ការនៅកំដរ
ក្នុងឆ្នាំ២០១២ មានការសម្លាប់រង្គាល ក្នុងសាលារៀនមួយ ក្នុងរដ្ឋខូណែធូខាត់ ដែលបណ្តាលឲ្យកុមារ២០នាក់ និងបុគ្គលិកសាលា៦នាក់បាត់បង់ជីវិត។ ពេលនោះសហរដ្ឋអាមេរិកទាំងមូល មានការតក់ស្លត់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឲ្យរន្ធត់នេះ។ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងឡាយបានគិតអំពីសោកនាដកម្មនេះ ហើយមានសំណួរជាច្រើនបានចោទឡើងថា ឃាតករនោះ ជាមនុស្សប្រភេទណា ដែលអាចធ្វើទង្វើដ៏ព្រៃផ្សៃយ៉ាងនេះ ហើយតើគាត់ធ្វើដើម្បីអ្វី? តើយើងអាចធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីការពារកុំឲ្យមានហេតុការណ៍ដូចនេះ កើតឡើងទៀត?តើយើងអាចជួយអ្នកដែលបានរួចជីវិត ពីការសម្លាប់រង្គាលនោះដោយរបៀបណាខ្លះ? ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ច្របូកច្របល់នោះ មានក្រុមលើកទឹកចិត្តមួយក្រុម ដែលខុសពីការរំពឹងទុករបស់យើង បាននាំឲ្យមានភាពធូរស្រាលឡើង។ ក្រុមមួយនោះ ជាប្រភេទសត្វឆ្កែប្រម៉ាញ់ដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ ដែលគេបានបង្វឹកយ៉ាងពិសេស ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមានការស្រឡាញ់ចូលចិត្តពួកវា។ សត្វឆ្កែមិនចេះនិយាយស្តីដូចមនុស្សទេ។ ពួកវាគ្រាន់តែអាចនៅកំដរប៉ុណ្ណោះ។ ក្មេងៗដែលមានការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារអំពើហឹង្សាដ៏តក់ស្លត់ ដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ មិនបានបង្ហាញចេញនូវការភ័យខ្លាច និងអារម្មណ៍ ដល់មនុស្សធំឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានបើកចំហរចិត្តចំពោះសត្វឆ្កែទាំងនោះ ដោយបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍ទាំងនោះដល់ពួកវា។ ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ លោកធីម ហេតស៍ន័រ(Tim Hetzner) ដែលជានាយកនៃអង្គការមនុស្សធម៌ពួកជំនុំលូស័ររិន បានមានប្រសាសន៍ថា “ចំណុចសំខាន់បំផុតនៃការបង្វឹកសត្វឆ្កែរទាំងនេះ គឺយើងបង្រៀនពួកវាឲ្យចេះមានភាពស្ងាត់ស្ងៀម ដើម្បីជួយអ្នកដែលកំពុងសោកសង្រេង”។ យ៉ាងណាមិញ ពេលដែលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរយ៉ូប យើងឃើញថា មនុស្សដែលកំពុងសោកសង្រេង មិនតែងតែត្រូវការការលើកទឹកចិត្ត ដោយពាក្យសម្តីជានិច្ចឡើយ។ ជួនកាល ពួកគេគ្រាន់តែត្រូវការនរណាម្នាក់អង្គុយយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀមនៅក្បែរពួកគេប៉ុណ្ណោះ ដោយរង់ចាំស្តាប់ពាក្យពេចន៍អ្វីដែលពួកគេចង់និយាយចេញ…
Read articleផ្លែក្រូចនៃបុណ្យណូអែល
ក្នុងសាធារណៈរដ្ឋឆេក និងក្នុងតំបន់ដទៃទៀត ពេលគេប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យណូអែល គេក៏បានរាប់បញ្ចូល ការតុបតែងផ្លែក្រូច ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ផ្លែក្រូចនោះជាតំណាងឲ្យពិភពលោក ហើយគេបានដោតទានមួយដើមនៅពីលើផ្លែក្រូចនោះ ជាដំណាងឲ្យព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាពន្លឺនៃលោកិយ។ រួចគេយកខ្សែបូក្រហមមកចងព័ទជុំវិញផ្លែក្រូចនោះ ជាតំណាងឲ្យព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់មកគេយកឈើចាក់ធ្មេញបួនដើម មកដោតដំណាប់ផ្លែឈើក្រៀមធ្វើជាត្រណោត ហើយសៀតវាចូលតាមខ្សែបូនោះនៅសងខាងផ្លែក្រូច