“សូមប៉ាកុំបារម្ភ”
ក្នុងរដូវក្តៅ កាលពីឆ្នាំមុន ខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំ បានបើកកម្មវិធីប្រគុំតន្រ្តី និងរៃអង្គាសប្រាក់ សម្រាប់ការស្រាវជ្រាវជម្ងឺមហារីកកុមារ។ ពេលនោះ យើងមានគម្រោងធ្វើកម្មវិធីនោះក្នុងទីធ្លាក្រោយផ្ទះយើង តែបន្ទាប់ពីយើងបានមើលការព្យាករណ៍ធាតុអាកាស យើងក៏មានការស្រង៉ាកចិត្ត។ ដូចនេះ ក្នុងរយៈពេល២ម៉ោង មុនពេលកម្មវិធីនេះចាប់ផ្តើម យើងក៏ចាប់ផ្តើមទូរស័ព្ទប្រាប់ភ្ញៀវរបស់យើង ជាង១រយនាក់ ដើម្បីជូនដំណឹងអំពីការផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែងធ្វើកម្មវិធី។ ខណៈពេលដែលមិត្តភ័ក្រ និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងចាប់ផ្តើមដឹកជញ្ជូនអាហារ គ្រឿងតុបតែងកម្មវិធី និងឧបករណ៍យ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ចេញពីផ្ទះយើង ទៅកន្លែងហាត់ប្រាណរបស់ព្រះវិហារយើង រ៉ូស៊ី(Rosie) កូនស្រីរបស់យើងក៏បានឈ្លាតឱកាសឱបឪពុករបស់នាង ហើយរំឭកគាត់ ជំនួសមុខឲ្យកូន និងចៅរបស់យើងថា “សូមលោកប៉ាក កុំព្រួយ យើងចាំជួយលោកប៉ាពីក្រោយខ្នងជានិច្ច”។ ពេលដែលយើងបានឮពាក្យសម្តីនេះ យើងមានការកម្សាន្តចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះការនេះបានរំឭកយើងថា យើងមិនមែននៅតែម្នាក់ឯងឡើយ។ ដូចមានគេពោលថា “ខ្ញុំនៅទីនេះស្រាប់ ខ្ញុំនឹងជួយបំពេញនៅត្រង់ចំណុចណា ដែលអ្នករំលង។ ខ្ញុំនឹងធ្វើជាភ្នែក និងដៃរបស់អ្នក”។ ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលកំពុងភាសខ្លួនចេញពីជីវិតជាទាសករ ក្នុងនគរអេស៊ីព្ទ ស្តេចផារ៉ោនបានបញ្ជាទ័ពរទេះចម្បាំង និងទ័ពសេះ ឲ្យដេញតាមពួកគេ (និក្ខមនំ ១៤:១៧)។ ប៉ុន្តែ “ទេវតានៃព្រះដែលបាននាំមុខពួកអ៊ីស្រាអែល ទ្រង់ក៏ត្រឡប់ទៅនៅខាងក្រោយវិញ ហើយបង្គោលពពកក៏ចេញពីមុខទៅនៅខាងក្រោយដែរ”(ខ.១៩)។ នេះជារបៀបដែលព្រះបំបាំង និងការពារពួកគេ ក្នុងរយៈពេលពេញមួយយប់នោះ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់…
Read articleសត្វឥន្រ្ទីមាស
មានពេលមួយ ម៉ាក(Mark) កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើដំណើរជាមួយខ្ញុំ ចេញពីតំបន់កសិដ្ឋានខ្លាយ ភីធើសិន(Clyde Peterson) ក្នុងរដ្ឋវ៉ាយ៉ូមីង(Wyoming) ត្រឡប់ទៅរដ្ឋមីឈីហ្គិន(Michigan)វិញ។ យើងក៏ប្រទះឃើញ សត្វដ៏ធំមួយពីចម្ងាយ កំពុងអង្គុយនៅលើដើមឈើមួយដើម ដែលដុះដាច់ឆ្ងាយពីគេ។ វាកំពុងមើលទៅខាងក្រោមជ្រលងភ្នំ។ ពេលដែលយើងធ្វើដំណើរជិតដល់វា យើងក៏ដឹងថា វាជាសត្វឥន្ទ្រីមាស។ វាក៏លោតពីលើដើមឈើនោះ ហើយដាំក្បាលចុះទៅតាមជ្រលងភ្នំ ភ្លាមនោះ វាក៏ត្រដាងស្លាប ដែលចែងចាំងដោយពន្លឺថ្ងៃ នាពេលព្រឹក។ មាឌដ៏ធំ និងសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់វា បានធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តស្ងើចសរសើរ។ យើងមានអារម្មណ៍ថា យើងកំពុងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការទស្សនាការតាំងបង្ហាញស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ។ ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះសម្តែងឲ្យយើងឃើញ “កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ”របស់ព្រះ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៥)។ ហើយពេលដែលយើងបង្អង់ ដើម្បីជញ្ជឹងគិតអំពីកិច្ចការដែលព្រះបានធ្វើ នោះយើងនឹងមានចិត្តស្ងើចសរសើរ ពេលដែលគំនិត និងវិញ្ញាណរបស់យើង បានទទួលការប៉ះពាល់ ឲ្យបង្ហាញចេញឲ្យគេស្គាល់ បុគ្គលិកលក្ខណៈនៃព្រះ ដែលបង្កើតរបស់ទាំងនោះមក។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះបានប្រើសត្វឥន្ទ្រីមាស ដើម្បីប្រាប់ខ្ញុំ និងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ អំពីរឿងនៃការបង្កើតដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់ព្រះដ៏មានចេស្តានៃយើង។ ហើយទ្រង់ក៏ប្រាប់ពីរឿងនេះ ដោយប្រើសត្វចាបដែលយំយ៉ាងពិរោះ ដែលហើរលើមេឃ កូនក្តាន់ដែលលោតចុះលោតឡើង ទឹករលកដែលបក់បោកច្រាំង និងពពួកផ្កាតូចៗដែលកំពុងបង្ហាញសម្រស់ដ៏អស្ចារ្យ ក្នុងទីវាល។ ក្នុងខណៈពេលដែលមិនបានរំពឹងទុក…
Read articleយើងអាចទុកចិត្តទ្រង់
ខ្ញុំបានដឹងតិចតួចណាស់ អំពីការបៀតបៀន ដោយសារជំនឿ។ ខ្ញុំមិនដែលត្រូវគេគម្រាមថានឹងធ្វើបាបរូបកាយខ្ញុំ ដោយសារតែជំនឿ ឬដោយសារពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយម្តងណាឡើយ។ ខ្ញុំមាន “ការយល់ដឹង”ដ៏តិចតួច អំពីការបៀតបៀន ដោយសារខ្ញុំគ្រាន់តែបានឮគេនិយាយ និងបានអានអំពីប្រធានបទនេះប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹងថា បងប្អួនរួមជំនឿជាច្រើន នៅទូទំាងពិភពលោកមានការយល់ដឹង អំពីការបៀតបៀនច្រើនជាងខ្ញុំ ព្រោះក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកខ្លះកំពុងរស់នៅ ដោយប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ និងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតស្គាល់ទ្រង់។ មានការបៀតបៀនមួយប្រភេទ ដែលមិនមានការគំរាមសម្លាប់ឡើយ ប៉ុន្តែ អាចធ្វើឲ្យយើងសង្វែកចិត្តសម្រាប់អ្នករងគ្រោះ។ វាជាការបៀតបៀនដែលទទួលរងពីសមាជិកគ្រួសារ ដែលមិនជឿព្រះ។ ជាទូទៅ យើងមានអារ្មណ៍ថា ត្រូវគេបដិសេធ និងស្អប់ ពេលដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក្នុងគ្រួសារយើងសើចចម្អកឲ្យយើង និងស្តីបន្ទោសឲ្យយើង ដោយសារយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវ និងដោយសារការដែលយើងសម្តែងចេញ នូវសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ។ ហេតុនេះហើយបានជា សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនអ្នកជឿព្រះថា “ឯអស់អ្នកណាដែលចង់រស់ ដោយគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះនឹងត្រូវមានសេចក្តីបៀតបៀនដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៣:១២) ហើយយើងដឹងថា ជួនកាលយើងទទួលរងការបដិសេធន៍ ពីអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ (ម៉ាថាយ ១០:៣៤-៣៦)។ តែនៅពេលដែលអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ បដិសេធព្រះ ដែលយើងស្រឡាញ់ នោះយើងមានអារម្មណ៍ឈឺចិត្ត ចំពោះការបដិសេធន៍នេះ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់យើង ឲ្យអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកដែលធ្វើទុក្ខបៀតបៀនយើង (ម៉ាថាយ…
Read articleត្រៀមខ្លួនជានិច្ច
ក្នុងអំឡុងពេលដែលកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ មកលេងផ្ទះ សម្រាប់រយៈពេលវែង មានពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ គាត់ក៏បានគោះទ្វារបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្ញុំ ហើយសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វី។ ខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា “ប៉ាកំពុងរៀបចំមេរៀនសម្រាប់បង្រៀនក្នុងសាលារៀនថ្ងៃអាទិត្យ”។ បន្ទាប់មក ពេលដែលខ្ញុំពិចារណាអំពីការដែលខ្ញុំចំណាយពេលជាច្រើន ក្នុងបន្ទប់ធ្វើការនោះ ខ្ញុំក៏ប្រាប់គាត់ថា “ប៉ាហាក់ដូចជា តែងតែរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការនេះការនោះជានិច្ច”។ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលបានប្រទានឲ្យខ្ញុំមានឱកាស ឈោងចាប់អ្នកដទៃ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចមានការតប់ប្រម៉ល់ខ្លះៗ ពេលដែលយើងចេះតែរៀបចំអ្វីមួយ សម្រាប់អ្នកដទៃជានិច្ចនោះ។ យើងមានការពិបាកនៅក្នុងការដាក់អាទិភាព ពេលដែលគំនិតរបស់យើង ទទួលរងសំពាធនៃការរៀបចំមេរៀន សេចក្តីអធិប្បាយ ឬឯកសារអ្វីមួយឥតឈប់ឈរនោះ។ ការត្រៀមខ្លួនឥតឈប់ឈរនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចម្ងល់ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បើកមើលព្រះគម្ពីរ ដើម្បីរកមើលបទគម្ពីរដែលនិយាយអំពីការនេះ។ ខ្ញុំក៏រកឃើញថា ព្រះបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យមានការត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។ សូមយើងពិចារណាអំពីចំណុចសំខាន់ៗ ដែលទាក់ទងនឹងការត្រៀមខ្លួន ដែលមានដូចតទៅ : ចិត្តដែលមានការប្តេជ្ញាថ្វាយព្រះ ត្រូវតែមានការត្រៀមខ្លូនបម្រើទ្រង់ (១សាំយ៉ូអែល ៧:៣)។ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនធ្វើការល្អ(២ធីម៉ូថេ ២:២១) ហើយការពារសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ហើយសាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា សូម្បីតែការធ្វើអំណោយឲ្យអ្នកដទៃ ក៏យើងត្រូវមានគម្រោងផងដែរ(២កូរិនថូស ៩:៥)។ នេះគ្រាន់តែជាចំណុចចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យ យើងត្រូវមានការត្រៀមខ្លួនខាងផ្លូវចិត្ត…
Read articleការស្រូបយកជីវ ជាតិនៃព្រះបន្ទូល
ស្តេចចេមស៍ គឺជាក្សត្រដ៏មានភាពល្បីល្បាញ ដោយ សារព្រះគម្ពីរឃីង ចេមស៍(King James) ដែលគេបានបកប្រែមកជាភាសាអង់គ្លេស ដោយភ្ជាប់ជាមួយព្រះនាមទ្រង់។ ការបោះពុម្ភព្រះគម្ពីរនេះ បានកើតឡើង ស្ទើរតែនៅពេលដំណាលគ្នា នឹងការដែលទ្រង់បានធ្វើការកែសម្រួលអត្ថបទសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា សៀវភៅនៃការអធិស្ឋានធម្មតា ។ គេបានប្រើសៀវភៅនេះរហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលសៀវភៅនេះ ជាលំនាំនៃការអធិស្ឋានទូលអង្វរ និងការថ្វាយបង្គំ ដែលផ្ទុកទៅដោយសេចក្តីអធិស្ឋានដ៏អស្ចារ្យមួយ ដើម្បីសូមឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិដែលសមស្របតាមព្រះគម្ពីរ ដោយអធិស្ឋានយ៉ាងដូចនេះថា “ឱព្រះអម្ចាស់ ដ៏មានពរ ទ្រង់បានបណ្តាលឲ្យគេតែងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធមក សម្រាប់ឲ្យយើងខ្ញុំ រៀនសូត្រ សូមជួយឲ្យយើងខ្ញុំ … បានស្តាប់ បានអាន គូសចំណាំ រៀនសូត្របទគម្ពីរទាំងនោះ ទាំងស្រូបយកជីវជាតិនៅខាងក្នុងផង ដោយការអត់ធ្មត់ និងការកម្សាន្តចិត្តនៃព្រះបន្ទូលដ៏បរិសុទ្ធនៃទ្រង់ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងខ្ញុំ ក្រសោបយក និងតោងឲ្យជាប់សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏មានពរ នៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច”។ កាលពីពេលជាច្រើនសតវត្ស មុនសម័យស្តេចចេមន៍ លោកហោរា យេរេមា បានថ្លែងអំពីការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះគម្ពីរចម្អែតចិត្តយើង តាមរបៀបស្រដៀងគ្នា បានជាគាត់អធិស្ឋានដូចនេះថា “ទូលបង្គំបានឃើញព្រះបន្ទូលទ្រង់ ទូលបង្គំក៏បានទទួលទានលេបចូលអស់ហើយ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាសេចក្តីអំណរ ហើយជាទីរីករាយចិត្តដល់ទូលបង្គំ ដ្បិតឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃពួកពលបរិវារអើយ ទូលបង្គំបានហៅតាមព្រះនាមទ្រង់”(យេរេមា ១៥:១៦)។ យើងមានលក្ខណៈសម្បត្តិដែលសមស្របតាមព្រះបន្ទូលព្រះ…
Read articleបទចម្រៀងដែលកើតចេញពីការតស៊ូ
ក្នុងខ្សែភាពយន្តឯកសារ ស្តីអំពីអ្នកលេងហ្គីតាដ៏ល្បីល្បាញបីរូប លោកជែក វាយ(Jack White) បានរៀបរាប់អំពីភាពចាំបាច់ទីមួយ នៃការនិពន្ធបទចម្រៀង ដោយមានប្រសាសន៍ថា : “បើអ្នកមិនមានការតស៊ូ នៅក្នុងខ្លួនអ្នក ឬនៅជុំវិញខ្លួនអ្នកទេ នោះអ្នកចាំបាច់ត្រូវបង្កើតការតស៊ូមួយ ដោយខ្លួនឯង”។ បទចម្រៀងដែលមានន័យបំផុតសម្រាប់យើង គឺជាបទដែលបកស្រាយអំពីអារម្មណ៍ ដែលមានក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់យើង។ ជាញឹកញាប់ គេបានហៅកណ្ឌទំនុកដំកើងថា “សៀវភៅចម្រៀងនៃព្រះគម្ពីរ”ដែលក្នុងនោះ មានទំនុកជាច្រើន ត្រូវបាននិពន្ធឡើង ក្នុងពេលដែលអ្នកនិពន្ធកំពុងមានការតស៊ូក្នុងជីវិត។ ទំនុកទាំងនោះ យល់អំពីការខកចិត្ត និងការភ័យខ្លាចរបស់យើង តែជានិច្ចជាកាល បទគម្ពីរទាំងនោះតែងតែបង្វែរអារម្មណ៍របស់យើង ឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ ក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក៣១ ស្តេចដាវីឌបានពោលថា “សូមប្រោសមេត្តាចំពោះទូលបង្គំ ដ្បិតទូលបង្គំមានសេចក្តីទុក្ខលំបាក ភ្នែកទូលបង្គំកាន់តែខ្សោយទៅ ដោយសេចក្តីសោយសោក ព្រមទាំងចិត្ត និងខ្លួនប្រាណនៃទូលបង្គំផង!”(ខ.៩) ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលអំពីអន្ទាក់ ដែលគេបានរៀបនៅពីមុខទ្រង់ (ខ.៤) អំពីអំពើបាបរបស់ទ្រង (ខ.១០) និងការដែលមិត្តភ័ក្របោះបង់ទ្រង់(ខ.១១-១២) និងការដែលគេបានរៀបគម្រោងធ្វើគុតទ្រង់ (ខ.១៣)។ តែស្តេចដាវីឌមិនបានទុកចិត្តលើកម្លាំងរបស់ទ្រង់ទេ តែបានទុកចិត្តលើព្រះវិញ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “តែ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំបានទុកចិត្តដល់ទ្រង់ ទូលបង្គំបានថា ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ឯថ្ងៃអាយុរបស់ទូលបង្គំ…
Read article