ខ្យល់ និងភ្លើង
ជួនកាល ពេលខ្ញុំបង្កាត់ភ្លើង ខ្យល់ក៏បានបក់ឲ្យវារលត់ទៅវិញ។ តែក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមធ្វើឲ្យភ្លើងនៅ បន្តឆេះ ដោយប្រើខ្យល់ជាជំនួយ។ ដូចនេះ ពីដំបូង ខ្ញុំថា ខ្យល់ “អាក្រក់” ព្រោះវាធ្វើឲ្យខូចផែនការរបស់ខ្ញុំ តែបន្ទាប់មក ខ្ញុំថា ខ្យល់“ល្អ”វិញ ព្រោះវាជួយឲ្យខ្ញុំសម្រេចកិច្ចការដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ។ រឿងនេះបាននិយាយ អំពីហេតុការណ៍ពីរផ្ទុយគ្នា និងបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីរបៀបដែលយើងសន្និដ្ឋាន អំពីការអ្វីមួយ ដោយផ្អែកទៅលើផលដែលយើងទទួលបានការនោះ។ ជាធម្មតា យើងនិយាយថា ស្ថានភាពនោះ ឬអ្នកនោះ “អាក្រក់” បើស្ថានភាព ឬអ្នកនោះធ្វើឲ្យផែនការរបស់យើងរាំងស្ទះ ឬធ្វើឲ្យយើងមានការលំបាក។ យើងសន្និដ្ឋានថា ស្ថានភាពនោះ ឬអ្នកនោះ “ល្អ” បើសិនជាយើងមានគំនិតយល់ស្របនឹងពួកគេ ហើយពួកគេគាំទ្រយើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ជាអ្នកកំណត់ថា ការអ្វីខ្លះល្អ ឬការអ្វីខ្លះអាក្រក់ ហើយការកំណត់របស់ទ្រង់ មិនអាស្រ័យទៅលើ ផលប៉ះពាល់ដែលវាមានចំពោះផែនការរបស់យើងទេ ប៉ុន្តែ គឺអាស្រ័យទៅលើ ថាតើវាបានធ្វើឲ្យសម្រេចផែនការរបស់ទ្រង់ឬអត់។ ទ្រង់មានផែនការធ្វើឲ្យយើងក្លាយជា “សង្ឃហ្លួង ជាសាសន៍ដ៏បរិសុទ្ធ និងរាស្រ្តដ៏ពិសេសរបស់ទ្រង់”។ ហើយទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យយើង“សំដែងចេញ ឲ្យឃើញអស់ទាំងលក្ខណៈរបស់ព្រះដែលបានហៅយើងចេញពីសេចក្តីងងឹត មកក្នុងពន្លឺអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់”(១ពេត្រុស…
Read articleយុទ្ធសាស្រ្តឈ្នះ
ក្នុងអំឡុងពេល ដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើការ ជាគ្រូបង្វឹកកីឡាបាល់បោះ ខ្ញុំបានធ្វើនូវកំហុសដ៏ធំមួយ។ ខ្ញុំបានចាត់កីឡាករមួយចំនួន ក្នុងក្រុមរបស់ខ្ញុំ ឲ្យទៅស៊ើបមើលគូប្រកួតរបស់យើង។ ពួកគេក៏បានវិលត្រឡប់មកវិញ ហើយរាយការណ៍ប្រាប់ខ្ញុំថា យើងអាចយកឈ្នះលើពួកនោះយ៉ាងងាយ។ ដោយសារយើងមានទំនុកចិត្ត លើកខ្លួនឯងខ្លាំងពេក យើងក៏បានចាញ់ក្រុមមួយនោះ។ តើអ្នកធ្លាប់ជួបប្រទះបញ្ហាដូចនេះទេ? សម្រាប់ខ្ញុំ ស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ មិនខុសពីស្ថានភាពរបស់លោកយ៉ូសេ្វ ពេលដែលគាត់បានចាត់ពួកស៊ើបការណ៍ ឲ្យទៅមើលស្រុកអៃយ ហើយគាត់ក៏បានយល់ខុសពីកម្លាំងរបស់សត្រូវ។ ប៉ុន្តែ បរាជ័យនៅស្រុកអៃយ គឺមិនគ្រាន់តែបណ្តាលមកពីការស៊ើបការណ៍ខុសប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានចាញ់សង្រ្គាម ហើយបាត់បង់ជីវិតទាហានអស់៣៦នាក់ គឺដោយសារមូលហេតុមួយចំនួន ដែលយើងអាចយកមកសិក្សា។ មុនពេលពួកគេទទួលបរាជ័យនៅស្រុកអៃ លោកយ៉ូស្វេបានដឹកនាំទ័ពរបស់ខ្លួន យ៉ាងជោគជ័យ ក្នុងការប្រយុទ្ធនឹងក្រុងយេរីខូ ដោយសារពេលនោះ គាត់ដឹងថា ព្រះ មានផែនការឲ្យពួកគេលើកទ័ពវាយយកក្រុងនោះ។ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ូស្វេមិនបានទូលសួរព្រះអម្ចាស់ មុនពេលលើកទ័ពចូលស្រុកអៃយឡើយ។ មុនពេលធ្វើសង្រ្គាមនៅក្រុងយេរីខូ ពួកប្រុសៗបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ នៅចំពោះព្រះ(យ៉ូស្វេ ៥:២-៨)។ ប៉ុន្តែ ពួកទ័ពរបស់លោកយ៉ូស្វេមិនមានការរៀបចំខាងវិញ្ញាណ មុនពេលចូលវាយស្រុកអៃយឡើយ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថា មូលហេតុដែលពួកអ៊ីស្រាអែលទទួលបរាជ័យ គឺដោយសារពួកគេមានអំពើបាប នៅក្នុងបន្ទាយទ័ព។ កាលនោះ អេកានបានលួចរបឹបពីស្រុកយេរីខូមក(៧:១)។ ពួកគេមិនអាចប្រយុទ្ធឈ្នះស្រុកអៃយបានឡើយ បើសិនជាមិនមានការលន់តួបាប ហើយពួកបណ្តាជនបានសម្អាតខ្លួនឲ្យបរិសុទ្ធទេនោះ(៧:១៦-២៦)។…
Read articleព្រះរាជសារដែលព្រះបានផ្ញើ
នៅឆ្នាំ១៩៧១ លោករេយ ធមលីនសិន(Ray Tomlinson) បានធ្វើការពិសោធន៍ អំពីរបៀបដែលមនុស្សអាចទំនាក់ទំនងគ្នា តាមរយៈកុំព្យូទ័រ។ កាលនោះ គាត់បានសាកបញ្ជូនសារ ចេញពីកុំព្យូទ័ររបស់គាត់តាមរយៈបណ្តាញកុំព្យូទ័រ ទៅកាន់អ្នកធ្វើការ ក្នុងផ្នែកផ្សេងទៀត នៅការិយាល័យរបស់គាត់ គឺនៅពេលនោះហើយ ដែលគាត់បានបញ្ជូនសារអេឡិចត្រូនិច(ឬអ៊ីមែល)មុនគេ។ ជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្រោយមក សព្វថ្ងៃនេះ មានសារអេឡិចត្រូនិចជាងមួយពាន់លាន ដែលគេបានផ្ញើឲ្យគ្នា ក្នុងមួយថ្ងៃៗ។ ក្នុងចំណោមនោះ មានសារជាច្រើនបានផ្ទុកពត៌មានសំខាន់ៗ ដែលក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្របានផ្ញើមក ប៉ុន្តែ មានសារផ្សេងទៀត បានពាំនាំការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ដែលឥតប្រយោជន៍ ឬមេរោគចង្រៃសម្រាប់កុំព្យូទ័រ។ ហេតុនេះហើយបានជា ក្នុងការប្រើប្រាស់អ៊ីមែល មានក្បួនជាមូលដ្ឋានមួយចែងថា : “បើអ្នកមិនទុកចិត្តអ្នកដែលបានផ្ញើសារមកទេ ចូរកុំបើកមើលសារនោះឡើយ”។ ព្រះទ្រង់បានផ្ញើព្រះរាជសារមួយច្បាប់ មកយើងរាល់គ្នា តាមរយៈអង្គព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ហើយយើងអាចទុកចិត្តព្រះដែលជាអ្នកផ្ញើព្រះរាជសារនេះមក។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះមានបន្ទូលមកកាន់រាស្រ្តទ្រង់ តាមរយៈពួកហោរា និងមានមនុស្សជាច្រើនបានបដិសេធព្រះបន្ទូលព្រះ។ ប៉ុន្តែ បង្រួមសេចក្តីមក “ឯព្រះ ដែលពីដើម ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនឹងពួកឰយុកោ ដោយពួកហោរា ជាច្រើនដងច្រើនបែប នៅជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលនឹងយើងរាល់គ្នា ដោយសារព្រះរាជបុត្រាវិញ ដែលទ្រង់បានតម្រូវឲ្យបានគ្រងរបស់ទាំងអស់ ទុកជាមរដក…
Read articleដៃស្អាត
