កូនចៀមអាចដើរឆ្លងកាត់ទឹកបាន
អ្នក និពន្ធឈ្មោះ ស៊ី អេស លេវីសមានប្រសាសន៍ថា គំនិតសាសនាប្រៀបបាននឹងទឹកសម្លរ ខ្លះក៏ខាប់ ខ្លះក៏រាវជាងគេបន្តិច។ តាមពិតទៅ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានគំនិតខាប់ដែលស៊ីជម្រៅដូចជា អាថ៌កំបាំង ភាពវៃឆ្លាតនិងភាពសាំញ្ញ៉ាំដែលជំរុញអោយមនុស្សទទួលជោគជ័យ។ ឧទាហរណ៍ «ដូច្នេះទ្រង់តែងផ្សាយមេត្តាករុណា ដល់អ្នកណាតាមព្រះហប្ញទ័យ ហើយទ្រង់ធ្វើឲ្យអ្នកណារឹងទទឹង ក៏តាមព្រះហប្ញទ័យដែរ» (រ៉ូម ៩:១៨)។ ប៉ុន្តែដូចគ្នានេះដែរ ក៏មានគំនិតភ្លឺថ្លាដូចជា ធម្មតា ឆាប់សម្រចលទ្ធផល និង ងាយទទួល។ តើអ្វីធ្វើឲ្យអ្នកឆាប់ទទួលលក្ខណៈធម្មតា ដែលចែងក្នុងគម្ពីរ១យ៉ូហាន ៤:១៦ ថា «ព្រះជាម្ចាស់ជា សេចក្តីស្រឡាញ់»។ លោកចន កាម៉េរុណ ជាអ្នកនិពន្ធនៅសតវត្សទី១៥បានលើកឡើងថា៖ «នៅក្នុងវាលស្មៅដដែល សត្វគោស៊ីស្មៅ បក្សាបក្សីស៊ីគ្រាប់ស្មៅ តែមនុស្សស្វែងរកគុជវិញ។ ដូច្នេះនៅក្នុងបទគម្ពីរដដែល យើងអាចរកឃើញលក្ខខណ្ឌផ្សេងៗពីគ្នា។ ដូច្នេះ កូនចៀមអាចដើរឆ្លងទឹក សត្វដំរីអាចហែលទឹក ក្មេងៗអាចញ៉ាំទឹកដោះគោ ហើយសាច់សម្រាប់មនុស្សមានកម្លាំង»។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ យើងអាចស្វែងរកឃើញកំណប់នៃប្រាជ្ញា និងចំណេះដឹងបាន។ ជម្រៅមហាសមុទ្របានបំផុសគំនិតអោយជឿនលឿន ចំណែកឯទីទឹករាក់វិញ មានប្រយោជន៍សម្រាប់ព្រលឹងស្មោះត្រង់។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅស្ទាក់ស្ទើរទៀត? «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ… ក៏មានប្រយោជន៍…»(២ធីម៉ូថេ ៣:១៦)។…
Read articleចូរស្វែងរកទឹក
ប្រ ទេសអាមេរិកបានចំណាយប្រាក់យ៉ាងច្រើនមហិមា ក្នុងការស្វែងរកប្រភពទឹកនៅភពអង្គារ។ ពីរបីឆ្នាំមុននេះ អង្គការណាសាបានបញ្ជូនមនុស្សយន្តពីរទីមួយឈ្មោះ អប់ព័រជូនីធី និងស្ពីរីត ដើម្បីអោយដឹងប្រាកដថាតើ នៅភពអង្គារមានប្រភពទឹក ឬធ្លាប់មានពីមុនមកឬអត់។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេស្រាវជ្រាវរឿងនេះ? អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តកំពុងពិនិត្យទិន្នន័យយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ក្រែងលោធ្លាប់មានជីវិតរស់នៅពីមុនមក។ ពួកគេដឹងប្រាកដថា ពិតជាមានប្រភពទឹកមែន។ បើគ្មានទឹក ក៏គ្មានជីវិតដែរ។ ជាងពីរពាន់ឆ្នាំមុន មានស្រ្តីម្នាក់បានជួបបុរសម្នាក់នៅក្រៅក្រុងសាម៉ារី ដើម្បីស្វែងរកទឹក។ ម្នាក់គឺជាស្រ្តីដែលរស់នៅក្បែរនោះ ហើយម្នាក់ទៀតគឺជាអ្នកមកពីស្រុក កាលីឡេ។ ពួកគេបានជួបគ្នានៅអណ្តូងទឹកក្បែរភូមិស៊ូខារ។ ព្រះយេស៊ូវរកទឹកឃើញ ហើយស្រ្តីនោះក៏រកទឹកឃើញដែរ គឺជាទឹកដែលនាងមិនដឹងថានាងត្រូវការ(យ៉ូហាន ៤:៥-១៥)។ ទឹកមានសារសំខាន់ណាស់ សម្រាប់ទ្រទ្រង់ សរីរាង្គកាយ និងជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យនាងភ្ញាក់ផ្អើលនៅអណ្តូងទឹក។ ព្រះយេស៊ូវប្រទានទឹកផ្តល់ជីវិតដល់នាង គឺជាព្រះអង្គផ្ទាល់។ «ទឹកដែលខ្ញុំឲ្យ នឹងត្រឡប់ជារន្ធទឹក នៅក្នុងអ្នកនោះ ដែលផុសឡើងដល់ទៅ បានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។» (យ៉ូហាន ៤:១៤)។ តើអ្នកមានដឹងទេថា អ្នកណាត្រូវការទឹក? គឺអ្នកស្រេកទឹកខាងវិញ្ញាណ។ ចូរណែនាំគេឲ្យទៅព្រះយេស៊ូវ ដែលជាទឹករស់។ អ្នកគិតថាជាការមែនទេ? -Dave Branon
Read articleចូរចេះទប់មាត់
ខ្ញុំ កំពុងដើរកាត់តាមស្ថានីយ៍រថភ្លើងក្នុងក្រុងមីង ប្រទេសបេឡារូសជាមួយមិត្តសំឡាញ់ខ្ញុំ ឈ្មោះយូលីយ៉ា និងកូនស្រីនាងឈ្មោះអាណាស្តាស៊ី។ ភ្លាមនោះស្រាប់ តែខ្ញុំអោនមុខចុះដល់ដី។ ខ្ញុំមិនចាំអីទាំងអស់ ខ្ញុំគ្រាន់តែចាំថា មាត់ខ្ញុំមានប្រឡាក់ខ្សាច់ គ្រួស និងដី។ ខ្ញុំខំខ្វេះវាចេញពីមាត់ខ្ញុំតែមិនស្រួលនោះទេ។ ខ្ញុំអាម៉ាសណាស់ពេលមានដីចូលមាត់បែបនេះ។ តែបទគម្ពីរបង្រៀនយើងថា ជាការប្រសើរយើងគួរប្រយ័ត្នពាក្យចេញពីមាត់យើងវិញ។ គម្ពីរសុភាសិតជំពូក១៥ ចែងថា៖ «មាត់របស់មនុស្សល្ងីល្ងើបង្ហូរចេញជាសេចក្តី ចំកួតវិញ» (ខ២)។ ពាក្យបង្ហូរចេញ មានន័យថា ផ្ទុះជាកំហឹង ការចោទប្រកាន់ និងពាក្យមើលងាយទាំងឡាយណា ដែលបណ្តាលអោយឈឺចាប់មួយជីវិត។ សាវ័កប៉ូលនិយាយយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «មិនត្រូវឲ្យមានពាក្យអាក្រក់ណាមួយ ចេញពីមាត់អ្នករាល់គ្នាឡើយ»(អេភេសូរ ៤:២៩)។ លោកប៉ុលមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ចូរដោះសេចក្តីចំកួតចេញ ហើយនោះត្រូវនិយាយសេចក្តីពិត» (ខ.២៥)។ បន្ទាប់មកលោកលើកទឹកចិត្តយើងថា៖ «ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្តីជូរល្វីង ក្តៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថ និងគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ» (ខ.៣១)។ ពាក្យសម្តីចេញពីមាត់អ្នករាល់គ្នា គួរតែជាពាក្យសច្ចៈ និងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងត្រូវប្រយ័ត្នពាក្យសម្តីចេញពីមាត់ ត្រូវនិយាយពាក្យត្រឹមត្រូវវិញ។ ដើម្បីលើកព្រះកិត្តិយសថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ចូររក្សាពាក្យចេញពីមាត់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។-Dave Egner
Read articleរក្សាភាពស្អាតស្អំ
