ការមានគោលបំណងថ្មី
សណ្ឋាគារមួយ ដែលមានអាយុ៦០ឆ្នាំ កំពុងត្រូវបានគេជួសជុលកែទៅជាផ្ទះល្វែង ។ កប៉ាល់មួយគ្រឿងដែលច្រេះស៊ី ដែលគេបានចតទុកចោលនៅកំពុងផែរ កំពុងតែត្រូវបានគេស្តាឡើងវិញ ហើយអាចក្លាយជាទៅសណ្ឋាគារ ឬសារះមន្ទី ។ អាគារហេងហ្កា៦១(Hangar 61) គឺជាស្ថាបត្យកម្ម ដែលគួរឲ្យកោតសរសើរ នៅអាកាសយាន្តដ្ឋាន នៅរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ នៃសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយកំពុងតែត្រូវបានគេកែប្រែឲ្យក្លាយជាព្រះវិហារមួយ ។ សំណង់អាគារនីមួយៗ គឺសុទ្ធតែមានមុខងារដ៏ជាក់លាក់របស់ខ្លួន ហើយក្រោយមក គេក៏មិនអាចប្រើប្រាស់បានតទៅទៀត ។ តែមានអ្នកដែលអាចមើលឃើញ សេចក្តីសន្យា និងគោលបំណងថ្មីមួយ នៅក្នុងសំណង់អាគារនីមួយៗ ។ បើសិនសំណង់អាគារអាចទទួលបានជីវិតថ្មី និងគោលបំណងថ្មី តើមានមូលហេតុអ្វីដែលមនុស្សមិនអាចទទួលបានយ៉ាងដូចនេះដែរ? សូមពិចារណាអំពីពួកបុរស ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលជីវិតរបស់ពួកគេមានការផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ ដោយគ្មានការរំពឹងទុកជាមុន ។ អ្នកទាំងនោះមានដូចជា លោកយ៉ាកុប ដែលបានបោកចំបាប់ជាមួយទេវតានៃព្រះអម្ចាស់(លោកុប្បត្តិ ៣២) លោកម៉ូសេ ដែលបានសន្ទនាជាមួយគុម្ពបន្លាដែលកំពុងឆេះ(និក្ខមនំ ៣) លោកប៉ុល ដែលបានខ្វាក់ភ្នែកអស់មួយរយៈពេល(កិច្ចការ ៩)។ ពួកគេមានដំណើរជីវិតផ្សេងៗពីគ្នា ប៉ុន្តែ ពួកគេទាំងអស់បានផ្លាស់ប្តូរគោលបំណងរបស់ខ្លួន នៅពេលដែលការជួបជាមួយព្រះ បាននាំឲ្យពួកគេដើរតាមផ្លូវថ្មី ។ យើងក៏អាចពិសោធន៍នឹងកាលៈទេសៈ ដែលផ្លាស់ប្តូរគោលបំណងនៃជីវិតរបស់យើងផងដែរ…
Read articleចូរប្រើព្រះបន្ទូល ដើម្បីវាយបកទៅសាតាំងវិញ
ក្នុងដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចនៃព្រះយេស៊ូវ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានការចាប់ផ្តើមយ៉ាងល្អប្រសើរ ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ម៉ាថាយ ជំពូក ៣ ទ្រង់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបានទទួលព្រះបន្ទូលបញ្ជាក់ពីព្រះរវបិតាទ្រង់ថា “នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់(ខ.១៧)។” បន្ទាប់មក ទ្រង់ជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។ បន្ទាប់ពីនោះ ទ្រង់ក៏បានជួបសេចក្តីល្បួង នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ដែលមិនបានកើតឡើងដោយចៃដន្យឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាននាំទ្រង់ ទៅជួបប្រទះនឹងការប្រឈមមុខគ្នារវាងអំណាចនៃនគរស្ថានសួគ៌ និងស្ថាននរក ។ ជាការប្រសើរណាស់ ដែលជ័យជន្នះដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់មាន នៅពេលជួបសេចក្តីល្បួង បានផ្តល់នូវគំរូដ៏អស្ចារ្យ សម្រាប់ឲ្យយើងយកតម្រាប់តាម នៅពេលយើងដឹងថា ខ្លួនកំពុងស្ថិតនៅក្នុងវាលរហោស្ថាន