ជាដំណាងឲ្យផលផ្លែសម្រាប់លោកិយ។ ជាការពិតណាស់ ការតុបតែងនេះ ជាការបង្ហាញអំពីគោលបំណង ដែលព្រះគ្រីស្ទយាងចុះមក ដើម្បីនាំពន្លឺចូលមកក្នុងភាពងងឹត ដើម្បីប្រោសលោះលោកិយ ដោយខ្ចាយព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គ។ លោកយ៉ូហានបានកត់ត្រា អំពីដំណើរជីវិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន។ គាត់បានពិពណ៌នាថា ព្រះយេស៊ូវជាពន្លឺនៃលោកិយ ហើយព្រះអង្គជា “ពន្លឺដ៏ពិត នោះគឺជាពន្លឺដែលបំភ្លឺដល់មនុស្សទាំងអស់ ដែលកើតមកក្នុងលោកីយ៍”(យ៉ូហាន ១:៩)។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះគ្រីស្ទមិនគ្រាន់តែជាពន្លឺដែលយាងមកបំភ្លឺលោកិយ ដែលនៅក្នុងភាពងងឹតប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះអង្គថែមទាំងជា “កូនចៀមនៃព្រះ ដែលដោះបាបមនុស្សលោក”(ខ.២៩)។ សូមយើងជញ្ជឹងគិតអំពីការនេះចុះ! ព្រះឱរសនៃភូមិបេថ្លេហិម ព្រះអង្គជាព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ និងមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើយវិញ។ ព្រះអង្គបានសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាប។ ហេតុនេះហើយបានជាសាវ័កយ៉ូហានបានបង្រៀនយើង ឲ្យ “ដើរក្នុងពន្លឺវិញ ដូចជាទ្រង់ក៏គង់ក្នុងពន្លឺដែរ”(១យ៉ូហាន ១:៧)។ សូមឲ្យអស់អ្នកដែលបានពិសោធនឹងការសង្រ្គោះរបស់ព្រះអង្គ រកឃើញសន្តិភាព នៅក្នុងការដើរក្នុងពន្លឺព្រះអង្គ។—Bill Crowder
Read articleយប់ដ៏សុខសាន្ត
លោកសាយមិន(Simon) បានផ្លាស់ទីលំនៅ ពីប្រទេសហូឡង់ មកសហរដ្ឋអាមេរិក។ ភរិយារបស់គាត់ គឺអ្នកស្រីខេយ(Kay) និងកូនទាំងបីនាក់ កើតនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ តែក្រោយមក កូនទាំងបីនាក់បានរៀបការជាមួយអ្នកដែលមកពីប្រទេសខុសៗគ្នា ដូចជា ចេនី(Jenny)បានរៀបការជាមួយរ៉ូបឺតូ(Roberto) ដែលមកពីប្រទេសប៉ាណាម៉ា។ រីឯប៊ីល(Bill)វិញ គាត់បានរៀបការជាមួយវ៉ានៀ(Vania) មកពីប្រទេសប៉ទុយហ្កាល់។ ចំណែកឯលូកាស(Lucs)វិញ បានរៀបការជាមួយបូរា(Bora) មកពីប្រទេសកូរេខាងត្បូង។ ដូចនេះ ពេលដែលពួកគេជួបជុំគ្នានៅពេលល្ងាចថ្ងៃបុណ្យណូអែល ពួកគេបានច្រៀងបទ “យប់ដ៏សុខសាន្ត” ព្រមគ្នា ជាភាសាកំណើតរៀងៗខ្លួន បង្កើតបានជាសម្លេងច្រៀងដ៏ផ្អែមពិរោះ ដល់ព្រះកាណ៍ព្រះអម្ចាស់ ខណៈពេលដែលពួកគេអបអរថ្ងៃកំណើតរបស់ព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ។ កាលពីជាងពីរពាន់ឆ្នាំមុន ពេលដែលពួកគង្វាល កំពុងមើលថែរហ្វូងចៀម ក្នុងយប់ដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ ស្រាប់តែទេវតាមួយអង្គបានប្រកាស់ប្រាប់ពួកគេ អំពីការប្រសូត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវថា “មើល ខ្ញុំមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ពីសេចក្តីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលសំរាប់បណ្តាជនទាំងអស់គ្នា”(លូកា ២:១០)។ បន្ទាប់មក នោះស្រាប់តែមានពួកពលបរិវារកកកុញពីស្ថានសួគ៌ ពោលសរសើរដល់ព្រះថា “សួស្តីដល់ព្រះនៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយសេចក្តីសុខសាន្តនៅផែនដី នៅកណ្តាលមនុស្ស ដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់”(ខ.១៤)។ ព្រះគ្រីស្ទដ៏ជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះសង្រ្គោះនៅលោកិយ បានប្រសូត្រនៅថ្ងៃនោះ។ ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រា ដែលទេវតាបានប្រកាស ក្នុងយប់ដ៏សុខសាន្ត កាលពីយូរលង់មកហើយ។ ព្រះអង្គជាអំណោយដែលព្រះប្រទាន ដោយព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យ…
