រឿងរបស់កំផែងមួយ
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងទស្សនាកំផែងនៃអធិរាជ្យហេឌ្រាន(Hadrian ’s Wall) នៅភាគខាងជើងនៃប្រទេសអង់គ្លេស ខ្ញុំក៏បានដឹងថា តាមពិត កំផែងនេះអាចជាស្នាដៃ ដែលធ្វើឲ្យគេមានការនឹកឃើញខ្លាំងបំផុត អំពីអធិរាជ្យរ៉ូមុំាងអង្គនេះ ដែលបានឡើងកាន់អំណាច នៅឆ្នាំ ១១៧ នៃគ្រីស្ទសគរាជ ។ នៅសម័យនោះ មានទាហានរ៉ូមុំាងប្រហែល១៨០០០នាក់ បានប្រចាំការ នៅកំផែងការពារ ដែលមានប្រវែង ១២៨ គីឡូម៉ែត្រនេះ ដែលគេបានសង់ដើម្បីទប់ទល់កុំឲ្យពួកកុលសម្ព័ន្ធ នៅភាគខាងជើង ឈ្លានពានតំបន់ខាងត្បូង ។ គេបាននឹកចាំពីស្តេចហេឌ្រាន ដោយសារស្តេចអង្គនេះបានសង់កំផែងការពារមិនឲ្យមនុស្សឈ្លានពាន ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេនឹកចាំពីព្រះយេស៊ូវ ដោយសារទ្រង់បានផ្តួលរំលំកំផែងខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចចូលមកឯងទ្រង់ ។ នៅពេលពួកជំនុំដំបូងកំពុងជួបប្រទះនឹងភាពតានតឹង រវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេមានភាពស្មើរគ្នា នៅក្នុងគ្រួសារនៃព្រះ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ។ “ដ្បិត ទ្រង់ជាស្ពានមេត្រីនៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់បានធ្វើទាំង២រួមគ្នាតែ១ ហើយបានរុះជញ្ជាំងដែលខាន់កណ្តាលចេញ … ដើម្បីឲ្យបានយកទាំង២មក បង្កើតជាមនុស្សថ្មីតែ១ក្នុងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយតាំងជាស្ពានមេត្រីឲ្យ … ដ្បិតដោយសារទ្រង់ នោះយើងទាំង២សាសន៍មានផ្លូវចូលទៅដល់ព្រះវរបិតា ដោយព្រះវិញ្ញាណតែ១”(អេភេសូរ ២:១៤-១៥,១៨)។ ការរួបរួមជាមួយអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ…
Read articleមិនត្រូវការពេលនេះទេ
អ្នកនិពន្ធដែលមិនមានឈ្មោះល្បី អាចមានការបាក់ទឹកចិត្ត នៅពេលដែលគេបដិសេធ មិនព្រមទទួលស្នាដៃនិពន្ធរបស់ខ្លួន ម្តងហើយម្តងទៀតនោះ ។ នៅពេលពួកគេផ្ញើអត្ថបទរបស់ខ្លួន ទៅអ្នកបោះពុម្ភផ្សាយ ជាញឹកញាប់ពួកគេបានឮពាក្យឆ្លើយតប តាមសំបុត្រមកវិញថា “សូមអរគុណ ប៉ុន្តែ យើងខ្ញុំមិន ត្រូវការអត្ថបទរបស់អ្នក នៅពេលនេះទេ”។ ជួនកាល ការឆ្លើយតបនេះពិតជាមានន័យថា “មិនត្រូវការនៅពេលនេះទេ ឬ មិនដែលត្រូវការឡើយ ”។ ដូចនេះ ពួកគេក៏ព្យាយាមផ្ញើទៅអ្នកបោះពុម្ភផ្សាយ ម្នាក់ហើយម្នាក់ទៀត ។ ខ្ញុំបានរកឃើញថា ចំពោះឃ្លាដែលថា ពេលនេះយើងខ្ញុំមិនត្រូវការអត្ថបទរបស់អ្នកនៅពេលនេះទេ ឬមិនដែលត្រូវការឡើយ អាចជាពាក្យសម្តីដ៏មានប្រយោជន៍ នៅក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ព្រោះវាអាចជួយឲ្យខ្ញុំប្រែចិត្តជាថ្មី ហើយផ្តោតគំនិតរបស់ខ្ញុំ ទៅរកព្រះអម្ចាស់ ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលយើងចាប់ផ្តើមមានការព្រួយបារម្ភ យើងអាចរំឭកខ្លួនឯងថា “ខ្ញុំមិនត្រូវការ ព្រួយបារម្ភ នៅពេលនេះទេ ឬមិនដែលត្រូវការឡើយ ។ អ្វីដែលចិត្តខ្ញុំត្រូវការ គឺការទុកចិត្តព្រះ ។ ខ្ញុំនឹង “មិនខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ”(ភីលីព ៤:៦)។ នៅពេលយើងច្រណែននឹងអ្វីដែលអ្នកដទៃមាន ឬបានធ្វើ នោះយើងអាចរំឭកខ្លួនឯងអំពីសេចក្តីពិត ដោយប្រាប់ខ្លួនឯងថា “ខ្ញុំមិនត្រូវការច្រណែន…
Read articleឈើទាំងពីរ
ប្រាជ្ញាដ៏សាមញ្ញ ចោទសួរយើងថា តើយើងអាចសម្រេចកិច្ចការបានច្រើនប៉ុណ្ណា បើយើងប្រើធនធានតែបន្តិចបន្តួច ? យើងច្រើនតែជឿថា យើងនឹងអាចសម្រេចកិច្ចការបានកាន់តែច្រើន បើសិនជាយើងមានធនធានផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ មានមនុស្សឆ្លាតវ័យ និងមានគំនិតជឿនលឿនកាន់តែច្រើន ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះទ្រង់មិនបានរាប់ការទាំងនោះជាសំខាន់ទេ ។ ខ្ញុំសូមលើកឧទាហរណ៍មួយចំនួន ដូចតទៅ : ក្នុងព្រះគម្ពីរពួកចៅហ្វាយ ៣:៣១ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះសាំកើរ បានរំដោះពួកអ៊ីស្រាអែលឲ្យរួចពីពួកភីលីស្ទីន ដោយប្រើដៃតែម្ខាងប៉ុណ្ណោះ ។ តើគាត់បានទទួលជ័យជម្នះដោយរបៀបណា? គឺគាត់បានទទួលជោគជ័យយ៉ាងអស្ចារ្យ ដោយប្រើតែជន្លួញគោប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីវាយសម្លាប់ពួកសាសន៍ភីលីស្ទីនអស់៦០០នាក់ ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរនិក្ខមនំ ពេលដែលព្រះឲ្យលោកម៉ូសេនាំរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ចេញពីនគរអេស៊ីព្ទ លោកម៉ូសេខ្លាចពួកបណ្តាជនមិនព្រមស្តាប់គាត់ ឬដើរតាមការដឹកនាំរបស់គាត់ ។ ដូចនេះ ព្រះមានបន្ទូលថា “តើមានអ្វីនៅដៃឯងនោះ?” គាត់ឆ្លើយថា “មានដំបង”(៤:២)។ ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកបណ្តាជនជឿទុកចិត្ត ហើយដើរតាមលោកម៉ូសេ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រើដំបងដែលនៅក្នុងដៃគាត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យទឹកទន្លេនីលប្រែក្លាយជាឈាម ដើម្បីនាំឲ្យនគរអេស៊ីព្ទជួបគ្រោះចង្រៃ ដើម្បីញែកសមុទ្រក្រហម និងដើម្បីធ្វើការអស្ចារ្យ នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ។ តំបងរបស់លោកម៉ូសេ និងជន្លួញគោរបស់លោកសាំកើរ បានក្លាយជាឧបករណ៍ដ៏មានអំណាច នៅពេលដែលពួកគេបានថ្វាយឧបករណ៍ទាំងនោះដល់ព្រះ ។ ការនេះបង្រៀនឲ្យយើងដឹងថា ព្រះអាចប្រើរបស់តែបន្តិចបន្តួចដែលយើងមាន…
Read articleគ្រឹះដ៏រឹងមាំ
មុនពេលចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ គឺខេធី(Katie) មានអាយុ ២ឆ្នាំ នាង បានធ្វើឲ្យជីតារបស់វា មានមោទនះភាព ដោយសារនាងអាចស្គាល់ម៉ាក និងសេរីឆ្នាំរបស់ឡាន ។ ការនេះបានចាប់ផ្តើមឡើង នៅពេលនាង និងឪពុករបស់នាងចាប់ផ្តើមចំណាយពេលលេងកូនឡានជ័រ ដែលគាត់បានប្រមូលទុក ពីយូរមកហើយ ។ ឪពុករបស់នាងប្រាប់នាងថា “ខេធី យកឡានម៉ាកចេវី(Chevy)សារីឆ្នាំ១៩៥៧ ឲ្យប៉ា” ហើយនាងក៏រើសយកឡាននោះ ពីក្នុងចំណោមកូនឡានតូចៗរាប់រយ ។ មានពេលមួយ ពេលគាត់កំពុងអានសៀវភៅរឿងចច(George)ក្មេងពូកែឆ្ងល់ ឲ្យនាងស្តាប់ នាងក៏ចុះពីលើភ្លៅរបស់គាត់ ហើយរត់ទៅរើសកូនឡានម៉ាករ៉ូល រ៉យស៍(Rolls Royce) ដែលឡាននោះមានរូបរាង ដូចរូបឡាន នៅក្នុងសៀវភៅរឿងនោះដែរ ។ បើសិនជាកូនក្មេងអាយុ២ឆ្នាំ អាចយល់អំពីទំនាក់ទំនងយ៉ាងដូចនេះទៅហើយ តើការនេះមិនបានបង្ហាញអំពីសារះសំខាន់នៃការបង្រៀនកុមារ អំពីការដែលត្រឹមត្រូវ ចាប់តាំងពីពេលដែលវានៅតូចទេឬ? យើងអាចបង្រៀនពួកគេបាន ដោយប្រើគោលការណ៍មួយ ដែលមានចំណុចសំខាន់ៗដូចជា ការជិតដិត ការមានចំណាប់អារម្មណ៍ ការស្គាល់ និងការផ្តល់គំរូ ។ លោកម៉ូសេបានប្រើគោលការណ៍នេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរចោទិយកថា ជំពូក៦ ដោយព្យាយាមឆក់យកឱកាសបង្រៀនអំពីសេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យកុមារមានភាពជិតដិតនឹងសេចក្តីពិត ហើយធ្វើឲ្យសេចក្តីពិតក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរបស់ខ្លួន ។ ដោយសារពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍…
Read articleគ្រីស្ទបរិស័ទគំនរផេះ
មានមនុស្សម្នាក់សួរខ្ញុំថា គាត់នឹងបានដូចជាព្រះយេស៊ូវ នៅពេលគាត់បានទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌(១យ៉ូហាន ៣:១-៣)ដូចនេះ តើហេតុអ្វីបានជាគាត់គួរតែមានលក្ខណៈដូចទ្រង់ នៅពេលឥឡូវនេះ? នេះគឺជាសំណួរដ៏ល្អណាស់! ជាពិសេស នៅពេលយើងដឹងថា ការបន្តមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន ជាកិច្ចការដែលងាយស្រួលជាងធ្វើជាងនោះ ។ ជាការពិតណាស់ យើងចាំបាច់ត្រូវមានលក្ខណៈដូចទ្រង់ ដោយសារមូលហេតុមួយចំនួន ប៉ុន្តែ មានមូលហេតុមួយដែលសំខាន់បំផុត ។ នៅពេលយើងបានទៅឈរនៅចំពោះទ្រង់ យើងនឹងត្រូវរៀបរាប់ ថាតើយើងបានរស់នៅតាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ឬក៏អត់ ។ ឬយើងត្រូវសារភាព (ដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើង) ថាតើយើងបានយក “មាស ប្រាក់ ត្បូង ឈើ ស្បូវ ឬស្លឹក” ដើម្បីនឹងធ្វើពីលើជើងជញ្ជាំងនោះឬទេ(១កូរិនថូស ៣:១២-១៣)។ កិច្ចការដ៏មានប្រយោជន៍ ដែលយើងធ្វើសម្រាប់នគររបស់ទ្រង់ ដូចជា ការរួមចំណែក នៅក្នុងការពង្រឹងពួកជំនុំរបស់ទ្រង់ ការបម្រើអ្នកក្រីក្រ និងជនទុរគត និងការលើកស្ទួយសេចក្តីសុចរិត