នៃការល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់របស់សាតាំង ។ សូមកត់សំគាល់ថា មេល្បួង បានបញ្ឆោតព្រះយេស៊ូវ នៅពេលទ្រង់កំពុងអស់កម្លាំង និងឃ្លាន។ សាតាំងក៏ប្រើវិធីសាស្រ្តនេះ ដើម្បីល្បួងយើងផងដែរ ។ គឺវារង់ចាំពេលដែលយើងងាយនឹងរងគ្រោះ ដើម្បីលួងលោមយើង ដោយប្រើនុយ ដែលបញ្ឆោតឲ្យយើងប្រើផ្លូវកាត់ ដើម្បីឲ្យឆាប់មានភាពធូរស្បើយ និងមានឱកាសធ្វើឲ្យខ្លួនមានភាពរីកចម្រើន ។ នៅពេលយើងជួបនឹងបញ្ហាដូចនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវយកគំរូតាមព្រះយេស៊ូវ ដោយប្រើព្រះគម្ពីរ ដើម្បីវាយបកទៅសាតាំងវិញ ! ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឆ្លើយតបចំពោះសេចក្តីល្បួង ដោយដកស្រង់បទគម្ពីរ ដែលចែងថា…
Read articleការធ្វើឲ្យខ្លួនឯងខ្សោះកម្លាំង
ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្រម្នាក់ ឈ្មោះចេហ្វ(Jeff) ។ ថ្ងៃមួយ កូនស្រីរបស់គាត់បានសុំឲ្យគាត់ចាត់ចែងមង្គលការរបស់នាង ។ ពួកគេមានសេចក្តីអំណរយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់កន្លែងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ក្នុងទីតាំងដ៏ស្រស់ស្អាត និងគួរឲ្យរំភើបរីករាយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេជួបបញ្ហាធំ មួយ ។ ដោយសារមង្គលការនោះ មានពិធីជប់លៀងដ៏តូចមួយ នោះលោកចេហ្វនឹងត្រូវបំពេញតួរនាទីបីផ្សេងពីគ្នា ដែលអាចប៉ះពាល់គ្នា ។ គាត់នឹងបំពេញតួនាទីជាគ្រូផ្សំផ្គុំផង ជាឳពុកនៃកូនក្រមុំផង និងជាជាងថតរូបនៃមង្គលការផង! តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនកំពុងធ្វើការច្រើនមុខពេក ក្នុងពេលតែមួយដែរឬទេ? លោកយេត្រូបានយល់ថា កូនប្រសាររបស់គាត់ គឺលោកម៉ូសេ កំពុងតែមានបញ្ហាមួយនេះឯង(និក្ខមនំ ១៨)។ លោកម៉ូសេបានជួបការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារគាត់ត្រូវដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែលផង ដោះស្រាយរឿងជម្លោះឲ្យពួកគេផង និងធ្វើជាចៅក្រមដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យមនុស្សមួយហ្វូងធំផង ។ នៅទីបំផុត លោកយេត្រូក៏បានមកជួបលោកម៉ូសេ ហើយប្រាប់គាត់ថា “ការនេះហួសកំឡាំងឯងហើយ នឹងធ្វើតែម្នាក់ឯងមិនបានទេ”(ខ.១៨)។ គាត់ក៏បានផ្តល់យោបល់ដ៏ឆ្លាតវ័យ ដល់លោកម៉ូសេ គឺឲ្យអ្នកដឹកនាំដទៃទៀតដោះស្រាយរឿងក្តីតូចៗ ហើយទុកឲ្យលោកម៉ូសេដោះស្រាយរឿងក្តីធំៗ(ខ.២២)។ អ្នកអាចរៀនសូត្រតាមគំរូរបស់លោកម៉ូសេបាន ទោះបីអ្នកជាម្តាយម្នាក់ ដែលមានកូនតូចៗច្រើន ឬជានាយកប្រតិបត្តិដែលទទួលបន្ទុកលើសលប់ ក្នុងក្រុមហ៊ុន ឬក៏ជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តដែលទទួលបន្ទុកការងារច្រើនពេក ក្នុងពួកជំនុំក៏ដោយ ។ តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនស្វែងយល់ ដោយការអធិស្ឋាន…
Read articleដូចជាហ្វូងចៀម