ក្នុងអំឡុងពេលទស្សនកិច្ចស្វែងយល់ពីមុខជំនួញ ខ្ញុំតែងដើរកាត់តាមផ្លូវដដែលៗរាល់ព្រឹក ដើម្បីទៅជិះរថភ្លើង។ រាល់ថ្ងៃខ្ញុំដើរកាត់ហ្វូងមនុស្សរង់ចាំនៅទីនោះ។ មានមនុស្សគ្រប់វ័យ មានទាំងជនជាតិដើម និងជនជាតិផ្សេងៗទៀត។ បីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តសាកសួរបុរសម្នាក់ថាតើហេតុអ្វីបានជាពួកគេឈរជាជួរលើចិញ្ចើមផ្លូវដូច្នេះ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេកំពុងតែពិសោធមុនពេលត្រូវគេដោះលែង ថាតើពួកគេជាមនុស្សស្អាតស្អំ ឬយ៉ាងណា? វាជាការបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ ដើម្បីអោយខ្ញុំរស់នៅស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលអ្នកនិពន្ធគម្ពីរទំនុកតម្កើង នាំយើងគិតអំពីជីវិតស្អាតស្អំ មានគន្លឹះតែមួយគត់ គឺការស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។ “ទូលបង្គំបានកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ទុកក្នុងចិត្ត ប្រយោជន៍កុំឲ្យទូលបង្គំធ្វើបាបនឹងទ្រង់ឡើយ។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់មានពរហើយ សូមបង្រៀនអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំនឹងមានចិត្តរីករាយចំពោះបញ្ញត្តទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន ឥតភ្លេចព្រះបន្ទូលទ្រង់ឡើយ” (ទំនុកដំកើង ១១៩:១១-១២,១៦)។ ដោយសារពន្លឺនៃព្រះបន្ទូលទ្រង់ យើងមើលឃើញថា ខ្លួនជាមនុស្សមានបាប ដែលត្រូវការសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ។ “បើយើងលន់តួបាបវិញ នោះទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យស្មោះត្រង់ ហើយសុចរិត ប្រយោជន៍នឹងអត់ទោសបាបឲ្យយើង ហើយនឹងសំអាតយើងពីគ្រប់អំពីទុច្ចរិតទាំងអស់ផង”(១យ៉ូហាន ១:៩)។ ដោយសារព្រះគុណទ្រង់… យើងបានស្អាតរួចហើយ។-David McCasland
Read articleការភ្ញាក់ផ្អើល
មានអ្នកការសែតម្នាក់ បានធ្វើការពិសោធន៍មួយ ដើម្បីសាកល្បងការយល់ដឹងរបស់មនុស្ស ។ គាត់បានស្នើរសុំលោកយ៉ូស្វេ ប៊ែល(Joshua Bell)ដែលអ្នកលេងវីយូឡុងដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ ឲ្យទៅលេងវីយូឡុង ដោយលាក់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន នៅស្ថានីយរថភ្លើងមួយ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ ក្នុងខែមករា ។ ពេលគាត់កំពុងលេងភ្លេង មានមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានដើរកាត់គាត់ ប៉ុន្តែ មានមនុស្សតែពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានឈប់ ដើម្បីស្តាប់គាត់លេងភ្លេង ។ ៤៥នាទីក្រោយមក មានប្រាក់កាក់តែពីរបីសេនប៉ុណ្ណោះ ដែលគេបានទម្លាក់ចូលទៅក្នុងកេសវីយូឡុង ដែលតន្ត្រីករដ៏ល្បីរូបនេះបានបើកចំហរនោះ ។ កាលពីពីរថ្ងៃ មុនពេលការពិសោធន៍នេះចាប់ផ្តើម គាត់បានប្រើវីយូឡុងម៉ាក Stradivarius ដដែលនេះ ដើម្បីសម្តែងនៅក្នុងការប្រគុំតន្ត្រីមួយ ដែលមានមនុស្សជាច្រើនបានទិញសំបុត្រក្នុងតម្លៃដ៏ថ្លៃ ដើម្បីចូលស្តាប់គាត់លេងវីយូឡុង ។ មនុស្សយើងបានមានទម្លាប់ មិនស្គាល់ភាពធំឧត្តម្ភរបស់អ្នកដទៃ តាំងពីយូរណាស់មកហើយ ។ ការនេះបានកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺដូចដែលព្រះគម្ពីរយ៉ូហានបានចែងថា “ទ្រង់បានគង់ក្នុងលោកិយ ហើយលោកិយ … មិនស្គាល់ទ្រង់ទេ”(យ៉ូហាន ១:១០)។ ហេតុអ្វីបានជាបណ្តាជនដែលបានទន្ទឹងរង់ចាំព្រះមែស៊ី មិនបានទទួលព្រះយេស៊ូវឲ្យបានកក់ក្តៅ? ការនេះ ក៏បណ្តាលមកពីពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ ។ មនុស្សសម័យបច្ចុប្បន្នមិនរំពឹងថា នឹងបានឃើញតន្រ្តីករដ៏ល្បីល្បាញ លេងភ្លេងនៅតាមស្ថានីយរថភ្លើងទេ ហើយមនុស្សនៅសម័យព្រះយេស៊ូវក៏មិនបានរំពឹងថា ព្រះមែស៊ីទ្រង់នឹងប្រសូត្រនៅក្នុងក្រោលសត្វដែរ…
Read articleឪពុកនៃការកុហក
អារក្សសាតាំងបានចាប់ផ្តើមនាំមនុស្សជាតិឲ្យវង្វេង តាំងពីពេលដែលវាបានល្បួងអ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា ឲ្យមានគំនិតទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះ ។ វាបានទទួលជោគជ័យ ដោយការនិយាយកុហក់ពួកគេអំពីព្រះ ហើយពួកគេក៏បានធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប ។ ពេលនោះ វាបានកុហក់ពួកគេ អំពីសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ ព្រះបន្ទូល និងបំណងព្រះទ័យព្រះ(លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦)។ សព្វថ្ងៃនេះ សាតាំងនៅតែប្រើឧបាយកលនេះដដែល ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “កាលណាសាតាំងពោលពាក្យភូតភរ នោះដុះចេញអំពីចិត្តវាមក ដ្បិតវាជាអ្នកកំភូត ហើយជាឪពុកនៃសេចក្តីនោះឯង”(យ៉ូហាន ៨:៤៤)។ ដូចនេះ យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ នៅពេលដែលមានបញ្ហារំខានដល់ជីវិតរបស់យើង ឳពុកនៃសេចក្តីកុហក តែងខ្សឹបដាក់ត្រចៀកយើង ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន យើងក៏ចាប់ផ្តើមសង្ស័យអំពីសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ ។ ពេលដែលទ្រង់បង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើតាមរាជបញ្ជារបស់ទ្រង់ នោះយើងក៏ឆ្ងល់ ថាតើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាសេចក្តីពិតឬទេ ។ ឧទាហរណ៍ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅផែនដី ជាកន្លែងដែលមានកន្លាត និងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយ”(ម៉ាថាយ ៦:១៩) សាតាំងក៏ប្រាប់យើងថា យើងអាចរស់នៅ បានល្អប្រសើរបាន ទាល់តែមានទ្រព្យសម្បត្តិបង្គរទុកនៅក្នុងផែនដីនេះ ។ គំនិតនេះក៏បាននាំឲ្យយើងសង្ស័យអំពីបំណងព្រះទ័យដ៏ល្អរបស់ព្រះ ។ បញ្ហារបស់យើង គឺស្ថិតនៅត្រង់ថា យើងជឿការភូតកុហករបស់សាតាំងដូចអ័ដាំម…
Read article