សព្វថ្ងៃនេះ យើងសង្កេតឃើញថា មានការប្រកាសជាច្រើន ដែលលើកទឹកចិត្តប្រជាពលរដ្ឋឲ្យលៀងដៃឲ្យស្អាត។ ដោយសារការរីករាលដាលនៃមេរោគ និងវីរូស ក្នុងចំណោមសាធារណៈជន កំពុងធ្វើឲ្យមានការព្រួយបារម្ភនោះមន្រ្តីសុខាភិបាលបានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ដៃដែលមិនស្អាត អាចជាភ្នាក់ងារដែលចម្លងមេរោគ ដ៏គ្រោះថ្នាក់។ ដូចនេះ ក្រៅពីការដាក់ផ្លាកសញ្ញាដាស់តឿនឲ្យលៀងដៃ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ជាញឹកញាប់ នៅទីសាធារណៈ ក្នុងប្រទេសជឿនលឿន គេបានផ្តល់ឲ្យនូវទឹកសាប៊ូលាងដៃ សម្រាប់លាងជម្រះមេរោគ និងបាក់តេរី។ ស្តេចដាវីឌក៏បានមានបន្ទូល អំពីសារៈសំខាន់នៃ “ការលាងដៃឲ្យស្អាត”ផងដែរ ប៉ុន្តែ ការលាងដៃនោះ គឺសំខាន់ដោយសារមូលហេតុផ្សេងមួយទៀត។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ដៃដែលបានលាងស្អាត គឺជាគន្លឹះដែលធ្វើឲ្យយើង អាចចូលក្នុងព្រះវត្តមានព្រះ ដើម្បីថ្វាយបង្គំ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា : “តើអ្នកណានឹងឡើងទៅឯភ្នំនៃព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកណានឹងឈរ នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បាន គឺជាអ្នកដែលមានដៃស្អាត និងចិត្តបរិសុទ្ធ”(ទំនុកដំកើង ២៤:៣-៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យ “ដៃស្អាត” មិនសំដៅទៅលើដៃដែលមានអនាម័យឡើយ ប៉ុន្តែ តាមន័យធៀប ពាក្យនេះគឺសំដៅទៅលើស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលត្រូវលាងសម្អាតអំពើបាបចេញ(១យ៉ូហាន ១:៩)។ ពាក្យនេះបង្រៀនយើង ឲ្យរស់នៅ ដោយការប្តេជ្ញាចិត្តថានឹងធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ និងគោរពប្រតិបត្តិព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចឈរ ដោយគ្មានកន្លែងបន្ទោសបាននៅចំពោះព្រះ ដោយអភ័យឯកសិទ្ធិ…
Read articleពេលដែលប្រកប ដោយព្រះគុណ
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់ការផ្សាយបន្តផ្ទាល់ ជាអន្តរជាតិរបស់វិទ្យុប៊ីប៊ីស៊ី(BBC) អំពីកម្មវិធីបុណ្យអូណែល នៅពេលល្ងាយថ្ងៃបុណ្យណូអែល ដែលបានប្រារព្ធឡើង នៅក្នុងព្រះវិហារឃីង ខូលីជ(King’s College Chapel) ក្នុងក្រុងខេមប្រ៊ីជ ប្រទេសអង់គ្លេស។ កម្មវិធីបុណ្យនេះមានការអានបទគម្ពីរ៩ខ និងច្រៀងទំនុកសរសើរចំនួន៩បទ និងបូករួមជាមួយនឹងការអធិស្ឋាន ភ្លេងបុណ្យណូអែល ក្នុងកម្មវីធីថ្វាយបង្គំដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំប៉ះពាល់ចិត្ត។ មានពេលមួយ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានឮអ្នកប្រកាស់កម្មវិធីនេះអត្ថាធិប្បាយ អំពីដំណើររបស់ពួកជំនុំ ចាកចេញពីព្រះវិហារដ៏ធំស្កឹមស្កៃនោះថា ពួកគេបាន “បោះជំហានចេញពីពិធីដែលប្រកបដោយព្រះគុណ ហើយចូលទៅក្នុងលោកិយដ៏ពិត”។ តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលដំបូងបំផុតផងដែរទេឬ? កាលនោះ ពួកអ្នកគង្វាលបានឮទេវតាប្រកាស អំពីការប្រសូត្រនៃព្រះសង្គ្រោះ គឺព្រះគ្រីស្ទជាអម្ចាស់(លូកា ២:១១) បន្ទាប់មក “មានពួកពលបរិវារកកកុញពីស្ថានសួគ៌ មកនៅជាមួយនឹងទេវតានោះ ក៏ពោលសរសើរដល់ព្រះ”(ខ.