើកកូនស្រីរបស់ឯងឲ្យមានប្តីផង … ចូរឲ្យចំរើនជាច្រើនឡើងនៅទីនោះ កុំឲ្យថយចំនួនឯងឡើយ(យេរេមា ២៩:៥-៦)។ យើងប្រហែលជាជួបស្ថានភាពដែលពិបាកខ្លះៗ នៅថ្ងៃនេះ ដែលធ្វើឲ្យយើងមិនអាចទៅណារួច។ ទោះបីជាវាកើតឡើងពីបរាជ័យរបស់យើង ឬក៏ទោះជាវាមិនមែនជាកំហុសរបស់យើងក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាច “ឆ្លងកាត់” ឬស្វែងរកកម្លាំងមកពីព្រះ…
Read article