Read articleព្រះគង់នៅជាមួយយើង
ពេលខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ក្នុងសាលាព្រះគម្ពីរមួយកន្លែង ក្នុងក្រុងប៊ូឆារេស ប្រទេសរ៉ូម៉ានី ខ្ញុំសង្កេតឃើញសិស្សសាលាព្រះគម្ពីរម្នាក់ មានសំលៀកបំពាក់ខុសគេ នៅក្នុងថ្នាក់រៀន។ គេគ្រប់គ្នាបានស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានយ៉ាងសមសួន ហើយមានតែគាត់ទេ ដែលស្លៀកខោខៅប៊យ និងអាវយឺត និងពាក់មួកខុសគេ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំងាយនឹងកត់សំគាល់អំពីគាត់ បានជាខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគាត់មិនស្លៀកពាក់ឲ្យសមស្រប តាមទំនៀបទំលាប់របស់សាលាព្រះគម្ពីរ។ ដល់ពេលចប់ម៉ោងរៀន គាត់ក៏បានដើរមកណែនាំខ្លួនគាត់។ ពេលខ្ញុំសួរឈ្មោះគាត់ គាត់ប្រាប់ថា គាត់ឈ្មោះ “អេម៉ាញូអែល”។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ពេលដែលបានឮគាត់ប្រាប់ឈ្មោះដូចនេះ បានជាខ្ញុំសួរគាត់ថា “តើប្អូនដឹងថា ឈ្មោះហ្នឹងមានន័យដូចម្តេចទេ”។ គាត់ក៏ឆ្លើយដោយមិនអឹមអៀនថា “បាទលោកគ្រូ ឈ្មោះហ្នឹងមានន័យថា “ព្រះគង់នៅជាមួយយើង!” ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីយុវជនម្នាក់នេះ ដែលស្លៀកពាក់ខុសគេ ក្នុងចំណោមហ្វូងមនុស្ស ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមក ដើម្បីនាំព្រះវត្តមានព្រះ ចូលគង់នៅជាមួយមនុស្សក្នុងលោកិយនេះ បានជាគេត្រូវហៅព្រះអង្គថា “អេម៉ាញូអែល ដែលប្រែថា ព្រះអង្គទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ”(ម៉ាថាយ ១:២៣)។ ដូចនេះ ព្រះអង្គក៏បានត្រាសហៅយើងឲ្យយាងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ ចូលក្នុងជីវិតយើង ហើយចេញទៅនាំអ្នកដទៃ ឲ្យទទួលព្រះវត្តមានព្រះអង្គផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថា “ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅ ដូចជាព្រះវរបិតាបានចាត់ឲ្យខ្ញុំមកដែរ”(យ៉ូហាន ២០:២១)។ ក្នុងរដូវកាលនៃពិធីបុណ្យណូអែលនេះ យើងអាចថ្វាយដង្វាយទៅព្រះ ដោយរស់នៅឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ។…
Read articleការអស្ចារ្យនៃបុណ្យណូអែល
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចូលរៀន ក្នុងឆមាសទី១ នៅសាលាព្រះគម្ពីរ ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ក៏បានទទួលសំបុត្រយន្តហោះ សម្រាប់ធ្វើដំណើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យណូអែលជុំគ្នា។ នៅពេលយប់មុនពេលយើងចេញដំណើរ យើងដឹងថា យើងនៅខ្វះលុយ២០ដុល្លាទៀត សម្រាប់ការធ្វើដំណើរ។ ការចតឡាន ការដឹកជញ្ជូន និងការចំណាយបន្ទាប់បន្សំផ្សេងទៀត ត្រូវចំណាយជាសរុបលើសពី២០ដុល្លា។ យើងក៏បានសម្រេចចិត្តអធិស្ឋាន អំពីបញ្ហានេះ។ ទោះបីជាកូនៗរបស់យើងនៅតូចក៏ដោយ (កូនទី១អាយុ៦ឆ្នាំ និងកូនទី២អាយុ២ឆ្នាំ) ក៏យើងបានឲ្យពួកគេចូលរួមក្នុងការអធិស្ឋានពេលនោះផងដែរ។ ពេលដែលយើងកំពុងអធិស្ឋាន យើងបានឮសម្លេងសម្រឹបជើង