មានគ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះបានចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយមានជំនឿថា ការងារគឺជាការអាក្រក់ និងជាបណ្តាសា ដែលបានបណ្តាលឡើង ដោយអំពើបាបរបស់អ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា ។ បើ ពួកគេមិនព្រមផ្លាស់ប្តូរការគិតនេះទេ ជំនឿខុសឆ្គងនោះ អាចបណ្តាលឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ការអ្វីដែលពួកគេធ្វើ នៅក្នុងមុខរបបរបស់ខ្លួន ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺមិនសំខាន់ចំពោះព្រះទេ ឬយ៉ាងហោចណាស់ មិនសំខាន់ដូចការងាររបស់បេសកជន ឬអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំឡើយ ។ តាមសេចក្តីបង្រៀន ក្នុងព្រះគម្ពីរលោកុ-ប្បត្តិ ១:២៦-៣១ ការយល់ដូចនេះ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ ។
ទីមួយ យើងអាចដឹងថា ព្រះទ្រង់ក៏ធ្វើការងាររបស់ទ្រង់ដែរ គឺដូចដែលមានបង្ហាញក្នុងបទគម្ពីរ ដែលចែងអំពីព្រះរាជកិច្ច នៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរ ហើយក្នុងសេចក្តីពិតដែលចែងថា ទ្រង់បានសម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ។ បន្ទាប់មក យើងដឹងថា ទ្រង់បានបង្កើតយើងមក ឲ្យមានរូបភាពដូចទ្រង់(ខ.២៦) ហើយទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងមានអំណាច គ្រប់គ្រង់លើស្នាព្រះហស្ថទ្រង់ ។ ការនេះគឺបញ្ជាក់ថា យើងត្រូវធ្វើការងារ ដើម្បីមើលថែរស្នាព្រះហស្ថទាំងនោះ ។ ការមើលថែរស្នាព្រះហស្ថទ្រង់ គឺជាការងារ ។ និយាយរួមគឺការងារដ៏ប្រពៃ ដ្បិតព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់”ជាការល្អប្រពៃ”(ខ.៣១)។
យើងក៏ត្រូវកត់សំគាល់ផងដែរថា ព្រះទ្រង់បានប្រកាសថា ការងារជាការល្អប្រពៃ គឺមុនពេល ដែលអំពើបាបបានជ្រៀតចូលក្នុងលោកិយទៅទៀត ។ យើងអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា ការងារគឺមិនបណ្តាលឡើង ដោយសារអំពើបាបឡើយ ដូចនេះ ការងារមិនមែនជាបណ្តាសារទេ ។ ក្នុងជំពូកទី២ នៃព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ក៏មានចែងផងដែរ អំពីការនេះថា “ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់យកអ័ដាម ទៅដាក់នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ឲ្យគាត់ធ្វើការ ហើយថែរក្សា”(ខ.១៥)។
សូមយើងនាំគ្នាធ្វើការងារជាប្រចាំថ្ងៃចុះ ទោះនោះជាមុខរបរ ឬកិច្ចការដែលយើងធ្វើដើម្បីជួយគ្រួសាររបស់យើងក៏ដោយ ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់បានប្រទាននូវសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងខ្ពង់ខ្ពស់ ដល់ការងារ នៅពេលទ្រង់ធ្វើការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ។ – Randy Kilgore