និងយុត្តិធម៌ ដូចដែលទ្រង់បានធ្វើដែរ ។ ការទាំងនេះគឺមិនខុសពីការសាងសង់ ដោយប្រើសម្ភារៈដ៏ចាំបាច់ ដែលនឹងអាចធន់នឹងភ្លើងនៃការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់បាន ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការសាងសង់ ដោយប្រើគ្រឿង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីផ្លូវខុសរបស់យើង និងការរស់នៅ ដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម…
Read articleកាន់តែអាក្រក់ជាងមុខ
ខ្ញុំបានធ្វើខុសទៀតហើយ ។ ខ្ញុំមានចិត្តអន្ទះសារចង់សម្អាតការិយ៉ាល័យរបស់ខ្ញុំ ។ ពេលដែលខ្ញុំមិនទាន់បានជម្នះអារម្មណ៍នេះនៅឡើយផង ស្រាប់តែខ្ញុំបានធ្វើឲ្យមានភាពរញ៉េរញ៉ៃកាន់តែខ្លាំងឡើងទៅហើយ ។ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគំនរមួយ ក្លាយជាគំនរជាច្រើនទៀត នៅពេលខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមដាក់សៀវភៅ ក្រដាស់ឯកសារ និងទស្សនាវដ្តី ឲ្យត្រូវតាមប្រភេទរបស់វា ។ នៅពេលមានភាពរញ៉ៃរញ៉ៃកាន់តែខ្លាំងដូចនេះ ខ្ញុំក៏មានចិត្តសោកស្តាយចំពោះកិច្ចការដែលខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមធ្វើនេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំមិនអាចឲ្យពេលវេលាដើរថយក្រោយបានឡើយ ។ ពេលដែលព្រះទ្រង់បានជ្រើសតាំងលោកម៉ូសេ ឲ្យទៅរំដោះពួកសាសន៍ហេព្រើ ឲ្យរួចពីរបបទាសភាព ពួកគេក៏មានស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ឡើងផងដែរ ។ គេពិតជាដឹងច្បាស់ថា លោកម៉ូសេចាំបាច់ត្រូវសម្រេចកិច្ចការនេះ ។ ពួកបណ្តាជនបានស្រែកអំពាវនាវ ឲ្យព្រះជួយ(និក្ខមនំ ២:២៣)។ លោកម៉ូសេក៏បានព្រមទៅគាល់ស្តេចផារ៉ោន ដោយការស្ទាក់ស្ទើរយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការធ្វើជាតំណាងឲ្យពួកសាសន៍ហេព្រើ ។ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាពេលនោះ មិនទទួលបានលទ្ធផលល្អទេ ។ ស្តេចផារ៉ោនមិនព្រមបើកឲ្យពួកបណ្តាជនចេញទៅឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ស្តេចអង្គនេះថែមទាំងបានធ្វើការទៀមទាជាច្រើនទៀត មកលើពួកគេ ដោយគ្មានហេតុផល ។ លោកម៉ូសេក៏បានទូលសួរព្រះ ព្រោះគាត់មិនដឹង ថាតើកិច្ចការដែលគាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើនោះ គឺជាកិច្ចការដែលខ្លួនគួរធ្វើឬក៏អត់ឡើយ(៥:២២-២៣)។ ទាល់តែដល់ពេលដែលមានបញ្ហាកាន់តែច្រើនថែមទៀត បានកើតឡើងចំពោះប្រជាជនអេស៊ីព្ទជាច្រើននាក់ ទើបស្តេចផារ៉ោនព្រមបើកឲ្យពួកបណ្តាជនចេញទៅ ។ ពេលណាដែលយើងចាប់ផ្តើមធ្វើការល្អ ដោយដឹងច្បាស់ថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យចំពោះការនោះ…
Read article