ថាស ឬថង់ដង្វាយ
លោកអេឌ ដប់សិន(Ed Dobson) គឺជាគ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំកាលពីមុន។ ជាញឹកញាប់ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់មិនចូលចិត្តអធិប្បាយអំពីការថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះវិហារឡើយ។ គាត់ថា ការងារដែលគាត់ធ្លាប់ធ្វើកាលពីមុន គឺមានការរៃអង្គាសប្រាក់ដង្វាយ ដូចនេះគាត់មិនចូលចិត្តដាក់បន្ទុកមកលើនរណាម្នាក់ឡើយ បើសិនជាគ្មានការចាំបាច់ទេនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់បង្រៀនព្រះបន្ទូល ក្នុងព្រះគម្ពីរកូរិនថូស ខ្សែទី២ ហើយចូលដល់ជំពូក៨ និង៩ គាត់នៅតែមិនអាចជៀសផុតពីការបង្រៀនអំពីការថ្វាយដង្វាយដដែល។ ការអធិប្បាយរបស់គាត់ មានចំណុចល្អៗជាច្រើនដែលក្នុងនោះ ចំណុចមួយដែលខ្ញុំនៅចាំជាងគេ គឺវិធីសាស្រ្តពន្យល់ដែលគាត់បានប្រើ ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងងាយយល់។ ពេលនោះ គាត់បានដាក់ថាសដង្វាយនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ហើយក៏ឈរពីលើវា រួចអធិប្បាយព្រះបន្ទូល អំពីសារៈសំខាន់នៃការថ្វាយខ្លួនយើងដាច់ដល់ព្រះអម្ចាស់ គឺមិនមែនគ្រាន់តែថ្វាយប្រាក់ពីក្នុងកាបូបលុយរបស់យើងឡើយ។ បទគម្ពីរទាំង២ជំពូក ក្នុងសំបុត្រទី២ ដែលសាវ័កប៉ុលបានផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅក្រុងកូរិនថូស បានបង្រៀនយើងអំពីកិរិយា និងការប្រតិបត្តិដែលយើងត្រូវមាន នៅក្នុងការថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ដែលមានដូចជា: ចូរថ្វាយខ្លួនទៅដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាមុនសិន(៨:៥)។ ចូរដាក់ដង្វាយឲ្យអ្នកដទៃ ដើម្បីយកគំរូតាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ(៨:៩)។ ចូរថ្វាយ តាមអ្វីដែលមាន(៨:១១-១២) ចូរថ្វាយដោយចិត្តក្លៀវក្លា ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ(៩:២) ចូរថ្វាយដោយចិត្តសប្បុរស មិនមែនដោយស្តាយ ឬដោយសារសំពាធពីខាងក្រៅឡើយ(៩:៥-៧)។ ដូចនេះ នៅសប្តាហ៍ក្រោយ ពេលគេហុចថង់ ឬថាសដង្វាយតគ្នា នៅក្នុងព្រះវិហារ នោះសូមស្រម៉ៃថា…
Read articleការមិនបានដឹង និងភាពសុចរិត
អ្នកខ្លះខំជៀសវាងការទៅពិនិត្យសុខភាព ព្រោះពួកគេ មិនចង់ឲ្យគេរកឃើញថា ខ្លួនកំពុងមានបញ្ហាសុខភាពអ្វីឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកខ្លះក៏ខំជៀសវាងការទៅព្រះវិហារ ក៏ដោយសារពួកគេមិនចង់ដឹងថា ខ្លួនកំពុងមានបញ្ហាអំពើបាបអ្វីដែរ។ ប៉ុន្តែ ការមិនអើពើចំពោះជម្ងឺដែលយើងមាន មិនអាចធ្វើឲ្យយើងមានសុខភាពល្អបានឡើយ ហើយការមិនអើពើចំពោះអំពើបាបដែលយើងមាន ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាមនុស្សដែលគ្មានបានដែរ។ តាមច្បាប់របស់ចក្រភពរ៉ូម អ្នកដែលបានល្មើសច្បាប់ មិនអាចយកលេសថា ខ្លួនមិនដែលបានដឹងអំពីច្បាប់បានឡើយ។ ទ្រឹស្តីនៃច្បាប់នេះ បានក្លាយជាប្រភពនៃច្បាប់នៅសម័យក្រោយៗទៀត ប៉ុន្តែ ទ្រឹស្តីនេះ បានចាប់កំណើតតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ ពេលព្រះប្រទានក្រឹត្យវិន័យដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់បានមានបន្ទូលច្បាស់ថា