ផ្ដោតទៅលើការដើរតាមព្រះយេស៊ូវ
លោកុប្បត្តិ ២៧-២៨ និង ម៉ាថាយ ៨:១៨-៣៤ យ៉ូហាន ២១:១៧-២៤ បើសិនជាខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកនោះនៅ ទាល់តែខ្ញុំមក នោះតើអំពល់អ្វីដល់អ្នក ចូរឲ្យអ្នកមកតាមខ្ញុំចុះ។ យ៉ូហាន ២១:២២ មានពេលមួយខ្ញុំប្រាប់កូនស្រីខ្ញុំ ឲ្យសម្អាតបន្ទាប់ខាងមុខ មុនពេលចូលគេង។ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបភ្លាមៗ ដោយសួរខ្ញុំថា ហេតុអ្វីខ្ញុំមិនប្រាប់ប្អូនស្រីគាត់ឲ្យទៅសម្អាតបន្ទប់នោះដែរ? ការប្រចាំគ្នាយ៉ាងដូចនេះ ជាការប្រឆាំងតិចតួចដែលកើតឡើងជាញឹកញាប់ នៅក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ កាលកូនស្រីខ្ញុំនៅក្មេង។ ខ្ញុំតែងតែឆ្លើយតបទៅពួកគេវិញ ដូចសព្វមួយដងថា “កូនកុំបារម្ភអំពីបងប្អូនរបស់កូនអី។ ម៉ាក់ប្រគល់ភារកិច្ចនេះ ឲ្យកូនធ្វើហើយ”។ ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហានជំពូក ២១ យើងឃើញថា បញ្ហាដ៏សាមញ្ញនេះ ក៏បានកើតឡើងក្នុងចំណោមពួកសាវ័កផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវទើបតែបានស្អាងលោកពេត្រុសឡើងវិញ បន្ទាប់ពីគាត់បានបដិសេធន៍ព្រះអង្គបីដង(មើល យ៉ូហាន ១៨១៥-១៨,២៥-២៧)។ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា “ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ!”(២១:១៩) ដែលជាព្រះរាជបញ្ជាដ៏សាមញ្ញ តែនាំឲ្យមានការឈឺចាប់។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានពន្យល់លោកពេត្រុសថា គាត់នឹងដើរតាមព្រះអង្គរហូតដល់អស់ជីវិត(ខ.១៨-១៩)។ លោកពេត្រុសមិនបានយល់ព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវច្បាស់ទេ បានជាគាត់ទូលសួរព្រះអង្គ អំពីសាវ័កម្នាក់ទៀតដែលនៅក្រោយគាត់ថា “តើអ្នកនោះនឹងបានដូចម្តេចទៅ?”(ខ.២១)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឆ្លើយថា “បើសិនជាខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកនោះនៅ ទាល់តែខ្ញុំមក នោះតើអំពល់អ្វីដល់អ្នក ចូរឲ្យអ្នកមកតាមខ្ញុំចុះ”(ខ.២២)។ ជាញឹកញាប់ យើងក៏មានបញ្ហានេះដូចសាវ័កពេត្រុសផងដែរ! យើងចង់ដឹងអំពីការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកដទៃ…
Read article
ការអំពាវនាវឲ្យអធិស្ឋាន
លោកុប្បត្ដិ ២៥-២៦ និង ម៉ាថាយ ៨:១-១៧ នេហេមា ១:៤-១១ កាលខ្ញុំឮពាក្យទាំងនោះ ខ្ញុំក៏អង្គុយយំ ហើយសៅសោកនៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ខ្ញុំក៏តម ហើយអធិស្ឋាន នៅចំពោះព្រះនៃស្ថានសួគ៌។ នេហេមា ១:៤ លោកអាប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បានប្រាប់រឿងអាថ៌កំបាំងមួយដល់មិត្តភក្តិរបស់គាត់ម្នាក់ថា គាត់បានទទួលការជំរុញចិត្តជាច្រើនលើកច្រើនសារ ឲ្យលត់ជង្គង់ចុះ ដោយការជឿជាក់មិនអាចប្រកែកបានថា គាត់មិនមានកន្លែងណាផ្សេងទៀតដែលត្រូវទៅទេ។ ក្នុងសម័យសង្គ្រាមស៊ីវិលអាមេរិក ដ៏គួរឲ្យភ័យតក់ស្លុត លោកប្រធានាធិបតី អាប្រាហាំ លីនខិនមិនគ្រាន់តែបានចំណាយពេលអធិស្ឋានយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន តែក៏បានអំពាវនាវប្រជាជនទូទាំងផ្ទៃប្រទេសឲ្យចូលរួមអធិស្ឋានជាមួយគាត់ផងដែរ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៦១ គាត់បានប្រកាសជ្រើសរើសយកថ្ងៃមួយ ធ្វើជា “ទិវាបន្ទាបខ្លួនអធិស្ឋានតម”។ ហើយគាត់ក៏បានប្រារព្ធទិវានេះម្តងទៀត នៅឆ្នាំ១៨៦៣ ដោយលើកឡើងថា ប្រទេសជាតិ និងមនុស្សម្នាក់ៗមានកាតព្វកិច្ចពឹងផ្អែកលើអំណាចនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ដោយសារភាពបាប និងកំហុសរបស់ខ្លួន នៅចំពោះព្រះអង្គ ដោយការបន្ទាបខ្លួន សោកស្តាយចំពោះបាបរបស់ខ្លួន តែមានក្តីសង្ឃឹមដ៏មុតមាំថា ការប្រែចិត្តពិតប្រាកដនឹងនាំទៅរកសេចក្តីមេត្តា និងការអត់ទោសបាប”។ បន្ទាប់ពីពួកអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅជាចំណាប់ខ្មាំង ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូនបាន៧០ឆ្នាំ ស្តេចស៊ីរូស ក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលវិលត្រឡប់ទៅទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ ពួកសំណល់នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក៏បានវិលត្រឡប់។ ពេលដែលលោកនេហេមា(នេហេមា ១:៦) ដែលជាអ្នកថ្វាយពែងដល់ស្តេចបាប៊ីឡូន(ខ.១១)…
Read article
ស្រឡាញ់តាមរបៀបជាច្រើនរាប់មិនអស់
លោកុប្បត្ដិ ២៣-២៤ និង ម៉ាថាយ ៧ យេរេមា ៣១:១-៦ អើ អញបានស្រឡាញ់ឯង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប។ យេរេមា ៣១:៣ ក្នុងបទកំណាព្យដែលអ្នកស្រីអេលីហ្សាបិត បារេត(Elizabeth Barrett)បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា បទពាក្យ៧របស់ជនជាតិប៉ទុយហ្កាល់ ស្ថិតក្នុងចំណោមបទកំណាព្យដែលល្បីល្បាញបំផុត ក្នុងភាសាអង់គ្លេស។ ក្នុងកំណាព្យនោះ គាត់បានសរសេរឃ្លាដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថា “តើខ្ញុំអាចស្រឡាញ់បង យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? ខ្ញុំសូមរាប់របៀបដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បង”។ គាត់បានសរសេរបទកំណាព្យនេះ ជូនលោករ៉ូបឺត ប្រោននីង(Robert Browning) មុនពេលអ្នកទាំងពីររៀបការជាមួយគ្នា។ លោករ៉ូបឺតមានការរំភើបចិត្តណាស់ ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកស្រីអេលីហ្សាបិត ឲ្យបោះពុម្ពផ្សាយកម្របទកំណាព្យរបស់គាត់ទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ភាសានៃបទពាក្យ៧នេះ មានភាពទន់ភ្លន់ខ្លាំង ព្រោះជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ជាមួយលោករ៉ូបឺត ដូចនេះ គាត់មានការខ្មាសអៀន ហើយក៏បានបោះពុម្ពផ្សាយ ដោយឲ្យគេគិតស្មានថា វាជាបទកំណាព្យដែលគេបកប្រែពីអ្នកនិពន្ធជនជាតិព័រទុយហ្គាល់។ ជួនកាល យើងអាចមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ពេលយើងបើកបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ដល់អ្នកដទៃ។ តែព្រះគម្ពីរបានបើកបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដោយគ្មានការលាក់លៀមឡើយ។ កណ្ឌគម្ពីរយេរេមាបានរំឭកអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញរាស្រ្តព្រះអង្គ ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ស្រទន់ថា ព្រះអង្គបានស្រឡាញ់ពួកគេ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្ប ហើយបានទាញនាំពួកគេឲ្យត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញ ដោយសេចក្តីសប្បុរសដ៏ស្ថិតស្ថេរ(យេរេមា ៣១:៣)។ ទោះរាស្រ្តព្រះអង្គបានងាកចេញពីព្រះអង្គក៏ដោយ…
Read article
ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលស្ម័គ្រព្រះទ័យលះបង់