តាមផ្លូវដើរនៅខាងក្រៅបន្ទប់របស់យើង ក្នុងអគាអាផាតមិន ហើយបន្ទាប់មក យើងក៏បានឮសម្លេងគេសៀតស្រោមសំបុត្រចូលតាមក្រោមទ្វារ។ ពេលយើងបើកមើលស្រោមសំបុត្រនោះ ក៏ឃើញលុយ៥០ដុល្លា។ កូនស្រីយើងដែលមានអាយុ៦ឆ្នាំ បានបញ្ចេញទឹកមុខងឿងឆ្ងល់ គឺមិនខុសពីខ្ញុំ និងភរិយាខ្ញុំប៉ុន្មានទេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះដ៏មានចេស្តាបានឆ្លាក់ព្រះនាមព្រះអង្គ ទុកក្នុងចិត្តរបស់ក្មេងស្រីតូចម្នាក់នេះ ខណៈពេលដែលនាងបានឃើញព្រះអង្គឆ្លើយតប ការអធិស្ឋានរបស់យើង យ៉ាងឆាប់រហ័សដូចនេះ។ ហើយពេលនោះ ខ្ញុំក៏អាច “ថ្លែងពីការអស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ” ដូចស្តេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទទំនុកដំកើងនោះផងដែរ(១របាក្សត្រ ១៦:៩)។ យ៉ាងណាមិញ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកប្រសូត្រ ក្នុងរាត្រីនៃបុណ្យណូអែលដំបូងបំផុត ព្រះដ៏មានចេស្តា ដ៏សព្វពញូញាណ បានឆ្លាក់ព្រះនាមព្រះអង្គ ទុកក្នុងចិត្តនៃមនុស្សជាតិ ដោយធ្វើឲ្យយើងរំភើបចិត្តរកថ្លែងមិនបាន ពេលដែលបានយល់អំពីសេចក្តីសប្បុរសនៃការអត់ទោសបាប និងទទួលក្តីអំណរនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតលក្ខខ័ណ្ឌ។…
Read articleពន្លឺ និងភាពងងឹត
លោកសេម៉ួរ ស្លាយវ៍(Seymour Slive) ជាប្រវត្តិវិទូផ្នែកសិល្បៈ។ គាត់បានរៀបរាប់ថា លោករេមប្រិន(Rembrandt ឆ្នាំ ១៦០៦ ដល់ ១៦៦៩) ជាវិចិត្រករជនជាតិហូឡង់ដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ ដែលពូកែដាក់ពន្លឺ និងស្រម៉ោលនៅក្នុងផ្ទាំងគំនូរ បានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ដែលធ្វើឲ្យផ្ទាំងគំនូររបស់ខ្លួន មានភាពរស់រវើកណាស់ ដូចនេះ គាត់ជាអ្នកនិទានរឿងដ៏ជក់ចិត្ត នៅលើផ្ទាំងគំនូរ។ ផ្ទាំងគំនូររបស់លោករេមប្រិន ដែលមានចំណងជើងថា ការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកអ្នកគង្វាល បានបង្ហាញអំពីទិដ្ឋភាពនៃក្រោលសត្វនាពេលយប់ងងឹត ក្នុងភូមិបេថ្លេហិម ដែលមានអ្នកគង្វាលពីរនាក់បានលុតជង្គង់ នៅក្បែរស្នូកសត្វដែលព្រះឱរសយេស៊ូវ កំពុងផ្ទំនៅ ខណៈពេលដែលអ្នកគង្វាលដទៃទៀតកំពុងឈរនៅឆ្ងាយពីពួកគេបន្តិច។ ក្នុងចំណោមអ្នកគង្វាលទាំងពីរនាក់នេះ មានម្នាក់កំពុងយួរចង្កៀង នៅក្បែរព្រះឱរស ប៉ុន្តែ ក្នុងផ្ទាំងគំនូរនេះ ពន្លឺដែលភ្លឺបំផុត មិនបានចេញមកពីចង្កៀងរបស់គាត់ឡើយ តែបានចេញពីព្រះឱរសយេស៊ូវ ហើយក៏បានចែងចាំងមកលើអ្នកដែលមកជួបជុំគ្នានៅក្បែរព្រះអង្គ។ លោកហោរាអេសាយធ្លាប់បានមានប្រសាសន៍អំពីពន្លឺ និងភាពងងឹត នៅក្នុងការថ្លែងទំនាយ អំពីការយាងមកនៃព្រះសង្រ្គោះ ក្នុងទឹកដីអ៊ីស្រាអែល ក្នុងរយៈពេល៧សតវត្សរ៍ក្រោយមកទៀត។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងមកថា “ឯបណ្តាជនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹត គេបានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ ពួកអ្នកដែលអាស្រ័យនៅក្នុងស្រុកនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ គេមានពន្លឺភ្លឺមកលើគេហើយ … ដ្បិតមានបុត្រ១កើតដល់យើង ព្រះទ្រង់ប្រទានបុត្រា១មកយើងហើយ” (អេសាយ ៩:២,៦)។ មនុស្សម្នាក់ៗដែលបានមើលផ្ទាំងគំនូររបស់លោករេមប្រិន ប្រហែលជាមើលឃើញសាច់រឿងខុសៗគ្នា…
Read article