សូម្បីតែអ្នកដែលបានធ្វើអំពើបាប ដោយមិនបានដឹងអំពីក្រឹត្យវិន័យ ក៏ត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជា ដើម្បីសូមការអត់ទោស បាបផងដែរ(លេវីវិន័យ អេសេគាល ៤៥:១៨-២០)។ នៅក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅក្រុងរ៉ូម គាត់បានលើកឡើងអំពីបញ្ហា នៃការមិនបានដឹង ឬការខ្វះការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីពិត។ ពេលមនុស្សមិនបានស្គាល់សេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ ពួកគេក៏បានតាំងសេចក្តីសុចរិតរបស់ខ្លួនគេ(រ៉ូម ១០:៣)។ ពេលយើងរស់នៅ តាមការយល់ដឹងរបស់យើង អំពីការខុស និងការត្រូវ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ល្អ ចំពោះខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ ការនេះមិនបានធ្វើឲ្យយើងមានសុខភាពល្អខាងវិញ្ញាណឡើយ។ មានតែការវាស់ស្ទង់ តាមខ្នាតគំរូនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ(ព្រះយេស៊ូវ)ទេ ដែលធ្វើឲ្យយើងដឹង អំពីស្ថានភាពនៃខុសភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងបាន។ គ្មានអ្នកណាអាចខំធ្វើល្អ ដើម្បីឲ្យបានសេចក្តីសុចរិតនៃព្រះគ្រីស្ទឡើយ តែយើងអរព្រះគុណព្រះ ដែលយើងមិនចាំបាច់ត្រូវខំស្វែងរក ព្រោះទ្រង់បានចែកសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់ដល់យើងហើយ(៥:២១)។…
Read articleទ្រង់កំពុងជួយយើងហើយ!
ពេលដែលកម្មករអណ្តូងរ៉ែ៣៣នាក់ បានជាប់ខ្លួន ក្នុងអណ្តូងរ៉ែដ៏ជ្រៅមួយ នៅប្រទេសឈីលី ខ្ញុំចង់ដឹង ថាតើពួកគេកំពុងមានអារម្មណ៍ថាអស់ផ្លូវ និងអស់សង្ឃឹមទាំងស្រុង ចំពោះសេចក្តីស្លាប់ដ៏ឈឺចាប់ ដែលកំពុងខិតមកជិតបន្តិចម្តងៗឬទេ។ ក្រោមមក ខ្ញុំក៏អាចស្រម៉ៃឃើញថា ពួកគេមានអំណរខ្លាំងប៉ុណ្ណា ពេលពួកគេបានទទួលសារពីអ្នកនៅផ្ទៃដីខាងលើថា ក្រុមសង្គ្រោះបានដឹងច្បាស់អំពីទីតាំង ដែលពួកគេកំពុងជាប់គាំងនោះហើយ ហើយដំណើរការនៃការនាំពួកគេចេញមកខាងលើ ក៏បានចាប់ផ្តើមហើយដែរ! នៅក្នុងជីវិតយើង មានពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងហាក់ដូចជាកំពុងជាប់គាំង នៅក្នុងកន្លែងដ៏អាក្រក់មួយ។ យើងមានអារម្មណ៍ថប់បារម្ភ និងឯកកោ ហើយយើងអស់សង្ឃឹម ដោយសារយើងគ្មានជម្រើស និងគ្មាននរណា ដឹងច្បាស់ អំពីស្ថានភាពដែលយើងកំពុងជួបប្រទះ ក្នុងជីវិតទេ។ តែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំអំពីព្រះបន្ទូលកម្សាន្តចិត្ត ដែលព្រះ បានមានមកកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទសម័យដើម ដែលកំពុងជាប់គាំងនៅក្នុងលោកិយ ដែលវត្តមាននៃសាតំាងបានគ្រប់គ្រងលើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលនៅជំវិញខ្លួនពួកគេ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “អញស្គាល់ទីលំនៅរបស់ឯងហើយ”(វិវរណៈ ២:១៣)។ ព្រះវរបិតាទ្រង់ជ្រាប អំពីស្ថានភាពទាំងអស់ដែលពួកគេជួបប្រទះ។ ហើយដោយសារពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ ទ្រង់ក៏បានផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ រហូតដល់ពេលទ្រង់ត្រូវសង្រ្គោះ និងនាំពួកគេទៅផ្ទះ ដោយសុវត្ថិភាព(ខ.១៧)។ ពេលយើងបានដឹងថា តាមពិត ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីទីតាំងរបស់អ្នក ហើយទ្រង់ក៏បានជ្រាប ច្បាស់អំពីស្ថានភាពដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះ នោះយើងក៏មានការជឿជាក់ និងមានកម្លាំង ដែលចាំបាច់ សម្រាប់ការរស់នៅថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់។…