លោកុប្បត្តិ ២០-២២ និង ម៉ាថាយ ៦:១៩-៣៤ រ៉ូម ៥:៦-៨ ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើងរាល់គ្នា នោះគឺក្នុងកាលដែលយើងនៅមានបាបនៅឡើយផង។ រ៉ូម ៥:៨ កាលនីកូឡាស(Nicholas)កំពុងបើកបរ នៅពេលយប់រំលងអាធ្រាត្រ គាត់ក៏បានឃើញអគ្គីភ័យកំពុងឆាបឆេះផ្ទះមួយខ្នង។ គាត់ក៏បានឈប់ឡាននៅលើផ្លូវចូលផ្ទះនោះ ហើយក៏បានប្រញាប់ចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលកំពុងឆេះ ដោយបាននាំក្មេងៗបួននាក់ចេញខាងក្រៅដោយសុវត្ថិភាព។ ពេលដែលក្មេងជំទង់ជាអ្នកមើលក្មេងដឹងថា មានក្មេងម្នាក់ទៀត កំពុងជាប់នៅខាងក្នុងនៅឡើយ នាងក៏បានប្រាប់លោកនីកូឡាស។ គាត់ក៏បានរត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលមានភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ។ គាត់ក៏បានជាប់នៅក្នុងជាន់ទីពីរជាមួយក្មេងស្រីអាយុ៦ឆ្នាំម្នាក់ ដោយមិនអាចចុះមកខាងក្រោមវិញបាន។ គាត់ក៏បានវាយបំបែកបង្អួចផ្ទះ រួចលោតចេញមកខាងក្រៅ ដោយសុវត្ថិភាព ជាមួយក្មេងនៅក្នុងដៃគាត់ ស្របពេលដែលក្រុមពន្លត់អគ្គីភ័យបានមកដល់។ យប់នោះ គាត់បានជួយសង្គ្រោះក្មេងទាំងអស់នៅក្នុងផ្ទះ ដោយសារគាត់គិតអំពីជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ជាសំខាន់ជាងខ្លួនឯង។ លោកនីកូឡាសបានបង្ហាញចេញនូវវីរភាព ដោយការស្ម័គ្រចិត្តលោះបង់សុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីអ្នកដទៃ។ ការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏មានអំណាចនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមានការលះបង់ ដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញចេញមក ដោយការលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីបាប និងសេចក្តីស្លាប់។ “ដ្បិតកាលយើងនៅខ្សោយនៅឡើយ លុះដល់កំណត់ហើយ នោះព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានសុគតជំនួសមនុស្សទមិលល្មើស”(រ៉ូម ៥:៦)។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះដែលបានយកកំណើតជាមនុស្ស បានសម្រេចព្រះទ័យលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីបង់ថ្លៃលោះយើងឲ្យរួចពីបាប ដែលយើងមិនអាចលោះខ្លួនយើងឲ្យរួចបាន។ “តែឯព្រះទ្រង់សំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដល់យើងរាល់គ្នាឲ្យឃើញច្បាស់ ដោយព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើងរាល់គ្នា…
Read article
ការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើមកលើសេចក្តីស្លាប់
ហើយដោយព្រោះបានតម្រូវឲ្យមនុស្សទាំងអស់ស្លាប់១ដង រួចសឹមជាប់សេចក្តីជំនុំជំរះ ដូច្នេះ ព្រះគ្រីស្ទក៏បែបយ៉ាងនោះដែរ ដែលទ្រង់បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់១ដង ហើយដោយព្រោះបាបរបស់មនុស្សជាច្រើន នោះទ្រង់នឹងលេចមកម្តងទៀត ក្រៅពីរឿងអំពើបាប គឺសំរាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកដែលរង់ចាំទ្រង់។ ហេព្រើរ ៩:២៧-២៨ ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាការផ្ទុកអំពើបាបរបស់មនុស្សពីលើព្រះអង្គទ្រង់។ សេចក្តីពិតនេះស្ថិតនៅក្នុងចំណុចស្នូលនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ និងចំណុចស្នូលនៃដំណឹងល្អ ហើយនិងចំណុចស្នូលនៃព្រះរាជកិច្ចដ៏អស្ចារ្យនៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះ ក្នុងពិភពលោកនេះ។ កាលព្រះគ្រីស្ទសុគត