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការបង្ហាញអំពីការគង្វាលចៀម ដោយប្រើឆ្កែពូជបរដឺ ខូលី(Border Collie)មួយក្បាល អ្នកបង្វឹកសត្វឆ្កែនោះ បានពន្យល់ថា ដោយសារសត្វចៀមពិតជាងាយនឹងរងគ្រោះដោយសារសត្វព្រៃយ៉ាងខ្លាំង នោះពួកវាការពារខ្លួន តាមរបៀបជាចម្បងមួយ គឺដោយនៅផ្តុំគ្នាជាក្រុមមួយយ៉ាងណែន ។ អ្នកបង្វឹកនោះបានមានប្រសាសន៍ថា “សត្វចៀមដែលនៅតែឯង នឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ។ នៅពេលសត្វឆ្កែបណ្តើរហ្វូងចៀម វាតែងតែកៀងចៀមទាំងអស់នោះ ឲ្យនៅជុំគ្នាជានិច្ច”។ សេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះគម្ពីរ អំពីការដែលព្រះទ្រង់ជាអ្នកគង្វាល គឺជាការក្រើនរំឭកដ៏មានអំណាច ដែលឲ្យយើងនឹកចាំ ថាតើយើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកខ្លាំងប៉ុណ្ណា ក្នុងសហគមន៍នៃសេចក្តីជំនឿ ។ អ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើងបានចែងអំពីការភាសខ្លួននៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ចេញពីនគរអេស៊ីព្ទ ដោយពាក្យថា “ទ្រង់បានកៀងនាំរាស្ត្រទ្រង់ចេញដូចជាចៀម ហើយដឹកនាំគេនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ដូចជាហ្វូងសត្វ ទ្រង់ក៏នាំគេទៅដោយសុខសាន្ត មិនឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ តែសមុទ្របានគ្របលើពួកខ្មាំងសត្រូវគេវិញ”(ទំនុកតម្កើត ៧៨:៥២-៥៣)។ ក្នុងនាមជាផ្នែកមួយនៃហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ យើងជាអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ ហើយស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ និងការការពារនៃព្រះហស្ថទ្រង់ ក្នុងខណះពេលដែលយើងស្ថិតក្នុងការហុំព័ទ្ធ ដោយវត្តមាននៃគ្រីស្ទបរិស័ទឯទៀត ដែលជួយបាំងការពារយើង ។ យើងជាផ្នែកមួយ នៃរូបកាយដែលធំជាង ដែលមានទៅដោយអ្នកជឿព្រះ ដែលក្នុងនោះ យើងមានសុវត្ថិភាព និងការទទួលខុសត្រូវ ។ យើងមិនបោះបង់ចោលការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះការគិត និងការប្រព្រឹត្ត ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃហ្វូងចៀមឡើយ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ…
Read articleការនេសាទនៅកន្លែងគ្មានត្រី
ខ្ញុំមានមិត្តល្អម្នាក់ ដែលខ្ញុំបានទៅស្ទូចត្រីជាមួយ ម្តងម្កាល ។ គាត់គឺជាអ្នកដែលចេះគិតបានល្អិតល្អន់ ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានស្លៀកខោសម្រាប់ដើរលុយទឹក និងពាក់ស្បែកជើងកវែង ហើយបានប្រមូលឧបករណ៍របស់ខ្លួនហើយ គាត់ក៏បានអង្គុយនៅលើផ្នែកខាងក្រោយនៃឡានវែនរបស់គាត់ ហើយសម្លឹងមើលទឹកទន្លេចុះឡើងៗ អស់ពេលយ៉ាងហោចណាស់ ក៏១៥នាទីដែរ ដើម្បីរកមើលមាត់ត្រី ។ គាត់ក៏និយាយថា “ការស្ទូចត្រីនៅកន្លែងគ្មានត្រី គឺគ្មានបានប្រយោជន៍អ្វីទេ”។ ការនេះបាននាំឲ្យខ្ញុំគិតដល់សំណួរមួយទៀត គឺ “តើខ្ញុំត្រូវទៅនេសាទវិញ្ញាណមនុស្ស នៅកន្លែងដែលគ្មានមនុស្សឬ?” គេបានថា ព្រះយេស៊ូវជា “មិត្តសំឡាញ់នឹងអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាប”(លូកា ៧:៣៤)។ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងមិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមលោកិយឡើយ ប៉ុន្តែ ត្រូវចូលទៅក្នុងលោកិយ ដោយគ្មានការរើសអើង ដូចព្រះយេស៊ូវដែរ ។ ដូចនេះយើងត្រូវសួរខ្លួនឯងថា : តើខ្ញុំមានលក្ខណៈដូចព្រះ យេស៊ូវ នៅត្រង់ចំណុចនៃការរាប់អានមនុស្សមានបាបឬទេ? បើសិនជាខ្ញុំរាប់អានតែគ្រីស្ទបរិស័ទ នោះអាចមានន័យថា ខ្ញុំកំពុងតែនេសាទមនុស្ស “នៅកន្លែងដែលគ្មានមនុស្សសម្រាប់នេសាទហើយ” ។ ការចំណាយពេលជាមួយ អ្នកមិនជឿព្រះ គឺជាជំហានទីមួយ នៃការនេសាទមនុស្ស ។ បន្ទាប់មកយើងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ចេញពីចិត្តដ៏សប្បុរស ដែលអាចយល់ចិត្ត នៃអ្នកដែលនិយាយដោយខ្វះការពិចារណា និងស្តាប់ឮសម្លេងទួញយំ ក្នុងជម្រៅនៃវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ…
Read articleដល់ពេលដែលត្រូវពាក់គ្រឿងសឹក
ក្មេងប្រុសតូចម្នាក់បានដកស្រង់បទគម្ពីរ យកមកអាន ក្នុងសាលារៀនថ្ងៃអាទិត្យ នៅព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំអាចដឹងយ៉ាងងាយថា វាមិនសូវចេះព្រះគម្ពីរទេ ។ វាបានដកស្រង់ព្រះគម្ពីរ អេភេសូរ ៦:១៧ ចេញពីការសិក្សារបស់យើងអំពីគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ ដែលបទគម្ពីរនេះចែងថា “ចូរយក … ដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណដែរ គឺជាព្រះបន្ទូល”។ នៅពេលវាព្យាយាមដកស្រង់ ខគម្ពីរយោង យកមកអាន វាក៏និយាយថា “ខ្ញុំមិនយល់ថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវទន្ទេញលេខខម្ពីរឲ្យចាំទេ ព្រោះលេខនោះ គឺគ្រាន់តែជាម៉ោង នៃថ្ងៃនេះប៉ុណ្ណោះ”។ នេះហើយជារបៀបដែលវាយល់ អំពីលេខនៃខគម្ពីរនោះ ព្រោះពេលនោះជិតដល់ម៉ោង ៦:១៧(ឬម៉ោង ៦ ១៧នាទី) ហើយ ។ ខ្ញុំក៏ញញឹម ហើយបើកព្រះគម្ពីរ ដើម្បីពន្យល់ឲ្យវាដឹងថា លេខនោះ គឺសំដៅទៅលើលេខរៀងជំពូក និងលេខខគម្ពីរទេ ។ ការស្គាល់ខគម្ពីរយោង នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺមានប្រយោជន៍ណាស់ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ការកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលព្រះនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង គឺពិតជាសំខាន់ណាស់ដែរ(ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១)។ ការទន្ទេញបទគម្ពីរឲ្យចាំ ជួយឲ្យយើងមានបទគម្ពីរទុកនៅក្នុងចិត្ត ដើម្បីឲ្យយើងអាចទប់ទល់នឹងការវាយប្រហាររបស់សាតាំង(អេភេសូរ ៦:១០-១៨)។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលអារក្សល្បួងព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ព្រះយេស៊ូវទ្រង់តតាំងនឹងវា…
Read article