Read articleការសរសើរតម្កើងព្រះ សម្រាប់ការឃុំគ្រង់របស់ទ្រង់
ក្នុងសៀវភៅដែលលោកចេម ហ្វេនីមរ ឃូភ័រ(James Fenimore Cooper) បាននិពន្ធ ដែលមានចំណងជើងថា អ្នកចុងក្រោយ នៃកុលសម្ព័នម៉ូហិកិន យើងអាចកត់ចំណាំតួអង្គមួយ ដែលមានឈ្មោះ ដាវីឌ កាមូទ(David Gamut)។ ក្នុងរឿងនោះ គាត់ជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានការប្តូរប្តេជ្ញនៅក្នុងជំនឿ ដែលចូលចិត្តច្រៀងបទទំនុកតម្កើង ជាមួយបទភ្លេង ហើយគាត់បានច្រៀងបទទាំងនោះ ទោះជាជីវិតរបស់គាត់ជួបកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ។ លោកកាមូទជឿថា គាត់អាចទុកចិត្តព្រះបាន នៅពេលមានវិបត្តិ ក៏ដូចជានៅពេលយើងជួបការល្អ។ គាត់បានរស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលសរសើរតម្កើងអំណាចឃុំគ្រងរបស់ព្រះ ដែលមានអំណាចលើគ្រប់ទាំងអស់ មានសិទ្ធិអំណាច និងការគ្រប់គ្រងលោកិយ។ ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងអំពីបុរសម្នាក់ទៀត ដែលមានឈ្មោះ ដាវីឌ ដែរ ដែលជាមនុស្សមានសាច់ឈាមពិត ហើយធ្លាប់ឆ្លងកាត់កាលៈទេសៈនៃជីវិត ដែលមិននឹកស្មានដល់ ហើយចូលចិត្តឆ្លើយតបចំពោះព្រះ ដោយការសរសើរតម្កើង។ អ្នកនោះគឺស្តេចដាវីឌនៃ នគរអ៊ីស្រាអែល។ ទ្រង់ជាអ្នកដែលបានផ្តួលកូលីយ៉ាត ដោយបាញ់នឹងដង្ហក់ និងជាអ្នកដែលស្តេចសូល តាមសម្លាប់ ហើយជាអ្នកដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ តែក្នុងស្ថានភាពទាំងអស់នេះ ដាវីឌបានចំណាយពេលនិពន្ធ និងច្រៀងបទទំនុកតម្កើង ដល់ព្រះដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់។ ឧទាហរណ៍ ទ្រង់បានសរសេរថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានតាំងបល្ល័ង្កទ្រង់នៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយរាជ្យទ្រង់ក៏គ្រប់គ្រងលើទាំងអស់”(ទំនុកតម្កើង ១០៣:៩)។ ស្តេចដាវីឌបានដឹងថា…
Read articleការប្តេជ្ញាថា នឹងយកចិត្តទុកដាក់
ក្នុងអំឡុងពេលជាច្រើនខែ បន្ទាប់ពីម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំបានលាចាកលោក យើងបានទទួលកាតប៉ុស្តាល់ និងសំបុត្រមួយចំនួន ពីក្រុមការងារមើលថែរអ្នកជម្ងឺ ដែលបានមើលថែរគាត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងបានដើរជាមួយគ្រួសារយើង ក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅរកការបាត់បង់។ ក្នុងចំណោមសំបុត្រនោះ មានសំបុត្រមួយបានចែកចាយអំពីដំណោះស្រាយល្អ ក្នុងពេលកាន់ទុក្ខ។ ក្នុងសំបុត្រមួយទៀត គេបានសរសេរថា “ពេលថ្ងៃបុណ្យខួបកំណើតរបស់ម្តាយអ្នកឈានជិតមកដល់ យើងបាននឹកចាំគាត់ ហើយយើងបានអធិស្ឋាន និងគិតអំពីអ្នក និងគ្រួសារអ្នក”។ ក្រុមអ្នកមើលថែរដ៏ល្អទាំងនេះបានដឹងថា ការកាន់ទុក្ខ គឺជាដំណើរការមួយដែលចេះតែបន្តទៅមុខ ដែលតម្រូវឲ្យមានការបន្តជួយ និងគាំទ្រ។ ពួកគេបានបង្ហាញនូវចិត្តក្តួលអាណិតដ៏ជ្រាវជ្រៅ តាមរយៈការគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេបានធ្វើសម្រាប់យើង។ ពេលដែលសាវ័កប៉ុលប្រាប់យើងថា “ចូរយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក យ៉ាងនោះ ទើបបានសំរេចតាមក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ”(កាឡាទី ៦:២) នោះគឺគាត់កំពុងតែប្រាប់យើង អំពីចំណុចសំខាន់បំផុតនៃការរស់នៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណ។ ផ្ទុយពីការប្រព្រឹត្ត តាមនិស្ស័យសាច់ឈាម ដែលបង្ហិនបង្ហោច និងអាត្មានិយម(កាឡាទី ៥:១៩-២១) ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលមាននៅក្នុង និងតាមរយៈយើង មានដូចជា “សេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត”(ខ.២២-២៣)។ សេរីភាពដ៏អស្ចារ្យ ដែលយើងមានក្នុងព្រះគ្រីស្ទ អនុញ្ញាតឲ្យយើងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសេចក្តីស្រលាញ់(ខ.១៣)។…
Read articleពេលទាល់ច្រក
នៅពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ លោក ឌី អ៊ែល មូឌី(D. L. Moody) បានចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ នៅរដ្ឋឈីកាហ្គូ ដើម្បីនាំក្មេងៗមួយចំនួន ទៅចូលរួមសាលារៀនថ្ងៃអា ទិត្យ។ នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុសបីនាក់ បានរុញគាត់ផ្ទប់នឹងគៀនជ្រុងជញ្ជាំងបន្ទប់ ហើយគម្រាមគាត់។ លោកមូឌីក៏និយាយថា “តើពួកលោកមិនអាចបើកឱកាស ឲ្យខ្ញុំអធិ ស្ឋានទេឬ?” ពួកគេក៏ព្រមឲ្យគាត់អំពាវនាវរកព្រះ ហើយលោកមូឌីក៏បានខំអធិស្ឋានឲ្យពួកគេអស់ពីចិត្ត ហើយពួកគេក៏បានចាកចេញពីបន្ទប់នោះ។ បើសិនជាខ្ញុំនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់លោកមូឌីវិញ ខ្ញុំប្រហែលជាស្រែកហៅឲ្យគេជួយ ឬស្វែងរកច្រកចេញតាមទ្វារក្រោយហើយ។ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនបានអនុវត្តតាមបង្គាប់ ដែលព្រះយេស៊ូវមានចំពោះពួកសិស្សថា “ចូរអធិស្ឋានឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខអ្នក”(លូកា ៦:២៨)។ ការអធិស្ឋានឲ្យអ្នក ដែលប្រព្រឹត្តចំពោះយើងដោយការស្អប់ខ្ពើម គឺជាវិធី “ប្រព្រឹត្តល្អចំពោះអ្នកដែលស្អប់យើង”(ខ.២៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានពន្យល់ថា គ្រីស្ទបរិស័ទគ្មានគុណបំណាចអ្វី ពីការប្រព្រឹត្តល្អ ចំពោះអ្នកដែល “ធ្វើល្អ”ឡើយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដ្បិតទាំងមនុស្សមានបាបក៏ប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ”(ខ.៣៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការឲ្យពរដល់អ្នកដែលបៀតបៀនយើង(រ៉ូម ១២:១៤) ញែកយើងចេញពីពួកគេ ហើយចងភ្ជាប់យើងជាមួយនឹងព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ព្រោះព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ទោះមនុស្សអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ(លូកា ៦:៣៥)។ នៅថ្ងៃនេះ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា “ទាល់ច្រក” ដោយសារនរណាម្នាក់ នោះចូរស្វែងរកសុវត្ថិភាព បើស្ថានភាពនោះតម្រូវឲ្យអ្នកស្វែងរកសុវត្ថិភាព…
Read article