ព្រះអង្គបានផ្ទុកបាបរបស់មនុស្សនៅលើព្រះអង្គទ្រង់។ ព្រះអង្គទទួលយកបាប ដែលមិនមែនជាបាបរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គរងទុក្ខ ដោយសារអំពើបាបដែលមនុស្សជាតិបានប្រព្រឹត្ត ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានសេរីភាពរួចពីអំពើបាប។ នេះជាចម្លើយសម្រាប់បញ្ហាធំបំផុត ក្នុងជីវិតអ្នក ទោះអ្នកមានអារម្មណ៍ថា វាជាបញ្ហាចម្បង ឬអត់ក៏ដោយ។ មានចម្លើយមួយដែលប្រាប់យើង អំពីរបៀបដែលយើងអាចផ្សះផ្សាជាមួយព្រះ ទោះយើងជាមនុស្សមានបាបក៏ដោយ។ ចម្លើយនោះគឺ ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទជាដង្វាយលោះបាប ដែលបាន “ផ្ទុកបាបរបស់មនុស្សជាច្រើន”។ ព្រះអង្គបានលើកបាបរបស់យើងឡើង ផ្ទុកលើអង្គទ្រង់ ក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅរកឈើឆ្កាង ហើយព្រះអង្គក៏បានសុគត ដោយសេចក្តីស្លាប់ដែលយើងសមនឹងទទួល។ ឥឡូវនេះ តើការនេះមានន័យយ៉ាងណា សម្រាប់សេចក្តីស្លាប់របស់ខ្ញុំ? “ព្រះទ្រង់បានតម្រូវឲ្យ[ខ្ញុំ]ស្លាប់តែមួយដង”។ បានសេចក្តីថា សេចក្តីស្លាប់របស់ខ្ញុំមិនមែនសម្រាប់ដាក់ទោសខ្ញុំទៀតទេ។ សេចក្តីស្លាប់របស់ខ្ញុំមិនមែនជាការដាក់ទោស ដោយសារអំពើបាបរបស់ខ្ញុំទៀតឡើយ។ ព្រះអង្គបានយកអំពើបាបរបស់ខ្ញុំចេញទៅហើយ។ ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ “បានលប់” អំពើបាបរបស់ខ្ញុំចោល។ ព្រះគ្រីស្ទបានទទួលទោសជំនួសខ្ញុំហើយ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំនៅតែត្រូវស្លាប់?…
Read article
ដល់ពេលវិលត្រឡប់មកព្រះអង្គវិញ
លោកុប្បត្ដិ ១៨-១៩ និង ម៉ាថាយ ៦:១-១៨ ទំនុកដំកើង ៨០:១,៧-១៤,១៩ ឱព្រះនៃពួកពលបរិវារអើយ សូមបង្វិលយើងខ្ញុំមកវិញ សូមឲ្យព្រះភក្ត្រទ្រង់ភ្លឺមក នោះយើងខ្ញុំនឹងបានរួចហើយ។ ទំនុកដំកើង ៨០:៧ មានពេលមួយ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលបានឃើញរូបថត ដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានផ្ញើរមក។ ក្នុងរូបថតទាំងនោះ ខ្ញុំឃើញឡានហ្វ៊ត ម៉ាស្ទាំង ឆ្នាំ១៩៦៥ ដែលគាត់បានជួសជុលឲ្យស្អាតដូចដើមវិញ ធ្វើជាអំណោយដ៏ភ្ញាក់ផ្អើល សម្រាប់ភរិយាគាត់។ ឡាននោះមានផ្ទៃខាងក្រៅពណ៌ទឹកប៊ិច យ៉ាន់ពណ៌ក្រូមភ្លឺស្អាត ផ្ទៃខាងក្នុងពណ៌ខ្មៅ និងមានបំពាក់គ្រឿងទំនើបៗផងដែរ។ ហើយក៏មានរូបថតឡានដដែលនោះ មុនពេលគេជួសជុល ដែលមានរូបរាងចាស់ ពណ៌លឿងដែលមិនគួរឲ្យទាក់ទាញ។ គេប្រហែលជាពិបាកនឹកស្រមៃទុកជាមុនថា វានឹងមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណា ប៉ុន្តែ កាលគេទើបតែយកវាចេញពីរោងចក្រផលិតថ្មីៗ វាទំនងជាមានសម្រស់ដ៏ទាក់ទាញសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ តែជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក វាក្លាយជាឡានចាស់មានការសឹករីករិល រលាត់ដាច់ និងកត្តាផ្សេងទៀត ដែលធ្វើឲ្យគេគិតថា វាដល់ពេលដែលគេត្រូវជួសជុលឲ្យស្អាតដូចដើម។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំស្ថានភាពរបស់រាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៨០ ដែលក្នុងនោះ ក៏មានការអធិស្ឋានជាច្រើនដងថា “ឱព្រះអង្គអើយ សូមបង្វិលយើងខ្ញុំមកវិញ សូមឲ្យព្រះភក្ត្រទ្រង់ភ្លឺមក នោះយើងខ្ញុំនឹងបានរួចហើយ”(ខ.៣ និង ខ.៧,១៩)។ ទោះប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពួកគេបានរាប់បញ្ចូលការរំដោះពួកគេ…
Read article