ការក្រឡេកមកក្រោយ
លោកចច ម៉ាដេសិន(George Matheson) គឺជាអ្នកនិពន្ធដែលមានឈ្មោះល្បី ដោយសារបទទំនុកបរិសុទ្ធ ដែលមានចំណងជើងថា “ឱសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនឹងមិនបោះបង់ខ្ញុំចោលឡើយ”។ គាត់ក៏បាននិពន្ធទំនុកមួយបទទៀត ដែលមានចំណងជើងថា “ព្រះពរដែលគេមិនអើពើរ” ដែលនៅក្នុងនោះ គាត់បានងាកបែរមកក្រោយមើល “ផ្លូវដែលបានហួសទៅហើយ”។ គឺដោយសារការងាកបែរមកក្រោយនេះហើយ ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់អាចមើលដឹងថា ព្រះវរបិតារបស់គាត់ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ បានដឹកនាំគាត់ចាប់តាំងពីដើមផ្លូវរៀងមក។ ព្រះទ្រង់បានរៀបចំផ្លូវសម្រាប់យើងរាល់គ្នា គឺ “ផ្លូវ” សម្រាប់ឲ្យយើងរត់ប្រណាំង(កិច្ចការ ២០:២៤ ២ធីម៉ូថេ ៤:៧)។ ផ្លូវរបស់យើងត្រូវបានគូសវាសកំណត់ទុកជាមុន នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ហើយមានប្រភពក្នុងបំណងព្រះទ័យព្រះ ដែលគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ យើងមិនត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត តាមតែការនឹកឃើញរបស់យើងឡើយ។ យើងធ្វើការសម្រេចចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺមានទាំងការសម្រេចចិត្តធំ និងការសម្រេចចិត្តតូច ដែលក្នុងនោះមានការសម្រេចចិត្តខ្លះអាចនាំឲ្យជីវិតរបស់យើងមានការកែប្រែ។ យើងពិបាកយល់អំពីអាថ៌កំបាំងនៃទំនាក់ទំនង រវាងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ និងការសម្រេចចិត្តរបស់មនុស្ស តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងអាចសួរថា “តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យយើងអាចស្គាល់ផ្លូវដែលត្រូវរត់ប្រណាំងនោះ?” សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ កាន់តែច្បាស់លាស់ ស្របពេលដែលខ្ញុំកាន់តែមានវ័យចាស់ និងមានអតីតកាលកាន់តែច្រើន សម្រាប់ក្រឡេចមកមើលឡើងវិញ។ ពេលខ្ញុំក្រឡេកមកមើលអតីតកាល ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះបាននាំផ្លូវខ្ញុំតាំងពីដើមផ្លូវរៀងមក។ ខ្ញុំពិតជាអាចនិយាយបានថា “ព្រះទ្រង់បានធ្វើជាអ្នកគង្វាលរបស់ខ្ញុំ អស់មួយជីវិតខ្ញុំ រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ”(លោកុប្បត្តិ…
Read articleឈប់!
ជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ ប្រៀបបាននឹងមុខជំនួញដ៏មមាញឹក មួយ។ ជីវិតរបស់យើង ហាក់ដូចជាតែងតែមានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើជាបន្ថែមទៀតជានិច្ច ហើយតែងតែមានកន្លែងផ្សេងដែលត្រូវទៅជាបន្តទៀត ព្រមទាំងមានមនុស្សដែលត្រូវជួបជាបន្ថែមទៀត។ គ្មាននរណាម្នាក់ចង់រស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលមិនបានធ្វើកិច្ចការអ្វីដែលមានន័យនោះឡើយ តែទន្ទឹមនឹងនោះ ចង្វាក់ដ៏លឿននៃដំណើរជីវិត ក៏បានគម្រាមថា នឹងឆក់យកភាពស្ងប់ស្ងៀមចេញពីយើង។ ពេលយើងកំពុងបើកបររថយន្ត ឬម៉ូតូ មានផ្លាកសញ្ញាចរាចរណ៍ ដែលបញ្ជាឲ្យយើងឈប់ ឬផ្លាកសញ្ញាដែលដាស់តឿនយើង ឲ្យបន្ថយល្បឿន ដែលគេបានដាក់តាមដងផ្លូវ ដើម្បីរំឭកយើងឲ្យដឹងខ្លួនថា ដើម្បីសុវត្ថិភាព យើងមិនអាចចេះតែជាន់ឈ្នាន់ល្បឿន ឬមូលហ្គ្រែម៉ូតូជាប់ជានិច្ចឡើយ។ ដូចនេះ យើងត្រូវការក្រើនរំឭកបែបនោះ នៅក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតរបស់យើង។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរទំនុកដំកើង បានដឹងច្បាស់ពីសារៈសំខាន់នៃពេលស្ងប់ស្ងាត់។ ព្រះទ្រង់បាន “សម្រាក” នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ។ ម្យ៉ាងទៀត មានពេលមួយ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានសេចក្តីជាច្រើនទៀតដែលត្រូវបង្រៀន និងមានមនុស្សជាច្រើនទៀត ដែលត្រូវប្រោសឲ្យជា តែទ្រង់ក៏បានយាងទៅដាច់ដោយឡែកពីហ្វូងមនុស្ស ដើម្បីសម្រាកព្រះកាយមួយរយៈ(ម៉ាថាយ ១៤:១៣ ម៉ាកុស ៦:៣១)។ ទ្រង់បានជ្រាបថា ការបន្ថែមល្បឿននៅក្នុងជីវិត គឺមិនមែនជាទង្វើដ៏ឆ្លាតវ័យឡើយ ពោលគឺយើងមិនត្រូវធ្វើឲ្យកុងទ័រសាំងរបស់យើង ចេះតែចង្អុលទៅរក “ចំណុចអស់សាំង” ជានិច្ចឡើយ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១៣១:២ បានចែងថា “ទូលបង្គំបានរម្ងាប់ ហើយព្រលួងព្រលឹងទូលបង្គំជាស្រេច” តើកន្លងមក…
Read articleមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះវីលាម
មានពេលមួយយើងបានធ្វើដំណើរ ទៅសួរសុខទុក្ខកុមារពិការផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលមួយ ក្នុងក្រុងខូបស៍(Copse) ប្រទេសចាម៉ៃកា(Jamaica)។ ពេលយើងចេញពីឡានក្រុង ចូលទៅក្នុងផ្ទះនោះ ខ្ញុំមិនបានរំពឹងថា បានជួបកីឡាករបាល់ទាត់ណាម្នាក់ឡើយ។ ខណៈពេលដែលក្រុមចម្រៀងក្មេងជំទង់ និងអ្នកមើលខុសត្រូវយុវជនដទៃទៀតបានបំបែកជួរ ហើយបានដើរទៅរកក្មេងៗដើម្បីឱប ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ និងលេងជាមួយពួកគេ ខ្ញុំក៏បានជួបយុវជនម្នាក់ឈ្មោះវីលាម(William)។ កាលនោះ ខ្ញុំមិនបានដឹងច្បាស់ថា គ្រូពេទ្យបានរកឃើញថា វីលាមមានជម្ងឺអ្វីទេ ប៉ុន្តែ មើលទៅគាត់ ហាក់ដូចជាកំពុងមានជម្ងឺពិការផ្នែកសតិបញ្ញា។ មុននោះ ខ្ញុំបានយកបាល់ទាត់មួយចេញពីក្នុងឡានក្រុង ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានបោះបាល់នោះទៅវីលាមថ្មមៗ តែគាត់ចាប់មិនជាប់ ហើយបាល់ក៏ធ្លាក់ទៅដី។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំរើសបាល់នោះឡើង ហើយដាក់វានៅក្នុងដៃរបស់គាត់ គាត់ក៏បានកាន់វាយឺតៗ រហូតដល់ពេលដែលគាត់ត្រូវចិត្ត។ បន្ទាប់មក វីលាមក៏បានផ្អែកទៅលើជញ្ជាំងរបង ដើម្បីទប់ខ្លួនឲ្យនឹង រួចក៏បានបោះបាល់នោះមកខ្ញុំ ដោយបង្វិលបាល់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ យើងក៏បានលេងបោះបាល់ទៅវិញទៅមក អស់រយៈពេល៤៥នាទី។ នៅថ្ងៃនោះ គាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ខ្ញុំក៏បានធ្វើឲ្យគាត់ប៉ះពាល់ចិត្តផងដែរ។ គាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំរៀនបានថា យើងគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានភាពចាំបាច់ នៅក្នុងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាពួកជំនុំ(១កូរិនថូស ១២:២០-២៥)។ ជាញឹកញាប់ មនុស្សយើងច្រើនតែបដិសេធអ្នកណាដែលមានភាពខុសប្លែកពីខ្លួន។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងអាចរៀនសូត្របានពីវីលាមនោះ គឺថា…
Read articleកាំជ្រួច និងសេរីភាព
