សត្វស្លាប ផ្កាឈូក និងខ្ញុំ
ក្នុងរឿងភាគមួយ ដែលគេបានចាក់ផ្សាយក្នុងកម្មវិធីទូរ-ទស្សន៍ កាលពីច្រើនឆ្នាំកន្លងមក មានប៉ូលីសជើងចាស់ម្នាក់ តែងតែនិយាយទៅកាន់ពួកមន្ត្រីប៉ូលីសវ័យក្មេង នៅពេលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរទៅកាន់ដងវិថី ដើម្បីទៅបំពេញកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃថា “ពេលទៅដល់កន្លែងនោះ ចូរប្រយ័ត្ន!” នោះជាការឲ្យយោបល់ដ៏ល្អ ហើយក៏ជាពាក្យនៃសេចក្តីអាណិតផងដែរ ព្រោះគាត់បានដឹង ថាតើអាចមានការអ្វីខ្លះកើតឡើង ចំពោះពួកគេ ក្នុងពេលកំពុងបំពេញតួនាទីនោះ ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលដាស់តឿនស្រដៀងគ្នា ដល់អ្នកដើរតាមទ្រង់ផងដែរ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានប្រើពាក្យដែលខ្លាំងជាង ។ ព្រះគម្ពីរលូកា ជំពួក ១១ បានបញ្ចប់ ដោយពាក្យដាស់តឿនថា “ពួកអាចារ្យ និងពួកផារេស៊ី គេចាប់តាំងជំរុញទ្រង់ជាខ្លាំងពន់ពេក ឲ្យមានព្រះបន្ទូលពីសេចក្តីជាច្រើនទៅទៀត”(ខ.៥៣)។ នៅក្នុងបទគម្ពីរជាបន្ទាប់ទៀត លោកលូកាបានចែងថា ព្រះយេស៊ូវបានដាស់តឿនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដោយព្រះទ័យអាណិតដើម្បីឲ្យពួកគេមានការ“ប្រុងប្រយ័ត្ន” (១២:១) ប៉ុន្តែ មិនមែនឲ្យពួកគេមានការព្រួយបារម្ភ ឬភ័យខ្លាចឡើយ(ខ.៤-៧,២២)។ ក្នុងបទគម្ពីរនោះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានសន្យាថា ទ្រង់នឹងមើលថែ ការពារ និងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេ នៅពេលពួកគេចូលទៅក្នុងលោកិយ ។ ទ្រង់បានផ្តល់ការធានាដល់ពួកគេថា ដោយសារទ្រង់មានព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះការដ៏សាមញ្ញៗ ដូចជា សត្វស្លាប និងផ្កាឈូកជាដើម នោះពួកគេក៏អាចជឿជាក់ថា ទ្រង់នឹងមើលថែរ “ហ្វូងចៀមដ៏តូចរបស់ទ្រង់” ដែលមានទៅដោយអ្នកជឿនោះផងដែរ(ខ.២៣-៣២)។ យើងមិនអាចដឹងអំពីពេលអនាគតបានទេ ។…
Read articleការជួបជុំគ្នាឡើងវិញដ៏មានអំណរ
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ នៅពេលកូនៗរបស់យើង នៅជាក្មេងតូចៗនៅឡើយ ។ ខ្ញុំបានជិះយន្តហោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ បន្ទាប់ពីបានធ្វើដំណើរបេសកកម្ម ដែលមានរយៈពេលដប់ថ្ងៃ ។ នៅសម័យនោះ គេអនុញ្ញាតិឲ្យប្រជាជនទៅទទួលស្វាគមន៍អ្នកដំណើរ នៅច្រកចេញនៃអ្នកធ្វើដំណើរ ។ បន្ទាប់ពីយន្តហោះដែលខ្ញុំជិះបានចុះចតហើយ ខ្ញុំក៏បានដើរចេញមកតាមច្រកទ្វារនោះ ហើយបានទទួលការស្វាគមន៍ពីកូនតូចៗរបស់យើង ដែលមានការអរសប្បាយយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលបានឃើញខ្ញុំចេញមក បានជាពួកគេស្រែយំ ។ ខ្ញុំក៏សម្លឹងមើលប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំ ឃើញនាងកំពុងស្រក់ទឹកភ្នែក ។ ខ្ញុំរកពាក្យនិយាយមិនរួច ។ អ្នកដទៃទៀត ដែលយើងមិនស្គាល់ ដែលនៅមាត់ទ្វារ ក៏ខំទប់ទឹកភ្នែកផងដែរ នៅពេលកូនៗរបស់យើងបានឱបជើងខ្ញុំ ហើយស្វាគមន៍ ដោយការយំដូចនេះ ។ នោះពិតជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យមែន ។ ការចងចាំអំពីភាពតានតឹងនៃការស្វាគមន៍លើកនោះ បានក្លាយជាការស្តីបន្ទោសដ៏ស្រទន់ ដល់ការដាក់អទិភាព ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ លោកសាវ័កយ៉ូហានមានការអន្ទះសារ ចង់ឃើញព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ ហើយគាត់បានសរសេរថា “ព្រះអង្គដែលធ្វើបន្ទាល់ពីសេចក្តីទាំងនេះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា អើ អញមកជាឆាប់ ។ អាម៉ែន ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ សូមយាងមក។”(វិវរណៈ ២២:២០) ក្នុងបទគម្ពីរដទៃទៀត សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីមកុដ ដែលត្រូវបានត្រៀមទុកសម្រាប់អ្នក ដែល“ចូលចិត្តនឹងដំណើរទ្រង់យាងមកវិញ”(២ធីម៉ូថេ…
Read articleពិចារណាអំពីផ្លូវដើរ
លោកខាល រ៉ាបេឌ័រ(Karl Rabeder) ជាជនជាតិអូទ្រីស ដែលមានអាយុ៤៧ឆ្នាំ ដែលបានបរិច្ចាកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់ខ្លួន ដែលមានតម្លៃរាប់លានផោន បន្ទាប់ពីគាត់បានសន្និដ្ឋានថា ទ្រព្យធន និងការចាយវាយខ្ជះខ្ជាយរបស់គាត់ កំពុងរារាំងមិនឲ្យគាត់មានជីវិត និងសុភមង្គលពិត ។ គាត់បានប្រាប់ក្រុមហ៊ុនកាសែតមួយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំកំពុងធ្វើការដូចទាសករ ដើម្បីទទួលបាននូវរបស់អ្វី ដែលខ្ញុំមិនបានប្រាថ្នាចង់បាន ឬមិនត្រូវការ ។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើមបំផុត ក្នុងមួយជីវិតនេះ នៅពេលបានដឹង ថាតើរបៀបរស់នៅកម្រឹតផ្កាយប្រាំ មានភាពគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម គ្មានលក្ខណៈជាមនុស្ស និងគ្មានមនោសញ្ចេតនាខ្លាំងប៉ុណ្ណា”។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់បានបរិច្ចាកលុយដល់បណ្តាកម្មវិធីមនុស្សធម៌ ដែលគាត់បានបង្កើត ដើម្បីជួយប្រជាជននៅតំបន់អាមេរិកឡាទិន ។ ព្រះគម្ពីរសុភាសិតជំពូក ៤ បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យពិចារណាយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន អំពីផ្លូវនៃជីវិតរបស់ខ្លួន ។ គឺមានផ្លូវនៃមនុស្សដែលមានសេរីភាព ផ្លូវនៃពួកបរិសុទ្ធ និងគ្មានសេចក្តីងងឹត និងផ្លូវរបស់ពួកមនុស្សអាក្រក់ ដែលមានទៅដោយការភ័ន្តច្រឡំ(ខ.១៩)។ “ចូរឲ្យចិត្តកូនរក្សាទុកអស់ទាំងពាក្យរបស់ឪពុកចុះ ចូររក្សាអស់ទាំងបណ្តាំរបស់អញ ដើម្បីឲ្យកូនបានរស់នៅ”(ខ.៤)។ “ចូររក្សាចិត្ត ដោយអស់ពីព្យាយាម ដ្បិតអស់ទាំងផលនៃជីវិត សុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក”(ខ.២៣)។ “ត្រូវឲ្យពិចារណាផ្លូវដែលជើងឯងដើរ ហើយចាត់ចែងឲ្យអស់ទាំងផ្លូវឯងបានត្រឹមត្រូវចុះ”(ខ.២៦)។ បទគម្ពីរនីមួយៗខាងលើ សុទ្ធតែលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យធ្វើការវាយតម្លៃ…
Read articleពួកបរិសុទ្ធ
អ្នកប្រហែលជាមិនហៅខ្លួនឯងថា ពួកបរិសុទ្ធឡើយ ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ សាវ័កប៉ុលបានហៅអ្នកជឿព្រះថា “ពួកបរិសុទ្ធ” ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី(អេភេសូរ ១:១ កូល៉ុស ១:២)។ តើគាត់ហៅពួកគេថា ពួកបរិសុទ្ធ ដោយសារពួកគេល្អឥតខ្ចោះឬ? ទេ គឺមិនយ៉ាងដូច្នោះទេ ។ ពួកគេគឺជាមនុស្ស ដូចនេះ ពួកគេមានបាប ។ តើហេតុអ្វីបានជាគាត់ហៅពួកគេយ៉ាងដូចនេះ? ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ពាក្យ ពួកបរិសុទ្ធ គឺមានន័យថា អ្នកដែលត្រូវបានញែកចេញសម្រាប់ព្រះ ។ ពាក្យនេះ គឺសំដៅទៅលើអ្នកដែលមានការរួបរួមខាងវិញ្ញាណ ជាមួយព្រះគ្រីស្ទ(អេភេសូរ ១:៣-៦)។ ពាក្យនេះគឺមានន័យដូចជាពាក្យ អ្នកជឿព្រះម្នាក់ៗ នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ(រ៉ូម ៨:២៧) និងអ្នកដែលផ្តុំគ្នាបង្កើតជាពួកជំនុំ(កិច្ចការ ៩:៣២)។ តាមរយៈអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណ ពួកបរិសុទ្ធមានការទទួលខុសត្រូវ នៅក្នុងការរស់នៅ ឲ្យសក្តិសមនឹងការត្រាសហៅដែលខ្លួនបានទទួល ។ ពួកគេត្រូវមានលក្ខណៈដូចនេះ គឺមិនត្រូវមានភាពអសីលធម៌ផ្លូវភេទ និងពាក្យសម្តីមិនសមរម្យឡើយ(អេភេសូ ៥:៣-៤)។ យើងត្រូវមានលក្ខណៈសម្បត្តិថ្មីៗ ដែលមានដូចជា ភាពជាអ្នកបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក(រ៉ូម ១៦:២) ការបន្ទាបខ្លួន សេចក្តីសុភាព ភាពអត់ធ្មត់ សេចក្តីស្រឡាញ់ ការរួបរួមនៃព្រះវិញ្ញាណ…
Read articleបញ្ជីនៃឧបស័គ្គ
ការរកកំហុសអ្នកដទៃ ជាទម្លាប់ពីអតីតកាលដ៏ពេញនិយម ហើយគួរឲ្យស្តាយណាស់ ដែលមនុស្សជាច្រើនងាយនឹងប្រឡូកនៅក្នុងការនេះដែរ ។ ការផ្តោតទៅលើកំហុសរបស់អ្នកដទៃ គឺជាវិធីដ៏អស្ចារ្យ ដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងមានភាពល្អប្រសើរជាងមុន ។ ប៉ុន្តែ នោះមិនមែនជាវិធីដ៏ត្រឹមត្រូវទេ ។ ការខំគេចចេញពីកំហុស ដែលយើងត្រូវដោះស្រាយ នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង គឺមិនគ្រាន់តែជាឧបស័គ្គ នៃការរីកលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងប៉ុណ្ណោះឡើយ ប៉ុន្តែ ថែមទាំងរារាំងមិនឲ្យព្រះធ្វើការរបស់ទ្រង់ តាមរយៈយើងផងដែរ ។ ប្រសិទ្ធិភាពនៃកិច្ចការ ដែលទ្រង់ធ្វើតាមរយៈជីវិតយើង គឺត្រូវបានធ្វើឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ឬត្រូវបានរារាំង ដោយរបៀបនៃការរស់នៅរបស់យើង ។ ហេតុដូចនេះហើយ បានជាសាវ័កប៉ុល បានខិតខំជៀសវាង “ការបង្អាក់បង្អន់ចិត្តដល់អ្នកណាក្នុងកិច្ចការណាមួយ”(២កូរិនថូស ៦:៣)។ សម្រាប់គាត់ គ្មានអ្វីដែលសំខាន់ជាងការធ្វើឲ្យខ្លួនឯងមានប្រយោជន៍សម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយជួយដល់ជីវិតអ្នកដទៃ ។ គាត់នៅតែអាចធ្វើឲ្យខ្លួនមានប្រយោជន៍ ទោះជាមានអ្វីមកបង្អាក់ក៏ដោយ ។ បើសិនជាអ្នកចង់ក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ពិត ហើយមានប្រយោជន៍សម្រាប់ព្រះ នោះសូមគិតអំពីបញ្ជីនៃឧបស័គ្គចុះ ។ ជួនកាល ឧបស័គ្គគឺជាអ្វី ដែលមានភាពត្រឹមត្រូវនៅក្នុងបរិបទណាមួយ តែមិនត្រឹមត្រូវនៅក្នុងបរិបទផ្សេងទៀតឡើយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អំពើបាបគឺពិតជាការបង្អាក់ដល់អ្នកដទៃ ។ ការនិយាយដើម ការនិយាយបង្ខូច អំណួត…
Read articleមនុស្សកាមីរ៉ា
លោកកស្ទីវិន វីលសៀ(Steven Wiltshire) ត្រូវបានគេឲ្យរហ័សនាមថា “មនុស្សកាមីរ៉ា” ដោយសារគាត់មានសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យ នៅក្នុងការរំឭកឡើងវិញជាលម្អិត នូវអ្វីក៏ដោយ ដែលគាត់បានឃើញ ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏គួររូបតាមការចងចាំនោះ ។ ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីលោកស្ទីវិនបានជិះយន្តហោះកាត់ពីលើទីក្រុងរ៉ូម គេក៏បានសុំឲ្យគាត់គូរូបផ្នែកកណ្តាលនៃទីក្រុងនេះ នៅលើក្រដាសទទេមួយសន្លឹក ។ ពិតជាគួរឲ្យស្ងប់ស្ងែងណាស់ គាត់បានគូរូបតាមការចងចាំរបស់គាត់ បានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងច្បាស់លាស់ ដែលមានដូចជារូបផ្លូវក្រងិចក្រងុក អាគារ បង្អូចអាគារ និងរូបភាពលម្អិតជាច្រើនទៀត ។ សមត្ថភាពចងចាំរបស់លោកវីលសៀគឺពិតជាគួរឲ្យកត់សំគាល់មែន ។ ប៉ុន្តែ នៅមានសមត្ថភាពចងចាំមួយប្រភេទទៀត ដែលកាន់តែអស្ចារ្យ ហើយសំខាន់ជាងទៅទៀត ។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវយាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់បានសន្យាពួកសាវ័កថា ទ្រង់នឹងចាត់ឲ្យព្រះវិញ្ញាណយាងចុះមក ដើម្បីឲ្យពួកគេមានការចងចាំដ៏អស្ចារ្យ អំពីការអ្វីដែលទ្រង់បានមានបទពិសោធន៍ គឺដូចដែលមានចែងថា “តែព្រះដ៏ជាជំនួយ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ … នឹង … រំឭកពីគ្រប់ទាំងសេចក្តី ដែលខ្ញុំបានប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ”(យ៉ូហាន ១៤:២៦)។ ពួកសាវ័កបានស្តាប់ឮសេចក្តីបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ពួកគេបានឮទ្រង់បង្គាប់មនុស្សខ្វាក់ឲ្យមើលឃើញ មនុស្សថ្លង់ឲ្យស្តាប់ឮ ហើយមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលអ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អ…
Read article