១៣-១៤)។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានរកឃើញនាងម៉ារា លោកយ៉ូសែប និងបុត្រតូច នៅភូមិបេថ្លេហិម ពួកអ្នកគង្វាលក៏បានចេញទៅប្រាប់អ្នកដទៃទៀត ឲ្យដឹងអំពីការប្រសូត្រនៃព្រះឱរស ដោយមិនបង្អង់យូរឡើយ(ខ.១៧)។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ឯពួកអ្នកគង្វាល ក៏វិលត្រឡប់ទៅវិញ ទាំងសរសើរដំកើងដល់ព្រះ ដោយព្រោះគ្រប់ទាំងការ ដែលគេបានឮ ហើយឃើញនោះ ដូចជាទេវតាបានប្រាប់មក”(ខ.២០)។ ពួកគេមានការផ្លាស់ប្រែ ដោយសារ “បុណ្យណូអែលប្រកបដោយព្រះគុណ” ដែលពួកគេបានអបអរសាទរនោះ។…
Read articleពិធីបុណ្យណូអែល នៃនង្គ័ល
លោកម៉ាធូ លីត(Mathew Litt) ជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា បុណ្យណូអែល ឆ្នាំ១៩៤៥ ដែលក្នុងសៀវភៅនោះ គាត់បាននិយាយ អំពីការអបអរសាទរពិធីបុណ្យណូអែល ក្នុងពេលមានសន្តិភាពជាលើកដំបូង នៅសហរដ្ឋអាមេរិក បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២បានបញ្ចប់។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ដើម្បីជម្រាបអ្នកអាន ឲ្យទន្ទឹងរង់ចាំទស្សនានាវាចម្បាំងមួយកង នៅកំពង់ផែក្រុងញូយ៉ក កាសែត ញូយ៉ក ដេលី(The New York Daily) បានជូនដំណឹងថា “នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល យើងនឹងបានឃើញកងនាវាដ៏ជាញជ័យ ដែលរួមមាន នាវាចម្បាំង៤គ្រឿង នាវាផ្ទុកយន្តហោះ៦គ្រឿង នាវាល្បាត៧គ្រឿង និងនាវាពិឃាដ២៤គ្រឿង”។ ប៉ុន្តែ នាវាទាំងនោះមិនមែនមកធ្វើសង្រ្គាមទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានទទួលកុមារក្រីក្រ១ពាន់នាក់ នៅក្នុងនាវាទាំងនោះ។ គេបានវ៉ាស់ខ្នាតកុមារទាំងនោះទុកជាមុន ដើម្បីឲ្យពួកគេម្នាក់ៗអាចពាក់អាវពណ៌ខៀវរបស់កងទ័ពជើងទឹក និងពាក់មួកកាតិបធ្វើពីរ៉ោមចៀម នៅលើនាវាបានយ៉ាងសមសួន។ អាវនឹងមួកទាំងនេះ ត្រូវបានគេវេចខ្ចប់ជាអំណោយទុកជាស្រេច សម្រាប់ត្រៀមចែកកុមារទាំងនោះ នៅលើនាវា។ គេបានធ្វើឲ្យនាវាចម្បាំងទាំងអស់នេះ ក្លាយជានាវាដែលនាំសេចក្តីអាណិត។ ហោរាអេសាយបានថ្លែងទំនាយ អំពីថ្ងៃដែលព្រះគ្រីស្ទនឹងយាងមកគ្រប់គ្រងផែនដីនេះ ដោយសុខសាន្ត គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “គេនឹងយកដាវរបស់ខ្លួនដំធ្វើជាផាលនង្គ័ល ហើយលំពែងគេធ្វើជាដង្កាវវិញ នគរ១នឹងមិនលើកដាវទាស់នឹងនគរ១ទៀតឡើយ ក៏មិនហាត់រៀនធ្វើសឹកសង្គ្រាមទៀតដែរ”(២:៤)។ ថ្ងៃបុណ្យណូអែល…
Read article