ដោយសារជនជាតិចិនបានឆ្នៃបង្កើតកាំជ្រួច តាំងពីយូរមកហើយ នោះសព្វថ្ងៃនេះ ជនជាតិអាមេរិកបានប្រើកាំជ្រួចបាញ់ចេញជាផ្កាភ្លើងធំៗពណ៌ចម្រុះជាច្រើន ដើម្បីអបអរពិធីបុណ្យឯករាជ្យជាតិរបស់ខ្លួន ក្នុងខែនេះ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជនជាតិអាមេរិកច្រៀងបទគោរពទង់ជាតិ ហើយអរសប្បាយនឹងផ្ទាំងទស្សនីយភាពដ៏ស្រស់ត្រកាល ដែលកើតឡើងពី “គ្រាប់កាំជ្រួច ដែលបានផ្ទុះនៅលើអាកាស” ហើយពេលនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា គ្រាប់បែកភាគច្រើនអាចបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត ប៉ុន្តែ មិនអាចមានភាពស្រស់ស្អាត ដូចគ្រាប់កាំជ្រួចដែលគេបានបាញ់ឲ្យទស្សនាកម្សាន្តឡើយ។ ទោះបីជាគ្រាប់ផ្ទុះទាំងពីរប្រភេទនេះត្រូវបានបង្កើត ដោយប្រើគ្រឿងផ្សំស្រដៀងគ្នាក្តី ក៏គ្រាប់ប្រភេទទីមួយត្រូវបានបង្កើត ក្នុងគោលបំណងដើម្បីសម្លាប់មនុស្ស ខណៈដែលគ្រាប់ផ្ទុះមួយប្រភេទទៀត ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ការកម្សាន្តសប្បាយ។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងអាចយកឧទាហរណ៍នេះ ទៅធៀបនឹងការផ្សេងទៀត ដែលគេក៏អាចប្រើក្នុងបំណងល្អផង បំណងអាក្រក់ផង។ ពេលដែលរបស់ទាំងនោះធ្លាក់ចូលក្នុងដៃរបស់មនុស្សដែលមានសមត្ថភាព មានការប្រុងប្រយ័ត្ន និងការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ នោះរបស់ដែលគ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះ អាចក្លាយជារបស់ដ៏ស្រស់ត្រកាល។ ប៉ុន្តែ របស់ល្អក៏អាចត្រូវមនុស្សអាក្រក់ ធ្វើឲ្យក្លាយជារបស់ដ៏គ្រោះថ្នាក់ផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ សេរីភាពគឺជាអ្វីដែលយើងបានអបអរសាទរ ដោយការបាញ់កាំជ្រួច តែគេក៏អាចប្រើវា ក្នុងផ្លូវល្អផង និងផ្លូវអាក្រក់ផងដែរ។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ យើងមានសេរីភាពរួចផុតពីក្រឹត្យវិន័យដ៏តឹងរឹងរបស់លោកម៉ូសេ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានដាស់តឿនយើងថា យើងមិនត្រូវប្រើសេរីភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដើម្បីបំពេញចិត្តអាត្មានិយមរបស់យើងឡើយ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “បងប្អូនអើយ ព្រះទ្រង់បានហៅអ្នករាល់គ្នាមក ឲ្យមានសេរីភាព តែកុំឲ្យប្រើសេរីនោះ…
Read articleសេចក្តីអធិស្ឋាន ក្នុងសារអេឡិចត្រូនីច
ពេលកន្លងមក មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់បានប្រឈមមុខនឹងការវះកាត់។ គេបានវះកាត់ដាក់ដែកពីរបន្ទះនៅខ្នងគាត់ ហើយបានតភ្ជាប់សរសៃកែងជើងរបស់គាត់ បានជាធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងសាច់ឈាមរបស់គាត់។ បន្ទាប់ពីបានកម្សាន្តចិត្តគាត់ ដោយការអធិស្ឋានជាមួយគាត់ហើយ ខ្ញុំក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ជាបន្តទៀត ដោយការផ្ញើសារទៅគាត់ ដែលនេះជាវិធីលើកទឹកចិត្តដ៏ប្រសើរមួយ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានផ្ញើអ៊ីមែល(សារអេឡិចត្រូនិច) ទៅគាត់ យ៉ាងដូចនេះថា ៖ “ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានឲ្យអ្នកថា ៖ ឱព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណទ្រង់ ដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រង់ លើហេតុការណ៍ទាំងអស់នៃជីវិត។ ជួសមុខឲ្យអ្នកបម្រើជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋាន សូមឲ្យគាត់មានសន្តិភាពដ៏ជ្រាលជ្រៅ ក្នុងចិត្តគាត់។ សូមទ្រង់ប្រទានពរដល់គ្រូពេទ្យទាំងអស់ដែលកំពុងប្រើជំនាញពេទ្យរបស់ខ្លួន សូមឲ្យពួកគេបានទទួលលទ្ធផលល្អ។ សូមព្រះហស្ថទ្រង់ពាល់គាត់ ដោយប្រោសគាត់ឲ្យជា ហើយសូមឲ្យគាត់បានវិលត្រឡប់មកធ្វើការបម្រើទ្រង់វិញ។ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋាន ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាមែន”។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កប៉ុលក៏បានសរសេរសេចក្តីអធិស្ឋានក្នុងសំបុត្រ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿព្រះដទៃទៀតផងដែរ(ភីលីព ១:៩-១១ កូល៉ុស ១:៩-១២ ២ថែស្សាឡូនិច ១:១១-១២)។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរទៅកាន់ពួកជំនុំនៅក្រុងអេភេសូរថា “នោះខ្ញុំមិនដែលលែងអរព្រះគុណ ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺខ្ញុំតែងដំណាលពីអ្នករាល់គ្នា ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំវិញ ដើម្បីនឹងសូមឲ្យ ព្រះនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង គឺជាព្រះវរបិតាដ៏មានសិរីល្អ បានប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានព្រះវិញ្ញាណ ដែលប្រោសឲ្យមានប្រាជ្ញា ហើយក៏បើកសំដែង…
Read articleថ្ងៃថ្មី
ក្នុងការប្រជុំពេលព្រឹក ដែលខ្ញុំបានចូលរួមពេលថ្មីៗនេះ អ្នករៀបចំការជួបជុំ បានអធិស្ឋានបើក យ៉ាងដូចនេះថា “ឱ ព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណទ្រង់ សម្រាប់ថ្ងៃនេះ។ នេះជាពេលចាប់ផ្តើមនៃថ្ងៃថ្មីមួយទៀត ដែលយើងខ្ញុំទើបតែបានឃើញ”។ ទោះបីជាពាក្យអធិស្ឋានរបស់គាត់ត្រង់ចំណុចនេះ ហាក់ដូចជាងាយស្រួលយល់ក៏ដោយ ក៏សេចក្តីអធិស្ឋាននេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតដល់ចំណុចខុសៗគ្នាមួយចំនួន។ ទីមួយ : ដោយសារថ្ងៃនីមួយៗ ជាថ្ងៃថ្មី ហើយជាឱកាសថ្មី នោះនៅក្នុងថ្ងៃនីមួយៗ មានការជាច្រើន ដែលយើងមិនអាចរំពឹងទុកជាមុន ឬមិនបានត្រៀមខ្លួនទុកជាមុន។ ដូចនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវទទួលស្គាល់ថា សមត្ថភាពយើងមានកំណត់ ហើយត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះទាំងស្រុង ដោយសម្រេចចិត្តរស់នៅ ក្នុងព្រះគុណ និងកម្លាំងរបស់ទ្រង់ ជាជាងពឹងផ្អែកលើធនធានរបស់យើង។ ទីពីរ : ថ្ងៃនីមួយៗជាថ្ងៃថ្មី ហើយក៏ជាអំណោយ ដែលគួរឲ្យយើងអរសប្បាយផងដែរ។ ប្រហែលមកពីហេតុនេះហើយ បានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានប្រកាសឡើងថា “ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ទុក(ឬបង្កើត) នៅថ្ងៃនេះ យើងរាល់គ្នានឹងរីករាយសប្បាយឡើង”(ទំនុកដំកើង ១១៨:២៤)។ ជាការពិតណាស់ នៅថ្ងៃនេះ មានការជាច្រើនដែលយើងមិនធ្លាប់បានប្រទះពីមុនមកហើយមានការខ្លះក៏អាចធ្វើឲ្យយើងមានការពិបាកផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃថ្មីនីមួយៗសុទ្ធតែមានតម្លៃដ៏ពិសេស បានជាលោកម៉ូសេបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរថា “ដូច្នេះ សូមបង្រៀនឲ្យយើងខ្ញុំចេះកំណត់រាប់ថ្ងៃអាយុនៃយើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំមានចិត្តខ្មីឃ្មាត ឲ្យបានសតិបញ្ញា”(ទំនុកដំកើង ៩០:១២)។ ថ្ងៃថ្មីនីមួយៗ…
Read article